Love Book Diary

  Εσείς θα μένατε έγκλειστοι σε μια στοιχειωμένη έπαυλη για επτά μερόνυχτα και με οποιονδήποτε τίμημα; Ας απαντήσω πρώτη αγαπημένοι μου αναγνώστες … όχι ,γιατί θα φοβόμουν τον ίδιο μου τον εαυτό!!!! Οι φίλοι μας όμως που πήραν μέρος στο παιχνίδι, του οποίου οι όροι ήταν ξεκάθαροι, όπως και το βραβείο του νικητή, είχαν μια ιδιαίτερη δυνατότητα κατ εξαίρεση από τους κανόνες , η οποία ήταν τόσο χαρακτηριστική που οδηγούσε αυτομάτως στην προσωπική επιλογή να μείνει οποιοσδήποτε παίχτης, χωρίς να τον υποχρεώνει κανένας. Η εξαίρεση από τον κανόνα του παιχνιδιού που δίνει και το αλατοπίπερο στο μυθιστόρημα είναι ότι η έξοδος, δηλαδή η πόρτα της έπαυλης.......ήταν πάντα ανοιχτή, άρα αν κάποιος επέλεγε ότι δεν ήθελε να συνεχίσει το παιχνίδι, γιατί δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις συνθήκες διαμονής, μπορούσε με δική του επιλογή να φύγει…. Και όμως δεν έφυγε κανείς!!!!! Και εδώ κατά την ταπεινή μου άποψη κρύβεται όλη η ουσία στην ανάπτυξη της ψυχοσύνθεσης των ηρώων, γιατί μπορεί να είναι ένα βι

  ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΠΛΑΘΟΥΝ ΤΟ ΕΚΜΑΓΕΙΟ      Το «εκμαγείο » είναι το ολοκαίνουργιο βιβλίο της Φραντζέσκα Μάνγγελ( Φραντζεσκα Μανγγελ ) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ . Είναι ένα αρκετά διαφορετικό μυθιστόρημα σε σχέση με το προηγούμενο της «Οι καθαροί» , με το οποίο είχα εξεπλάγην ευχάριστα σε τέτοιο βαθμό που η απόλαυση του χαράχτηκε σαν ατόφιο διαμαντάκι στο δέρμα μου. Η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη λοιπόν, όταν πήρα στα χέρια μου «Το εκμαγείο», όπως καταλαβαίνεται, αλλά μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι σε αυτό το βιβλίο θα έρθουμε αντιμέτωποι με ένα πιο οικείο και συγκινητικό θέμα για αρκετούς αναγνώστες.                     ΠΟΤΕ ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ Η ΖΩΗ; ΟΤΑΝ ΣΤΑΜΑΤΑΣ Ν΄ΑΓΑΠΑΣ……      Ας το πάρουμε από την αρχή: Όταν αντίκρισα το εξώφυλλο του βιβλίου, με το βουβό πιάνο που είναι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο στολίζοντας το παλιό ξεθωριασμένο ξύλινο πάτωμα με εγχάρακτο τίτλο «Το εκμαγείο» με καθήλωσε και θέλησα αμέσως να το διαβάσω. Στην διάρκεια της ανάγνωσης μου προσπαθ

  Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα. Έλα … Στην γωνιά του ο καθένας!      Ψάχνοντας τα αρχεία μου βρήκα μια άποψη για το βιβλίο  ''Ο ΓΙΟΣ ΜΑΣ'' που το είχα επιλέξει θυμάμαι κατευθείαν μετά την ανάγνωση του βιβλίου ‘’Παγωμένα Πέλματα’’ που σας είχα παρουσιάσει. Μου είχε αρέσει τόσο πολύ θυμάμαι το τελευταίο έργο του, που ήθελα να συνεχίσω με ένα ακόμη βιβλίο του συγγραφέα και ευτυχώς είχα στην βιβλιοθήκη μου ένα δικό του αντίτυπο..... Ο ΓΙΟΣ ΜΑΣ!      Το βιβλίο  ‘’Ο ΓΙΟΣ ΜΑΣ’’ είναι τελείως διαφορετικό ανάγνωσμα από τα ‘’Παγωμένα πέλματα’’ και το μόνο κοινό είναι η υπογραφή του ίδιου δημιουργού και οφείλω να πω ότι είναι αρκετά κινηματογραφικό.      Τα κεφάλαια είναι μικρά με έντονες εναλλαγές προσώπων και γεγονότων. Σίγουρα αν το έβλεπα ταινία με την κατάλληλη σκηνοθεσία, τον κατάλληλο ήχο/ μουσική το συναίσθημα μου θα απογειωνόταν και θα ήταν πιο έντονο όσον αφορά την πλοκή της ιστορία. Στην ανάγνωση όμως μου δημιουργούσε ανάμικ