ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΑΠ ' ΤΗ ΦΩΤΙΑ

 

ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΑΠ΄ΤΗ ΦΩΤΙΑ είναι ένα βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο  και ανήκει στην αγαπημένη μου σειρά: Ελληνική Πεζογραφία που η υπεύθυνη είναι η κυρία Ελένη Μπούρα.

Ακόμη ένα μικρό διαμαντάκι  ήρθε να με ταξιδέψει σε ένα κόσμο παράλογο όσο και ειλικρινή μπορεί να είναι συνάμα. Στο ερώτημα που απευθύνω στον εαυτό μου ως αναγνώστρια, τι απομένει απ΄τη φωτιά τελικά; η πρώτη αυθόρμητη απάντηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι ένα τίποτα, ένα καρβουνιασμένο τοπίο που το αντικρίζεις με υγρά μάτια και ο αναστεναγμός σου είναι τόσο υπόκωφος που δεν χρειάζεται να σε κοιτάξει κάποιος στα μάτια για να νιώσει τον πόνο σου και την ανατριχίλα σου. Στο τέλος όμως μένει η ψυχή σου να παλεύει. 

Θα επιθυμείς να έρθει η ελπίδα που αναζητείς για ένα καλύτερο αύριο να σε χαϊδέψει στο μάγουλο, να σε λυτρώσει και να σε πάρει μαζί της, αρκεί πραγματικά να έχεις την θέληση να ζήσεις σε αυτόν τον άπονο ντουνιά.

Βλέπεις οι σπόροι απ΄ όσα περνάμε, θέλουμε δε θέλουμε, φυτρώνουν βαθειά μέσα μας και γίνονται δάσος σκοτεινό, και ταΐζουν τις νύχτες με κακό όνειρο.

Ο συγγραφέας μέσα από την νουβέλα ΤΙ ΑΠΟΜΕΝΕΙ ΑΠ΄ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ έχει καταφέρει να περιγράψει την συγκλονιστική ζωή ενός Αρμένιου που εν τέλει ψάχνει για μία πατρίδα, για μία πατρίδα που του την στερούν συνέχεια. Η ζωή του τρέχει παράλληλα με τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα του 20ου αιώνα , τα οποία τον κατευθύνουν όπως και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων.  Ποια είναι η πατρίδα του όμως; Είναι αυτή που γεννήθηκε; Αυτή που μεγάλωσε μαζί με την οικογένεια του ή εκεί που θα καταλήξει ωθούμενος από τα ιστορικά γεγονότα , τα οποία καθορίζουν την γεωγραφία όπως μου είχε πει χαρακτηριστικά ένας αρχαιολόγος αλλά πάνω από όλα τις ζωές των ανθρώπων που παίζουν σε μια επικίνδυνη βαριάντα χωρίς να το γνωρίζουν.

Φίλε μου, η τύχη και η αδικία τις περισσότερες φορές δεν είναι τίποτε άλλο απλά η θέληση των άλλων.

Μέσα από μία μακροσκελή επιστολή ο αφηγητής Αρτέμ Αμπαριάμ περιγράφει την ζωή του από την Αρμενία μέχρι την Αργεντινή. Οι ενδιάμεσοι σταθμοί έχουν όμως το πραγματικό ενδιαφέρον, γιατί οι καταστάσεις που βιώνει είναι τόσο απάνθρωπες που στο τέλος χάνει και τον ίδιο του τον εαυτό. Ο έγκλειστος άνθρωπος πολλές φορές νιώθει σαν το ψάρι έξω από την γυάλα όταν έχει την ελευθερία του. Δεν ξέρει τι να κάνει και που να πάει. Φανταστείτε ότι κάτω από μία ιδεολογία να σε μπαγλαρώσουν κυριολεκτικά και μεταφορικά και να σε τοποθετήσουν στα γνωστά στρατόπεδα του ανατολικού μπλοκ. Οι στιγμές που θα ζήσεις θα είναι απείρους κάλλους που δεν γράφονται μόνο στα μυθιστορήματα,  ακόμη και αν δεν διαβάζεις αγαπητέ μου..

Η ροή της ιστορίας μας είναι γρήγορη αφού πρόκειται για μία επιστολή που θέλεις να την διαβάσεις απνευστί. Τα γεγονότα ξεδιπλώνονται στην σειρά μέσα από μία πυκνή και ειλικρινή γραφή. Ο στόχος του συγγραφέα είναι ξεκάθαρος αφού αγγίζει θέματα όπως είναι της προσφυγιάς, του εκπατρισμού και της ταυτότητας. Θέματα που θα σε προβληματίσουν έντονα και θα σου αποδείξουν ακόμη μία φορά ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν.

Εμείς δεν έχουμε πατρίδα. Και είπα:

Έχω πατρίδα. Είναι εκεί όπου φύτεψα με τα λόγια το δικό μου αμπέλι κι όπου άφησα θαμμένο ένα κιούπι κρασί, έξι βήματα απ΄τη ρίζα.

Βιβλίο: Τι απομένει απ' τη φωτιά (Η ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Συγγραφέας: Θωμάς Ψύρρας

Εκδόσεις : Μεταίχμιο

Love Book Diary: Παρασκευή Παρίσση

Θωμάς Ψύρρας

    Ο Θωμάς Ψύρρας γεννήθηκε το 1954 στον Τύρναβο της Θεσσαλίας. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήµιο της Θεσσαλονίκης. Υπήρξε εκδότης του εκπαιδευτικού περιοδικού Σημείο, µέλος της οµάδας του περιοδικού Αυτό και του περιοδικού Γραφή. Μελέτες και άρθρα του δηµοσιεύτηκαν στα περιοδικά Γραφή, Σημείο, Αντί και στις εφηµερίδες Ελευθερία, Αυγή, Ελευθεροτυπία και Καθημερινή. Κείµενά του ανθολογήθηκαν στα σχολικά βιβλία των νέων ελληνικών. Μεταξύ άλλων έχει εκδώσει το µυθιστόρηµα Μαράν Αθά, το οποίο παρουσιάστηκε το 2009 στο θέατρο σε σκηνοθεσία του Δήµου Αβδελιώδη µε πρωταγωνίστρια τη Γιασεµή Κηλαηδόνη. Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορούν τα βιβλία του Κιλελέρ στον ήλιο μοίρα (2010) και Θα βοσκήσω το μαύρο (2017).

Περιγραφή βιβλίου

Ο εβδομηντάχρονος Αρμένιος Αρτέμ Αμπαριάν, γεννημένος στην Ελλάδα, άνθρωπος με διπλή ταυτότητα, καταγράφει τη ζωή του σε μια επιστολή που απευθύνει στον γιο μιας συμμαθήτριάς του. Αναζητώντας ως νέος έναν δικό του παράδεισο, γίνεται ένα από τα ανώνυμα θύματα της Ιστορίας. Σε αυτή τη μαρτυρία της ζωής του κουβαλάει τον αιώνα του. Και μιλώντας για τα δικά του βάσανα, εξιστορεί τις χαμένες προσδοκίες και τον διωγμό εκατομμυρίων ανθρώπων, που βρέθηκαν να ζουν όταν κυνικές εξουσίες και ιδεολογίες χώρισαν αγαπημένους, έστυψαν ψυχές, συνέτριψαν προσδοκίες και κατέστρεψαν ζωές. Έχοντας περάσει από λογής λογής καταστάσεις ως διωγμένος, ξένος, εκπατρισμένος, εξόριστος, φυλακισμένος, πρόσφυγας, νεοφερμένος και μετανάστης, δίνει φωνή στα ανώνυμα θύματα και στους νικημένους σε χαμένες μάχες. Τώρα γνωρίζει ότι η Ιστορία αδιαφορεί για τα μεμονωμένα άτομα, που πλέον υποχρεώνονται να «κατασκευάζουν» ένα παρόν στο οποίο έχουν υποταχτεί το παρελθόν και το μέλλον τους.

«Φοβάμαι μη γυρίσεις με τα φτερά τσακισμένα. Ξένος, παντάξενος θα είσαι. Θα ρωτάν ποιος είσαι εσύ ο ξένος. Εμείς δεν έχουμε πατρίδα».
Και είπα:
«Έχω πατρίδα. Είν’ εκεί όπου φύτεψα με τα λόγια το δικό μου αμπέλι κι όπου άφησα θαμμένο ένα κιούπι κρασί, έξι βήματα απ’ τη ρίζα».
Απόσπασμα από το βιβλίο

           Τι απομένει απ’ τη φωτιά», Θωμάς Ψύρρας