Εσείς θα μένατε έγκλειστοι σε μια στοιχειωμένη έπαυλη για επτά μερόνυχτα και με οποιονδήποτε τίμημα; Ας απαντήσω πρώτη αγαπημένοι μου αναγνώστες … όχι ,γιατί θα φοβόμουν τον ίδιο μου τον εαυτό!!!! Οι φίλοι μας όμως που πήραν μέρος στο παιχνίδι, του οποίου οι όροι ήταν ξεκάθαροι, όπως και το βραβείο του νικητή, είχαν μια ιδιαίτερη δυνατότητα κατ εξαίρεση από τους κανόνες , η οποία ήταν τόσο χαρακτηριστική που οδηγούσε αυτομάτως στην προσωπική επιλογή να μείνει οποιοσδήποτε παίχτης, χωρίς να τον υποχρεώνει κανένας. Η εξαίρεση από τον κανόνα του παιχνιδιού που δίνει και το αλατοπίπερο στο μυθιστόρημα είναι ότι η έξοδος, δηλαδή η πόρτα της έπαυλης.......ήταν πάντα ανοιχτή, άρα αν κάποιος επέλεγε ότι δεν ήθελε να συνεχίσει το παιχνίδι, γιατί δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις συνθήκες διαμονής, μπορούσε με δική του επιλογή να φύγει…. Και όμως δεν έφυγε κανείς!!!!! Και εδώ κατά την ταπεινή μου άποψη κρύβεται όλη η ουσία στην ανάπτυξη της ψυχοσύνθεσης των ηρώων, γιατί μπορεί να είναι ένα βιβλίο μυστηρίου, αλλά πάνω απ΄ όλα είναι ένα βιβλίο θρίλερ με ψυχολογικά –κοινωνικά στοιχεία.
Το Παιχνίδι με εξέπληξε ευχάριστα για τους παρακάτω λόγους. Είναι ένα βιβλίο που η γραφή του μπορεί να μην είναι ανοίκεια σε αυτόν που θα διαβάσει το βιβλίο, αλλά περιέχει όλα τα συστατικά της Λογοτεχνικότητας. Η ανάγνωση προκαλεί συναισθηματική έκκληση στον κάθε αναγνώστη που με την σκηνοθετική του φαντασία δημιουργεί εικόνες παίρνοντας την βαλίτσα του μαζί και διαλέγοντας σε ποιο δωμάτιο της έπαυλης θα τοποθετηθεί και αυτός. Άρα, για επτά ημέρες ζει στους κανόνες του παιχνιδιού, συμμετέχει στις συζητήσεις και επηρεάζεται από τα μυστήρια φαινόμενα που στοιχειώνουν την εγκαταλειμμένη έπαυλη. Τρόμος, μυστήριο και γρήγορες εξελίξεις κατακλύζουν την υπόθεση που με ρεαλιστικές, περιγραφικές εικόνες οδηγούν στον αφανισμό των ηρώων. Η σύνδεση του μεταφυσικού στοιχείου είναι και αυτό στοιχείο επιτυχία της υπόθεσης, γιατί ο αναγνώστης έρχεται με την σειρά του να λύσει το αίνιγμα των αδικαιολόγητων φαινομένων και να αντιληφθεί αν όντως υπάρχουν γεγονότα που λύνονται με την κοινή λογική ή η ίδια η έπαυλη παίζει με τα πιόνια του παιχνιδιού.
Η αισθητική κατεύθυνση του κειμένου στηρίζεται στην μελέτη των βιβλίων της Άγκαθα Κρίστι με λεπτομέρειες που την διαφοροποιούν. Το βασικό στοιχείο είναι ότι όλοι προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο, όλοι οδηγούνται στον αφανισμό, όλοι είναι φαινομενικά ύποπτοι μέχρι αποδείξεως της αθωότητας τους, αφού οι μυστηριώδοι θάνατοι είναι πλοηγοί της ίδιας της αφήγησης. Φυσικά δεν υπάρχει ο κ. Πουαρό για να δώσει φως στην υπόθεση αλλά υπάρχουν οι κατάλληλοι παίχτες που θα οδηγηθούν στον προορισμό της λύσης και της νίκης.
Όμως το κείμενο πάνω απ΄όλα εξυπηρετεί κάποιον σκοπό και αυτός δεν είναι άλλος από το έντονο συναίσθημα της αυτοσυντήρησης. Μέσα από προσωπικούς συλλογισμούς αρκετοί άνθρωποι γνωρίζουν ή νομίζουν ότι γνωρίζουν τον εαυτό τους, άρα η αυτογνωσία θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι βασικό στοιχείο της αυτοαντίληψης. Το μαγικό που κάνει η κ. Τζόκα είναι ότι τους δίνει την τράπουλα να παίξουν και στη μέση του παιχνιδιού το αισθητό και ενεργό κομμάτι του εαυτού τους εκπυρσοκροτεί και γίνεται ο χαμός στην υπόθεση, γιατί κατά λάθος ( και εδώ χαμογελούμε όλοι μας) ο άλλος τους εαυτός, αυτός ο κύριος που ονομάζεται ένστικτο επιβίωσης κυριαρχεί. Με λίγα λόγια όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε κίνδυνο μια σπίθα ανάβει μέσα του, μια σιδερένια δύναμη τον κατακλύζει και παλεύει σαν άγριο θηρίο με δόντια και νύχια για να επιβιώσει…. Και μη ξεχνάτε σε τέτοιους χώρους δεν κελαηδούν τα πουλιά!!!!
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΘΕΟΔΩΡΑ ΤΖΟΚΑ
H Θεοδώρα Τζόκα γεννήθηκε στην Ελλάδα. Σε ηλικία μόλις δύο ετών μετανάστευσε στη Βοστόνη των ΗΠΑ μαζί με την οικογένεια της. Στην Ελλάδα επαναπατρίστηκε σε ηλικία δεκαοκτώ χρόνων.
Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο ΑΠΘ. Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως καθηγήτρια αγγλικών στη δευτεροβάθμια και πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το 1999 αποσπάστηκε για πέντε χρόνια στην Παιδαγωγική Σχολή του ΑΠΘ.
Ασχολήθηκε εκτεταμένα με επιστημονικές μεταφράσεις, κυρίως στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας. Άρθρα, ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά της χώρας.
Εργογραφία
- «Το παρελθόν φυγείν αδύνατον», εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές, 2013.
- «Το βιβλίο της Ευδοκίας», εκδόσεις Λιβάνη, 2015.
- «Η δύναμη της στιγμής», εκδόσεις Λιβάνη, 2016.
- «Ο παράξενος χειμώνας του Παύλου Ζήτα», εκδόσεις Ωκεανίδα, 2019.
- «Το παιχνίδι», μυθιστόρημα, Άνεμος εκδοτική, 2023.
Παραμονές Χριστουγέννων, στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης, πέντε εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι ανταποκρίνονται στην αγγελία ενός άγνωστου, αυτοαποκαλούμενου «εκκεντρικού», εκατομμυριούχου, που προσφέρει το έπαθλο των εκατό χιλιάδων ευρώ σε όποιον αντέξει να παραμείνει έγκλειστος στην απομονωμένη και φημολογούμενη ως στοιχειωμένη έπαυλη Σαντρέλλι, στη βορειανατολική Κέρκυρα.Φτάνοντας εκεί, οι πέντε παίκτες διαπιστώνουν ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Τα προσωπικά τους αδιέξοδα, όπως ο εθισμός από τον τζόγο, η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, η διαρκής βιοπάλη και η μετανάστευση, η δυσβάσταχτη αναπηρία, η αδυναμία αντιμετώπισης των οικογενειακών αναγκών αλλά και ενός άδικου εκβιασμού, τους φέρνουν αντιμέτωπους με απρόβλεπτες συνέπειες.
Τα ανεξήγητα «μεταφυσικά» φαινόμενα δοκιμάζουν τις αντοχές και τη λογική τους, ενώ οι αιφνίδιοι και μυστηριώδεις θάνατοι, του ενός μετά τον άλλονεξωθούν τους εναπομείναντες στα άκρα.
Η απόγνωση, ο φόβος και η σταδιακή αποκτήνωση θα καθοδηγήσουν τα αβέβαια βήματά τους, αναγκάζοντάς τους να ανακαλύψουν τα σκοτεινά και ανεξερεύνητα βάθη της ψυχής τους, όπως και το τίμημα που είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου