ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΣΟΥΚΑΛΑ

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΤΣΟΥΚΑΛΑ:ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ

Τι όμορφο να συζητάς με αναγνώστες για βιβλία και για ενδιαφέροντα.. νιώθεις πιο γαλήνιος, πιο ήρεμος, πιο πλούσιος και το πιο σημαντικό :απολαμβάνεις τις στιγμές όταν μοιράζεσαι την ίδια αγάπη!!!!

     Η ανάγνωση για τους περισσότερους αναγνώστες είναι ένα νοερό ταξίδι ή ένα υπέροχο Λογοτεχνικό μονοπάτι που θέλουν να το διαβούν, όμως για την Αναστασία τι είναι η ανάγνωση και ποια συναισθήματα της δημιουργούνται;

    Δεν ξέρω αν μπορώ να περιγράψω με ακρίβεια τι σημαίνει ή τι είναι για εμένα ανάγνωση… Αν ξεκινήσω από κάπου θα πω ο χρόνος που αφιερώνω σε μένα. Η ανάγνωση όσο πεζό και αν ακούγεται είναι μια συνήθεια αγαπημένη. Είναι οι στιγμές αυτές που χάνομαι. Είναι ο χρόνος που απαιτείς ησυχία για να ταράξεις το “είναι” σου. Δεν είναι στιγμή χαλάρωσης, δεν είναι ταξίδι μαγικό, είναι μια πορεία που σε οδηγεί στην αλήθεια.

                      

    Θέλω να σε πάω στα παιδικά σου χρόνια και να μας πεις ποιες είναι οι πρώτες μυρωδιές λογοτεχνικών βιβλίων που θυμάσαι και πως μέσα από το πέρασμα των χρόνων βιώνεις πλέον την ανάγνωση;

    Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που είχε άμεση σχέση με το βιβλίο, τη συγγραφή και την έκδοσή του. Είχα την τύχη να έχω στα χέρια μου αρκετά παλιά βιβλία και να ψαχουλεύω στις βιβλιοθήκες για να επιλέξω να διαβάσω κάποιο. Ο αδερφός της γιαγιάς μου -περνούσα τις Κυριακές στο σπίτι του- είχε ένα σπίτι βιβλιοθήκη. Όταν άνοιγε η πόρτα της εισόδου η μυρωδιά του κιτρινισμένου βιβλίου ήταν τόσο έντονη που νόμιζα ότι έμπαινα σε παλαιοπωλείο στο Μοναστηράκι. 

    Το πρώτο βιβλίο που έπιασα στα χέρια μου ήταν “το Καιρό του Βουλγαροκτόνου” της Πηνελόπη Δέλτα, νομίζω ότι ήταν η καλύτερη επιλογή τώρα που το σκέφτομαι μιας και ήταν ήδη αρκετά παλιό όταν το βρήκα και αρκετά ιστορικό…έπειτα διάβασα “οι μικρές κυρίες” - ήταν και το πιο παιδικό βιβλίο που είχα διαβάσει. 

    Μετά διάβασα όποιο έβρισκα από την Αγκάθα Κρίστι και περίπου στην ηλικία των 12 διάβασα Τάσο Αθανασιάδη “Η αίθουσα του θρόνου”. Στην οικογένεια πίστευαν ότι το βιβλίο δεν έχει ηλικία και αυτό πιστεύω κι εγώ. Τα βιβλία δεν τα επέλεγα, με επέλεγαν καθώς πάντοτε κάποιος μου χάριζε κάποιο. Σήμερα επιλέγω τα βιβλία που θα διαβάσω, αν δεν με ικανοποιεί κάποιο θα το παρατήσω και ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον προσπαθήσω να το ολοκληρώσω. Η ανάγνωση είναι άσκηση και θέλει πειθαρχία, κάποιες φορές δεν την διαθέτω.

Η ανάγνωση είναι ένα μοναχικό ταξίδι με επιβάτες τον εαυτό σου και τους καινούργιους λογοτεχνικούς ήρωες; Όμως σου αρέσει να διαβάζεις βιβλία και να τα συζητάς εκείνη την στιγμή με φίλους που διαβάζουν τα ίδια ,γιατί γνωρίζω ότι σου αρέσει η συνανάγνωση.

    Η αλήθεια είναι ότι για πολλά χρόνια ταξίδευα μόνη με τους λογοτεχνικούς ήρωες. Ο παππούς μου μου χάριζε τα βιβλία και μετά με ρωτούσε πώς μου φάνηκαν. Αντιλαμβανόμουν την συζήτηση σαν ένα είδος εξέτασης κι έτσι δεν απολάμβανα την κουβέντα. Ξεκίνησα την συνανάγνωση με το βιβλίο η Καρδερίνα της Donna Tartt, ένα βιβλίο που είχα προσπαθήσει 3 φορές να ολοκληρώσω. Από την συζήτηση του βιβλίου κατάφερα να μην είμαι τόσο δύστροπη με λογοτεχνικές τεχνικές, να δείχνω υπομονή και στο τέλος μάλιστα να απολαμβάνω και την ανάγνωση. Επίσης έμαθα να βουτάω στο περιεχόμενο του κειμένου και να μην περιορίζομαι σε μια ανάγνωση που απαιτεί την εξέταση των λογοτεχνικών κανόνων. Το να διαβάζεις με φίλους δεν είναι μονάχα ένας τρόπος για να απολαύσεις το βιβλίο. Είναι κάτι πολύ περισσότερο. Έρχεσαι κοντά με τους ανθρώπους αυτούς. Μαθαίνουν και μαθαίνεις τον τρόπο σκέψης τους, τις ευαισθησίες τους…

    Υπάρχουν αγαπημένοι συγγραφείς όπως και βιβλία σε κάθε αναγνώστη. Θα ήθελα να μας προτείνεις δυο βιβλία που σε άγγιξαν πραγματικά και σε έκαναν να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου. Επίσης και δυο συγγραφείς που έχουν κάτι το μαγικό στην γραφή τους και σε κατακτούν από την πρώτη στιγμή.

    Είναι από τις πιο δύσκολες ερωτήσεις αυτές… είναι τόσα τα βιβλία μέχρι σήμερα που με έχουν αγγίξει. Ωστόσο θα πω “το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ” του Oscar Wild και το “Η πλημμύρα” του Emile Zola. Και τα δύο βιβλία καταπιάνονται με την ματαιότητα των ανθρώπων, το καθένα από διαφορετική οπτική. Έπειτα η μαγεία στη γραφή θεωρώ ότι βρίσκεται στην δυσκολία σύλληψης και αντίληψης… έτσι λόγου χάρη ο Italo Calvino και ο Julio Cortazar είναι οι συγγραφείς που έχω αδυναμία.

    Κοιτάζοντας το βιογραφικό σου χαίρεται να ανακαλύπτει κάποιος πόσο δραστήριο άτομο είσαι. Είσαι απόφοιτη κλασικής Φιλολογίας, έχεις σπουδάσει στο Εθνικό Ωδείο και από ότι γνωρίζω συνεχίζεις τις σπουδές σου και στην Λογοτεχνία. Θα ήθελα οι αναγνώστες μας να μάθουν περισσότερα για εσένα, γιατί είμαι σίγουρη θα δώσει κίνητρο στα νέα παιδιά που σε ακολουθούν να βάλουν στόχους για να πραγματοποιήσουν.

    Ένα βασικό στοιχείο του χαρακτήρα μου είναι ότι βαριέμαι και κουράζομαι εύκολα. Η μουσική και η λογοτεχνία ποτέ δεν με κούρασαν, αντίθετα πάντα με βοηθούσαν να ξεπερνώ δύσκολες στιγμές. Σκέφτηκα λοιπόν κάποια στιγμή ότι θα ήθελα να εξελιχθώ και στα δύο είδη τέχνης κι έτσι δεν άφηνα καμιά ευκαιρία ανεκμετάλλευτη, αντίθετα προσπαθούσα να δημιουργώ ευκαιρίες. Δούλεψα στο ραδιόφωνο, αρθρογραφούσα στο site του Πετρίδη- Ζουγρή, ασχολήθηκα με τη φωτογραφία, έλαβα μέρος σε συνέδρια μιλώντας για τη λογοτεχνία. Σε όλες τις περιπτώσεις ζήτησα να συμμετέχω. Οι νέοι επιβάλλεται να οριοθετήσουν τα θέλω τους και να αγωνιστούν για αυτά. Αυτό που απουσιάζει από τα σημερινά παιδιά δεν είναι οι στόχοι αλλά ο τρόπος επίτευξής τους. Στη ζωή τίποτε δεν χαρίζεται, πρέπει να μάχεσαι ο ίδιος. Το μυστικό για να είμαστε καλοί είναι η απουσία του εφησυχασμού. Αν με περιέγραφα με μια φράση θα ήταν “είμαι αυτό που κυνηγάω”.

    Bookstagram! Μία κοινότητα βιβλιόφιλων που προτείνει βιβλία και ανταλλάσσει απόψεις. Πες μας λίγα λόγια και για την δική σου σελίδα, τι θα δουν οι αναγνώστες μας στο on_my_bookself; Διατηρείς την ίδια άποψη και φρεσκάδα από την πρώτη μέρα που ξεκίνησες ή θεωρείς ότι έχεις αλλάξει κάποιες ιδέες σου λόγω εξέλιξης.

    Η σελίδα μου είναι τα ράφια της βιβλιοθήκης μου, τα βιβλία που διαβάζω και θέλω να παρουσιάσω και στους άλλους. Συνήθως αναφέρω δύο στοιχεία που μου έκαναν εντύπωση και θέλω να τα μοιραστώ συνοδεύοντας τα με μια φωτογραφία. Είναι περίπου πέντε χρόνια που διατηρώ τη σελίδα στο instagram. Όταν ξεκίνησα, ήμασταν μετρημένοι στα δάχτυλα αυτοί που διαβάζαμε και παρουσιάζαμε κάποια βιβλία. Σήμερα παρατηρώ ότι κάθε μέρα δημιουργούνται και πολλά νέα account. Από την μια σκέφτομαι όλο αυτό φανερώνει μια θετική εξέλιξη γιατί ο χώρος του βιβλίου αποκτά ένα ενδιαφέρον, από την άλλη δεν θα κρύψω και τον προβληματισμό μου για αυτή την αύξηση των bookstagramικών λογαριασμών. Ο χρόνος θα δείξει αν αποτελεί ένα καλό μάρκετινγκ ή την ανάγκη του ανθρώπου να στραφεί και σε άλλες μορφές ψυχαγωγίας, όπως το βιβλίο. Συνεχίζω με την ίδια φρεσκάδα, μάλλον και με περισσότερη, την δραστηριότητά μου, γιατί το βιβλίο είναι μέρος της καθημερινότητας μου, και η επικοινωνία με τους χρήστες τους bookstagram είναι κάτι που απολαμβάνω, καθώς γνώρισα πολλά αξιόλογα άτομα.

    Το βιβλίο της Δευτέρας μέσω podcast (to_vivlio_tis_deuteras), έχουν την δυνατότητα οι αναγνώστες να ακούνε την φωνή σου να μιλάει για κάποιο βιβλίο κάθε φορά. Πες μας για αυτή την δραστηριότητα σου και ποιο βιβλίο απόλαυσες πιο πολύ;

    Το podcast μου θυμίζει το ραδιόφωνο και λένε ότι όσοι έχουν κάνει ραδιόφωνο πάντα θέλουν ένα μικρόφωνο… Το βιβλίο της Δευτέρας ήταν κατά κάποιο τρόπο η επιστροφή μου. Η ιδέα γεννήθηκε μια Δευτέρα κάνοντας μάθημα όπου δίδασκα λογοτεχνία και διάβαζα ένα απόσπασμα αναλύοντας το. Ένας μαθητής με ηχογράφησε για να κρατάει ευκολότερα τις σημειώσεις. Όταν το αντιλήφθηκα του ζήτησα να το ακούσω και μ’ άρεσε το αποτέλεσμα. Πήγα στο σπίτι και έφτιαξα το πρώτο podcast. Όλα τα βιβλία που έχω κάνει podcast είναι βιβλία που αγαπώ, οπότε είναι δύσκολο να επιλέξω κάποιο. Θα πω ωστόσο ότι μ’ άρεσε περισσότερο η διαδικασία εγγραφής του “Αλήθειες που δεν σου είπα- Μαθήματα χημείας”, δύο βιβλία από τις Εκδόσεις Μίνωας και Μεταίχμιο. Ήταν το πρώτο podcast με τραγούδια που επέλεγα να συνοδεύσουν την παρουσίαση.

https://open.spotify.com/episode

    Είσαι Βιβλιοπώλης και κατά την διάρκεια της ημέρας έρχεσαι αντιμέτωπη με έναν πελάτη που δεν έχει διαβάσει ποτέ του Λογοτεχνία, αλλά θέλει να πάρει ένα βιβλίο για ανάγνωση. Ποιο βιβλίο θα του πρότεινες και για ποιον λόγο;

    Θα πρότεινα κόμικ ή graphic novel. Ο συνδυασμός εικόνας και κειμένου βοηθάει τον αναγνώστη να είναι συγκεντρωμένος. Σκοπός είναι να γίνει η ανάγνωση συνήθεια. Έπειτα θα δοκιμάσει ο ίδιος να επιλέξει βιβλίο.

    Δεν έχω χρόνο για διάβασμα!! Είναι μία πρόταση που την ακούω πολύ συχνά και δεν μπορώ να την ασπαστώ για πολλούς λόγους. Ποια είναι η άποψη σου και τι θα πρότεινες ή θα συμβούλευες κάποιον για να μπορέσει να διαβάσει στον ελεύθερο του χρόνο βιβλία;

    Να κλείσει τη τηλεόραση, να περιορίσει το Netflix και να βάλει το κινητό στη λειτουργία πτήσης. Ανήκω σε αυτή τη κατηγορία που δεν παρακολουθεί τηλεόραση και χρησιμοποιεί το τηλέφωνο αυστηρά 2 ώρες την μέρα…

    Είσαι από τους αναγνώστες που θα διαβάσουν ένα βιβλίο ακόμη και αν δεν τους αρέσει για να έχουν ολοκληρωμένη άποψη ή προτιμάς να το αφήσεις και να συνεχίσεις με το επόμενο; Μπορείς να έχεις άποψη όταν δεν έχεις ολοκληρώσει ένα βιβλίο και πόσο ειλικρινείς πρέπει να είμαστε με τους δημιουργούς;

    Πριν από λίγες μέρες έκανα αυτή τη κουβέντα, γιατί με “κατηγόρησαν” επειδή αφήνω στην άκρη βιβλία. Είναι τόσα πολλά όσα θέλω να διαβάσω…που νιώθω ότι δεν έχω χρόνο. Σε κάποια βιβλία έχω ολοκληρωμένη άποψη από τις πρώτες σελίδες, καταλαβαίνω αν μου ταιριάζει η γραφή του συγγραφέα. Θα σημειώσω όμως ότι έχω επιστρέψει σε βιβλία που άφησα κάποια στιγμή και σήμερα κατέχουν ξεχωριστή θέση στη βιβλιοθήκη μου. Πρόσφατα ολοκλήρωσα το” Αυτό είναι ευτυχία” από τις εκδόσεις Δώμα. Ήταν ένα βιβλίο που είχα επιλέξει να διαβάσω σε λανθασμένη χρονική περίοδο. Αν με ρωτήσει κάποιος ποιο βιβλίο να διαβάσω από τις εκδόσεις θα του το προτείνω αυτό. Επίσης πιστεύω ότι πρέπει να είμαστε ειλικρινείς αλλά συνάμα ευγενικοί και να σεβόμαστε την προσπάθεια του δημιουργού.

    Θέατρο, Μουσική, Αθλητισμός, Λογοτεχνία, Κινηματογράφος, Φωτογραφία. Τι αγαπάς περισσότερο και πως συνδυάζεις τα ενδιαφέροντά σου στην καθημερινότητα σου; Θα μπορούσες να συνδυάσεις ένα Λογοτεχνικό έργο με μουσική της επιλογής σου και αν ναι ποιο θα ήταν αυτό;

    Ακόμη μια δύσκολη ερώτηση… Μουσική… υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει συνδέσει ένα τραγούδι με μια στιγμή της ζωής του; Οι ήχοι είναι συντηρητές αναμνήσεων. Όσον αφορά το λογοτεχνικό έργο που θα συνδύαζα με τραγούδι είναι το “οδήγησε το αλέτρι σου πάνω από τα οστά των νεκρών” της Όλγκα Τορκάτσουκ με το Rooks από Shearwater.

    Ποιο είδος Λογοτεχνίας αγαπάς περισσότερο και γιατί; Έχεις ταυτιστεί με Λογοτεχνικό ήρωα που θα ήθελες να τον είχες γνωρίσει και στην πραγματικότητα;

    Έχω αδυναμία στο κοινωνικό μυθιστόρημα. Είναι τόσα πολλά τα θέματα με τα οποία μπορεί να καταπιαστεί ο συγγραφέας. Θυμάμαι όταν είχα διαβάσει το Confiteor του Cabre είχα εντυπωσιαστεί με τον Αντριά. Θα ήθελα να τον γνωρίσω στην πραγματικότητα γιατί ήταν ένας ιδιαίτερος λογοτεχνικός ήρωας. Ίσως σε κάποια σημεία να μοιάζαμε…

Ποίηση, ένα είδος Λογοτεχνίας που έχει το δικό του κοινό. Σου αρέσει να διαβάζεις ποίηση και αν ναι ποιο είναι το πιο αγαπημένο σου ποίημα;

Η ποίηση είναι το αγαπημένο μου είδος και το πιο δύσκολο είδος. Σε βοηθάει να βουτήξεις μέσα σου και να βγεις στην επιφάνεια τη στιγμή που θα το θελήσεις… Αγαπημένο μου ποίημά είναι “Εγω και ο πόνος” της Κατερινάς Αγγελάκη - Ρουκ.

THE PAIN AND I

 

I: Come, I am telling you, come.

Pain: But what’s wrong with you? You have given so many battles to get rid of me?

I: Yes, but there were things in life that I ignored.

Pain: And each time you were accusing me that I kept covering your life more and more, each time with a different face, you used to say.

I: Yes, because for me the pain for a life that has ended is different from that for a storm that destroyed the crop.

Pain: And at night you used to lie next to me, fighting against sleep.

I: Drowning in an avalanche of tears and crying: “Why, why is all this disaster happening to me?”

Pain: And I felt suddenly so much power inside you, that I was forced to leave. What could have brought this tragic change and you calling me now to come back?

I: Life. The very same life that had taught me how to overcome you, taught me, later, that you are not the worst thing that could happen to me.

Pain: I have never heard a human being saying such a thing.

I: I don’t know, maybe it is the historical period we are going through, but I woke up one morning and I felt I was choking. Who could be holding me by the neck?

Pain: Imagination is not part of my job.

I: I had a feeling of a threatening uncertainty. Suddenly, I didn’t know the real conditions of my life, what my friends really meant, and if my enemies were really my enemies. Yes, that’s it. The usually hesitant uncertainty had become aggressive for me.

Pain: Since you have realized it, why don’t you fight against it, as you
always do?

I: Because this time I have no weapons. I know how to fight a concrete enemy. Even defeat I know how to handle. But this poisoned atmosphere … No, I can’t bear it.

Pain: Which means that you prefer pain to anguish.

I: Yes.

Pain: You have convinced me. I am coming …

I: Aoutch! I am in pain! Aoutch!

Τα ποιήματα δεν μπορούν πια

να ‘ναι ωραία

αφού η αλήθεια έχει ασχημύνει.

Η πείρα είναι τώρα

το μόνο σώμα των ποιημάτων

κι όσο η πείρα πλουταίνει

τόσο το ποίημα τρέφεται και ίσως δυναμώσει.

Σε ευχαριστώ θερμά για την συζήτηση μας.

Κι εγώ ευχαριστώ, καλή συνέχεια να έχουμε και καλές αναγνώσεις.

Κλείνουμε την συζήτηση μας με το τραγούδι Rooks από Shearwater.

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΑΖΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!