ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΙΜΟΣ

    ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΙΜΟΣ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ...ΓΙΑΤΙ ΟΛΟΙ ΥΠΗΡΞΑΝ ΚΑΠΟΤΕ ΜΙΚΡΟΙ.



 Δεκέμβριος του ‘ 23 έπαιξα Κορυδαλλό, Φλεβάρη με κάλεσαν σ΄ ένα δημοτικό. Και δεν μπορώ να αποφασίσω τι ήταν πιο ωραίο. Δεν ξέρω το τι λέει για τον κόσμο αυτό, μα και στα δυο μέρη καταλάβαιναν τι λέω γιατί όλοι υπήρξαν μικροί. Η επιλογή του συγκεκριμένου τραγουδιού του Αλέξη Λαναρά, ευρύτερα γνωστός ως ΛΕΞ ( καλλιτέχνης της ελληνικής ραπ) αποτελεί μέρος της εισαγωγικής ενότητας του βιβλίου. Πως έγινε η επιλογή αυτή; 

    Διάλεξα το τραγούδι του ΛΕΞ γιατί αντικατοπτρίζει απόλυτα τον άξονα της ιστορίας. Ο Καπετάνος, στο συγκεκριμένο βιβλίο, συνδιαλέγεται συνεχώς με ένα νεαρό κορίτσι· εκείνη κουβαλάει την αθωότητα αλλά και την ωμή αλήθεια της γενιάς της. Ταυτόχρονα, ως αστυνόμος, μπαίνει στον κόσμο των παρανόμων, εκεί όπου η γλώσσα είναι σκληρή, ακατέργαστη αλλά αληθινή. Το κομμάτι του ΛΕΞ συνδέει αυτούς τους δύο κόσμους: το παιδί που ψάχνει να βρει τη φωνή του και τον ενήλικα που έρχεται αντιμέτωπος με το περιθώριο. Γι’ αυτό το θεώρησα ιδανικό άνοιγμα – σαν μια γέφυρα που σε βάζει κατευθείαν στην καρδιά του μυθιστορήματος.

    


Το πλαίσιο που αναπτύσσονται οι υποθέσεις του αστυνόμου Καπετάνου είναι το νησί της Εύβοιας. Ένα μεγάλο νησί πολύ κοντά στην Αθήνα. Πείτε μας για την επιλογή του συγκεκριμένου νησιού και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει το τελικά το σκηνικό που αναπτύσσονται οι ιστορίες του αστυνόμου;


Η Εύβοια δεν είναι απλώς σκηνικό. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που μπαίνει μέσα στην ιστορία. Μεγάλο νησί, τόσο κοντά στην Αθήνα αλλά και τόσο απομονωμένο ταυτόχρονα. Κουβαλάει μνήμες, ιστορίες, μυστικά. Ο Καπετάνος δεν θα μπορούσε να ζήσει πουθενά αλλού,ίσως επειδή θα ήθελα ο Καπετάνος να είναι ένας ‘’άλλος’’ Μονταλμπάνο στην Σικελία.

 Θεωρώ ότι ο συγγραφέας που μιλάει για την εποχή του είναι πιο αληθινός και σίγουρα δεν φοβάται να εκτεθεί. Εσείς τι πιστεύεται πάνω σε αυτό που σας ανέφερα;

    Συμφωνώ απόλυτα. Ο συγγραφέας που αποφεύγει να μιλήσει για την εποχή του, στην πραγματικότητα φοβάται. Εγώ γράφω για όσα με καίνε σήμερα· αν δεν το έκανα, θα έγραφα ψεύτικες ιστορίες. Η λογοτεχνία, ακόμη και η αστυνομική, δεν είναι διαφυγή. Είναι καθρέφτης.

 Ο Δημήτρης Σίμος είναι συγγραφέας αστυνομικών βιβλίων και βιβλίων μυστηρίου, θρίλερ. Οι αναγνώστες που διαβάζουν το συγκεκριμένο είδος λογικά τους αρέσει το μυστήριο, ταυτίζονται με τον κεντρικό ήρωα και γίνονται οι ίδιοι σκηνοθέτες της υπόθεσης. Θεωρείται ότι το αναγνωστικό κοινό της αστυνομικής λογοτεχνίας είναι σταθερό ή έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια και για ποιον λόγο;


    Το κοινό έχει αυξηθεί. Νομίζω γιατί το αστυνομικό μυθιστόρημα σήμερα είναι κάτι παραπάνω από μυστήριο και γρίφος. Είναι τρόπος να μιλήσεις για κοινωνία, για φόβους, για αδιέξοδα. Οι αναγνώστες δεν ψάχνουν απλώς τον δολοφόνο· ψάχνουν απαντήσεις για τον κόσμο που ζούμε.

    Πως θα περιγράφατε στους αναγνώστες τον επιθεωρητή Καπετάνο; Θεωρείται ότι η σειρά ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΝΕΡΑ μπορεί να έχει κάνει τον κύκλο της;

    Ο Καπετάνος είναι ένας άνθρωπος σημαδεμένος, γεμάτος ρωγμές, που προσπαθεί να βρει ισορροπία ανάμεσα στη δουλειά και στους δαίμονές του. Δεν ξέρω αν η σειρά έχει κάνει τον κύκλο της. Αυτό το ξέρει μόνο ο Αστυνόμος μας.. Όσο τον ακούω, όσο θέλει να μου μιλάει, θα υπάρχουν ιστορίες να ειπωθούν.


    Η βία είναι παντού η ίδια, σκοτεινή και χωρίς λύτρωση. Το κίνητρο, ο δράστης, οι λεπτομέρειες ( σελ. 49)-Τα μάτια της δεν πρόδιδαν ούτε φόβο ούτε αδυναμία. Φαινόταν σαν να είχε μάθει να επιβιώνει, παρότι ήταν μόνο δεκατεσσάρων χρονών. Ένα σκληρό, άγρυπνο βλέμμα ήταν το μόνο που μου έδινε να καταλάβω ότι τα είχε δει όλα (σελ. 64). Σκληρή περιγραφή για ένα νέο κορίτσι που σου προκαλεί ανησυχία όταν το διαβάζεις. Με αφορμή το βιβλίο ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ μπορείτε να μας πείτε γιατί υπάρχει τόση βία πλέον στην εποχή μας και ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες; Είναι ένα ερώτημα που με προβληματίζει πάρα πολύ αφού όλοι γεννηθήκαμε κανονικά παιδιά.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΑΠΕΤΑΝΟΥ. Θα γυρίσω στη δράση ή θα μείνω μακριά από όλα αυτά, όπως προσπαθώ τόσο καιρό;

Αλλά το παιδί … Δεν μπορώ να το αφήσω έτσι.

    Η βία υπήρχε πάντα. Απλώς τώρα φαίνεται περισσότερο, ίσως γιατί είμαστε πιο εκτεθειμένοι, πιο συνδεδεμένοι. Με τρομάζει όταν τη συναντώ σε παιδιά και εφήβους. Όλοι γεννηθήκαμε «κανονικά παιδιά»· είναι η κοινωνία που μας αλλάζει. Στο βιβλίο ήθελα να δείξω αυτόν ακριβώς τον δρόμο: πώς η αθωότητα μπορεί να φθαρεί.

     Στο συγκεκριμένο αντίτυπο ο αναγνώστης παρατηρεί στις σελίδες του το εμβληματικό μυθιστόρημα του Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ ο φύλακας της Σίκαλης, ένα βιβλίο που αποτυπώνει το χαοτικό αίσθημα απώλειας της παιδικής ηλικίας. Η επιλογή δεν είναι τυχαία. Η απώλεια της παιδικής ηλικίας. Πόσο τρομακτικό είναι αυτό για ένα παιδί και για τον κόσμο γενικότερα; 

    Δεν είναι τυχαία. Ο Σάλιντζερ μιλάει για την απώλεια της παιδικότητας, για εκείνη τη στιγμή που ο κόσμος γίνεται ξαφνικά βαρύς. Αυτό είναι τρομακτικό για κάθε παιδί — αλλά και για κάθε ενήλικα που θυμάται πώς ήταν να την χάνει. Για μένα, αυτός ο φόβος είναι κεντρικός και στο «Κανονικά Παιδιά».

 Αλλά το παιδί… Δεν μπορώ να το αφήσω έτσι. Εξαφανισμένο, μόνο του, ίσως κυνηγημένο από τον ίδιο κίνδυνο που έφερε τον θάνατο στην υπόθεση την οποία τώρα με καλούν να αναλάβω (σελ.49). Το παιδί κρύβεται, ο Καπετάνος εμφανίζεται. Ο Καπετάνος στην πέμπτη υπόθεση του νιώθει ότι οφείλει να σώσει το παιδί. Υπάρχει συμβίωση, συνύπαρξη του παιδιού με τον Καπετάνο τελικά;


    Στην πέμπτη υπόθεση, ο Καπετάνος δεν αντιμετωπίζει απλώς μια καινούργια έρευνα· έρχεται αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό. Το παιδί που πρέπει να σωθεί δεν είναι μόνο το θύμα της ιστορίας, αλλά και η αντανάκλαση ενός «χαμένου παιδιού» μέσα στον ίδιο. Στην πραγματικότητα, όλη η πορεία του αστυνόμου μοιάζει με μια αδιάκοπη προσπάθεια να προστατέψει ό,τι απέμεινε αγνό, αθώο, άφθαρτο. Υπάρχει μια μορφή συμβίωσης: ο Καπετάνος βλέπει στο παιδί τον εαυτό του σε μια ηλικία που τα πάντα ήταν ακόμη ανοιχτά, πριν οι πληγές και οι ενοχές τον διαμορφώσουν. Κι εκείνο, με τη σιωπή ή το βλέμμα του, τον αναγκάζει να θυμηθεί γιατί μπήκε σε αυτόν τον κόσμο: για να υπηρετήσει τη δικαιοσύνη, αλλά και για να προστατεύσει τους πιο αδύναμους. Η συνύπαρξη αυτή δεν είναι ειδυλλιακή-ομως ακριβώς γι’ αυτό αποκτά αληθινό νόημα. Ο Καπετάνος ξέρει ότι αν δεν σώσει το παιδί, τότε ίσως χαθεί κι εκείνος ο ίδιος.

     Τα εγκαύματα, η φωτιά, οι γυναίκες αυτές. Κάτι τις συνδέει.

    Το μοτίβο του δράστη είναι ένα παιδικό παιχνίδι που έχει αγαπηθεί από τα παιδιά εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι βόλοι. Πως έγινε η συγκεκριμένη επιλογή του παιχνιδιού αυτού γιατί έχει πραγματικά ενδιαφέρον;

    Ο δολοφόνος αφήνει πίσω του τρεις βόλους· οι δύο καμένοι, ο ένας άθικτος. Για μένα, αυτό έχει άμεση σχέση με την παιδικότητα. Οι βόλοι είναι παιχνίδι, είναι μνήμη από μια αθώα ηλικία. Όταν όμως οι δύο έχουν καεί, είναι σαν να δηλώνει ότι η αθωότητα μπορεί να χαθεί, να καταστραφεί. Ο τρίτος που μένει ζωντανός δείχνει ότι κάτι από την παιδικότητα επιμένει, ακόμη και μέσα στη βία και το σκοτάδι. Αυτό το σημάδι είναι μια «υπογραφή» του δράστη· είναι ένα σχόλιο για το πώς η παιδική ηλικία δεν μας εγκαταλείπει ποτέ και μια υπενθύμιση ενός γεγονότος που έγινε στο παρελθόν.

     Χρησιμοποιείτε στο βιβλίο το υπερφυσικό στοιχείο. Η κόρη μου το είχε δει. Το είχε δει πριν γίνει. Τη φωτιά, το κλείσιμο του λούνα παρκ, όλα ( σελ 103). Είναι σε οριακό σημείο το υπερφυσικό αλλά παίρνοντας αφορμή από αυτή την σκηνή θα ήθελα να σας ρωτήσω για ένα μεγάλο, σοβαρό θέμα που υπάρχει στο νησί της Εύβοιας κάθε καλοκαίρι… οι πυρκαγιές και πως συνδέεται με το κορίτσι και με το σκηνικο;

    Το υπερφυσικό στο βιβλίο μπαίνει σε οριακό σημείο, δεν γίνεται ποτέ κυρίαρχο. Η σκηνή με το κορίτσι που «είδε» πριν συμβεί η φωτιά, για μένα λειτουργεί σαν προαίσθηση — σαν εκείνη την αίσθηση που όλοι έχουμε καμιά φορά πως κάτι κακό έρχεται.Η Εύβοια κουβαλάει δυστυχώς το τραύμα των πυρκαγιών σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Είναι ένα συλλογικό βίωμα που έχει χαραχτεί πάνω στο νησί και στους ανθρώπους του. Έτσι, η φωτιά στο βιβλίο δεν είναι μόνο σκηνικό· είναι ένας μόνιμος φόβος, μια απειλή που όλοι γνωρίζουν ότι μπορεί να επιστρέψει.Το κορίτσι συνδέεται με αυτό ακριβώς το αίσθημα. Είναι σαν να κουβαλάει πάνω της τη μνήμη και τον φόβο του τόπου.

ΒΙΒΛΙΟ: ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΙΜΟΣ

ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ



ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ


    Ο Δημήτρης Σίμος γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1987.

    Τα Βατράχια, η πρώτη του συγγραφική δουλειά, έλαβαν την πρώτη θέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό μυθιστορήματος Ασημένια Σελίδα, ενώ ήταν και υποψήφιος για το βραβείο Νέου λογοτέχνη του λογοτεχνικού περιοδικού Κλεψύδρα. Δραστηριοποιείται παράλληλα ως σεναριογράφος. Η σειρά βιβλίων «Σκοτεινά νερά» διασκευάζεται για τηλεοπτική σειρά, ενώ το ψυχολογικό θρίλερ Σώσε με διασκευάστηκε σε τηλεοπτική σειρά 8 επεισοδίων και προβλήθηκε στην τηλεόραση (ΑΝΤ1) σε σενάριο του ίδιου. Το 2023 το NETFLIX αγόρασε την σειρά Σώσε με και από τον Ιανουάριο του 2024 προβάλλεται στην δημοφιλή πλατφόρμα.

Συνολική βιβλιογραφία:

    Το πρώτο του βιβλίο 'Τα Βατράχια', κέρδισαν την πρώτη θέση στην κατηγορία μυθιστόρημα- και τιμήθηκαν με το βραβείο Ασημένια Σελίδα.

    Με το δεύτερο βιβλίο του 'Τυφλά Ψάρια', προτάθηκε ως υποψήφιος για το βραβείο 'Νέου λογοτέχνη' από το λογοτεχνικό περιοδικό 'Κλεψύδρα'.

    Τα ''Τυφλά Ψάρια΄ βρέθηκαν στην τελική δεκάδα των βραβείων Public στην κατηγορία Έκπληξη-Αξέχαστος Ήρωας.

    Για το τρίτο έργο του, με τίτλο ''Τοξικά Μάτια'', ο Πέτρος Μάρκαρης έγραψε.

"Ο αστυνόμος Καπετάνος, του Δ. Σίμου, είναι η ελληνική εκδοχή του επιθεωρητή Βαλάντερ".

    Τον Ιούνιο του 2020, εκδόθηκε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, το ψυχολογικό θρίλερ με τίτλο ΄΄Σώσε με΄΄, το οποίο διασκευάστηκε σε τηλεοπτική σειρά (ΑΝΤ1).

    Η 4η αστυνομική ιστορία του Αστυνόμου Καπετάνου, κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 2021, με τίτλο, ''Ο θάνατος του Οδυσσέα''.

    Τον Μάιο του 2023 κυκλοφόρησε το νέο ψυχολογικό του θρίλερ με τίτλο, "Πάρε Ανάσα''.

    Ο Δημήτρης Σίμος είναι φανατικός θαυμαστής της σχολής του Ζωρζ Σιμενόν , λατρεύει τον Ιζζό και δεν διστάζει να αναγνωρίσει το Μεσογειακό νουάρ ως το αγαπημένο του είδος αστυνομικής λογοτεχνίας.


 ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

    Κανονικά παιδιά που κρύβουν μυστικά.

    Μια σειρά δολοφονιών που κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει.

    
    Ένας δολοφόνος που αφήνει τρεις βόλους – είναι ίχνος ή μήνυμα; Όταν τα νεκρά κορμιά αρχίζουν να εμφανίζονται, κάθε θύμα κουβαλά τα δικά του μυστικά. Η ομάδα του αστυνόμου Καπετάνου ξεκινά έναν αγώνα δρόμου για να προλάβει έναν αόρατο εχθρό που παίζει με το σκοτάδι. Οι ενδείξεις, όμως, οδηγούν σε μια αλήθεια που κανείς δεν είναι έτοιμος να αντικρίσει.

    Μια ιστορία από το παρελθόν ξετυλίγεται, φέρνοντας στο φως το κορίτσι που λέγεται πως μπορούσε να δει όσα οι άλλοι δεν άντεχαν να αντικρίσουν. Ο θρύλος της είναι γεμάτος ψιθύρους για φωτιές, φόνους και μυστικά θαμμένα στο χώμα.

    Ένα αστυνομικό θρίλερ γεμάτο ένταση, και μυστήριο.



Για το Love Book Diary






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

ΕΛΕΝΗ ΓΕΩΡΓΟΣΤΑΘΗ