ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ:ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

    Έχω την χαρά να συνομιλώ με τον κύριο Γιώργο Πολίτη με αφορμή το καινούργιο του βιβλίο ΄΄Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ''

     ''Ο Επισκέπτης'' είναι ένα βιβλίο που η μυθοπλασία δένει με την πραγματικότητα τόσο ρεαλιστικά και ηδονικά που είναι ένα νοερό ταξίδι πλούσιο σε συναισθήματα και εμπειρίες.

 Παρασκευή Παρίσση.

    

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

    Κύριε Πολίτη χαίρομαι που συναντιόμαστε ξανά με αφορμή το βιβλίο σας ‘’Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ’’ που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Είναι ένα βιβλίο που αναφέρετε στις ανθρώπινες σχέσεις και πως εξελίσσονται αυτές μέσα στον χρόνο. Είναι οι σχέσεις συμβόλαια που διατηρούνται πάντα όταν οι όροι εκπληρώνονται και από τις δυο μεριές τελικά; Πόσο δύσκολο είναι αυτό για να πραγματοποιηθεί;

    Χαίρομαι και εγώ κυρία Παρίσση και σας ευχαριστώ που μου δίνετε την ευκαιρία να επικοινωνήσω με τους αναγνώστες της σελίδας σας.

    Θα ήθελα να διευκρινίσω στο σημείο αυτό ότι ΚΑΘΕ ανθρώπινη σχέση είναι και ένα συμβόλαιο ή τουλάχιστον πληρεί όλες τις προϋποθέσεις να είναι, ασχέτως του ονόματος που θα επιλέξουμε να του δώσουμε. Όταν λέω οι όροι εκπληρώνονται εννοώ πως οι προσδοκίες του ενός μέλους καλύπτονται από το άλλο. Σε αγαπάω όσο με αγαπάς, σε νοιάζομαι όσο ενδιαφέρεσαι για εμένα, σε θέλω όσο μου είσαι πιστός… Θα είμαι φίλος μαζί σου αν ενδιαφέρεσαι για τα προβλήματά μου, αν δεν με διαβάλλεις κ.τ.λ.

    Οι σχέσεις των ανθρώπων λοιπόν, είτε είναι επαγγελματικές, είτε κοινωνικές, είτε φιλικές, είτε ερωτικές έχουν τους δικούς τους όρους έστω και αν ποτέ δεν ομολογούνται γιατί θεωρούνται δεδομένοι και πράγματι όσο αυτοί τηρούνται η κάθε σχέση στην πλειοψηφία της προχωράει. Μπορεί να ακούγεται πεζό να ονομάζουμε ένα γάμο από έρωτα συμβόλαιο, όμως επί του πρακτέου αυτό είναι έστω και αν δεν ομολογείται.

 Ο αναγνώστης σε όλη την διάρκεια της ιστορίας έρχεται σε επαφή με γεγονότα που τα ερμηνεύει διαφορετικά από τους ίδιους τους ήρωες. Αυτό συμβαίνει γιατί κάθε πρωταγωνιστής ερμηνεύει υποκειμενικά την πραγματικότητα ή να το θέσω καλύτερα αντιδρά με βάση τα πρέπει ή τα θέλω του.

    Η πραγματικότητα όπως μας γίνεται αντιληπτή, δεν είναι μια αντικειμενική κατάσταση κάτι σαν μαθηματική συνδιαλλαγή (όπου ένα κι ένα κάνουν δύο), αλλά το αποτέλεσμα μιας ερμηνείας γεγονότων. Επομένως ο κάθε άνθρωπος την αντιλαμβάνεται διαφορετικά και άρα αντενεργεί με τον δικό του ειδικό τρόπο και θα συμφωνήσω μαζί σας πως το κάνει με τα πρέπει και τα θέλω του, κι ακόμα τους φόβους και τις ελπίδες του, τα οποία είναι απολύτως υπεύθυνα μαζί με κάποιες άλλες συνιστώσες για την ερμηνεία του εκάστοτε γεγονότος και συνεκδοχικά –ως είπα- την όποια αντίδρασή του στο ανάλογο ερέθισμα.

    Από τον κανόνα δεν ξεφεύγουν ούτε οι αναγνώστες ούτε κι εμείς…

 

    Οι σκέψεις των ηρώων πρωταγωνιστούν μέσα στο βιβλίο σας. Ο πόνος τους, οι προδοσίες, οι χωρισμοί, τα μίση, ο έρωτας είναι βασικά συστατικά των σκέψεων τους. Η απογύμνωση της ανθρώπινης ψυχής φέρνει τον αναγνώστη πιο κοντά στους ήρωες; Μπορεί να τους αγαπήσει ή να ταυτιστεί μαζί τους πιο πολύ; Μπορεί να του προκαλέσουν κάποιοι χαρακτήρες και αποστροφή;

     Η ερμηνεία τού ΓΙΑΤΙ κάνω αυτό ή λέω το άλλο είναι μια πολύ σπουδαία υπόθεση. Όταν καταφέρει ο συγγραφέας να δώσει στον αναγνώστη μέσα από τις ζωές των ηρώων του, τον αυθεντικό λόγο, τον κρυμμένο πίσω από τον προφανή τότε ναι, θεωρώ ότι μπορεί και ο ήρωας να αγαπηθεί και ο αναγνώστης να ωφεληθεί με την έννοια και την αποδοχή της άποψης ότι όλοι είμαστε συγκοινωνούντα δοχεία και άρα κανείς από εμάς δεν είναι τέλειος.

    Αναφέρω ένα παράδειγμα ερμηνείας ενός λόγου μιας πράξης: Προσφέρω ένα δώρο στην ερωμένη μου. Η προφανής αιτία είναι ότι το κάνω γιατί την αγαπάω ή θέλω να είναι ευχαριστημένη. Ο κρυφός λόγος είναι ότι το κάνω για να συνεχίσει να με βλέπει με τον τρόπο που μου αρέσει. Θέλω να διατηρήσω τα οφέλη του εαυτού μου από τη γνώμη της για εμένα. Θέλω να νομίζει ότι είμαι ο καλύτερος.

     Η πιο παράξενη σχέση είναι ανάμεσα στην Κυρά και τη δούλα, μια σχέση που κρατά τη ραχοκοκαλιά της ιστορίας. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτήν την ιδιότυπη σχέση;

Δούλα είναι η φωνή της λογικής στο έργο, η Κυρά μεταξύ πολλών άλλων, ο άνθρωπος που αγαπάει κρυφά και δεν θέλει να το δείξει. Οι δυό τους είναι τα άτομα που ανταλλάσσουν επιχειρήματα για τη ζωή, τον έρωτα, τον θάνατο και διηγούνται την ιστορία.

    Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ είναι ο τίτλος του βιβλίου σας και ομολογώ ότι είναι πολύ έξυπνος και ο αναγνώστης θα το συνειδητοποιήσει αφού ολοκληρώσει το βιβλίο. Όμως πόσο σημαντικός είναι ο επισκέπτης για την εξέλιξη της ιστορίας μας; Τι συμβολίζει;

    Ο κάθε αναγνώστης θα δώσει τη δική του ερμηνεία. Δεν υπάρχει καμιά λάθος απάντηση. Πέραν όλων, ο Επισκέπτης θα μπορούσε να είναι όλα εκείνα που επιθυμεί η πρωταγωνίστρια. Εκείνα που δεν έζησε και θέλει να ζήσει, όμως για να μην παραπλανήσουμε το κοινό θα πρέπει να πούμε ότι ο Επισκέπτης είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο στο έργο που ο ρόλος του αποκαλύπτεται στο τέλος της ιστορίας.

    Μαριγώ το όνομα της Μάνας και σας ομολογώ ότι την πόνεσα πολύ. Πώς γίνεται μία μάνα, μία γυναίκα να εγκλωβίζεται στη δυστυχία της και στα πρέπει της, λόγω των κοινωνικών στερεότυπων τα οποία κυριαρχούν πάνω στα θέλω της; Θεωρείτε ότι γίνεται για τα ίδια τα παιδιά της ή δεν ήταν τόσο δυνατός χαρακτήρας τελικά;

    Είναι πράγματι λυπηρό, όμως η συντριπτική πλειοψηφία των μεγαλύτερων (σε αυτούς βάζω και τον εαυτό μου μέσα) αλλά δυστυχώς και πολλοί νεότεροι, πράγματι εγκλωβίζονται σε κοινωνικά στερεότυπα που δεν είναι τίποτα άλλο από πρέπει ενάντια στα θέλω. Αν κοιτάξουμε γύρω μας θα δούμε χιλιάδες ανθρώπους να βρίσκονται εκεί που δεν θέλουν να είναι (δεν μιλώ για τον τόπο της εργασίας τους). Αν τεντώσουμε τα αυτιά μας θα ακούσουμε λόγια που δεν ήθελαν να ειπωθούν αλλά λέχθηκαν για να διατηρηθεί ακέραια μία κατάσταση…

    Οι κοινωνία δυστυχέστατα περιορίζει, οι άνθρωποι γινόμαστε ‘κατά συνθήκη’. Ελάχιστοι είναι οι δυνατοί ανάμεσά μας που αν θέλουμε να τους βρούμε, ίσως θα τους αναγνωρίσουμε στο περιθώριο γιατί κι εμείς μπορεί να μην τους αντέχουμε, γαλουχημένοι χρόνια σε ένα ‘συγκεκριμένο’ τρόπο ζωής…

Η Μαριγώ ήταν λίγο από όλα, μα περισσότερο δέσμια των διδαχών της.

 Δυο αδερφές που μεγάλωσαν στο ίδιο σπίτι μισήθηκαν πολύ και ένας πατέρας που ανακάλυψε τον έρωτα μακριά από το σπίτι του. Οι ήρωες αυτοί νιώθουν μόνοι, γιατί οι κοντινές τους σχέσεις δεν έχουν αναπτυχθεί καλά και δεν μοιράζονται ή δεν αποκαλύπτουν τον εαυτό τους;

    Κάποτε οι άνθρωποι κουράζονται. Συμβαίνει όταν όλα τους τα μυστικά έχουν αποκαλυφθεί, όταν δεν υπάρχει η βάση στο συναίσθημα να ορθώσει ένα τείχος εμπρός στη βαρεμάρα. Τότε οι ματιές και των δύο αν δεν στραφούν σε τρίτο πρόσωπο γίνονται κάδρα στο ντουβάρι. Η σχέση παραπαίει.

    Οι άνθρωποι σε μόνιμη σχέση χωριζόμαστε σε τρεις κατηγορίες. Αυτοί που μένουν στην άγονη γη και δυστυχούν, εκείνοι που φεύγουν κι εκείνοι που κάνουν σχέση έξω από το γάμο τους. Οι ‘ατυχέστεροι’ κατά την προσωπική μου άποψη είναι οι πρώτοι.

    Η κοινωνία θα κρίνει όλους και θα κατακρίνει σε κάθε περίπτωση. Κι εδώ ερχόμαστε στο κεφάλαιο των πρέπει και των θέλω που λέγαμε πρωτύτερα… Στα πρέποντα και στα μη.

 Πόσο συνηθισμένο είναι να προδίδεις και να αθετείς τις υποχρεώσεις σου μέσα σε μία ανθρώπινη σχέση; Υπάρχουν δικαιολογημένες προδοσίες και άλλες όχι;

    Θα πρέπει να κάνουμε ένα διαχωρισμό. Θα πρέπει να ορίσουμε βάση ποιού δικαίου θα μιλήσουμε. Θα πρέπει ακόμα να ορίσουμε το εάν το άτομο έχει υποχρέωση να κάνει τον εαυτό του ευτυχισμένο ή να ζήσει με γνώμονα κάποιους κανόνες. Αυτό είναι κάτι το πολύ σημαντικό. Θα χρειαζόταν ίσως ένα ολόκληρο βιβλίο να καλύψουμε όλες τις παραμέτρους. Επιγραμματικά θα πω ότι υπάρχουν οι άνθρωποι του καθήκοντος και οι άλλοι που θεωρούν ότι οφείλουν να περνούν όπως κρίνουν τη δεδομένη στιγμή. Και η προδοσία και η θυσία και ο πόνος, καλώς ή κακώς είναι συστατικά της ίδιας της ζωής.

Οι κανόνες απαγορεύουν την προδοσία στο ζευγάρι. Υπάρχουν κανόνες στη ζωή που τηρούνται και άλλοι που υπό κάποιες προϋποθέσεις όχι; Αν ναι, απαντήθηκε το ερώτημα. 

 Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσιν τέκνα; Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των γονέων και η μεταξύ τους σχέση για την εξέλιξη των παιδιών;

    Τα παιδιά είναι το καθρέφτισμα των γονιών καθόσον στην οικογένεια αυτοί είναι το πρότυπο. Αν φωνάζουν οι γονείς, θα φωνάζει και το παιδί. Αν κακομιλούνε μεταξύ τους, το παιδί θα θεωρήσει φυσικό την κακή συμπεριφορά τους και αν χωρίσουν, στο γάμο του ένας χωρισμός δεν θα είναι τίποτα άλλο από τη φυσική εξέλιξη μιας σχέσης. Ένα καλό, υγειές οικογενειακό περιβάλλον συμβάλει θετικά στις μετέπειτα απόψεις του για τη ζωή……

    Σας ευχαριστώ πολύ και να σας ευχηθώ να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σας!

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΠΟΛΙΤΗΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Σπούδασε  αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων και ζωγραφική, και αργότερα παρακολούθησε επί δύο χρόνια σειρά σεμιναρίων φιλοσοφίας, ψυχολογίας και πολιτικής οικονομίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή μυθιστορηματικών και θεατρικών έργων, ενώ συγχρόνως αρθρογραφεί στον περιοδικό Τύπο και στο Διαδίκτυο. Παράλληλα διδάσκει δημιουργική γραφή (μυθιστορηματική και θεατρική) στο εργαστήρι θεατρικών σπουδών της AnasaArt. Μυθιστορήματα του ιδίου: Ήφαες, Αδελαή; (2011), 24 στιγμές ακραίου πάθους (2017), Το γράμμα που δεν διαβάστηκε ποτέ (2018). Θεατρικά έργα που ανέβηκαν σε θεατρικές σκηνές των Αθηνών: Κορίτσι Διαμάντι, Το Λαχείο.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

Η Μαριγώ έφτασε στην εξώθυρα, έπιασε το χερούλι και το έστριψε. Όταν η πόρτα άνοιξε και είδε τον άντρα, ο τρόμος της έγινε πραγματικότητα.
«Εσύ;»
«Εγώ, ποιος ήθελες να ’ναι;»
«Τον σκότωσες… Φονιά, τον σκότωσες!»
Έκανε να τον χτυπήσει με τις γροθιές της προτού περάσει στο σπίτι της μέσα, που μύριζε φαγητό, αλλά δεν πρόλαβε…
Έπεσε λιπόθυμη καταγής.

Η Στασίνη είχε γονατίσει κατάχαμα. Είχε προσπαθήσει πολλές φορές να ξεκολλήσει τα λόγια από την κυρά της για να μάθει τα γεγονότα, αλλά πάντα εκείνη τα έκρυβε σαν να ήταν θησαυρός που ανήκε μονάχα στην ίδια.

Η σχέση των δύο γυναικών παράξενη στα μάτια πολλών, όχι, όμως, και σ’ αυτά της δούλης Στασίνης, που πρόσεχε και αγαπούσε αυτήν που τη διάταζε.

Η ιστορία μιας οικογένειας αρχίζει να ξεδιπλώνεται… Δύο αδερφές που μισήθηκαν και αγάπησαν τον ίδιο άντρα, ένας πατέρας που ανακάλυψε τον έρωτα μακριά από τη γυναίκα του, μια μάνα που επέστρεψε στην πρώτη της αγάπη, μια δολοφονία και, τέλος, μια δούλα με μια κυρά, μπλεγμένες οι δυο σε μια ιδιότυπη σχέση…