Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΕΡΒΟΣ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

    ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΕΡΒΟΣ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ DEADLiNE

    Το βιβλίο είναι αφιερωμένο, στην Demy, τη δική του Πέρσα.

    Το DEADLine, κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2023 από τις εκδόσεις Νέα Πνοή, με κεντρικούς ήρωες το Στάβαρη, την Πέρσα και το Σιδέρη και η συνέντευξή μας δεν περιορίζεται σε προθεσμίες ......

ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΕΡΒΟΣ

    Ο Αντώνης Ζερβός κάνει είσοδο στον χώρο της Αστυνομικής λογοτεχνίας με το πρώτο μέρος της διλογίας DEADLine.

    Ένα πακέτο φθάνει στην οικεία του Στάβαρη από το Μέντορα του που περιέχει τέσσερις φακέλους με νεκρούς. Στους φακέλους δεν υπάρχει κάποιος πραγματικός ύποπτος, κανένα στοιχείο που να συνδέει τα θύματα μεταξύ τους. Πόσο δύσκολο είναι για το Στάβαρη να λύσει τα εγκλήματα εγκλωβισμένος λόγω covid στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του; Μπορεί να είναι εξίσου δημιουργικός και αποδοτικός με τις έρευνες;

    Η καραντίνα ήταν ένα τεράστιο σοκ για όλους μας, κάτι βίαια πρωτόγνωρο. Μας ανάγκασε να προσαρμοστούμε, να αναθεωρήσουμε πολλά. Ο Στάβαρης, όπως η Πέρσα και όλοι οι υπόλοιποι ήρωες μου είναι καθημερινοί άνθρωποι, της διπλανής πόρτας. Προσαρμόζονται. Η επιλογή μου να περιορίσω το ζευγάρι των ερευνητών μου στο υφιστάμενο υλικό της κούτας, δίνοντας του μόνο ελάχιστη εξωτερική βοήθεια, ήταν απόλυτα συνειδητή και αδιαπραγμάτευτη. Αν είχαν ελευθερία κινήσεων, νέο υλικό, νέα στοιχεία, θα έπεφτα μοιραία στην παγίδα του από μηχανής θεού, ένα στοιχείο που μισώ σαν αναγνώστης. Σε κάθε περίπτωση θα υποτιμούσα τον μέντορα, και ταυτόχρονα τον αναγνώστη. Ο μέντορας ήταν ο καλύτερος που είχαν, είχε όλα τα μέσα, τους πόρους στην διάθεση του, όλο τον χρόνο, την πολυτέλεια να έχει ζήσει τις υποθέσεις, να έχει σκύψει πάνω από τους νεκρούς. Οτιδήποτε δεν είχε σκεφτεί να ερευνήσει, οτιδήποτε εντοπιζόταν γιατί πρώτος ο Στάβαρης σκέφτηκε να το αναζητήσει, θα ήταν τουλάχιστον άτοπο. Εκτός των άλλων, στην τελική όλο αυτό θα οδηγούσε σ’ άλλη μια ιστορία CSI, το τεχνικό κομμάτι λύνει τα πάντα.

     Τι ήταν αυτό που κάνει την Πέρσα να βάλει το όριο των δεκατεσσάρων ημερών, δηλαδή το DEADLiNE της ιστορίας μας;

    Η αγωνία της να μην έχει ο Στάβαρης την μοίρα του Ταβουλάρη, του μέντορα του. Να μην παγιδευτεί στα αδιέξοδα του, στην ανάγκη να βρει απαντήσεις και όλο αυτό μοιραία εξελιχθεί σε δική του εμμονή. Νιώθει ότι πρέπει να θέσει έναν φραγμό, εξ αρχής, πριν είναι πολύ αργά.

     Για το Στάβαρη το DEADLiNE οφείλει να διατηρηθεί; Αν δεν τα καταφέρει θα σταματήσει την έρευνα λόγω της Πέρσας ή θα συνεχίσει λόγω του Μέντορα του; Αναρωτιέμαι… γιατί πέρα από τη ροή της ιστορίας και την κατάληξη της, ο αναγνώστης διαβάζοντας το βιβλίο και γνωρίζοντας καλύτερα το χαρακτήρα του Στάβαρη προβληματίζεται με τα θέλω του, με τις επιθυμίες του και με τα μπορώ του. Τι κρύβει τελικά ο Στάβαρης; Ο χρόνος ξεκινά από……. Τώρα.

     Αυτή είναι μια απάντηση που πραγματικά δεν μπορώ να δώσω. Οι ήρωες μου δεν ακολουθούν πάντα την πορεία που τους έχω προδιαγράψει, έχουν όλοι τους αυτή την κακή συνήθεια. Αυτό που για μας είναι βιβλίο για εκείνους είναι η ζωή τους η ίδια, το δικό τους μικρό σύμπαν. Αυτός είναι και ο λόγος που γράφοντας αφήνω την ιστορία να εξελιχθεί όπως εκείνοι διαλέγουν, και έπειτα από απόσταση βλέπω ποια εκδοχή είναι πιο δυνατή, πιο ρεαλιστική. Δεν έχω απάντηση λοιπόν, στο αν ο Στάβαρης θα πειθαρχούσε στο DEADLiNE της Πέρσας, στην περίπτωση που αποτύγχανε να βρει τον δολοφόνο. Επειδή όμως έχει μάθει να ζει με σκοτεινά μυστικά, να τα θάβει βαθιά μέσα του, θεωρώ ότι θα συνέχιζε, ακροβατώντας στη σχέση του με την Πέρσα. Το δυσκολότερο ξέρετε ποιο θα ήταν; Να πείσει την Πέρσα να σπάσει η ίδια το DEADLiNE που εκείνη έθεσε. 

    

Αυτή η έρευνα ξεκίνησε με την Πέρσα, δεν γίνεται να τελειώσει χωρίς εκείνην.

     Ψάχνοντας ο Στάβαρης με την Πέρσα τους φακέλους των νεκρών ανακαλύπτουν μυστικά που εν τέλει μπορούν να συνδυαστούν μεταξύ τους. Οι ενδείξεις που δημιουργούνται κατά τη μελέτη των θανάτων έχουν τη δυνατότητα να οδηγήσουν σε αποδείξεις και κατά συνέπεια στη σύλληψη του δολοφόνου; Οι λεπτομέρειες μπορούν να κάνουν τη διαφορά σε αυτόν τον αγώνα;

    Ο Διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, σωστά; Πάντα το έκανε, πάντα θα το κάνει. Το βιβλίο είναι ένα καθαρό παιχνίδι μυαλού, όλα τα στοιχεία βρίσκονται απλωμένα μπροστά σου εξ αρχής. Όλες οι ενδείξεις που δεν κατάφεραν ποτέ να εξελιχθούν σε αποδείξεις, να στηρίξουν κατηγορία. Η ψυχοφθόρα διαδικασία στην οποία ο ερευνητής πρέπει να επαναλάβει ξανά και ξανά όλη την διαδρομή του μυαλού του, με την ελπίδα στο τέλος να παρεκκλίνει ελάχιστα, να καταφέρει να αποστασιοποιηθεί, να δει τα στοιχεία με άλλη ματιά. Αυτός είναι ο ρόλος της Πέρσας, δεν κουβαλά μέσα την φόρμα της αστυνομικής έρευνας, τα υποσυνείδητα στερεότυπα που μοιραία περιορίζουν την κρίση της.

     Το DEADLiNE είναι το πρώτο σας βιβλίο με κεντρικό ήρωα το Στάβαρη, ενός πρωταγωνιστή που διαφέρει από τους Λογοτεχνικούς ήρωες Αστυνομικής Λογοτεχνίας που έχουμε συνηθίσει. Δεν έχει κακές συνήθειες, πίνει καφέ στην ίδια κούπα με τη σύντροφό του την Πέρσα, τσάι και μπύρα χωρίς οινόπνευμα. Πλένει τα πιάτα και είναι η στιγμή που βάζει τις σκέψεις του σε μια σειρά, χουζουρεύει σαν γατί στην αγκαλιά της και ταυτόχρονα παλεύει με τους δαίμονες του. Πως θα περιγράφατε τον ήρωα του βιβλίου; Τι σημαίνει ο έρωτας για το Στάβαρη;

    

    Δεν θα μπορούσα ποτέ να δώσω στον Στάβαρη την μοίρα του αυτοκαταστροφικού μπάτσου, δεν με εκφράζει, δεν μ’ αρέσει. Ζει με τα σκοτάδια του, αφουγκράζεται τους νεκρούς, όσα του ψιθυρίζουν, μα την ίδια ώρα είναι ερωτευμένος, ζει στην προστασία αυτού του έρωτα, είναι το δικό του σημείο αναφοράς για να μην χαθεί στα σκοτάδια που φωλιάζουν μέσα του. Κρύβει μέσα του την μαυρίλα που εκείνη δεν αντέχει. Δεν είναι δική της εξάλλου. Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει Στάβαρης χωρίς την Πέρσα, όχι μετά το DEADLiNE. Θα μου ήταν τρομερά δύσκολο να το περιγράψω και στην τελική δεν νομίζω ότι θα άρεσε σε κανέναν, οι αναγνώστες σε έναν μεγάλο βαθμό λάτρεψαν το στοιχείο της υγειούς σχέσης σε ένα αστυνομικό βιβλίο. Τώρα, για να γελάσουμε, το πλύσιμο των πιάτων είναι μια διαδικασία που σε αναγκάζει να συγκεντρωθείς, να επικεντρώσεις σ’ αυτό που κάνεις. Οι σκέψεις μπαίνουν σε μια σειρά.

   

  Τι κάνει έναν κατά συρροήν δολοφόνο να ξεχωρίσει και να τραβήξει το ενδιαφέρον της Αστυνομίας πάνω του; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που έχει και ποιο το στοίχημα που δημιουργείται σε κάθε ερευνητή;

    Ο κάθε κατά συρροήν έχει το δικό του μοτίβο, υπακούει σ’ αυτό με θρησκευτική ευλάβεια. Το υπηρετεί ψυχαναγκαστικά. Η δική του πριβέ θρησκεία. Ο κατά συρροήν θέλει χώρο, να δηλώσει την ύπαρξη του, ‘’Είμαι εδώ, όλα αυτά είναι δικό μου έργο’’. Αργά ή γρήγορα όλοι πέφτουν σ’ αυτήν την παγίδα. Στην δική μου ιστορία η πρόκληση ήταν να δουλέψω αυτή την ιδέα ανάποδα. Ήθελα έναν κατά συρροήν που δεν υπακούει σε μοτίβο, δεν δείχνει να έχει ψυχαναγκασμούς, δεν γίνεται άπληστος, νικά την πρόκληση να δει στα ΜΜΕ το έργο του, τον τρόμο στις μάζες. Οι θάνατοι, με εξαίρεση τον πρώτο δεν είναι καν δολοφονίες, έχουν χαρακτηριστεί ως αυτοκτονίες, όμως όλες άσχετες μεταξύ τους. Ουσιαστικά, το μοτίβο του γίνεται ακριβώς αυτή η έλλειψη μοτίβου, τα μικρά εκείνα λάθη που σκόπιμα (;) αφήνει πίσω του για να βρεθούν, πρόκληση στους διώχτες του (;). Είναι η απροσδιόριστη αίσθηση ότι κάθε θάνατος είναι μια προσεκτικά σχεδιασμένη φωτογραφία.

     Υπάρχει στο έργο μια συγκλονιστική σκηνή με πρωταγωνιστή έναν παλιό Αστυνομικό που γνωρίζει ο Στάβαρης και φυσικά μπορούμε να πούμε ότι επηρεάζει σε ένα βαθμό την προθεσμία του DEADLiNE. Η ένταση αντικαθιστά το αδιέξοδο της έρευνας. Το δύσκολο κομμάτι της υπόθεσης είναι τα στοιχεία να μετατραπούν σε αποδείξεις. Θεωρείται ότι η εξιχνίαση ενός εγκλήματος είναι ομαδική και συλλογική εργασία;

    Ειδικά στις μέρες μας, με την εμπλοκή στην έρευνα τόσων διαφορετικών κλάδων, είναι συλλογική. Στην δική μας ιστορία τίποτα δεν θα γινόταν αν έλειπε έστω και ένας από την ομάδα. Ο καθένας εντοπίζει κάποιο στοιχείο και δίνει την σκυτάλη στον επόμενο, καμιά φορά και με στεγανά μεταξύ τους, για παράδειγμα ο παλιός Αστυνόμος, στον οποίο αναφέρεστε, κινείται στις σκιές καθώς είναι δεμένοι με τον Στάβαρη από το καλά κρυμμένο παρελθόν τους. Η Πέρσα αντιλαμβάνεται την ύπαρξη του, υποψιάζεται την φύση της σχέσης του με τον Στάβαρη αλλά αποφασίζει να κρατήσει την απόσταση που της επιβάλεται, όσο πιο λίγα γνωρίζει τόσο το καλύτερο για την σχέση τους, για την πνευματική της υγεία.

     Σε κάθε συγγραφέα αντανακλάτε στο έργο του και στον κεντρικό ήρωα του ο χαρακτήρας του, ο πυρήνας του. Θεωρείται ότι η Αστυνομική Λογοτεχνία είναι το είδος που εν τέλει σας αντιπροσωπεύει. Ποιο ήταν το στοίχημα που βάλατε με τον εαυτό σας για αυτή την κοσμοθεωρία με ήρωα το Στάβαρη;

    Για μένα το κάθε βιβλίο είναι ένα μικρό σύμπαν με τις αντιθέσεις και τις συνθέσεις του που διαρκώς εξελίσσεται, καμιά φορά βίαια. Η κάθε ιστορία δεν τελειώνει όταν φεύγει από τα χέρια μου, ούτε καν όταν ο κάθε αναγνώστης τελειώνει το βιβλίο. Συνεχίζει μέσα μας, θα βρούμε τους ήρωες μας στην επόμενη τους μέρα, θα νιώσουμε τα μυστικά τους, ίσως τους καταφέρουμε να μας τα ψιθυρίσουν.

    Στο κτίσιμο αυτού του σύμπαντος, μοιραία κλέβουμε στοιχεία από αγαπημένα μας πρόσωπα, οι περισσότεροι ήρωες της ιστορίας είναι βασισμένοι σε υπαρκτά πρόσωπα, έχουν μάλιστα το όνομα τους. Όταν γράφεις με αυτόν τον τρόπο, το να κλέψεις και τον εαυτό σου τον ίδιο είναι μονόδρομος. Ο Στάβαρης έχει πολλά δικά μου στοιχεία, όσο κι αν με ενοχλεί κάθε φορά όταν το παραδέχομαι, κάπου μου ακούγεται ναρκισσιστικό.

     Όλοι είμαστε αναγνώστες, απλά κάποιοι, μερικές φορές περνούν και από την πλευρά του συγγραφέα, σχεδόν τυχαία. Ό,τι γράφω, από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να κτίζω το σύμπαν του Στάβαρη και της Πέρσας, πριν από δέκα χρόνια, φιλτράρεται από τον αναγνώστη μέσα μου. Αν εγώ ο ίδιος σαν αναγνώστης δεν θα το διάβαζα αν έπεφτε στα χέρια μου, γιατί να μπω στην διαδικασία να το γράψω, γιατί ένας τρίτος να σπαταλήσει τον χρόνο του διαβάζοντας το; Το στερεότυπο του αυτοκαταστροφικού μπάτσου με είχε κουράσει αφόρητα. Δεν άντεχα άλλον έναν τύπο ανέραστο, μισάνθρωπο, κολλημένο με την πρώην του, που προχώρησε τη ζωή της και σχεδόν τον λυπάται. Δεν με έλκει, πιστεύω έχει εξαντληθεί προ πολλού. Η πρόκληση είναι να κρύψεις το σκοτάδι στους ήρωες σου. Στους ήρωες μου συνυπάρχει το καλό με το κακό, δεν μπορούν να είναι μονοδιάστατα καλοί ή κακοί. Ο Στάβαρης έχει τα δικά του ένοχα μυστικά, αποφάσεις που πήρε στο παρελθόν επιβεβλημένες από τον δικό του κώδικα ηθικής και τιμής. Τον στοιχειώνουν χωρίς όμως να έχει μετανιώσει στο ελάχιστο. Ξέρει ότι αργά ή γρήγορα θα πληρώσει. Είναι τα δικά του φαντάσματα, που προκαλούν αντανακλαστικά την αντίδραση του, όταν η κούτα φτάνει στο διαμέρισμα του, δεν θέλει το βάρος. Του φτάνουν τα δικά του φαντάσματα.

     Στο DEADLiNE ο αναγνώστης αισθάνεται ένα σεβασμό προς το γυναικείο φύλο. Έναν σεβασμό που δημιουργείται από την περιγραφική γραφή σας. Οι ηρωίδες σας από την Πέρσα, τη σύντροφο του Στάβαρη μέχρι και την Ασπιώτη ενός από τα θύματα αντιμετωπίζονται με ευγένεια και σεβασμό. Είναι μια λεπτομέρεια που χαρακτηρίζει το Στάβαρη και δείχνει στοιχεία του χαρακτήρα του;

    Αυτό έγινε τελείως ασυνείδητα, πραγματικά, άλλωστε ο σεβασμός, όπως και η έλλειψη του, δεν είναι θέμα επιλογής. Ήταν το δεύτερο στοιχείο, μαζί με την περιγραφή της σχέσης του Στάβαρη με την Πέρσα που κέρδισε το γυναικείο αναγνωστικό κοινό. Δεν έχει σημασία που πρόκειται για φανταστικά πρόσωπα, ο σεβασμός στην ζωή τους και ειδικά στον θάνατο τους είναι επιβεβλημένος. Πρέπει να κρατάμε μια απόσταση προστασίας, να προστατεύουμε την ιδιωτικότητα, ειδικά τώρα που η λογική της κλειδαρότρυπας κερδίζει συνεχώς έδαφος, χωρίς να ξεφεύγει και η αστυνομική λογοτεχνία.

     Ο Σιδέρης είναι ένας ήρωας που κάνει εντύπωση στον αναγνώστη. Είναι ο χαρακτήρας που κλέβει λίγο από τη δόξα του ζευγαριού Στάβαρη- Πέρσας και τους ανταγωνίζεται λόγω του τρισδιάστατου χαρακτήρα του. Η ματιά του, οι αντιδράσεις του, το δύσπιστο, αμυδρό χαμόγελό του που διαγράφεται στο πρόσωπο του είναι πραγματική πρόκληση για κάποιον που τον διαβάζει. Πείτε μας λίγα λόγια για τον συγκεκριμένο ήρωα; Είναι από τους ήρωες που δεν τους ξεχνάς!

    Χαίρομαι ιδιαίτερα που σας γοήτευσε ο Σιδέρης, ειδικά καθώς είναι στον σκληρό πυρήνα της πλοκής. Είναι ένας ήρωας που προσφερόταν για να συντεθούν πολλές αντιθέσεις. Περίπλοκος και ταυτόχρονα δωρικά απλός, γοητευτικός αλλά και αλαζόνας χειριστικός, σκληρός, φυγάς μα ίσως και όχι. Το DEADLiNE είναι η ιστορία του, σε όλο το βιβλίο άλλοι μιλούν για εκείνον, άλλοι λένε την ιστορία του. Εκείνος έρχεται μπροστά όταν πρέπει να τελειώσει την παρτίδα, ίσως γιατί είναι οι δικοί του δαίμονες από τους οποίους δεν μπορεί να ξεφύγει.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΖΕΡΒΟΣ

    

    Ο Αντώνης Ζερβός γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στη Ρόδο και στον Πειραιά. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Δ.Π.Θ. και εργάζεται ως δικηγόρος. Είναι παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών. Το «DEADLiNE» είναι το πρώτο του βιβλίο και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Μάρτιος 2020

Την πρώτη μέρα της καραντίνας μια κούτα φτάνει στο διαμέρισμα του αστυνόμου Στάβαρη. Όλες οι ανεξιχνίαστες υποθέσεις που στοίχειωναν τον μέντορά του βρίσκονται κλεισμένες μέσα της. Αρνείται ν’ ασχοληθεί· του φτάνουν τα δικά του φαντάσματα. Με τον γέρο όμως ετοιμοθάνατο, δεν έχει καμία επιλογή. Του το χρωστάει… Τέσσερις φάκελοι, τέσσερις νεκροί, οι τρεις αυτόχειρες. Κανένας πραγματικός ύποπτος, κανένα στοιχείο που να συνδέει τα θύματα μεταξύ τους.

Μέρα με τη μέρα οι νεκροί παίρνουν χώρο δίπλα τους. Η  Πέρσα, η σύντροφός του, βιώνει την αλλαγή του Στάβαρη, την αυξανόμενη πίεση να πιαστεί από ενδείξεις που δεν γίνονται ποτέ στοιχεία, την ακροβασία του στην άκρη των σκιών. Του δίνει διορία μέχρι το τέλος της καραντίνας για να βρει τις απαντήσεις που ψάχνει, ούτε μια μέρα παραπάνω. Μετά η κούτα θα κλείσει για πάντα.

Όταν όλα οδηγούνται σε αδιέξοδο, απομένει μια τελευταία πιθανότητα… Μήπως πίσω από τις αυτοκτονίες κρύβεται ένας κατά συρροή δολοφόνος, τόσο δόλιος και πειθαρχημένος, που τιθασεύει τους ψυχαναγκασμούς του και κρύβει όσα θα ταυτοποιούσαν τη μεθοδολογία του; Ένας δολοφόνος που δεν αρκείται να σκοτώσει, αλλά καταδικάζει τους οικείους των θυμάτων του να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στο σκοτάδι της ξαφνικής αυτοχειρίας των ανθρώπων τους.

Πολλές εικασίες, μία βεβαιότητα: το deadline πρέπει να τηρηθεί. Και ο χρόνος ξεκινά από… τώρα.

Ο Αντώνης Ζερβός κάνει το ντεμπούτο του στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας με το πρώτο μέρος της διλογίας «DEADLiNE».

Για το Love Book Diary