Καθίστε
αναπαυτικά ΔΥΝΑΜΩΣΤΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ
και απολαύστε το ταξίδι, γιατί η ιστορία ξεκινά.
Η ιστορία μας ξεκινά
με μεγάλη ένταση της μουσικής για να
καλύψει τις σκέψεις και τα προβλήματα του ήρωα μας. Έχετε παρατηρήσει ότι στους
έντονους θορύβους ξεχνάμε ότι άσχημο έχει συμβεί; Έτσι σε αυτό το βιβλίο του
Μιχάλη Μαλανδράκη μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι ο τίτλος του βιβλίου
ταιριάζει σαν γάντι στους ανθρώπους που αναζητούν μέσα από τον ήχο να ξεφύγουν από
καταστάσεις που ορμούν σαν αρπαχτικά να κατασπαράξουν το μυαλό τους. Αφορά ανθρώπους που
κάποια χρονική στιγμή έχασαν τον ίδιο τους τον εαυτό από έντονες συγκινήσεις. Τα
συναισθήματα τους, τους οδήγησαν να
κυκλοφορούν απρόσωπα στον κόσμο ψάχνοντας αγωνιωδώς το δρόμο που θα τους οδηγήσει
σε ένα μονοπάτι λύτρωσης φορώντας τις αναμνήσεις τους σαν πικρό φιλί. Δε είναι
τυχαίο το εξώφυλλο του βιβλίου σας τονίζω με σιγουριά ή να σας το παρουσιάσω
πιο απλά .. ο τίτλος του βιβλίου και το εξώφυλλο είναι ακριβώς η ιστορία που θα διαβάσετε σε αυτό το
αντίτυπο. Εντυπωσιακό; ΝΑΙ είναι..αν δίνετε σημασία στη μακέτα του εξωφύλλου (Τα
θερμά μου συγχαρητήρια Μαρία Τσουμαχίδου)
Είμαι από τους
αναγνώστες που με κέρδισε κατευθείαν το συγκεκριμένο βιβλίο γιατί ένιωσα τον
ήρωα μας, το Χάρη Αλεξιάδη και σε επέκταση ένιωσα τις σκέψεις και τον παλμό του
συγγραφέα.Κατάφερα να ακουμπήσω την ορμή του γιατί ετρεχε με χαμηλή ταχύτητα.
Η ηρεμία είναι η λέξη που χαρακτηρίζει τη γραφή του,καθώς και την αφηγηματική προσέγγιση
του θέματος γι΄αυτό με συνεπήρε από την αρχή γεμίζοντας με, με καθαρό νερό που όφειλα εν συνεχεία να τοποθετησω στις άδειες
δεξαμενές μηχανημάτων για να να λειτουργήσει η γραμμή παραγωγής τους.
Σε συζητήσεις
που είχα με βιβλιόφιλους για το συγκεκριμένο βιβλίο κατάλαβα ότι δεν είναι για όλους, γιατί δεν
μπορούσαν να καταλάβουν τον κεντρικό ήρωα και αυτό τους ωθούσε έξω από την
ιστορία. Όταν τους εξηγούσα ότι αυτή είναι η ουσία του βιβλίου, ενός απρόσωπου
ήρωα που όσο και να τον κυνηγήσεις δεν θα τον πιάσεις ποτέ (ιδού και το
εξώφυλλο) μπορώ να σας πω με σιγουριά ότι εντυπωσιάζονταν γιατί δεν το είχαν
σκεφτεί!! Και είναι αλήθεια…. δε ξέρω τι άνθρωπος είναι ο Χάρης Αλεξιάδης γιατί
δεν μπόρεσα να τον αντικρίσω στα μάτια όσο και να τον παρακολουθούσα και να τον ένιωσα, αλλά
γνωρίζω ότι το κείμενο που διάβασα ξεπερνάει την επαφή ενός αναγνώστη που θα
περάσει ώρες ψυχαγωγίας με ένα βιβλίο. Είναι κάτι παραπάνω γι΄ αυτό να το
προτιμήσετε εσείς που θέλετε μια φωνή να σας υπενθυμίζει ότι δεν γιατρεύονται
όλα, απλά τα κουβαλάς σαν ξεραμένα φύλλα που έχουν ανάγκη την Άνοιξη για να
πάρουν ζωή από την ομορφιά της.
Ήμουν η σκιά
του Χάρη σε αυτό το ταξίδι και μου σιγοτραγουδούσε σε όλη τη διάρκεια του, παρόλη
την ένταση της μουσικής «με τον καιρό, με τη
βροχή, το αίμα πήζει στην πληγή»
και εγώ του χαμογελούσα από τα πρώτα του βήματα και από τα πρώτα ενδιαφέροντα
του σαν σκιτσογράφος μιας ξεχασμένης εποχής, η οποία έχει κρυφτεί στη λήθη της.
Ήμουν η παρέα του στο Σεράγεβο και στον πόνο που αντίκριζε, ο οποίος του γρατζουνούσε
τις αντοχές του σπάζοντας όλες τις χορδές της φωνής του. Ήμουν και στην καινούργια
του ζωή και σε όλα τα τηλεπαιχνίδια που
τον παρέσυραν σε ένα εκστασιασμό που όμως δεν μπορούσε να απολαύσει την ίδια
του την ηδονή. Δεν εκφράστηκε, δεν ούρλιαξε, δεν έτρεξε ενάντια στους πιο
δυνατούς ανέμους απλά άφησε τη μοναξιά του να τον τυλίξει σαν κουκούλι που δεν
θα άνοιγε ποτέ ξανά….. Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ γιατί η ομορφιά, το χιούμορ και το χαμόγελο είναι δώρα
που τα δεχόμαστε και λέμε ευχαριστώ!!!
ΒΙΒΛΙΟ: ΔΥΝΑΜΩΣΤΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, ΠΑΡΑΚΑΛΩ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΑΝΔΡΑΚΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΟΛΙΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Ο Μιχάλης Μαλανδάκης γεννήθηκε το 1996 στα Χανιά. Σπούδασε σκηνοθεσία στη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης του Λυκούργου Σταυράκου και είναι απόφοιτος του Τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Βιβλία του : Patriot & Δηναμώστε τη μουσική, παρακαλώ.
Μεγαλώνοντας, ο Χάρης Αλεξιάδης ενδιαφέρεται όλο και πιο πολύ για τα σπουδαία, κοσμοϊστορικά γεγονότα. Χρόνια αργότερα, αυτό το άγουρο ενδιαφέρον γίνεται επάγγελμα. Ύστερα από μια σύντομη θητεία στον αθηναϊκό Τύπο, η παράλληλη άνοδος της ιδιωτικής τηλεόρασης θα του προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία: να βρεθεί στο Σαράγεβο τον Ιούνιο του 1992, ως πολεμικός ανταποκριτής ενός νέου μεγάλου καναλιού, και να καλύψει τις συγκρούσεις που ακολούθησαν την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.
Ο Χάρης ενθουσιάζεται με αυτή την προοπτική. Αναγνωρίζει αμέσως την ιστορική σημασία των συγκρούσεων και ανυπομονεί να βρεθεί στο επίκεντρο των εξελίξεων, στην καρδιά της Ευρώπης.
Θα παραμείνει, ωστόσο, στο Σαράγεβο περισσότερο απ' όσο έχει υπολογίσει. Οι συγκρούσεις παγιώνονται, διαρκούν ολόκληρους χειμώνες, και καταλήγουν στην πιο μακρόχρονη πολιορκία πρωτεύουσας στην ιστορία των σύγχρονων πολέμων. Ο αρχικός ενθουσιασμός του Χάρη μετατρέπεται σε κούραση και σταδιακή εξάντληση από το κρύο, την ανασφάλεια και, κυρίως, τη βεβαιότητα ότι αυτή η τραγική κατάσταση δεν θα αλλάξει. Τα αιματηρά επεισόδια είναι αμέτρητα και, στις 5 Φεβρουαρίου 1994, η αντοχή του στον ανθρώπινο πόνο δοκιμάζεται, όταν παρακολουθεί και καταγράφει τον βομβαρδισμό της αγοράς του Μαρκάλε, με 68 νεκρούς και 144 τραυματίες.
Την επόμενη μέρα, ο Χάρης ζητάει την άδεια να επιστρέψει στην Ελλάδα. Δυσκολεύεται να προσαρμοστεί και παραμένει για πολύ καιρό αδρανής. Σκέφτεται να αποσυρθεί από το πολεμικό ρεπορτάζ και, σε συνεννόηση με το κανάλι, αποφασίζει να μεταπηδήσει στην ψυχαγωγία και να αναλάβει παρουσιαστής σ' ένα νέο μουσικό τηλεπαιχνίδι.
Αρχίζει έτσι, για εκείνον, μια καινούργια φάση. Ανάμεσα σε πλατό, κάμερες, εκτυφλωτικούς προβολείς και συναναστροφές με τις κοσμικές προσωπικότητες της Αθήνας, η ζωή του αλλάζει κι εκείνος αφήνεται να παρασυρθεί. Τα επόμενα χρόνια αναλαμβάνει κι άλλα, αμφιβόλου ποιότητος τηλεπαιχνίδια, και στροβιλίζεται σε έναν εκστατικό χορό με σύντομα διαστήματα μελαγχολίας. Ώσπου, ξαφνικά, ένα νευρολογικό πρόβλημα πλήττει την κινητικότητά του και τον αναγκάζει ν' αποσυρθεί βίαια από οτιδήποτε έχει ανάγκη.
Το "Δυναμώστε τη μουσική, παρακαλώ" είναι ένα μυθιστόρημα για τα μεγάλα μεγέθη που δεν μεταβολίζονται από το άτομο· για την ομορφιά και τη φασαρία, ως στιγμιαίο αντίδοτο σε όλα εκείνα που δεν θεραπεύονται· και για όσους επιζητούν την ένταση της μουσικής τόσο δυνατά ώστε να καλύπτει τα πάντα.
Βιβλίο το οποίο συζητήθηκε στη Λέσχη Ανάγνωσης Η Βιβλιοπαρέα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου