ΠΡΟΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ

 

    Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα μικρό βιβλίο των 132 σελίδων που με προβλημάτισε πολύ, αλλά αυτό παθαίνω συνήθως με τα μικρά βιβλιαράκια. Το Προτελευταίο Πολεμικό Ψευδώνυμο είναι ένα ανάγνωσμα που διαβάζετε απνευστί και είναι ιδιαίτερο λόγω της ιστορίας του ή για να το πω καλύτερα από τον τρόπο που παρουσιάζεται και εξελίσσεται η ιστορία του, αφού πραγματικότητα και μυθοπλασία παντρεύονται και γίνονται ένα.

     Καταρχήν θα πρέπει να δηλώσω ότι οι εκδόσεις είναι άκρως απολαυστικές από άποψη αισθητικής για τους βιβλιόφιλους. Είναι εκδόσεις που έχουν μοναδικό προσωπικό στιλ και αν μία φορά τις δεις ή πιάσεις στα χέρια σου βιβλίο τους θα το θυμάσαι για πάντα. Έχουν ταυτότητα!

    Όσον αφορά το βιβλίο τώρα, το διάβασα ευχάριστα μεν αλλά πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να γυρνάω να δω το βιογραφικό του συγγραφέα κυρίως για την ημερομηνία γέννησης του, αφού θεωρούσα ότι μπορεί να είναι πιο παλιό χρονολογικά λόγω έκφρασης γραφής. Όμως όχι. Το βιβλίο διαδραματίζεται σε μία εποχή που οι κοινωνικοπολιτικές  καταστάσεις της χώρας ήταν σαν ωρολογιακή βόμβα. Ίσως για αυτό να μπερδευόμουν λίγο κατά την διάρκεια της ανάγνωσης, γιατί οι ιστορίες που διάβαζα δεν μπορούσα να της συνδυάσω μεταξύ τους. Πολλά ανοιχτά μέτωπα για να χωρέσουν σε τόσες λίγες σελίδες!

    Ο αναγνώστης παίρνει μία μικρή γεύση από την Αργεντινή αλλά πιο πολύ το μυαλό του κατευθύνεται από τους  διαλόγους που αναπτύσσονται στον χώρο του νοσοκομείου. Από τις συζητήσεις του δημοσιογράφου και του Ινδιάνου ξεδιπλώνεται η πλοκή και ο αναγνώστης έρχεται να καθίσει λίγο αναπαυτικά στην άκρη του νοσοκομειακού κρεβατιού για να ακούσει και να καταλάβει τι γίνεται. Εκεί συναντά την ζωή που προσπαθεί να ξεγλιστρήσει από τον θάνατο. Φυσικά μέσα από τον πόνο των ηρώων μπορεί να χαμογελά και λίγο με τους διαλόγους της νοσοκόμας με τον αστυνομικό, μα έτσι δεν γίνεται πάντα; Κηδεία χωρίς γέλιο δεν γίνεται!

     Όμως υπάρχει κάτι ηδονικό που ταυτίζεται με τον τίτλο του βιβλίου και ο συνήθης ύποπτος  είτε παίρνει αεροπλάνο, είτε παίρνει αυτοκίνητο αλλά Kevin Spacey δείχνει το πρόσωπο του στο τέλος για να ολοκληρωθεί η ωμή πλοκή. Αυτό ίσως να ήταν και ο στόχος του συγγραφέα μέσα από έναν ήρωα με πολλές πτυχές που η λογική με την τρέλα, η τιμιότητα με τις κοινωνικές συνθήκες δεν μπορούν να χορέψουν μαζί να βάζει μία μαύρη πινελιά για την τότε πολιτική κατάσταση. Πολύ θάνατος, πολλές απάνθρωπες συνθήκες που αναρωτιέσαι που κάθετε ο διάολος και κρυφογελά….

    Το ότι δεν υπάρχει ανάπτυξη χαρακτήρων ώστε να ταυτιστείς με κάποιον ήρωα αλλά ούτε αρκετά στοιχεία της εποχής εκείνης για να δικαιολογήσεις τις συνθήκες ή τις καταστάσεις που ενεργούν οι ήρωες μπορεί να μπερδέψει τον αναγνώστη. Αν όμως ασχοληθεί λίγο παραπάνω στο διαδίκτυο θα συνειδητοποιήσει ότι η ιστορία μας είναι πολύ, πολύ γλυκά δοσμένη σε εμάς τελικά .

Στο τέλος με κέρδισε Ο Ραούλ Αρχεμί αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου έρχεται η σκέψη ότι δεν είναι για όλους τους αναγνώστες ή να το θέσω καλύτερα είναι για αναγνώστες που ψάχνονται.

Μπορείτε να το διαβάσετε για να έχετε προσωπική άποψη!!! 

Βιβλίο: Προτελευταίο Πολεμικό Ψευδώνυμο (Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Συγγραφέας: Ραούλ Αρχεμί

Εκδόσεις: Cornivora (https://www.carnivora.gr/)

Love Book Diary: Παρασκευή Παρίσση

Ο Ραούλ Αρχεμί (Λα Πλάτα, 1946), ηθοποιός, σκηνοθέτης και θεατρικός συγγραφέας στα νιάτα του, πήρε μέρος στον αγώνα κατά της δικτατορίας από το 1969 μέχρι το 1974, οπότε συνελήφθη και έμεινε δέκα χρόνια στη φυλακή. Μετά την αποφυλάκισή του, διετέλεσε διευθυντής και υπεύθυνος πολιτιστικού στο Claves και συνεργάτης στο Cono Sur της Monde Diplomatique. Το 1986 άρχισε να δουλεύει για την εφημερίδα Rio Negro της Παταγονίας, μολονότι συνέχισε τη συνεργασία του με εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοπτικά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς του Μπουένος Άιρες. Σήμερα ζει και δημιουργεί στη Βαρκελώνη.

Για το Προτελευταίο Πολεμικό Ψευδώνυμο τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Μυθιστορήματος Luis Berenguer, το Βραβείο Dashiell Hammett 2005 και τα Βραβεία Αναγνωστών Novelpol και Brigada 21.

Έπειτα από ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, ένας δημοσιογράφος ξυπνάει στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου, σε μια ξεχασμένη γωνιά της Παταγονίας (κι εδώ η Παταγονία θυμίζει κυριολεκτικά την άκρη της Γης). Μολονότι πάσχει από μερική αμνησία και είναι ανίκανος να κινηθεί, διαπιστώνει ότι στο διπλανό κρεβάτι κείτεται ένα «καυτό ρεπορτάζ»: Ένας Ινδιάνος, σχεδόν αναλφάβητος, τυφλωμένος από θρησκευτικό φανατισμό, σκοτώνει την οικογένειά του για να την εξαγνίσει, προτού παραδοθεί και ο ίδιος στις φλόγες. Η ιστορία, όμως, δεν είναι τόσο απλή. Και μέσα από την καταχνιά του ονείρου και της αγρύπνιας, ξεχύνονται στο νοσοκομειακό δωμάτιο σπαράγματα ιστοριών που μπερδεύουν πρόσωπα, χρόνους και τόπους σαν ένα γιγαντιαίο καταραμένο παζλ: Ινδιάνοι Μαπούτσε, εγκαταλειμμένοι στην τύχη τους από τους ανθρώπους της λευκής φυλής, βασανιστές της στρατιωτικής χούντας, δηλωσίες επαναστάτες, μεγαλοϊδιοκτήτες και μικροκομπιναδόροι, ένοχοι και τιμωροί, κάτω «από έναν ουρανό σκληρό και μαύρο, τρυπημένο απ’ αναρίθμητα παγωμένα αστέρια, δίχως ούτε ένα μίζερο σύννεφο για να του δίνει ανθρώπινη διάσταση, τον ουρανό της Παταγονίας».

Τίτλος πρωτοτύπου: Penúltimo nombre de guerra
Μετάφραση: Ασπασία Καμπύλη
Επιμέλεια - Διόρθωση: Δημήτρης Λυμπερόπουλος
Εικονογράφηση εξωφύλλου: Tania Cimatti
Σχεδιασμός εξωφύλλου - Εικαστική επιμέλεια: João Linneu
14€
144 σελ.

ISBN: 978-618-84341-8-9

Ζαΐμη 31-33
10682, Αθήνα

6974480835

info@carnivora.gr