ΕΛΕΝΗ ΓΕΩΡΓΟΣΤΑΘΗ
ΕΛΕΝΗ ΓΕΩΡΓΟΣΤΑΘΗ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ & ΣΤΗ ΡΑΦΑΕΛΛΑ- ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΝΑΚΟΥ
 |
ΕΛΕΝΗ ΓΕΩΡΓΟΣΤΑΘΗ |
Καλώς ήρθατε κυρία Γεωργοστάθη στο λογοτεχνικό μπλοκ Love Book Diary.
Σήμερα θα έχω παρέα τη μαθήτρια Ραφαέλλα-Αγγελική Νάκου του Ε2 του 10 δημοτικού σχολείου Καρδίτσας, μέλος της λέσχης Οι Μικροί Αναγνώστες για να συζητήσουμε για το βιβλίο ΧΑΘΗΚΕ Η ΜΠΑΛΑ.
Οι πρώτες δυο ερωτήσεις στην κυρία Γεωργοστάθη είναι από τη μαθήτρια.
Πώς σκεφτήκατε να γράψετε αυτή την ιστορία;
Την εποχή που έγραψα το Χάθηκε η μπάλα αρκετοί άνθρωποι γύρω μας είχαν χάσει τη δουλειά τους. Επιπλέον, αγαπούσαμε οικογενειακώς το μπάσκετ. Σκέφτηκα να γράψω λοιπόν μια ιστορία που θα συνδύαζε τη χαρά του παιχνιδιού με τον προβληματισμό για σοβαρά κοινωνικά ζητήματα.
Γιατί ο Ανδρέας μισεί τις ξαδέρφες του;
Δεν τις μισεί ακριβώς. Απλώς οι ξαδέρφες του είναι στην εφηβεία, αντιμετωπίζουν με αδιαφορία, ίσως και με περιφρόνηση, αυτόν και τον Γιάννη επειδή τους θεωρούν πολύ μικρούς. Τα αγόρια δε χαίρονται και πολύ γι’ αυτή τη στάση και κάπως έτσι γεννιέται ανάμεσά τους μια σχέση αντιπαλότητας.
Το βιβλίο Χάθηκε η μπάλα κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2017 και τώρα έχουμε τη δεύτερη έκδοσή του (Οκτώβριο του 2024). Ποια είναι τα συναισθήματα που σας δημιουργούνται όταν ένα βιβλίο σας επανακυκλοφορεί μετά από επτά χρόνια και απευθύνεται σε μια νέα πλέον γενιά;
Το πιο χιουμοριστικό σημείο στο βιβλίο είναι οι υποθέσεις που κάνουν τα παιδιά για τους ενήλικες. Θεωρείτε ότι τα παιδιά μπορούν να αντιληφθούν τα προβλήματα των γονιών τους; Αν ναι, πως τα αναλύουν στο μυαλό τους;
Τα παιδιά το καταλαβαίνουν όταν κάτι δεν πάει καλά μέσα στο σπίτι, αλλά ίσως κάποιες φορές να μην είναι σε θέση ούτε να το ερμηνεύσουν εντελώς σωστά ούτε να δώσουν τις κατάλληλες λύσεις. Εξάλλου δεν είναι και δουλειά τους να δίνουν λύσεις στα δικά μας προβλήματα. Μπορεί μάλιστα να δώσουν μεγαλύτερες διαστάσεις από τις πραγματικές σε όσα συμβαίνουν, αφού η παιδική φαντασία είναι ασυγκράτητη, και να τα καταλάβει μεγάλο άγχος. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να τους μιλάμε με ειλικρίνεια, λαμβάνοντας φυσικά υπόψη την ηλικία τους, και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας.
Η εικονογράφηση της κ. Λέλας Στρούτση που αγκαλιάζει το κείμενο ζωντανεύει τους ήρωες της ιστορίας σας δίνοντάς τους σάρκα και οστά. Η εικονογράφηση βοηθάει τους μικρούς αναγνώστες να έχουν μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα των ηρώων;
Οπωσδήποτε. Η Λέλα Στρούτση αλλά και όσες άλλες εικονογράφοι έχουν δουλέψει τα βιβλία μου έχουν κατορθώσει να δώσουν στους ήρωές μου διαστάσεις που ακόμα κι εγώ η ίδια δεν είχα σκεφτεί. Τους είμαι ευγνώμων!
Τα παιδιά χρειάζονται παιχνίδι για να εξασκήσουν το μυαλό τους και για να ξεσκάσουν; Οι χώροι πλέον είναι περιορισμένοι και όσα παιδιά έχουν ένα πάρκο, ένα γήπεδο, μια αλάνα κοντά τους είναι τυχερά. Έχετε παρατηρήσει ότι τα παιδιά πλέον δεν παίζουν λόγω κινητών ή τάμπλετ; Ποια είναι η άποψη σας;
Η λύση ενός προβλήματος που ταλαιπωρεί και αγχώνει τα παιδικά μυαλά έρχεται από τους ενήλικες τελικά; Οι γονείς οφείλουν να καταλάβουν ή να εκπαιδεύσουν τα παιδιά τους ώστε να τους μιλούν; Και πώς τα παιδιά θα υιοθετήσουν το θάρρος να πουν ΠΕΡΙ ΤΙΝΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ κάθε φορά;
Ο διάλογος πρέπει να είναι αναπόσπαστο και καθημερινό στοιχείο της οικογενειακής ζωής. Η σχέση εμπιστοσύνης χτίζεται μέρα με τη μέρα. Όχι με κηρύγματα και αφορισμούς, αλλά με την καλλιέργεια της επίγνωσης πως, όσο στραβά κι αν έχουν πάει τα πράγματα, ο γονιός θα είναι εκεί να ακούσει, να συμβουλέψει, να στηρίξει. Και, φυσικά, διά του παραδείγματος. Ένας γονιός που μιλά με ειλικρίνεια στα παιδιά του θα εισπράξει κι εκείνος την ίδια ειλικρίνεια από αυτά.
Ο εκφοβισμός και ιδιαίτερα ο λεκτικός εκφοβισμός στις μικρές ηλικίες είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος επιβολής του νταή, αν θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε με αυτόν τον τρόπο το άτομο που τον προκαλεί. Όταν η κατανομή δύναμης είναι άνιση και δεν υπάρχει φιλία, τι θα συμβουλεύατε τους μικρούς μας φίλους;
Να μάθουν να λένε όχι. Να παίρνουν αποστάσεις. Και φυσικά να μιλάνε για το πρόβλημά τους το συντομότερο δυνατό. Να μην είναι μόνοι απέναντι σε αυτόν που θέλει να τους τρομοκρατήσει και να τους χειραγωγήσει.
Το Χάθηκε η μπάλα είναι ένα σύγχρονο βιβλίο που αναφέρεται σε καθημερινά προβλήματα και καταστάσεις. Ο πατέρας έχασε την εργασία του και μαγειρεύει, η μητέρα αγχώνεται για τον οικονομικό προϋπολογισμό, η επικοινωνία γίνεται μέσα από εφαρμογές, τα κορίτσια είναι δυναμικά όπως τα αγόρια κτλ. Πώς παρατηρείτε αυτή την κοινωνική εξέλιξη;
Το θεωρώ δεδομένο ότι σε ένα σπίτι πατέρας και μητέρα είναι συμμέτοχοι στις οικογενειακές υποχρεώσεις. Στις σύγχρονες οικογένειες και οι δυο γονείς φροντίζουν τα του σπιτιού, ενώ η απώλεια εργασίας οποιουδήποτε από τους δυο είναι εξίσου οδυνηρή. Ο ισότιμος ρόλος των δύο φύλων αντικατοπτρίζεται και στις επιλογές και στα ενδιαφέροντα της νεότερης γενιάς, εξού και τα κορίτσια βγάζουν δυναμισμό. Όσο για την τεχνολογία, τη θεωρώ ευεργετική όταν, όπως στην περίπτωση του Αντρέα και του Άγγελου, γίνεται το μέσον να κρατήσουμε επαφές με μακρινούς φίλους ή να κάνουμε πιο εύκολα τη δουλειά μας. Αρκεί να μη γινόμαστε δέσμιοί της, ακυρώνοντας όλη την υπόλοιπη ζωή μας για χάρη της.
Τα παιδιά έχουν συνδέσει την ανάγνωση ενός βιβλίου με την αυστηρά μαθησιακή εκπαιδευτική διαδικασία, με αποτέλεσμα να αρνιούνται να πάρουν ένα λογοτεχνικό βιβλίο. Τι θα συμβουλεύατε γονείς και εκπαιδευτικούς;
Θα τους έλεγα ότι, όπως εμείς οι ενήλικες, έτσι και τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από μάνιουαλ αλλά από ευχάριστα και ψυχαγωγικά αναγνώσματα. Κι ότι η ανάγνωση μόνο για λόγους ευχαρίστησης και απόλαυσης, ακόμα κι όταν δε μαθαίνει στα παιδιά ιστορία, γεωγραφία ή βιολογία, τα βοηθά να εμπλουτίσουν το λεξιλόγιό τους, να βελτιώσουν την έκφρασή τους, να αποκτήσουν αβίαστα και χαλαρά γνώσεις και να κατανοήσουν καλύτερα τον κόσμο γύρω τους. Δεν το λες και λίγο.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
Παρασκευή Παρίσση & Ραφαέλλα – Αγγελική Νάκου
Σας ευχαριστώ κι εγώ για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις.
Μία πρόταση για τους φίλους μας από εννιά ετών.
ΒΙΒΛΙΟ: ΧΑΘΗΚΕ Η ΜΠΑΛΑ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΕΛΕΝΗ ΓΕΩΡΓΟΣΤΑΘΗ
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΣΗ: ΛΕΛΑ ΣΤΡΟΥΤΣΗ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ : ΨΥΧΟΓΙΟΣ
ΚΡΙΤΙΚΟΣ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ
Γεννήθηκα το 1973 και μεγάλωσα σ’ ένα μικρό χωριό της Λακωνίας.
Από μικρή αγαπούσα τα βιβλία. Όχι μόνο επειδή με συνάρπαζαν οι ιστορίες που έκρυβαν, αλλά κι επειδή με γοήτευε η διαδικασία της δημιουργίας τους. Μάλλον γι’ αυτό πρώτα σπούδασα φιλολογία στην Αθήνα και στο Μπέρμιγχαμ και μετά αποφάσισα να δουλέψω στον εκδοτικό χώρο ως επιμελήτρια-διορθώτρια βιβλίων – να γίνω δηλαδή κι εγώ κομμάτι της μεγάλης αλυσίδας ανθρώπων που εργάζονται για να φτιαχτεί ένα βιβλίο.Μια μέρα ο παιδικός κι ο ενήλικος εαυτός μου συναντήθηκαν μπροστά σε μια λευκή σελίδα και το αποτέλεσμα ήταν το πρώτο μου παιδικό βιβλίο. Ακολούθησαν μερικά ακόμη. Ελπίζω ξοπίσω τους να έρχονται κι άλλα. Παράλληλα με τη συγγραφή, έχω ασχοληθεί συστηματικά και με την κριτική βιβλίων, παλιότερα στο μπλογκ μου και από το 2020 και μετά στο περιοδικό Ο Αναγνώστης. Από το 2023 συμμετέχω στην επιτροπή για τα βραβεία παιδικού κι εφηβικού βιβλίου του περιοδικού.
Αναζητήστε τη συγγραφέα https://www.elenigeorgostathi.gr/
Διαβάστε ένα απόσπασμα ΕΔΩ
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΒΙΒΛΙΟΥ
Πότε θα σταματήσει επιτέλους ο καιρός να κάνει τρέλες;
Κι ο μπαμπάς θα πάψει κάποια στιγμή να καίει το φαγητό;
Πώς θα τα βγάλει πέρα ο Αντρέας με τον Άρη και την παρέα του;
Τι ρόλο παίζουν η Σόφη και η Φώφη;
Γιατί είναι κακό να πας για κατασκήνωση στην αυλή του κολλητού σου;
Κι άραγε, φτάνει ένα δεκαήμερο για να βρεις τις απαντήσεις σε τόσα αγωνιώδη ερωτήματα;
Ή μήπως θα χαθεί τελείως η μπάλα;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου