ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΕ-ΠΟΡΤΟ ΛΕΟΝΕ ( 1 & 2 ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΔΙΛΟΓΙΑΣ)

 

ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΕ- ΠΟΡΤΟ ΛΕΟΝΕ

Το ταξίδι: Ψαρά-Ερέτρια-Χαλκίδα-Αθήνα-Πειραιά από το 1824 έως το 1899

Τι γεύση έχει το πότο; Τη γεύση του έρωτα στην αρχή,της αμαρτίας στο τέλος.Γιατί η πρώτη γουλιά είναι πάντα ένα ξάφνιασμα,όπως ξάφνιασμα είναι κι ο έρωτας ,όσες φορές κι αν τον έχεις νιώσει… Στη δεύτερη γουλιά όλα δυναμώνουν,γίνονται απανωτές εκρήξεις στον ουρανίσκο,στο αίμα κυκλοφορεί μια φλόγα που μόνο στα δευτερόλεπτα της ύψιστης ηδονής αισθάνεσαι… Στην τρίτη ξέρεις πως θα είσαι για πάντα αφοσιωμένος σ'αυτό το Ποτό,όπως και στον έρωτα πάντα θα αποζητάς αυτό που σε βγάζει από τον εαυτό σου……Ετσι ποτέ δεν ησυχάζεις,δεν ηρεμείς,το θέλεις πάλι και πάλι όπως την αμαρτία.Που όσο κι αν την απωθείς,δεν μπορείς να ξεχάσεις πόση γλύκα έχει

Η Μαίρη Κόντζογλου είναι η συγγραφέας της εξαιρετικής διλογίας ΣΚΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΑΦΙ & ΠΟΡΤΟ ΛΕΟΝΕ. Πάρα πολλές φορές βιβλιόφιλοι μου είχαν αναφέρει να διαβάσω βιβλία της γιατί θα μου αρέσουν και έτσι το είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Το φετινό καλοκαίρι είχα και τα δυο βιβλία σε pocket από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και τα πήρα μαζί μου στις διακοπές για να μου κρατήσουν συντροφιά. Με το που ξεκίνησα την ανάγνωση του βιβλίου αυτό κυριάρχησε πάνω μου από τις πρώτες σελίδες ( πολλές φορές δεν διαβάζω το οπισθόφυλλο σε βιβλία που μου είναι γνωστά και ναι υπάρχουν βιβλία που σε κατακτούν και σε κυριαρχούν από την αρχή). Μπορεί να είναι η πλοκή της ιστορίας που σε μαγεύει, το παραμύθι που αποζητάς αλλά όταν αυτό συνδυάζεται με πλούσια, χειμαρρώδη γραφή από τον δημιουργού, εε τότε είναι άκρως απολαυστικό. Η κ. Κόντζογλου στα συγκεκριμένα βιβλία είναι μία αφέντρα των λέξεων, η οποία πλέκει με αριστοτεχνία στον αργαλειό το υφαντό της και τα χτένια μετακινούνταν το ένα προς τα πάνω και το άλλο προς τα κάτω δίνοντας τη δυνατότητα ανάμεσα από το στημόνι να περάσουν οι μάλλινες χοντρές κλωστές για να δημιουργήσουν το πιο όμορφο στρωσίδι .Είμαι σίγουρη ότι νεράιδα την έλουσε με νεραιδόσκονη όταν ήταν μικρή για να πάρει την χάρη της αφήγησης και της χρυσαφένιας γραφής!!

Χρυσάφι ατόφιο που, κατά λάθος-αλλά μπορεί και εσκεμμένα-,μέσα του έπεσε λίγη σκουριά.

    Η γραφή της συγγραφέας είναι αφηγηματική, ακριβής, ζωντανή, μεστή, διακριτικά ρομαντική και παραμυθένια!! Με κέρδισε τόσο πολύ το βιβλίο που μπορώ να το επευφημώ για πάντα. Με κέρδισε η πλοκή ,το διακριτικό χιούμορ σε κάποια σημεία αλλά πάνω από όλα με κέρδισε ο ήρωας,ο Αγγελής Βαμβακάς που ήρθε με ματωμένη καρδιά , επιζήσαντας από την καταστροφή των Ψαρών στην μικρή τότε Ερέτρια για να προχωρήσει σιγά σιγά με δίψα στην ψυχή για ένα καλύτερο αύριο στο ενετικό Νεγρεπόντε, την Χαλκίδα με τα τρελά νερά. Με κέρδισε η τοποθεσία των γεγονότων όχι μόνο λόγο καταγωγής, αλλά γιατί μου ξύπνησε θύμησες και γεγονότα τα οποία είχα ξεχάσει. Μα πάνω από όλα με κέρδισε το βιβλίο γιατί με έκανε να θέλω να ερωτευτώ ξανά στην ζωή μου μέσα από τις ιστορίες των ηρώων που έχουν αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό οι χαρακτήρες του που νιώθεις ότι τους γνωρίζεις, ότι τους έχεις συναντήσει σίγουρα στη ζωή σου. Τόσο ζωντανοί χαρακτήρες που θα μπορούσες να μιλάς μαζί τους …!!!!

Το κόκκινο της σκουριάς του έδωσε τη γλύκα, την πλάνη της αμαρτίας.

Πόση σκουριά μπορεί να βάλει ένας άνθρωπος στο κρασί του κατά την διάρκεια της ζωής του; Πόσα αρώματα μπορεί να γευτεί για να νιώσει ικανοποίηση και λύτρωση; Πόσους στόχους και όνειρα αγωνίζεται να κατορθώσει,να επιτύχει για τον ίδιο και την οικογένεια του; Πόση αγάπη, έρωτα και πόνο μπορεί να δεχτεί στη ζωή του που τρέχει με τρελούς ρυθμούς και δεν πρέπει να αφήνει την σκυτάλη ούτε μία στιγμή γιατί δεν πρόκειται να τερματίσει ποτέ;

Και έτσι, καθώς τίποτα δεν υπάρχει ατόφιο, ούτε χρώμα ούτε χαρά, μα ούτε λύπη, όλοι σταλάξαμε λίγη σκουριά στη ζωή μας

Μαγεύτηκα από το πάθος του πρόσφυγα Αγγελή, όπως προανέφερα από τα Ψαρά που ήρθε με ματωμένη καρδιά στην Ερέτρια του 19 αιώνα, ερωτεύτηκα το πάθος των παιδιών του για να κατακτήσουν τον κόσμο... Του Αντώνη και της Αυγουστίνας... Γοητευτικά από τους στόχους τους, από τα όνειρά τους, από το ΠΑΘΟΣ τους για την ζωή σε μια Ελλάδα που οι κυβερνήσεις πέφτανε και ο εμφύλιος έσπερνε μίσος, διχόνοια και αίμα! Βασιλιάδες και οπλαρχηγοί του 21’,πολιτικοί βασιλόφρονες και αντιφρονούντες, έμποροι και εργάτες έγιναν αλχημιστές για να μετατρέψουν την σκουριά σε χρυσάφι!!! Αυτό το πάθος ήταν το κλειδί για να ανοίξουν όλες οι πόρτες με κάθε τίμημα!

Σκουριά και χρυσάφι είναι όλα.

    Η ζωή χωρίς λίγο σκουριά δεν έχει γλύκα όπως κάθε μοναδικό νέκταρ που ευφραίνει την ψυχή μας… έτσι και ο Αντώνης Βαμβακάς, τέκνο του πρόσφυγα Αγγελή για την επίτευξη του στόχου του για να δημιουργήσει το καλύτερο ποτό στον κόσμο, δεν θα διστάσει να εκμεταλλευτεί και να θυσιάσει τις επιθυμίες και τα όνειρα ακόμη και της αδερφής του Αυγουστίνας. Το μεράκι, ο πόθος και το πάθος γίνονται σύμμαχοι για να κυριαρχήσουν τον κόσμο και τις ψυχές που είναι έτοιμες να το γευτούν. Πρόσωπα και τόποι πλαισιώνουν με μαγικό ομοιόμορφο τρόπο την πλοκή της ιστορίας μας και μαγεύουν τον αναγνώστη. Έτσι πλανεύτηκα και εγώ!!! Ως αναγνώστρια έζησα όλες τις στιγμές δόξας και ανείπωτου πόνου των ηρώων με αποτέλεσμα τα συγκεκριμένα βιβλία να έχουν περίοπτη θέση στην βιβλιοθήκη και στην καρδιά μου!!!

    Προσωπικά είναι ένα έντονο βιβλίο, όπως έντονο είναι το κάψιμο που κάνει ο ήλιος στην πέτρα όταν μεσουρανεί και σας το περιγράφω έτσι για να νιώσετε αυτό που αισθάνθηκα!!! Δεν ξέρω αν είμαι αντικειμενική με το συγκεκριμένο έργο, αλλά ξέρω πολύ καλά ότι όταν ένας συγγραφέας χρησιμοποιεί την απολαυστική γραφή του για να αφηγηθεί την ιστορία του με μεράκι, συνδυάζει τον μύθο με την Ελληνική ιστορία και με τεκμηριωμένα γεγονότα το απολαμβάνω!!  Ίσως νιώθω το ίδιο συναίσθημα όταν αντικρίζω έργα από πρωτομάστορες που φτιάχνουν με μεράκι τα ωραία, τα μεγάλα, τα δικά τους έργα με ότι καλύτερο έχει η φλόγα μέσα τους!!!! Το λάτρεψα το βιβλίο, βίωσα τον παλμό των ηρώων τόσο πολύ που αν γύρναγα και έβλεπα άλογο στην ακτή θα το καβαλούσα και θα ίππευα χωρίς αύριο.

Βιβλία: ΣΚΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΑΦΙ ( ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΕ & ΠΟΡΤΟ ΛΕΟΝΕ)

Συγγραφέας: Μαίρη Κόντζογλου

Εκδόσεις: Μεταίχμιο (www.metaixmio.gr)

Μαίρη Κόντζογλου

    Η Μαίρη Κόντζογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήµες στο Πάντειο Πανεπιστήµιο και έχει εργαστεί σε µεγάλες ελληνικές εταιρείες, µε αντικείµενο πάντα την Επικοινωνία. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα Το Μέλι το Θαλασσινό (2008), Περπάτα µε τον άγγελό σου (2009), την τριλογία «Οι μεσημβρινοί της ζωής» (2011) που αποτελείται από τα βιβλία

 Άγνωστη χώρα, Μεσονύκτιο, Μεσουράνηση, Χίλιες ζωές απόψε (2013), την τριλογία «Τα Παλιά Ασήμια» που αποτελείται από τα βιβλία Τα Παλιά Ασήμια (2014), Προσευχή για τα Παλιά Ασήμια (2015), Πέρα από τα Παλιά Ασήμια (2015), Οι Μαγεμένες (2017) και τη διλογία «Σκουριά και χρυσάφι» (2020) που αποτελείται από τα μέρη Νεγρεπόντε και Πόρτο Λεόνε καθώς και η συλλογή διηγημάτων Ώρες κοινής ανησυχίας (2021).

Περιγραφή βιβλίων

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΛΟΓΙΑΣ ΣΚΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΑΦΙ

Χρυσάφι ατόφιο που, κατά λάθος –αλλά μπορεί και εσκεμμένα–, μέσα του έπεσε λίγη σκουριά.

Το κόκκινο της σκουριάς τού έδωσε τη γλύκα, την πλάνη της αμαρτίας.

Και έτσι, καθώς τίποτα δεν υπάρχει ατόφιο, ούτε χρώμα ούτε χαρά, μα ούτε και λύπη, όλοι σταλάξαμε λίγη σκουριά στη ζωή μας.

Σκουριά και χρυσάφι είναι όλα.

Τα Ψαρά και η θυσία των κλεισμένων στο γενοβέζικο Κάστρο. Το ενετικό Νεγρεπόντε, η Χαλκίδα με τα «τρελά νερά», που είναι πια ελληνική. Ο Πειραιάς ανερχόμενο λιμάνι και εμπορικό κέντρο. Η Αθήνα, υπό τη σκιά του Παρθενώνα, πρωτεύουσα του βασιλείου.

Σ’ αυτά τα μέρη και στη φωτιά των γεγονότων του πολυτάραχου 19ου αιώνα θα ζήσουν τα μέλη της οικογένειας του Αγγελή Βαμβακά, επιζώντα της καταστροφής των Ψαρών.

Ο γιος του Αντώνης, με σύμμαχο την ετεροθαλή αδελφή του Αυγουστίνα, αγαπημένη Δεσποινίδα των Τιμών της Αμαλίας, θα αλλάξει τη μοίρα της πολυμελούς οικογένειας, δημιουργώντας «το καλύτερο ποτό του κόσμου».

Οι Βαυαροί βασιλιάδες και οι οπλαρχηγοί του ’21, οι Φαναριώτες, οι πολιτικοί -βασιλόφρονες και αντιφρονούντες-, οι εφοπλιστές, οι έμποροι, οι εργάτες και οι ξωμάχοι, στο οικογενειακό αυτό έπος, θα γίνουν η φιλοσοφική λίθος που μετατρέπει τα πάντα σε χρυσάφι, για να γεννηθεί ένα ποτό εξίσου πολύτιμο.

Το Νεγρεπόντε είναι το πρώτο μέρος της διλογίας Σκουριά και χρυσάφι, στο οποίο, παράλληλα με τη συνταρακτική προσωπική ιστορία της οικογένειας Βαμβακά, παρακολουθούμε τα γεγονότα-σταθμούς του 19ου αιώνα που οδήγησαν στη δημιουργία της αστικής τάξης στην Ελλάδα.

Η διλογία ολοκληρώνεται με τον τόμο Πόρτο Λεόνε.

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΔΙΛΟΓΙΑΣ ΣΚΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΧΡΥΣΑΦΙ

Στα χρόνια που το Πόρτο Λεόνε, όπως αποκαλούσαν οι Ενετοί τον Πειραιά, αρχίζει να αναδεικνύεται σ’ ένα από τα σηµαντικότερα λιµάνια της Μεσογείου, ο Αντώνης Βαµβακάς χτίζει µια αυτοκρατορία κάτω από την οποία, όπως ήταν η επιθυµία των γονιών του, στεγάζονται όλα τα µέλη της πολυπληθούς οικογένειας.

Για την επίτευξη του στόχου του να δηµιουργήσει το καλύτερο Ποτό στον κόσµο, δεν θα διστάσει να εκµεταλλευτεί όποιον µπορεί να του φανεί χρήσιµος, ούτε να θυσιάσει τις επιθυµίες και τα όνειρα της αφοσιωµένης συµµάχου του, της αγαπηµένης του αδελφής Αυγουστίνας.

Το Ποτό που παράγεται χάρη στο πάθος και το µεράκι ενός οινοποιού, τελειοποιείται µε τις γνώσεις ενός χηµικού, ξεκινάει το νικητήριο ταξίδι του στην Ελλάδα και το εξωτερικό µε την ώθηση που του δίνουν οι καινοτόµες εµπνεύσεις της Αυγουστίνας.

Πρόσωπα, όπως ο αναρχικός Mάρκος Πόθος και ο αρχαιολάτρης Ροµάν Σεβαλιέ, η Σιµόν, η γυναίκα-όπιο, ο µοιραίος Μάνος, ο αφοσιωµένος στην πολιτική Φίλιππος Παλαιολόγος , ο «Ρώσος» Ανδρέας Σινάνογλου, o βασιλιάς Γεώργιος και η βασίλισσα Όλγα· γεγονότα-σταθµοί, όπως το «λαυρεωτικό ζήτηµα» και «η υπόθεση Νίκολσον», το δαιδαλώδες πολιτικό σκηνικό και τα παιχνίδια των κοµµάτων· τόποι µυθικοί, όπως η Νέα Υόρκη και η Κωνσταντινούπολη, πλαισιώνουν τις καταιγιστικές εξελίξεις στις ζωές των πρωταγωνιστών.

Στιγµατισµένοι από τους συµβιβασµούς τους, ο Αντώνης και η Αυγουστίνα θα ζήσουν στιγµές δόξας και ανείπωτου πόνου.

Γιατί τελικά...

Σκουριά και χρυσάφι είναι όλα.