ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑ ΜΑΝΓΓΕΛ ΣΥΖΗΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Η Φραντζέσκα Μάνγγελ συζητά με την Παρασκευή Παρίσση
Το πρώτο της μυθιστόρημα, Η νύχτα του Σάουιν, κατέκτησε το βραβείο Μυθιστορήματος της Xρονιάς στην κατηγορία «Πρωτοεμφανιζόμενος Συγγραφέας» στα Βραβεία Public 2018.
Το δεύτερό της μυθιστόρημα, Καχαραμπού, η συνέχεια της Νύχτας του Σάουιν, κυκλοφόρησε το 2019 κλείνοντας την επιτυχημένη διλογία.Από τις εκδόσεις Μίνωα κυκλοφορεί, επίσης, το μυθιστόρημα Οι Καθαροί 2022 και τώρα Το Εκμαγειο.
Τον Οκτώβριο του 2023 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ το βιβλίο Το Εκμαγείο γιατί Όλοι μαζί πλάθουν το Εκμαγείο, Μία γυναίκα, ένα πιάνο, ένα μοιραίο λάθος...
Το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν το καταφύγιό μου. Συνέπεσε την περίοδο που έχασα πρώτα τον πιο αγαπημένο μου φίλο, και στη συνέχεια τον πατέρα μου. Για να αντιμετωπίσω τον πόνο της διπλής αυτής απώλειας έγραψα το βιβλίο. Ταξίδεψα ως το αθέατο χωριό, την Αθεάτη και ζήτησα από την Αλθαία, την πράσινη γυναίκα, να με θεραπεύσει. Έγινα φίλη με τη Ναταλία, γνώρισα τα κορίτσια, αφουγκράστηκα το βουβό απαγορευμένο πιάνο, προσπάθησα να αντιμετωπίσω την Ακριβή, να νιώσω τον Γεράσιμο. Κι έπειτα αφέθηκα. Στις μουσικές νότες μίας νεανικής παρέας, στα απελπισμένα γράμματα του κρυμμένου άντρα, στον έρωτα φωτιά που καταδικάζει και σώνει μαζί τους ήρωες. Μαζί με το βιβλίο σώθηκα κατά κάποιο τρόπο κι εγώ.
2. Έχουνε γραφτεί ατέλειωτες σελίδες σε άσπρο χαρτί με μελάνι για την αγάπη και τον έρωτα στο πέρασμα του χρόνου, ώστε να κατανοήσουμε αυτά τα συναισθήματα και μέχρι να τα βιώσουμε και εμείς. Όμως ποια είναι η αληθινή αγάπη; Ποιος είναι ο έρωτας; Είναι το ορμητικό συναίσθημα που νιώθουμε εμείς; Είναι ο τρόπος που εκφράζουμε τα συναισθήματα μας στον άλλον;
Νομίζω για τον καθένα ο έρωτας είναι κάτι διαφορετικό. Για αυτό και υπάρχουν τόσοι πολλοί τρόποι έκφρασής του. Αν ρωτάς τι είναι για μένα, θα σου έλεγα η πίστη, η αφοσίωση, η τρυφερότητα, το χαμόγελο. Είναι όμως κι η χημεία, τα ξενύχτια, τα τραγούδια, οι εκμυστηρεύσεις, η επαφή των σωμάτων, η σταθερή παρουσία του άλλου μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Κι αυτή η αίσθηση πως κανένας άλλος δεν είναι τόσο δικός σου. Κανείς δεν σε ξέρει τόσο καλά και σε δέχεται όπως είσαι. Με τη σκοτεινή και τη φωτεινή πλευρά σου.
3. Η Ξαφνική απώλεια δημιουργεί απίστευτα συναισθήματα, όπως άρνησης, κραυγής, θυμού, παραπόνου ακόμη και μίσους, μέχρι να έρθει η στιγμή της αποδοχής και το μυαλό μας, η σκέψη μας συνεργαστεί με τον χρόνο για να επουλωθούν οι πληγές μας κάποια στιγμή. Το εκμαγείο είναι ένα βιβλίο που αναφέρεται στην απώλεια με αφορμή σημαντικών γεγονότων που βιώσατε και αναφέρατε στο σημείωμα σας. Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για την δημιουργία του βιβλίου σας;
4. Πότε σταματά να έχει νόημα η ζωή; Όταν σταματάμε ν΄ αγαπάμε ή να ονειρευόμαστε;
Δεν ξέρω. Ειλικρινά. Οι άνθρωποι έχουμε αντοχές που πολλές φορές μας αφήνουν άναυδους. Βρίσκουμε νόημα εκεί που τα έχουμε χάσει όλα. Είναι ο μηχανισμός επιβίωσής μας. Να συνεχίζουμε πέρα από τα όριά μας.
5. Πιστεύετε στις δεύτερες ευκαιρίες; Με ποιες προϋποθέσεις θεωρείτε ότι πρέπει να κάνουμε τον προϋπολογισμό των συναισθημάτων μας και την λογικής μας , ώστε να βγει θετικό το αποτέλεσμα των ενεργειών μας;
Ποτέ δεν ξέρεις. Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις. Είναι ανάλογα τον άνθρωπο, την κατάσταση, τις συνθήκες, την ηλικία. Προσωπικά μιλώντας εκείνο που θεωρώ πως δεν χωρά δεύτερη ευκαιρία και είμαι απόλυτη σε αυτό, είναι η κακοποίηση. Σωματική ή ψυχική. Από κει και πέρα τα λάθη είναι για τους ανθρώπους. Αρκεί να μην είναι επαναλαμβανόμενα.
6. Τρείς λέξεις : Η ΜΝΗΜΗ, ΤΟ ΚΕΡΙ ΚΑΙ Η ΜΟΥΣΙΚΗ , τρεις απλές λέξεις με ουσιώδη σημασία για την ροή της ιστορίας. Πως συνδέονται μεταξύ τους και τι μουσικό κομμάτι φτιάχνουν;
 |
Η μνήμη, το κερί κι η μουσική είναι τα τρία κομμάτια του παζλ. Αυτά ξυπνούν το παρελθόν, αυτά ορίζουν την ιστορία.
7. Υπάρχουν πολλές αναφορές σε αγαπημένα τραγούδια και σε μουσικοσυνθέτες στο βιβλίο σας, οι οποίες είναι λεπτομέρειες που πάντα τις παρατηρώ και τις ψάχνω. Πόσο σημαντική είναι η μουσική στην ζωή σας και πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει μαζί με την συγγραφή;
Αγαπώ τη μουσική. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μου. Ειδικά όταν γράφω. Τη χρειάζομαι για να αποστασιοποιούμαι από το παρόν, για να περνώ από τον έναν κόσμο στον άλλον. Από τη στιγμή που βάλω τα ακουστικά και ανοίξω το word – ταυτόχρονα γίνονται συνήθως αυτά τα δύο – έχω «φύγει».
Σε κάθε βιβλίο μου φτιάχνω playlist. Πέρα από το ότι με βοηθάει να συγκεντρώνομαι, με εμπνέει. Θυμάμαι όταν έγραφα τους Καθαρούς, άκουγα ασταμάτητα Cohen. Για το Εκμαγείο ούτε ξέρω πόσες φορές άκουσα το Νυχτερινό.
8. Το τραγούδι Πρωινό τσιγάρο (Πρωινό τσιγάρο - 1984 Στίχοι: Άλκης Αλκαίος & Μουσική: Νότης Μαυρουδής )τι συναισθήματα σας δημιουργεί; Ποιο τραγούδι θα αφιερώνατε στους αναγνώστες μας;
Το Πρωινό Τσιγάρο είναι ένα τραγούδι- εικόνα. Το ακούς και την ίδια στιγμή το βιώνεις. Βρίσκεσαι μαζί με τον ερμηνευτή και βλέπεις, κάνεις τα ίδια πράγματα. Έχει μια γλυκιά θλίψη και νοσταλγία. Βρήκε μόνο του τη θέση του μέσα στην ιστορία. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ εκείνη τη σκηνή δίχως τον απόηχό του.
Τραγούδι δεν θα μπορούσα να αφιερώσω έτσι μαζικά. Τα τραγούδια είναι προσωπική υπόθεση. Ακούμε, διαβάζουμε αυτό που έχουμε ανάγκη. Σε κάθε άνθρωπο αντιστοιχεί και κάτι άλλο, μοναδικό.
9. Τελικά όλα πάνε εκεί που τα οδηγούμε εμείς με τις επιλογές μας ή όχι; Τι στιγμή που επικρατεί το απόλυτο σκοτάδι που μπορούμε να αναζητήσουμε το φως για να αναδυθούμε στην επιφάνεια και να ανασάνουμε;
Νομίζω πως η ζωή είναι λίγο από όλα. Επιλογές, τύχη, τόπος, χρόνος. Κάποια εξαρτώνται από εμάς και άλλα όχι. Το θέμα είναι τι κάνουμε με αυτά που αναγκαζόμαστε να αποδεχτούμε και με αυτά που μπορούμε να αλλάξουμε. Εκεί θεωρώ πως κρύβονται οι αντοχές και η δύναμη κάθε ανθρώπου. Τώρα η ανάδυση, είναι άλλη ιστορία. Επίσης προσωπική υπόθεση. Εξαρτάται από πολλά. Από τον χαρακτήρα, τα βιώματα, τους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου και το βαθμό δυσκολίας.
10. Τέλος θα ήθελα να μου περιγράψετε το Λογοτεχνικό σας ταξίδι από την πρώτη συγγραφική σας προσπάθεια μέχρι και την υπογραφή του τέταρτου βιβλίου σας; Ποια είναι τα όνειρα σας από εδώ και πέρα;
Είναι ένα συναρπαστικό αλλά και δύσκολο ταξίδι. Πολλές φορές νιώθω πως το «γράφω» από το «εκδίδω» είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Διαφορετικός ο βαθμός δυσκολίας τους, διαφορετικές οι συνθήκες. Εγώ σαν άνθρωπος για παράδειγμα, δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τα πρακτικά. Προτιμώ να χάνομαι μέσα στις σελίδες, τις ιδέες, τη μουσική, τις ζωγραφιές μου. Νιώθω ασφαλής εκεί. Νιώθω ο εαυτός μου. Είναι το καταφύγιο μου από μικρή, μου προσφέρει γαλήνη κι ολοκλήρωση. Τα τελευταία χρόνια που βγήκαν οι ιστορίες μου από τα συρτάρια, έχουν αλλάξει τα δεδομένα. Έρχομαι σε επαφή με πολύ κόσμο και είναι κι αυτό ένα κομμάτι που με κάνει πολύ ευτυχισμένη, γιατί μου δίνει την ευκαιρία να μοιραστώ την αγάπη μου για τα βιβλία με ανθρώπους που νιώθουν το ίδιο. Αυτό το μοίρασμα είναι μοναδικό.
Όσο για τα όνειρά μου, αφορούν το παρόν. Να είμαι υγιής, να έχω τον χρόνο και τον χώρο για να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ. Κάθε βιβλίο είναι κι από ένα ταξίδι, μια επιπλέον ζωή. Είμαι ευγνώμων που την έχω ζήσει.
Σας ευχαριστώ θερμά για την συζήτηση μας.
Εγώ ευχαριστώ. Καλές γιορτές!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου