Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗΣ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ
ΜΕΡΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Οι μέρες στην Αλεξάνδρεια διαδέχονται η μία την άλλη,κρατώντας το άρωμα μιας ολόκληρης εποχής.
Καλώς ήρθατε κύριε Δημήτρη Στεφανάκη στο Love Book Diary.
Το βιβλίο «ΜΕΡΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ» επανακυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο με προορισμό καινούργιους αναγνωστικούς αποδέκτες. Είναι ένα βιβλίο που έχει διανύσει ήδη μια επιτυχημένη πορεία και συνεχίζει. Η μεγάλη αποδοχή του έργου από το αναγνωστικό κοινό καθώς και η διάρκειά του μέσα στον χρόνο πού πιστεύετε ότι οφείλεται; Θα μπορούσαμε να σημειώσουμε ότι είναι το βιβλίο που σας αντιπροσωπεύει ως δημιουργό; Για τους αναγνώστες θεωρώ πως ναι.
Θα έλεγα ότι αντιπροσωπεύει περισσότερο τη γενιά των συγγραφέων στην οποία ανήκω. Είναι ένα βιβλίο που αντιπροσωπεύει όσα θα ήθελε να πετύχει η νεοελληνική λογοτεχνία τον καιρό που γράφτηκε. Λειτούργησε σαν κοινός παρονομαστής και σε αυτό οφείλεται η επιτυχία του. Είναι ένα μυθιστόρημα που ευτύχησε να διακριθεί εκτός συνόρων και η φήμη του είναι περισσότερο «εισαγόμενη». Είναι ένα βιβλίο που ξεπερνά σε φήμη και τον ίδιο το δημιουργό του.
Ποια ήταν η ευθύνη κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου «ΜΕΡΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΕΙΑΣ» πριν από δεκαεφτά χρόνια; Οι πολιτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές συνθήκες που επικρατούσαν, καθώς και τα ατέλειωτα γεγονότα που διαδέχονταν το ένα το άλλο διευκόλυναν την εξέλιξη της ιστορίας αλλά και των χαρακτήρων της; Τι μαγικό είχε τελικά αυτή η πόλη;
Η Αλεξάνδρεια είναι μια επινόηση της λογοτεχνίας, μια καβαφική επινόηση, στην οποία πιστέψαμε όλοι. Μια παράξενη σύνθεση από πάθη, συνήθειες, πολιτική και Ιστορία που είναι δύσκολο να προσπεράσεις. Υπάρχουν κανόνες σε κάθε μυθοπλασία και η ευθύνη του συγγραφέα είναι να παίξει με αυτούς τους κανόνες, αν θέλει να δημιουργήσει κάτι αληθοφανές και ενδιαφέρον. Δεν ξέρω να σας πω αν με ευνόησε η περιρρέουσα ατμόσφαιρα την εποχή που έγραφα τις «Μέρες Αλεξάνδρειας». Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω πως τη μαγεία της πόλης την ένιωσα και τη νιώθω ακόμη.
Ο Αντώνης Χάραμης είναι ένας τρισδιάστατος χαρακτήρας πάνω στον οποίο αναπτύχθηκε η ιστορία «ΜΕΡΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ». Οι προσωπικές και επαγγελματικές του επιλογές, το οικογενειακό του περιβάλλον, ο έρωτας, οι πόλεμοι, οι Άγγλοι, η ίδια η Αλεξάνδρεια αλλά και το τρίγωνο που αναπτύχθηκε με τον Λιβανέζο Ελιάς Χούρι και τη Γαλλοελβετίδα Υβέτ ήταν καθοριστικά για την εξέλιξή του και κατ’ επέκταση για όλη την πλοκή του βιβλίου. Ήταν ένας σκληρός άντρας, αλλά ταυτόχρονα συναισθηματικός και νοιαζόταν πραγματικά για την άποψη του κόσμου που είναι αρκετά οξύμωρο βεβαίως. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτόν τον τόσο έντονο και δυναμικό χαρακτήρα.
Καταρχάς νομίζω ότι αν δεν είχα επινοήσει τον Αντώνη Χάραμη, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. Θυμάμαι πως ήταν φθινόπωρο, γύριζα από ένα ταξίδι στις Κυκλάδες. Ήμουν μόνος στο σαλόνι του πλοίου και σκεφτόμουν το βιβλίο που δεν προχωρούσε ούτε βήμα και τότε «έπεσα πάνω» στον Αλεξανδρινό καπνοβιομήχανο. Κάτι σαν επιφοίτηση. Ύστερα πρόβαλε ο Ελιάς και στη συνέχεια η Υβέτ. Οι τρεις του έγιναν ένα σύμπλεγμα με παράξενο μαγνητισμό.
Αλλά νομίζω πως χωρίς τον Αντώνη, αυτό τον στιβαρό και ιδιόρρυθμο Έλληνα, οι άλλοι δύο θα ήταν κάπως άχρωμοι και αδιάφοροι. Σε κάθε μυθιστόρημα, βλέπετε, ένας ήρωας είναι αυτός που λύνει τα μάγια, κι εδώ ήταν, έμελλε να είναι, ο Αντώνης Χάραμης.
Να πιστεύετε στον κληρονόμο...
Ο Κωστής Χάραμης, ο πρώτος γιος του Αντώνη Χάραμη, είναι η προσωπικότητα που εκπλήσσει ευχάριστα τον αναγνώστη, λόγω της δυναμικότητάς του ή ίσως της απροσδόκητης δύναμης του χαρακτήρα του. Υπάρχουν στοιχεία της προσωπικότητάς του που φαίνονται από την παιδική του ηλικία, αλλά στην πορεία αυτά θολώνουν από τις επιλογές του, ίσως και δικαιολογημένα λόγω συνθηκών. Στο τέλος όμως ξεπερνά τις προσδοκίες του αναγνώστη, τη δόξα του πατέρα και μεταμορφώνεται σε έναν αγαπητό ήρωα, σε έναν άντρα που μπορεί να κατακτήσει όλο τον κόσμο που τον περιβάλλει. Αρχίζει να μοιάζει με τον πατέρα του, τον Αντώνη Χάραμη. Ποια είναι η άποψή σας για τον ήρωα Κωστή Χάραμη;
Οι «Μέρες Αλεξάνδρειας» είναι ένα μυθιστόρημα στο οποίο δύσκολα θα βρει κανείς τον Δημήτρη Στεφανάκη, εκτός ίσως αν τον αναζητήσει σε κάποιες πλευρές του Κωστή Χάραμη. Θα καταλάβετε, όμως, καλύτερα τον χαρακτήρα του ήρωά μου στη συνέχεια του μυθιστορήματος που θα κυκλοφορήσει σε λίγους μήνες με τον τίτλο «Πάντα η Αλεξάνδρεια». Ίσως μάλιστα να ήταν αυτό ένας από τους λόγους που θέλησα να γράψω αυτή τη συνέχεια.
_-_front_-_TIMEA.jpg)
Σας αρέσουν οι ιστορίες που ακροβατούν ανάμεσα στην ιστορία και την ανθρωπότητα. Οι πρώτες λέξεις που αποτυπώνονται στο βιβλίο «ΜΕΡΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ» είναι οι εξής: «Ο πόλεμος και το εμπόριο είναι τα δυο πόδια του πολιτισμού μας. Αναρωτιέμαι καμιά φορά πόσοι από μας θα βρίσκονταν εδώ χωρίς αυτά». Ποια είναι αυτή η μαγική κινητήρια δύναμη που σας προσελκύει να ασχοληθείτε με τα ιστορικά βιβλία και με τους ανθρώπους;
Την Ιστορία δεν την αγαπώ ιδιαίτερα. Αγαπώ όμως τους ανθρώπους που χάθηκαν πίσω από τις ομίχλες της. Πάντα έλεγα πως τίποτε δεν χάνεται, πως η μνήμη είναι μια πανίσχυρη συνθήκη, και η λογοτεχνία, ειδικά το μυθιστόρημα, δεν είναι τίποτε άλλο από μνήμη. Μνήμη ήταν ο Όμηρος, μνήμη ήταν ο Προυστ. Από αυτή τη μαγική ιδιότητα φτιάχνονται οι ιστορίες μας.
...κι ό,τι είναι αληθινό, είναι μόνο για μια φορά και μόνο για έναν τόπο.
Ο έρωτας και ο πόλεμος είναι σαν το κάρβουνο; Όσο είναι αναμμένο καίγεσαι ολόκληρος, αλλά όταν σβήνει μαυρίζει η ψυχή σου;
Σημασία έχει πώς βγαίνει κανείς από έναν έρωτα ή από έναν πόλεμο. Όλα είναι ζήτημα δικαιοσύνης. Αν σταθείς με την πλευρά του δικαίου καίγεσαι, αλλά δεν μαυρίζεις.
Τα ιστορικά βιβλία μεταδίδουν στο αναγνωστικό κοινό λεπτομέρειες γεγονότων που δεν διδάσκονται στα σχολεία, καθώς το εκπαιδευτικό σύστημα δεν βοηθά τους μαθητές να αγαπήσουν, να προσεγγίσουν αλλά και να κατανοήσουν την ιστορία. Πολλές φορές σημειώνεται ότι η ιστορία καταγράφεται από τους νικητές και αλλάζει τα γεωγραφικά σύνορα. Ποια είναι η άποψή σας και πώς μπορούμε να κατευθύνουμε τα παιδιά σε αυτό το είδος λογοτεχνίας;
Δεν πιστεύω στον όρο ιστορικό μυθιστόρημα. Η λογοτεχνία περιέχει μέσα της την Ιστορία, αλλά περιέχει κι ένα σωρό άλλα πράγματα δίχως τα οποία δεν γράφεται καλό μυθιστόρημα. Δεν εμπιστεύομαι τους συγγραφείς που προβάλλονται ως μετρ του ιστορικού μυθιστορήματος κι εγώ σίγουρα δεν είμαι μετρ.
Στις «ΜΕΡΕΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ» γευτήκαμε πολλούς ήρωες σε μια κρίσιμη εποχή της ιστορίας και σε μια πόλη χωνευτήρι όλων των λαών και των πολιτισμών! Στη συγκεκριμένη έκδοση των εκδόσεων Μεταίχμιο ο αναγνώστης θα διαβάσει ένα υστερόγραφο που ξεκινά με τη φράση: «Να πιστεύετε στον κληρονόμο». Εσείς πιστεύετε τις λέξεις της γιαγιάς Δάφνης; Η δυναστεία Χάραμη θα συνεχίσει να απασχολεί τους αναγνώστες έχοντας στο τιμόνι της αυτή τη φορά γυναικεία κινητήρια δύναμη;
Η εργασία του μεταφραστή είναι και αυτή δημιουργική αλλά και μοναχική. Ποια διαδικασία ακολουθείτε όταν μεταφράζετε ένα έργο και ποιος είναι ο τίτλος ή ο δημιουργός που είναι πρόκληση για εσάς;
Στην αρχή αφουγκράζομαι το πρωτότυπο. Ύστερα δοκιμάζω να κάνω μια μετάφραση που θα δίνει την ψευδαίσθηση πρωτότυπης γραφής. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν είναι κι ακατόρθωτο. Προτιμώ να καταπιάνομαι με κείμενα και δημιουργούς από τους οποίους θα μάθω κάτι. Η μετάφραση είναι σχολείο, μια πολλαπλή ανάγνωση της λογοτεχνίας που βοηθά όσο δεν φαντάζεστε κάποιον που θέλει να γράψει τα δικά του βιβλία.
Ο επίσημος ιστότοπός σας είναι www.DimitrisStefanakis.gr, όπου οι αναγνώστες μπορούν να μάθουν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα για τον Δημήτρη Στεφανάκη. Όμως πείτε μας καλύτερα εσείς τι θα ανακαλύψουν οι αναγνώστες μας;
Είναι μια πολύ καλά οργανωμένη ιστοσελίδα, έργο των διαχειριστών της στους οποίους είμαι απεριόριστα ευγνώμων. Σε αυτό τον ιστότοπο θα βρει κανείς πολλά πράγματα για τον συγγραφέα αλλά και τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από τα βιβλία μου και φυσικά όλο αυτό το ταξίδι που έκανα μέχρι σήμερα και για το οποίο αισθάνομαι πραγματικά ευλογημένος.
Βιβλίο: Μέρες Αλεξάνδρειας (Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Συγγραφέας: Δημήτρης Στεφανάκης
Εκδόσεις : Μεταίχμιο
Book Blogger - Beta Reader :Παρασκευή Παρίσση
Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Συγγραφέας: Δημήτρης Στεφανάκης
Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 2000 με το μυθιστόρημά του Φρούτα εποχής και έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει άλλα οκτώ μυθιστορήματά του.
Το μυθιστόρημά του Μέρες Αλεξάνδρειας (2007) μεταφράστηκε στα γαλλικά, τιμήθηκε με το Prix Mediterranee Etranger 2011 και στη συνέχεια μεταφράστηκε στα ισπανικά και στα αραβικά
Ο Δημήτρης Στεφανάκης έχει επίσης ασχοληθεί με τη μετάφραση και το 2011 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη, ενώ την ίδια χρονιά ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Europeen.
Το 2014 αναγορεύτηκε από το γαλλικό κράτος Ιππότης του Τάγματος Γραμμάτων και Τεχνών για την προσφορά του στον λογοτεχνικό χώρο και τη συμβολή του στην ανάδειξη των Γραμμάτων και των Τεχνών στη Γαλλία και τον κόσμο.
ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ
Περιγραφή βιβλίου
ΕΓΡΑΨΕ Ο ΤΥΠΟΣ
Ένα μυθιστόρημα μυθικό.
Le Monde
Ο Στεφανάκης αφιερώνει στην Αλεξάνδρεια, αυτή την πόλη-φάρο, ένα υπέροχο μυθιστόρημα, που έχει τη μορφή ερωτικής διακήρυξης.
L' Humanit
Μυθιστόρημα δεξιοτεχνικό και ευφυές, οι Μέρες Αλεξάνδρειας μας αιχμαλωτίζουν από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα.
Journal du Dimanche
Μέρες Αλεξάνδρειας – ο καλύτερος λογοτεχνικός προορισμός των ημερών μας.
Madame Figaro
Μυθιστορηματική τοιχογραφία που δεν την αφήνεις από τα χέρια σου, το απολαυστικό μυθιστόρημα του Δημήτρη Στεφανάκη είναι αναμφίβολα μια μεγάλη επιτυχία.
Livres Hebdo
Ένα αριστοτεχνικό πορτρέτο της Αλεξάνδρειας.
La Pasion Griega
Για το Love Book Diary
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου