ΣΟΦΙΑ ΣΙΓΑΛΑ Βιβλίων Γη...

 ΣΟΦΙΑ ΣΙΓΑΛΑ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

Έχω την χαρά να συνομιλώ με μια γυναίκα αναγνώστρια που την εκτιμώ πολύ για την δουλειά της, αφού κινητήριος δύναμή της είναι η αγάπη της για τη Λογοτεχνία και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να την γνωρίσω λίγο καλύτερα, όπως και εσείς!!!



Πριν ξεκινήσουμε την συζήτηση μας πες μας λίγα λόγια για εσένα για να σε μάθει το αναγνωστικό κοινό μας .

Παρασκευή μου, πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου γι’ αυτό το ξαφνικό κάλεσμα. Να σου πω επίσης πως νιώθω λιγάκι αμήχανα, μιας και συνήθως κάνω εγώ ερωτήσεις, αλλά πιστεύω πως θα τα καταφέρω και στον ρόλο αυτό.

Λοιπόν, δε βρίσκομαι πολύ καιρό στον χώρο του διαδικτύου, αλλά τα βιβλία και η ανάγνωση είναι για μένα μάλλον τρόπος ζωής εδώ και πάρα μα πάρα πολλά χρόνια. Κάνω επιμέλειες σε λογοτεχνικά κείμενα, διαβάζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, αγαπώ πολύ τις λέξεις και νιώθω υπέροχα που έχω μπει σε έναν χώρο που μπορώ να επικοινωνήσω με άλλους ανθρώπους που αγαπούν όσα αγαπώ κι εγώ.

 Η ανάγνωση για τη Σοφία είναι ένα ταξίδι, όπως λένε οι περισσότεροι αναγνώστες ή κάτι παραπάνω;

Ταξίδι είναι πάντα -άλλωστε το Βιβλίων Γη δεν ήταν καθόλου τυχαία επιλογή- αλλά, σκέψου πόσες προεκτάσεις έχει ένα ταξίδι. Θα μπορούσα να γράφω ώρα πολλή -δε θα το κάνω- θα προσπαθήσω όμως να το συνοψίσω σε κάποιες λέξεις. Επαναφόρτιση, προβληματισμός, εγρήγορση, πνευματικός μόχθος, λύτρωση, καινούριοι ορίζοντες, ευκαιρία, αυτογνωσία, ακόμα και θεραπεία. Ένα ταξίδι είναι πάντα πρόκληση, και η πρόκληση δεν ξέρεις ποτέ πού θα σε οδηγήσει.

 Θέλω να ταξιδέψουμε στα παιδικά σου χρόνια και να μας πεις αν υπάρχουν αρώματα και εικόνες από βιβλία; Πότε ξεκίνησε το αναγνωστικό σου ταξίδι και ποιο βιβλίο ήταν αυτό που αγάπησες πολύ;

Α, αυτή είναι μεγάλη αναδρομή, πραγματικά. Νομίζω πως η πιο εύκολη εικόνα που μπορώ να ανακαλέσω στη μνήμη μου είναι με ένα βιβλίο. Ως πιτσιρίκι, ήθελα να μάθω να διαβάζω, γιατί δεν ήθελα να μου διαβάζουν άλλοι τα παραμύθια, μπερδευόμουνα. Νομίζω πως ακόμα το έχω αυτό το συνήθειο. Δεν μπορώ να ακούω, θέλω να διαβάζω. Εκτός από τα παραμύθια, που ήταν η πρώτη μου επαφή με το συλλαβιστό διάβασμα, το πρώτο βιβλίο που πήρα ήταν από το ΜΙΝΙΟΝ, το Γαϊτανάκι, της Ζωρζ Σαρρή. Μάλλον θα ήταν μήνυμα· να μπλέκω τη μουσική με τα βιβλία. Δεν ξέρω αν μπορώ να σου απαντήσω ποιο αγάπησα περισσότερο. Ήμουν στην υπέροχη φάση της ανακάλυψης, μου άρεσαν όλα πολύ!


 Όταν ξεκινάς ένα καινούργιο βιβλίο έχεις μεγάλες προσδοκίες ή αφήνεσαι να σε παρασύρουν οι σελίδες του; Στο τέλος κρίνεις αν το απόλαυσες; Ποιο βιβλίο θα μας πρότεινες για να διαβάσουμε;

Πιστεύω πως, εκ των πραγμάτων, κρύβει την αίσθηση της προσδοκίας η επιλογή ενός βιβλίου. Θα απαντήσω, λοιπόν, «αλλάζοντας» λιγάκι την ερώτησή σου. Αρχίζοντας να διαβάζω τις σελίδες ενός βιβλίου, ανακαλύπτω σταδιακά όσα έχει να μου προσφέρει. Στο τέλος, κάνω έναν απολογισμό ως προς τις προσδοκίες μου από αυτό. Ένα από τα βιβλία που διάβασα, και θεωρώ πως πραγματικά το απόλαυσα, ήταν του Δημοσθένη Παπαμάρκου, το Γκιάκ. Με την ολοκλήρωσή του, ένιωσα τι σημαίνει διαφορετική ταυτότητα της αναγνωστικής συνείδησης του κάθε ανθρώπου που διαβάζει.



 Βιβλία που δεν απολαμβάνεις λόγω περιεχομένου ή που δεν σου ταιριάζουν αναγνωστικά τα ολοκληρώνεις ή θεωρείς ότι υπάρχει πολύ λίγος χρόνος για να σπαταλήσεις σε κάτι που θα σε ζορίσει ή θα σε καταπιέσει αναγνωστικά;

Ο χρόνος είναι λίγος, είτε σου αρέσει ό, τι διαβάζεις είτε όχι. Είναι μάλλον αντιστρόφως ανάλογος για κάθε αναγνώστη. Προσπαθώ να μη διαβάζω βιβλία που δεν ταιριάζουν στις δικές μου θεματικές επιλογές. Η εμπειρία ενός αναγνώστη μπορεί να βοηθήσει σε αυτό. Ο καθένας, πιστεύω, πως ξέρει τι θέλει να διαβάσει. Θέλω να σου πω με αυτό, ότι οι λόγοι που θα με κάνουν να διακόψω την ανάγνωση ενός βιβλίου -ναι, το κάνω- είναι αν είναι κακογραμμένο, πρόχειρο, απέχει από τη διάδραση που αναζητώ ή είναι μια στεγνή σκέψη που δεν έχει να μου προσφέρει κάτι.


 Όταν ανακαλύπτεις ένα μικρό διαμαντάκι το οποίο δεν είναι ευρέως γνωστό ποια είναι η πρώτη σου σκέψη; Τι γίνεται με τα βιβλία που έχεις διαβάσει διθυραμβικές κριτικές αλλά εσένα δεν σου ταιριάζουν; Είναι οι απόψεις υποκειμενικές;

Κανονικά, οι απόψεις πρέπει να είναι υποκειμενικές, αλλιώς θα ήταν ειδήσεις από εφημερίδες. Δεν έχουμε όλοι τις ίδιες προσλαμβάνουσες από ένα μυθιστόρημα, δεν έχουμε όλοι την ίδια αντίληψη -αλλιώς δε θα υπήρχαν και τόσα πολλά βιβλία- δεν ψάχνουμε όλοι τα ίδια μηνύματα, δεν «κοιτάζουμε» όλοι από την ίδια οπτική γωνία ένα μυθιστόρημα. Τώρα, αν οι διθυραμβικές κριτικές δεν έχουν κάποιον σκοπό με μορφή επιτήδευσης ή προσωπικών δημοσίων σχέσεων, ναι, θα θελήσω να ψάξω το βιβλίο που τις προκάλεσε. Αλλά και πάλι, κριτήριο μου θα είναι η θεματική και ο συγγραφέας του.



Τα «μικρά διαμαντάκια», όπως τα αποκαλείς, έχω φτάσει στο συμπέρασμα πως είναι, αρκετές φορές, οι όμορφες συγκυρίες της ζωής. Πώς τυχαίνει να γνωρίσεις κάποιον άνθρωπο που σου αλλάζει τη ζωή, που γίνεται σημαντικός για σένα; Ή, μια μέρα που είσαι χάλια ψυχολογικά, δεις κάτι όμορφο, ακούσεις μια λέξη, έρθει από το πουθενά ένα μήνυμα αισιόδοξο που θα σε κάνουν να γελάσεις; Ε, αυτό είναι αυτά τα όμορφα βιβλία που έρχονται και σε διαλέγουν να τα γνωρίσεις.

 Σοφία μου μεγαλώνοντας παρατηρώ τα πάντα διαφορετικά ακόμη και τη Λογοτεχνία. Παίζει καθοριστικό ρόλο σε ποια ηλικία διαβάζουμε ένα βιβλίο; Υπάρχει βιβλίο που ξαναδιάβασες μεγαλύτερη ηλικιακά και το κατανόησες πιο πολύ;

Παρασκευή μου, η ερώτησή σου αυτή είναι σαν déjà vu. Πριν από μερικές μέρες είχα μια τέτοια συζήτηση με μια φίλη. Δεν πιστεύω πως το ζήτημα αυτό αφορά τόσο την ηλικία όσο την αναγνωστική εμπειρία. Μπορεί τον Καπετάν Μιχάλη, του Καζαντζάκη ή Τα Σταφύλια της Οργής, του Στάινμπεκ να τα διαβάσεις στα 17 ή στα 20 και να τα κατανόησες. Είναι σχεδόν σίγουρο πως τα έχεις κατανοήσει, διαφορετικά θα τα παράταγες. Το θέμα είναι τι θα έχεις κατανοήσει. Πόσο έτοιμο είναι ένα αναγνωστικό μυαλό να αντιληφθεί τον λόγο, τον χώρο και το ιστορικό, κοινωνικό πλαίσιο μιας ιστορίας σε όλες τις εκφάνσεις τους; Νομίζω πως σε κάποια βιβλία πρέπει να δίνεις κι άλλη ευκαιρία στο πέρασμα των χρόνων, όχι γιατί δεν τα κατανόησες, αλλά γιατί έχεις την ανάγκη να βρεις και άλλες εκδοχές τους.

 ΣΟΦΙΑ ΒΙΒΛΙΩΝ ΓΗ σε βρίσκουμε στα social media καθώς στο https://sofiagebiblion.com. Πες μας λίγα λόγια για τις δραστηριότητες σου; Τι θα βρουν οι αναγνώστες μας ανακαλύπτοντας τη Σοφία;

Σ΄ ευχαριστώ πολύ γι΄ αυτήν την ερώτηση. Στην ομάδα θα ανακαλύψει κάποιος ένα κομμάτι της Σοφίας. Εκείνο που είναι κοινό με κάποιων άλλων ανθρώπων που αγαπούν το βιβλίο, άλλα είδη Τέχνης και Πολιτισμού, που έχουν κάποια κοινά ενδιαφέροντα με τα δικά μου. Ένα βήμα είναι αυτή η ομάδα. Ανοιχτή σε απόψεις, «συζητήσεις» για όσα μας ενδιαφέρουν, για τους συγγραφείς, τους αναγνώστες. Δεν μπορώ να δώσω έναν ακριβή ορισμό, δε θα ήταν δίκαιο. Ξέρεις, οι δημόσιες ομάδες, μερικές φορές, προσδιορίζονται με τον καιρό. Η ΒΙΒΛΙΩΝ ΓΗ είναι ακόμα μικρούλα -σαν νεογνό- που σημαίνει πως ακόμα θέλει τον χρόνο της. Η ταυτότητά της πάντως έχει «όνομα μητρός» τη Σοφία, οπότε, κάτι θα πάρει από τα γονίδιά της…

Η σελίδα είναι κάτι πιο προσωπικό. Με τον καιρό, μπήκαν άνθρωποι, που δε θα πω συνεργάτες, φίλοι είναι, που με εμπιστεύτηκαν, που κινούμαστε στα ίδια πλαίσια, που καταλαβαίνει ο ένας τον άλλον, που αγαπάμε τα ίδια πράγματα, έχουμε την ίδια θεώρηση για τα θέματα που αφορούν τη σελίδα. Ένας μικρός κόσμος είναι αυτός ο ιστότοπος, που ευελπιστούμε να μεγαλώσει και να γίνει οικείο σπίτι για όσους αγαπούν τη λογοτεχνία, τις τέχνες, την Ιστορία. Μεράκι είναι. Μαρία, Νατάσα, Παναγιώτα, Δήμητρα, Μαίρη, Στεύη, Αργυρώ, σας ευχαριστώ πολύ για όλα!



 Πολύ μεγάλο ρόλο στην ζωή σου παίζει η μουσική. Όποιος σε παρακολουθεί το έχει συνειδητοποιήσει. Θέλω να μου ντύσεις ένα αγαπημένο σου βιβλίο με πέπλο από ένα μουσικό κομμάτι. Ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Όλα τα βιβλία έχουν μέσα τους μουσική (εντάξει, μπορεί εγώ να το ερμηνεύω έτσι, γιατί την αγαπώ πολύ). Δεν είμαι από τους αναγνώστες που διαβάζουν και ακούνε μουσική. Όταν, όμως, ακούσω ένα μουσικό κομμάτι, σκέφτομαι ποιο βιβλίο από αυτά που διάβασα του αναλογεί. Δύσκολο να επιλέξω -όχι μουσικό κομμάτι, βιβλίο.

Θα σου αναφέρω, λοιπόν, ένα πολύ αγαπημένο μου μυθιστόρημα, τη Μεγάλη Χίμαιρα, του Μ. Καραγάτση. Όταν σκέφτομαι την ιστορία του, μου έρχεται στο μυαλό το τραγούδι των Άλκη Αλκαίου και Μάνου Λοΐζου, το «Πρωινό Τσιγάρο». Έχει τραγικότητα, είναι γεμάτο από μια απόγνωση. Του ταιριάζει. Είναι αδιέξοδο. Όπως η χίμαιρα των ηρώων του Καραγάτση. Σκοτεινό, όπως το σκηνικό που στήνει ο συγγραφέας.



Ποιο βιβλίο θεωρείς ότι είναι καλό; Αυτό που είναι εμπορικό και έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα ή αυτό που πέφτει σαν τσεκούρι στην ψυχή μας; Ποιο βιβλίο σε είχε συγκλονίσει με αυτό τον τρόπο;

Καλό θεωρώ κάθε βιβλίο που αγγίζει την ψυχή εκείνου που το διαβάζει ή που ενεργοποιεί τις αισθήσεις και τον εγκέφαλό του. Δε νομίζω πως υπάρχει σαφής ορισμός για την ερμηνεία του καλού βιβλίου. Είναι τόσο υποκειμενικό. Κάποιο βιβλίο που πέφτει σαν τσεκούρι στη δική σου ψυχή εμένα μπορεί να με αφήνει παγερά αδιάφορη. Οι εκατομμύρια πωλήσεις από την άλλη -ας πούμε χιλιάδες για την εγχώρια ελληνική αγορά- δε μου προκάλεσαν ποτέ την ανάγκη να το διαβάσω οπωσδήποτε. Με συγκλόνισε πολύ το Άγιο Αίμα, του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, για παράδειγμα. Γιατί φώτισε, μέσα από την Ιστορία, μικρές και δραματικές στιγμές απλών ανθρώπων. Μπήκε μέσα τους και τους έκανε ήρωες στη θέση των γνωστών ηρώων. Με οδήγησε σε μια διαφορετική θεώρηση του τρόπου που βλέπουμε την Ελληνική Επανάσταση. Νομίζω πως χρωστάω σε αυτό το βιβλίο, ειλικρινά.




 Έχεις αγαπημένους συγγραφείς; Αν ναι θέλεις να μας προτείνεις κάποια βιβλία τους και γιατί τους ξεχωρίζεις;

Δύσκολη η ερώτησή σου. Δεν ξέρω αν έχω αγαπημένους συγγραφείς. Όταν ανοίγω ένα βιβλίο, είναι για μένα μια καινούρια πρόκληση. Δεν είναι ένα στοίχημα σε σχέση με κάτι άλλο που διάβασα. Το θεωρώ αδικία αυτό. Δε συγκρίνω συγγραφείς, δε συγκρίνω έργα του κάθε συγγραφέα. Σέβομαι το κάθε καινούριο έργο που θα ξεκινήσω να διαβάζω και προσπαθώ να επικοινωνήσω με την ιδέα και τη σκέψη, όχι με το πρόσωπο που το γράφει. Ο κάθε συγγραφέας, πιστεύω, μεγαλώνει μέσα από τη συγγραφική του δεξιότητα. Βλέπει τα λάθη ή τις αστοχίες του σε κάτι που έγραψε, κατανοεί και προχωράει. Μπορεί να μην αλλάξει συγγραφική ταυτότητα, εξελίσσεται όμως. Δεν κρίνω τη συγγραφική ιδιότητα, αλλά το αποτέλεσμά της.

 Έχεις κάποιο βιβλίο που δεν έχεις διαβάσει ακόμη αλλά θέλεις πολύ;

Αν με έβλεπες, θα γέλαγες κι εσύ μαζί μου, Παρασκευή μου. Έχω πολλά, μα πάρα πολλά βιβλία που θέλω να διαβάσω και ακόμα δεν τα έχω καταφέρει. Και δε σου γράφω για τις νέες εκδόσεις που κάτι καινούριο προσθέτουν ήδη στις λίστες μου. Υπάρχουν και πολλά παλιότερα βιβλία που δεν έχω διαβάσει και με περιμένουν καρτερικά, ελπίζω. Αν, όμως, σου πω ένα από τα καινούρια που θέλω πολύ να διαβάσω, είναι ο Πάπυρος, της IRENE VALLEJO, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.



Τι θα έλεγες στους αναγνώστες μας για να απολαμβάνουν το Λογοτεχνικό τους ταξίδι;

Α, ωραία! Συμβουλές προς «ναυτιλομένους!» Το πρώτο που θα ήθελα να δώσω ως συμβουλή, αν κάποιος θέλει τις δικές μου συμβουλές, είναι να εμπιστεύονται το ένστικτό τους. Τα βιβλία είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση.

Το ταξίδι της ανάγνωσης έχει πολλά επίπεδα και πολλές εκδοχές. Να διαβάζουν πάντα αυτό που ο εαυτός τους θέλει να διαβάσει. Δεν είναι όλα τα βιβλία για όλες τις ώρες, ούτε για όλους τους ανθρώπους.


Όλοι εμείς, που γράφουμε κριτικές-απόψεις, εντυπώσεις, προτείνουμε. Που σημαίνει, «κρατήστε» αυτό που γράφουμε, αλλά μην το έχετε μοναδικό οδηγό. Η κριτική μπορεί να είναι και ένα κίνητρο για συζήτηση, μια μικρή «έκρηξη» που το ωστικό της κύμα θα φέρει σκέψεις και ανθρώπους πιο κοντά.

Το κάθε βιβλίο είναι μια μικρή οντότητα. Θέλει χρόνο, χώρο και διάθεση. Το βιβλίο από μόνο του σε καλεί να το απολαύσεις. Είναι σαν ένα παιδί που θέλει λίγο από τον χρόνο σου, μόνο μαζί του ή σαν έναν καλό φίλο που θέλει κάτι να σου εκμυστηρευτεί. ‘Έχει την ανάγκη σου εκείνη την ώρα. Θέλει την απόλυτη προσοχή





Μουσική: Νότης Μαυρουδής Στίχοι: Άλκης Αλκαίος Ερμηνεία: Χορωδία Δίσκος: Στην όχθη της καρδιάς μου

Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό

Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
και γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή

Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ' ένα καρέ τυφλών σ' ένα καρέ τυφλών

Δεν πρόλαβε ο Λοίζος Είναι ένα από τα πιο εμβληματικά τραγούδια του Νότη Μαυρουδή σε στίχους του Άλκη Αλκαίου, αφιερωμένο στον Μάνο Λοίζο. Μία παρεξήγηση που υπάρχει γύρω από αυτό το τραγούδι είναι πως αναφέρεται στον Μάνο Λοίζο. Ο λόγος όμως που είναι αφιερωμένο σε εκείνον είναι άλλος.

Το ποίημα το έγραψε ο Αλκαίος γύρω στο1980. Μόλις το ολοκλήρωσε του γεννήθηκε η επιθυμία να το μελοποιήσει ο Λοίζος και ίσως να το τραγουδήσει κιόλας.

Δεν είχε όμως καμμία επαφή μαζί του. Όταν ο Λοίζος βρέθηκε στο νοσοκομείο στην Μόσχα, μαζί του θα πήγαινε και ο δικηγόρος Ηλίας Γεράκης, κοινός φίλος και των δύο. Ο Άλκης το έδωσε στον Γεράκη, εκείνος με την σειρά του το έδειξε στον Λοίζο ο οποίος ενθουσιάστηκε. «Όταν επιστρέψω θα το φτιάξω» είπε. Δεν τα κατάφερε, πέθανε στην Μόσχα στις 17 Σεπτεμβρίου 1982.

Ο Αλκαίος δεν το έδωσε σε κανέναν άλλον. Το συμπεριέλαβε στην ποιητική συλλογή του «Εμπάργκο»

Σε εκείνη τη συλλογή το διάβασε ο Νότης Μαυρουδής, ο οποίος το μελοποίησε ερήμην του Αλκαίου για τον δίσκο του «Στην όχθη της καρδιάς μου». Κατόπιν όμως έπρεπε να πάρει την άδεια του ποιητή. Την ζήτησε και ο Αλκαίος ευγενικά αρνήθηκε. Του είπε πως το είχε γράψει για να το μελοποιήσει ο Λοίζος και εφόσον ο Λοίζος δεν υπάρχει πια δεν θέλει να το κάνει κανένας. Μεσολάβησε ο Θάνος Μικρούτσικος και τον μετέπεισε. Ο Αλκαίος έδωσε την άδεια και την συνέχεια την γνωρίζουμε όλοι.

Το εντυπωσιακό είναι πως ο Άλκης Αλκαίος και ο Νότης Μαυρουδής δεν συναντήθηκαν ποτέ! Ίσως κάποια τηλεφωνική επικοινωνία μόνο αλλά ούτε γι΄αυτό είμαι σίγουρος. Ο Αλκαίος έτσι κι αλλιώς δεν δεχόταν παρά μόνο ελάχιστους ανθρώπους στο σπίτι του στην Νέα Κηφισιά.

Το τραγούδι έχει γνωρίσει πολλές εκτελέσεις, αλλά σε εκείνην την πρώτη, την χορωδία αποτελούσαν οι :

Κώστας Θωμαίδης, Γιώργος Μεράντζας, Ανδρέας Μικρούτσικος, Σάκης Μπουλάς, Θανάσης Νικόπουλος και Γιάννης Σαμσιάρης. ( πηγή: athina984.gr )



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ: ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ

ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑ ΜΑΝΓΓΕΛ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

ΚΛΑΙΡΗ ΘΕΟΔΩΡΟΥ