ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ

 

ΚΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ

    Οφειλή

    Έτσι σαν δώρο που δεν άξιζα μου δόθηκε η ζωή

    Κι όσος καιρός μου μένει σαν οι νεκροί να μου το χάρισαν

    Για να τους ιστορήσω [Τίτος Πατρίκιος]

    Το ‘’Καλό Σημάδι’’ είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο με μια εξαιρετική μεστή γραφή που με εντυπωσίασε τόσο πολύ από τις πρώτες σελίδες του, που σας ομολογώ ότι θαύμασα την Ελευθερία Κυρίμη για την πένα της και ευχαριστήθηκα κάθε αναγνωστική μου ώρα παρέα με το βιβλίο της. Το βιβλίο της συγγραφέας είναι σαν παλιό αρωματικό κρασί που το άρωμα του και η γεύση του σε ταξιδεύει στην πανέμορφη, μαγική Μάνη που το πέτρινο και το άγριο τοπίο εντυπωσιάζει κάθε επισκέπτη.

    Η ανάγνωση του βιβλίου όμως μου άφησε μία γλυκόπικρη γεύση, γιατί μέσα από την περιπέτεια της Ηλέκτρας και της Μαρίκας , δυο γυναικών του σήμερα και του χθες, η συγγραφέας καταφέρνει να ταξιδέψει τον αναγνώστη σε δύο κόσμους τόσο διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά που τους ενώνουν σφραγισμένα μυστικά. Γυναίκες ηρωίδες, γυναίκες δυνατές, γυναίκες του σήμερα και της οικονομικής κρίσης, γυναίκες της κατοχής και του εμφυλίου που αγωνίζονταν να επιβιώσουν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες για τα παιδιά τους, δίνοντας μάχη με την φτώχια και με το μίσος των δεξιών και των αριστερών που έβαψαν με αδερφικό αίμα τον τόπο μας, βγαίνουν από αυτή την άνιση μάχη νικήτριες. Έτσι διαβάζοντας και την τελευταία σελίδα του βιβλίου  μπορώ να πω ότι ο στόχος της συγγραφέας ήταν να προσεγγίσει αλλά και να αναδείξει την κοινωνική, ιστορική και πολιτισμική κατάσταση του παρελθόντος στην Χώρα μας και ιδιαίτερα στην ευρύτερη περιοχή της Μάνης, μέσα από  ιστορίες της κατοχής και του εμφύλιου, τονίζοντας ότι  έδρασε μία από τις πιο δυνατές παραστρατιωτικές ομάδες εκεί αλλά και του σήμερα που η Μάνη θεωρείτε από τα πιο όμορφα τουριστικά θέρετρα της Ελλάδος.

    Τίποτις δεν είναι καταπώς δείχνει, ούτε στον Κόχυλα ούτε στον κόσμο ολάκερο. Μία έκφραση της γιαγιάς Φιλιώς που μου χαράχτηκε στο μυαλό από την στιγμή που την διάβασα, μία πρόταση με λίγες λέξεις αλλά με έντονη σημασία για την ροή της ιστορίας μας.

  

     Όμως η ηρωίδα που αγάπησα αλλά και πόνεσα πολύ ήταν η Μαρίκα, μία γυναίκα που φαινομενικά ήταν εύθραυστη,  χωρίς γυναικεία κάλλη και πλουμιστά στολίδια που ζαλίζουν τους άνδρες, αλλά τόσο μα τόσο δυνατή που ο χαρακτήρας της με εντυπωσίασε πραγματικά. Μία γυναίκα που άντεξε την βία και την περιφρόνηση αλλά με μεγάλα αποθέματα δύναμης και αγάπης μέσα της, παρόλο που δεν δέχτηκε ούτε ένα χάδι ή έναν καλό λόγο από τον ίδιο της τον άντρα κατάφερε να γεννήσει 11 παιδιά την εποχή εκείνη  και να αγωνιστεί  με εξαιρετική νοικοκυροσύνη να τα μεγαλώσει και να ξεφύγει.

    

    Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης προσπαθούσα να καταλάβω που αποσκοπεί ο τίτλος του βιβλίου αφού δεν έβλεπα ένα καλό σημάδι για να πιαστώ και να πορευτώ μαζί του. Ίσως όμως το καλό σημάδι να βρίσκεται στο τέλος του βιβλίου που οι δυο νέοι του σήμερα θα κοιμηθούν αγκαλιά θα μπερδευτούν τα όνειρα τους και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό θα δίνει η καδιά τους …. Χρησιμοποιώντας αυτούς τους υπέροχους στίχους του Βασίλη Παπακωνσταντίνου θα κλείσω ερμητικά κλειστά τα μάτια μου και θα κλειδώσω το τέλος του βιβλίου  ….. θα διαβάσετε το βιβλίο και θα μου πείτε την άποψη σας.

    ΥΓ: Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν σημειώσεις της συγγραφέως με αναλύσεις λέξεων και γεγονότων της εποχής.

    Η υπεύθυνη της σειράς Ελληνική Πεζογραφία κυρία Ελένη Μπούρα έχει κάνει εξαιρετική δουλειά αγαπημένοι μου αναγνώστες, γι’ αυτό απλά ανακαλύψτε τα .

Βιβλίο: Καλό Σημάδι Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Συγγραφέας : Ελευθερία Κυρίμη

Εκδόσεις: Μεταίχμιο www.metaixmio.gr

Love Book Diary:  Παρασκευή Παρίσση

Ελευθερία Κυρίμη

H Ελευθερία Κυρίμη γεννήθηκε το 1968. Μεγάλωσε στον Πειραιά όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο ΕΚΠΑ και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Η θάλασσα στο χιόνι το πρώτο βιβλίο της, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο το 2019.

 

 

 

Περιγραφή βιβλίου

Μια νεαρή δημοσιογράφος φτάνει στον Κόχυλα της μέσα Μάνης, σε ένα παλιό αρχοντικό που λειτουργεί ως πολυτελές ξενοδοχείο. Η ξενάγηση από τους ιδιοκτήτες και οι κουβέντες με τους ντόπιους της γεννούν υποψίες πως κάτι κρύβεται πίσω από την αψεγάδιαστη εικόνα. Προσπαθώντας να ξεμπλέξει το κουβάρι, τα νήματα θα την οδηγήσουν σε διαπλεκόμενους τοπικούς παράγοντες, αριβίστες πολιτικούς, παραστρατιωτικές ομάδες της εποχής του εμφυλίου και έναν νέο άνθρωπο που από τα γεννοφάσκια του κουβαλά το χρέος προς τον αδικοχαμένο παππού του.
Πολλές δεκαετίες πίσω ένα άλλο κορίτσι από την Ισμαηλία της Αιγύπτου, παντρεύεται με προξενιό τον γιο ενός μεγαλέμπορου. Μαζί θα φτιάξουν μια μεγάλη οικογένεια και θα ζήσουν σε ένα αρχοντικό που το δέρνουν τα κύματα.
Δυο νεαρές γυναίκες, δυο διαφορετικές εποχές, ίδιος τόπος. Ανάμεσα στις πέτρες και τα φρύγανα της άνυδρης γης οι πληγές χάσκουν ακόμη ανοιχτές. Θα καταφέρει να τις διακρίνει μια λαβωμένη ματιά; Θα μπορέσει ένα συνηθισμένο επαγγελματικό ταξίδι να γίνει ταξίδι αυτογνωσίας;

Κοντοστέκεται στο ύψωμα, όχι πως κουράστηκε, μα να, θέλει να το χορτάσει τέτοιο θέαμα. Μινιατούρες πέτρινων σπιτιών στη σειρά, βουτηγμένες στο γαλάζιο της θάλασσας, στεφανωμένες από τα αγέρωχα βουνά της λακωνικής γης. Από μακριά, μία μία ξεθωριάζουν, μία μία σβήνονται οι ανορθογραφίες από το κάδρο. Κι η πλησμονή της ομορφιάς να της κόβει την ανάσα, σαν να θέλει το χωριό να την περιγελάσει, σαν να θέλει να την εκδικηθεί για τα τόσα πικρόχολα που τόλμησε να του καταλογίσει.