Ο ΜΑΡΚΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

 Ο ΜΑΡΚΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που πραγματεύεται με χιούμορ τη φυγή ενός συνηθισμένου ανθρώπου από τις ηθικές και κοινωνικές συμβάσεις του πρότερου βίου του.

 Η συζήτηση με το Μάρκο Κρητικό είναι πάντα ενδιαφέρουσα και αφιερώνεται  σε κάθε ανώνυμο τραπεζικό- ήρωα υπάλληλο...

    Ο Αναρχικός Τραπεζικός είναι ένα κοινωνικό βιβλίο με αστυνομικά στοιχεία που χαρίζει στους αναγνώστες στιγμές άφθονου, αβίαστου γέλιου κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Πως αισθάνεστε γι΄ αυτή την αντίδραση των αναγνωστών, γιατί δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί; Ήταν κάτι που το περιμένατε, γιατί το χιούμορ είναι ξεκάθαρα υποκειμενική υπόθεση και στις μέρες μας συναντάμε όλο και περισσότερο κατηφείς ανθρώπους, λόγω προβλημάτων; Οφείλω να σημειώσω βεβαίως ότι το μαύρο χιούμορ του ήρωα ξεπηδούσε χωρίς πρόθεση, γιατί αυτοσαρκάζεται για τη θλιβερή όψη της ζωή του.

    Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν ακούω ότι ο αναγνώστης διασκέδασε με το βιβλίο μου. Δεν το περίμενα, γιατί το χιουμοριστικό ύφος μού βγαίνει αυθόρμητα και όχι βάση σχεδίου για να προκαλέσω το γέλιο του. Όπως πολύ σωστά παρατηρήσατε, το είδος αυτό του χιούμορ δεν προκύπτει ως αποτέλεσμα της ευχάριστης διάθεσης του ήρωα αλλά ως μια σαρκαστική αντίδραση σε όσα συμβαίνουν γύρω του και τελικά εκφράζει την κοσμοθεωρία του, ότι τη ζωή δεν αξίζει να την παίρνεις στα σοβαρά. Το χιούμορ είναι αλήθεια ότι εμπεριέχει μεγάλο ρίσκο. Δεν πρέπει να γίνεται κατάχρηση, αλλά να απορρέει φυσικά μέσα από το κείμενο χωρίς να εκβιάζεται. Είναι ένα στοίχημα που αν δεν κερδηθεί μπορεί να καταστρέψει ένα βιβλίο, γι’ αυτό και οι συγγραφείς δύσκολα το εντάσσουν στο αφηγηματικό ύφος τους, αν και γνωρίζουν ότι στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε, ο αναγνώστης το έχει μεγάλη ανάγκη.

     Μέσα από το χιούμορ που χαρακτηρίζει τη γραφή σας καυτηριάζεται μια ολόκληρη εποχή. Ο εργασιακός χώρος, η οικογένεια, η κοινωνία, η πολιτική κατάσταση της χώρας, η πρωτεύουσα Αθήνα καθώς και τα νησιά Τήνος και Μύκονος. Θα ήθελα να μας πείτε αν μέσα από το χιούμορ μπορεί ένας συγγραφέας να μιλήσει για όλα αυτά που συμβαίνουν και μας χαρακτηρίζουν ως Νεοέλληνες; Ποια είναι η φωνή αυτή που θα μπορέσει να αφυπνίσει το αναγνωστικό κοινό; Το ότι η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο δημιουργεί πιο άμεση επικοινωνία με τους αναγνώστες θεωρείται;

    Το χιούμορ έχει την ιδιότητα να υπονοεί περισσότερα από όσα αναφέρονται και δίνει τη δυνατότητα στον συγγραφέα να καυτηριάσει άμεσα και περιεκτικά τα επίκαιρα προβλήματα της κοινωνίας και τις παθογένειες του νεοέλληνα χωρίς να τα τοποθετεί στο πρώτο πλάνο της αφήγησης αποφεύγοντας έτσι, τον κίνδυνο να παραμελήσει την πλοκή της ιστορίας του και να εκτρέψει το ενδιαφέρον του αναγνώστη από αυτή. Δεν ξέρω αν υπάρχει η φωνή που μπορεί αφυπνίσει το αναγνωστικό κοινό. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος. Εγώ γράφοντας προσπαθώ να αφυπνίσω τον εαυτό μου. Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση έχει το πλεονέκτημα ότι «βάζει» τον αναγνώστη στη θέση του πρωταγωνιστή και αυξάνει το σασπένς, έχει όμως περιορισμένη θέαση άρα και αντίληψη των γεγονότων σε σχέση με την τριτοπρόσωπη ενός παντογνώστη αφηγητή, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να βρίσκεται ανά πάσα στιγμή εκεί όπου εκτυλίσσεται η δράση. Κάθε συγγραφέας πρέπει να επιλέξει το είδος της αφήγησης –ή τον συνδυασμό τους– που θα αναδείξει την ιστορία του. Σε κάθε περίπτωση κάτι θα κερδίσει και κάτι θα χάσει.

    Το επάγγελμα του Τραπεζικού είναι τελικά πιο μοναχικό από του συγγραφέα ή μιας γυναίκας που εκδίδεται;Αν και δε βιώνει την κρίση άλλων επαγγελμάτων τόσο έντονα. Ο Μάρκος, ο ήρωας ή να το θέσω καλύτερα ο αντιήρωας μας έχει αποδειχθεί ότι είναι το πιο βαρύ φορτίο που κουβαλάει σε αυτή την ζωή ώστε να πάρει το μάθημα του και να γίνει καλύτερος άνθρωπος; I look inside myself and see my heart is black θα μπορούσε να τραγουδάει ο Μάρκος!

    Όπως καταλαβαίνετε η σύγκριση των δυο επαγγελμάτων γίνεται με ειρωνική διάθεση για τον θεσμό και των τραπεζών και του τρόπου λειτουργίας τους. Το επάγγελμα του τραπεζικού είναι αντιπροσωπευτικό των σκληρών εργασιακών συνθηκών που επικρατούν στον ιδιωτικό τομέα και επιπρόσθετα για τον Μάρκο που αμφισβητεί την κοινωνική προσφορά των τραπεζών και επικρίνει την ανίερη συμμαχία τους με την εκάστοτε κυβέρνηση εις βάρος του λαού είναι ένα ντροπιαστικό επάγγελμα, γιατί αισθάνεται να εργάζεται «στην υπηρεσία μεγαλόσχημων τοκογλύφων». Θεωρεί λοιπόν ότι είναι μια καρμική δοκιμασία που πρέπει να υποστεί ώστε να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Το paint it Black των Rolling Stones είναι πραγματικά και αλληγορικά, ένα τραγούδι αφύπνισης με το οποίο υποδέχεται την καινούρια, δύσκολή και ανιαρή μέρα του.

     O αγαπητός μεσήλικας Μάρκος είναι ένας ήσυχος άνθρωπος, παντρεμένος με την Έλσα εδώ και μια δεκαετία και ζει σε μια παλιά μονοκατοικία στα Πατήσια. Ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, όπως θα λέγαμε χαριτωμένα. Και όμως ο καθημερινώς του χρόνος περνάει χωρίς ενδιαφέροντα και συγκινήσεις. Θεωρείτε ότι ο κάθε Μάρκος μπορεί να βρεθεί σε μια λούνα που θα τον οδηγήσει σε μονοπάτια που δεν τα φανταζόταν ότι θα μπορούσε να τα διαβεί, λόγω κοινωνικού καθωσπρεπισμού; Το βιβλίο διαπραγματεύεται την ελευθερία ενός καταπιεσμένου ανθρώπου; Παίζει ρόλο η ηλικία ή ο τρόπος ζωής του για την αλλαγή του;

    Η συσσώρευση αρνητικών συναισθημάτων ως συνέπεια μιας χρόνιας καταπίεσης από αλλεπάλληλους συμβιβασμούς μπορεί σε ανύποπτη στιγμή να προκαλέσει οξεία συναισθηματική και ηθική κρίση και να οδηγήσει σε αδιανόητες πράξεις. Το θέμα έχει απασχολήσει πολλούς συγγραφείς της αστυνομικής λογοτεχνίας. Θα φέρω το παράδειγμα του Ζορζ Σιμενόν που σε πολλά έργα του χρησιμοποιεί τη «φυγή» ενός συνηθισμένου ανθρώπου από τις ηθικές και κοινωνικές συμβάσεις του πρότερου βίου του ως έναυσμα μιας σκοτεινής αστυνομικής ιστορίας. Το βιβλίο μου έχει στον πυρήνα της πλοκής του το άλμα ενός καταπιεσμένου ανθρώπου προς την ελευθερία, αλλά κυρίως πραγματεύεται τον τρόπο που θα την διαχειριστεί. «Είμαι στα χνάρια μιας νέας ζωής, ελεύθερος από συζυγικές υποχρεώσεις, ασφαλής από τον τραπεζικό τρόμο και απαλλαγμένος από το πνιγηρό περιβάλλον της πόλης, αλλά δέσμιος μιας ελευθερίας χωρίς όρους που, όποτε είχα κληθεί κατά το παρελθόν να διαχειριστώ, δεν θυμόμουν να είχα δρέψει δάφνες για τα κατορθώματά μου», σκέφτεται ο Μάρκος και όπως προκύπτει από τον συλλογισμό του ο τρόπος ζωής του, του έδωσε την ώθηση για την αλλαγή αλλά η επίγνωση της χαμένης του νεότητας ήταν αυτή που έδωσε την αίσθηση του επείγοντος σ’ αυτή την απόφασή του.

    Για να συνεχίσω την προηγούμενη ερώτηση μπορεί ένας φιλήσυχος Τραπεζικός να γίνει ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ; Πότε ένας άνθρωπος ανατρέπει όλα τα πρέπει της ζωής του; Ισχύει το ίδιο και στα δυο φύλα ή έχουν διαφορετικά χαρακτηριστικά;

    Είναι ακραίο ένας προσηνής και καταπιεσμένος τραπεζικός υπάλληλος, ειδικά όταν έχουν περάσει τα χρόνια, να κάνει στη ζωή του το άλμα προς μια ελευθερία χωρίς όρους, τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική του ζωή. Ίσως όμως, σε μια κρίση υπαρξιακού άγχους που δεν μπορεί να διαχειριστεί, να το πράξει από παρόρμηση χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες. Έχω την εντύπωση χωρίς να μπορώ να την υποστηρίξω με κάποιο επιχείρημα, ότι το γυναικείο φύλο έχει πιο ορθολογική συλλογιστική σε ανάλογες καταστάσεις και πιο σταθερές προσλαμβάνουσες που περιορίζουν τις παρορμητικές αποφάσεις σε δύσκολες στιγμές.

Μόνο εσύ αναγνώστη μπορείς να κρίνεις αν ήταν μια πράξη απόδοσης κοινωνικής δικαιοσύνης ή μια εγκληματική ενέργεια δηλωτική της εξαχρείωσής μου!

     Τα λεφτά ή θα τα κλέψεις ή θα τα κληρονομήσεις από κάποιον που τα έχει κλέψει; Ποια είναι η γνώμη σας αφορμή μιας πρόταση από το βιβλίο σας;

    Ο Φώντας, ένας ήρωας που ταυτίστηκα κατά τη διάρκεια της συγγραφής έχει ιδέες για το χρήμα που ταιριάζουν με το απόφθεγμα του Τζορτζ Μπέρναρντ Σω. Πιστεύει αφενός ότι η συσσώρευση χρήματος δεν μπορεί να προέλθει από την εργασία και αφετέρου ότι για να κατακτήσεις την απόλυτη ελευθερία, –το πολυπόθητο αγαθό του αναρχικού κατά τον Φερνάντο Πεσόα στον Αναρχικό τραπεζίτη– πρέπει να το αποκτήσεις σε αφθονία με οποιονδήποτε τρόπο, θεμιτό ή αθέμιτο, ώστε να αισθάνεσαι ελεύθερος από την επιρροή του.

     Ποια είναι η σχέση γαμπρού - πεθεράς στην Ελληνική οικογένεια και πως θα χαρακτηρίζατε τι σχέση του Μάρκου με την πεθερά του; Είναι μια σχέση που καθορίζει την εξέλιξη της ιστορίας μας;

    Η σχέση γαμπρού - πεθεράς στην ελληνική οικογένεια αντιμετωπίζεται συνήθως με καχυποψία λόγω του ιστορικού της, που έχει παραδοσιακά προσφέρει πολλά παραδείγματα ανταγωνιστικής διάθεσης και αντικρουόμενων συναισθημάτων ως αιτία διαφόρων κωμικοτραγικών καταστάσεων. Θα χαρακτήριζα τη σχέση του Μάρκου με την πεθερά του «εύφλεκτη» ανά πάσα στιγμή αλλά και τηλεοπτική, αφού τη συναντάμε συχνά ως κύριο ή δευτερεύον θέμα κωμικών τηλεοπτικών σειρών. Η σχέση τους βρίσκεται συχνά στο επίκεντρο της αφήγησης και είναι κομβική στην εξέλιξη της ιστορίας -αν δεν υπήρχε η Ντόλυ ο Μάρκος θα ήταν διαφορετικός- στοιχείο που αντιμετωπίζεται ιδιαίτερα θετικά από τους αναγνώστες, ίσως γιατί διακρίνουν κάποιες οικείες καταστάσεις που βιώνουν στην καθημερινότητά τους.

    Τι ρόλο παίζουν οι φίλοι σε κάθε άνθρωπο και ειδικά στο Μάρκο; Ισχύει στην ιστορία μας δείξε τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι;

    Για έναν μοναχικό άνθρωπο, όπως είναι ο Μάρκος, η φιλία είναι πιο σημαντική από ότι για κάποιον με έντονη κοινωνική ζωή. Επειδή τα ψυχολογικά και υπαρξιακά του διλήμματα τον καθιστούν ευάλωτο βλέπει τον Φώντα ως σανίδα σωτηρίας, αν και ξέρει ότι δεν είναι ο πιο κατάλληλος φίλος για έναν παντρεμένο, όχι τόσο για τον έκλυτο βίο που διάγει όσο για τις περίεργες ιδέες που του βάζει στο μυαλό. Αν και η παροιμία: δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι, φαίνεται εκ του αποτελέσματος να αποδεικνύεται περίτρανα, νομίζω ότι παρουσιάζουν σοβαρές ιδιοσυγκρασιακές διαφορές μεταξύ τους που οι ιδιάζουσες συνθήκες στη ζωή του Μάρκου δεν τις άφησαν να καθορίσουν τα γεγονότα.

    Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει το soundtrack από τους τίτλους των μουσικών κομματιών που περιέχονται στις σελίδες του. Πόσο σημαντική είναι η μουσική στη ζωή σας και ποιο από τα είκοσι δυο τραγούδια που περιέχει θα αφιερώνατε στους αναγνώστες μας; Τι σημαίνει να είσαι ροκ τύπος και αν τελικά ο Μάρκος ακολουθεί αυτό τον τρόπο ζωής πλέον;

    Η μουσική είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μου, από τα χρόνια της εφηβείας μου. Ο ρόλος της όμως με την πάροδο του χρόνου έχει διαφοροποιηθεί. Από μουσική υπόκρουση μιας ορμητικής νεότητας, έχει γίνει σήμερα –ας πούμε στη μέση ηλικία– μια αποδοτική αντικαταθλιπτική θεραπεία. Θα αφιέρωνα στους αναγνώστες το Rock ’n’ Roll Suicide του David Bowie και ειδικά τους στίχους: …too old to lose it, / too young to choose it, που έχει γίνει ένα από τα σλόγκαν μου κάθε φορά που συνειδητοποιώ με πίκρα ότι τώρα πια, είμαι αναγκασμένος να κάνω πράγματα που παλιά είχα απορρίψει. Στη νεότητα, ροκ είναι ο αυθεντικός άνθρωπος που αισθάνεται απελευθερωμένος από ταμπού, αμφισβητεί το κατεστημένο και παλεύει για τις ιδέες του. Όταν περάσουν τα χρόνια είναι αυτός που παρά τους αναπόφευκτους συμβιβασμούς στη ζωή του συνεχίζει να ονειρεύεται. Αυτό κάνει και ο Μάρκος και όπου βγει…

    Σας ευχαριστώ θερμά! 

    Εγώ σας ευχαριστώ για την εξαιρετική συνέντευξη!

Βιβλίο: Ο Αναρχικός Τραπεζικός (Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Συγγραφέας: Μάρκος Κρητικος

Εκδοσεις: Ματαίχμιο

Book Blogger - Beta Reader :Παρασκευή Παρίσση

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Συγγραφέας : ΜΑΡΚΟΣ ΚΡΗΤΙΚΟΣ

Ο Μάρκος Κρητικός γεννήθηκε στη Χίο το 1968. Κατάγεται από την Τήνο και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Τοπογράφος Μηχανικός και εργάστηκε 3.421 μέρες στον τραπεζικό τομέα. Έχει γράψει τα αστυνομικά μυθιστορήματα: Απιστία μετά φόνου (Νεφέλη, 2013), Άρση απαγορευτικού (Νεφέλη, 2014), Δεύτερη εκτέλεση (Νεφέλη, 2016), Κάνε τον σταυρό σου (Νεφέλη, 2018) και Το μπλουζ της πεταλούδας (Μεταίχμιο, 2021). Είναι συντάκτης της στήλης για την αστυνομική λογοτεχνία στο ηλεκτρονικό περιοδικό Ο αναγνώστης.

Περιγραφή βιβλίου

Ο Μάρκος, ένας μεσήλικας τραπεζικός υπάλληλος, ζει με την Έλσα σε μια παλιά μονοκατοικία στα Πατήσια. Ύστερα από δέκα χρόνια γάμου, ο καιρός περνάει χωρίς ενδιαφέροντα και συγκινήσεις. Η απέχθεια για τη δουλειά του, η επίγνωση της χαμένης νεότητας και οι επισκέψεις της εριστικής πεθεράς του τον βυθίζουν στην εσωστρέφεια. Απρόσμενα γεγονότα τον παρασύρουν σε αλυσιδωτά ψέματα και παρορμητικές αντιδράσεις που τον καταδικάζουν σε μια ζωή για την οποία δεν προοιωνίζεται τίποτα θετικό. Απαλλαγμένος από συζυγικές υποχρεώσεις και τραπεζικούς εφιάλτες αλλά σε πλήρη συναισθηματική σύγχυση, θα οδηγηθεί σε μια απεγνωσμένη απόφαση…

Ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που πραγματεύεται με χιούμορ τη φυγή ενός συνηθισμένου ανθρώπου από τις ηθικές και κοινωνικές συμβάσεις του πρότερου βίου του.

Είμαι τραπεζικός υπάλληλος. Είμαι, δηλαδή, ο τελευταίος τροχός της αμάξης σε μια εταιρεία νόμιμης τοκογλυφίας. Ο όρος «τραπεζικός» φέρνει αυτόματα στο μυαλό μου σοβαρές ψυχωτικές διαταραχές ως υπεύθυνος για πάσης φύσεως ιδεοληψίες και ψυχαναγκασμούς που αργά ή γρήγορα οδηγούν σε μείζονα κατάθλιψη. Έχω αποδεχτεί ότι είναι το πιο βαρύ φορτίο που πρέπει να κουβαλήσω σ’ αυτή τη ζωή, για να πάρω το καρμικό μου μάθημα και να γίνω καλύτερος άνθρωπος στην επόμενη.

Απόσπασμα από το βιβλίο

ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ

Η ιδιόμορφη λογοτεχνία του Μάρκου Κρητικού ίσως θυμίζει κάποια έργα του Σιμενόν, χωρίς τον αστυνόμο Μαιγκρέ.

Γιάννης Μπασκόζος

Ακούστε την playlist του βιβλίου στο Spotify.

Για το LoveBook Diary 

Iπποκράτους 118, Τ.Κ.11472 Αθήνα

Διεύθυνση αλληλογραφίας: Τ.Θ. 21001, Τ.Κ.11410 Αθήνα

ΤΗΛ : 211 3003500