Βιβλίο: ΔΕΝ Θ΄ΑΡΓΗΣΩ

 Δεν θ΄ αργήσω, μουρμούρισα καθώς ξεκλείδωνα την εξώπορτα. Ένιωσα γελοίος. Δεν μ΄ άκουγε κανείς.

    Οι πρώτες λέξεις του κειμένου οδηγούν αβίαστα τον αναγνώστη κατευθείαν στο μικροσκοπικό σύμπαν του κεντρικού ήρωα του βιβλίου. Από τις πρώτες εικόνες που πλάθονται με τις λέξεις της Βασιλικής Πέτσας νιώθεις τα τρισδιάστατα χαρακτηριστικά του πρωταγωνιστή στο μάταιο τούτο κόσμο του. Όλα είναι μάταια, μια καθημερινή επανάληψη δίνοντας έμφαση στην καταθλιπτική ζωή του, ΣΤΗ ΖΩΗ  που προχωρά ανεμπόδιστη μετά Θάτσερ εποχή. Όμως ταυτόχρονα τίποτα δεν διαταράσσεται στην καθημερινότητα του, τίποτα έτσι απλά είναι αθόρυβη, όπως ο ύπνος που τον ξεγελά και τον μεταμορφώνει σε άψυχο κορμί τις ώρες ανάπαυσης. Το κορμί αυτό απογυμνώνεται σαν χτυπημένος στρατιώτης παραδομένος στη λαβωματιά του που του αφαιρεί την πνοή, αργά και σταθερά.

    

    Ο μεγάλος συμπρωταγωνιστής του ήρωα είναι η ίδια η Βρετανία, η Λίβερπουλ του 1989 έως το 2019. Ο ρυθμός της πνοής του πάλλεται εδώ και είκοσι χρόνια με σημείο αναφοράς το τραγικό περιστατικό που συνέβη στο γήπεδο Χίλσμπορο. Έπειτα από το τραγικό γεγονός ΣΙΩΠΗ επικρατεί στον κόσμο του, που χτίστηκε πάνω στα θεμέλια του κοινωνικά αποδεκτού ανθρώπου. Έχει δημιουργήσει οικογένεια, έχει δυο παιδιά, ένα σκυλί και ένα καναρίνι στο κλουβί. Μάλλον πολλά πτηνά πέρασαν από την οικογενειακή θαλπωρή, αλλά ο ίδιος με κάποιον ακαθόριστό τρόπο ήταν υπεύθυνος για το πτηνό των κλουβιών. Η προσωπική φροντίδα του τελευταίου καναρινιού, η μορφή επικοινωνίας που αναπτύσσεται οδηγεί στην ταύτιση τους. Απρόσωπος ήρωας, εγκλωβισμένος στο κλουβί του, όπως το καναρίνι που είναι όμοιο με όλα του είδους του, απλά πρέπει να είσαι γνώστης του αντικειμένου και προσεχτικός για να αναγνωρίζεις τα σημάδια και τα χαρακτηριστικά του. 

Πίστεψε σ΄ εμένα, με πήρε απ΄το χέρι κι ήταν σίγουρη ότι με οδηγούσε, αλλά δεν την ακολουθούσε παρά μόνο η σκιά μου. 

    Συνεχίζοντας την ανάγνωση προσπαθείς να καταλάβεις τον ήρωα, προσπαθείς να νιώσεις τις σκέψεις του ορμώμενος από τους εσωτερικούς μονολόγους του. Η σύνθεση των εικόνων και των μυρωδιών που αναδύονται σαν φως μέσα από το σκοτάδι της ψυχής του, οφείλετε στη Βασιλική Πέτσα, στην ιδιαίτερη ικανότητα να συνθέτει παραστάσεις. ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΝΕΝΑΣ, ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΝΕΝΑΣ και αντικρίζοντας τη συγκλονιστική στιγμή της αποκάλυψης μέσα σε μια λέξη του κειμένου, αυτή τη λέξη των επτά γραμμάτων ανατριχιάζει ο κάθε αναγνώστης θεωρώ. Με αυτό το μοναδικό τρόπο κλείνει  το ψυχολογικό προφίλ του επιζών. Ναι επιζών, μιας ομαδικής απώλειας της τραγωδίας του Χίλσμπορο, που 97 φίλαθλοι της Λίβερπουλ πέθαναν στον ημιτελικό του 1989 για το κύπελλο Αγγλίας. Ενώ οι παίκτες στο γήπεδο έπαιζαν μπάλα για την πολυπόθητη νίκη, οι φίλαθλοι πέθαιναν στην κερκίδα ασφυκτιώντας μέσα στη λαοθάλασσα της κερκίδας που ξεπέρασε τον επιθυμητό εισερχόμενο αριθμό, με αποτέλεσμα να χαθούν ανθρώπινες ζωές από ανθρώπινο λάθος. Ήταν λάθος ο χειρισμός οργάνωσης. Με αφορμή αυτό το συγκλονιστικό, απάνθρωπο συμβάν η Βασιλική Πέτσα δημιούργησε μια μυθοπλασία με έναν κεντρικό ήρωα που δε μπόρεσε να ξεπεράσει το χαμό του φίλου του και των υπολοίπων, γιατί ήταν κι αυτός παρόν. 

15η Απριλίου του 1989 του ποδοσφαιρικού αγώνα της Λίβερπουλ με τη Νότιγχαμ Φόρεστ στο στάδιο Χίλσμπορο στην πόλη Σέφιλντ....

    

    Ο καλύτερος γιατρός για να ξεπεράσεις μια απώλεια είναι ο χρόνος. ΟΧΙ δεν είναι ο χρόνος αγαπητοί μου αναγνώστες είναι η κούραση. Η κούραση είναι η καλύτερη θεραπεία σε απώλειες της ζωής και αυτή την κούραση δυστυχώς πρέπει να τη φορέσεις σαν δεύτερο δέρμα για να επιτευχθεί το σημαντικότερο: να μη σκέφτεσαι δυσάρεστα συμβάντα που σε καταπίνουν και σε  κατασπαράζουν σαν λάσπη βάλτου. Ο ήρωας μας παγιδεύτηκε στη λάσπη που σχηματίστηκε περιμετρικά της προσωπικής, κοινωνικής και επαγγελματικής του ζωής από το ελάχιστο νερό που του είχε απομείνει για να ξεδιψάσει. Μπορείς να τον κατανοήσεις; ΝΑΙ. Μπορείς να συμπάσχεις μαζί του; ΝΑΙ. Με την προϋπόθεση να μπορείς να αντιληφθείς τα συναισθήματα που βιώνει αυτός & όλοι οι άλλοι άνθρωποι! Η κατανόηση του κειμένου δεν μπορεί να γίνει ανεξάρτητα από τις συνθήκες του πλαισίου που αναπτύχθηκε.

Θέλω να θυμάμαι, και ξεχνώ θέλω να ξεχνάω, και θυμάμαι. Επί της ουσίας ο ήρωας μας δεν θέλει να θυμάται, δεν θέλει να ξεχνάει απλά δεν θέλει τίποτα, δεν μπορεί τίποτα.

    Το βιβλίο ΔΕ Θ΄ΑΡΓΗΣΩ διαβάστηκε στη Λέσχη Ανάγνωσης η Βιβλιοπαρέα Καρδίτσας και τα μέλη της ομόφωνα δήλωσαν ότι το απόλαυσαν.Η συζήτηση επικεντρώθηκε στο γεγονός: γιατί μετά από είκοσι χρόνια;  Γιατί φίλε μου; Μήπως υπερίσχυσε το κακάδι της πληγή σου απέναντι στα φαντάσματα του παρελθόντος; 

ΒΙΒΛΙΟ: ΔΕΝ Θ΄ΑΡΓΗΣΩ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΕΤΣΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΟΛΙΣ

BETA READER: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

    Η Βασιλική Πέτσα γεννήθηκε στην Καρδίτσα το 1983. Σπούδασε Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και Θεωρίες του Πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμιγχαμ και Ευρωπαϊκή Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.

Από τις εκδόσεις ΠΟΛΙΣ κυκλοφορούν, επίσης, η νουβέλα της Θυμάμαι (2011), οι συλλογές διηγημάτων της Όλα τα χαμένα (2012) και Μόνο το αρνί (2015), το μυθιστόρημά της Το δέντρο της υπακοής (2018) και η μελέτη της Όταν γράφει το μολύβι (2016).

(Πηγή: "Εκδόσεις Πόλις", 2024)

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

    Λίβερπουλ, 1989-2009. Είκοσι χρόνια μετά την ποδοσφαιρική τραγωδία που συντάραξε τη Βρετανία.

    Ένας κόσμος, μια άλλη ζωή. Η πόλη αναπτύσσεται δυναμικά, οι αλλοτινοί έφηβοι ‒η Κέισι, ο Άντι, η Τζέσικα, ο Τζον‒ μεγάλωσαν, άλλαξαν συνήθειες, προσαρμόστηκαν σε μια ήσυχη καθημερινότητα, απέκτησαν οικογένεια, σταθερές δουλειές. Όλοι; Όχι όλοι.

    Ο κεντρικός ήρωας, ιδιοκτήτης φωτογραφείου που φυτοζωεί, αναγκάζεται να επιστρέψει νοερά στην εποχή που τα τείχη έπεφταν ή έμεναν ακλόνητα, κατά περίπτωση, για να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος.

    Ένα μυθιστόρημα για το τι σημαίνει, μερικές φορές, να είσαι επιζών: να αγωνίζεσαι να προχωρήσεις μπροστά, να ξαπλώνεις κατάκοπος το βράδυ, και το επόμενο πρωί -κάθε πρωί-, ανοίγοντας τα μάτια, να συνειδητοποιείς πως δεν βρίσκεσαι ούτε βήμα μακριά. Πως είσαι ακόμα εκεί.

Aiolou 33, Athens, Greece

21 0364 3382

info@polis-ed.gr

.