ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ

 ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

Έχω την χαρά να φιλοξενω στο Love Book Diary ένα ευχάριστο, συμπαθέστατο  κορίτσι με πολύ χιούμορ μα πάνω από όλα αναγνώστρια.

Σήμερα θα γνωρίσουμε τη Δέσποινα.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΑΝΘΟΠΟΥΛΟΥ

Καλώς ήρθες στο Love Book Dairy.

    Πριν ξεκινήσουμε την συζήτηση μας πες μας λίγα λόγια για εσένα για να σε μάθει το αναγνωστικό μας κοινό.

    Kαλώς σας βρήκα Παρασκευή μου . Είμαι η Δέσποινα Ανθοπούλου, είμαι παντρεμένη, έχω δυο παιδιά και ζω στην Σκύδρα κωμόπολη του Ν.Πέλλης. Αγαπώ τα βιβλία, την μουσική, τα ταξίδια και τις συναυλίες, που τόσο μου έλειψαν την χρονιά που μας πέρασε.

      Ποιο είναι το αγαπημένο σου είδος Λογοτεχνίας ; Για ποιο λόγο αγαπάς ιδιαίτερα αυτό το είδος και πρότεινέ μας ένα βιβλίο για να διαβάσουμε.

  Αγαπώ την λογοτεχνία τρόμου, την αστυνομική και τα ψυχολογικά θρίλερ. Για μένα τρόμος είναι έκρηξη αδρεναλίνης. Μεταφέρεσαι σε όλα αυτά τα σκηνικά και όλες οι αισθήσεις λειτουργούν στο κόκκινο. Διαβάζεις και όλα γίνονται εικόνες, βλέπεις, ακούς, οσφραίνεσαι, αγγίζεις. Γίνεσαι ο ίδιος ντετέκτιβ, αναλυτής προφίλ, ιατροδικαστής, ψυχολόγος, δικηγόρος. Έχω πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να ακούω είδηση στο αστυνομικό ρεπορτάζ και αυτόματα να ψάχνω ποιος μπορεί να είναι ο δράστης, ποια είναι τα κίνητρα, ποιοι παράγοντες ήταν καθοριστικοί και άλλα πολλά. Θα σας πρότεινα να διαβάσετε «Κάθε μυστικό σου» του Γιώργου Δάμτσιου που ήταν και το τελευταίο βιβλίο που διάβασα .

       Τι είναι η ανάγνωση για τη Δέσποινα και τι νιώθεις όταν πιάνεις ένα βιβλίο πριν ξεκινήσεις  το αναγνωστικό σου ταξίδι;                                                                                                       

        Είναι η δική μου ώρα, η ώρα της απομόνωσης μου, το μοναδικό ταξίδι που θέλω να είναι μοναχικό. Όσο ήταν μικρά τα παιδιά μου αυτό ήταν πολυτέλεια αφού ήταν άλλες οι προτεραιότητες, βέβαια, διάβασα πολλά παιδικά βιβλία μαζί τους μήπως και μεγαλώνοντας  έδειχναν ενδιαφέρον γι’ αυτό τον μαγικό κόσμο (έμεινα με την όρεξη βέβαια). Κάθε φορά που κρατάω ένα καινούριο βιβλίο το απολαμβάνω πρώτα οπτικά πριν ακόμα ξεκινήσω το διάβασμα του, θέλω να φτιάξω τα δικά μου σενάρια, να επεξεργαστώ εξώφυλλο και να το μυρίσω .

               Υπάρχουν συγγραφείς που τους ακολουθείς και για ποιο λόγο.  Πρότεινε μας δυο βιβλία τους.

    Με κλειστά μάτια θα διάβαζα Σεμπάστιαν Φίτζεκ, Στίβεν Κινγκ και Κρις Κάρτερ. «Μαθήματα νεκροψίας», «Πείραμα μνήμης» από Φίτζεκ, «Νεκροταφείο ζώων» και «Το κοράκι» από τον Κινγκ και από Κάρτερ τα βιβλία του όπως είναι με την σειρά εκτός από το τελευταίο που δεν διάβασα ακόμη. Ο λόγος είναι απλός, ο Κινγκ γιατί είναι ο ίδιος ο τρόμος αλλά πάντα τα βιβλία του προσφέρουν και πολύ τροφή για σκέψη. Ο ιδιόρρυθμος Kάρτερ γιατί στα βιβλία του φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει μελετήσει συμπεριφορές κατά συρροή δολοφόνων μέσα από συνεντεύξεις που ο ίδιος έκανε αφού ήταν μέλος της εγκληματικής ψυχολογίας της εισαγγελίας του Μίσιγκαν. Τέλος, ο Φίτζεκ που έχει αυτό το μοναδικό ταλέντο να τρελαίνει το μυαλό του αναγνώστη και μέχρι και την τελευταία λέξη του βιβλίου ξέρεις ότι θα σου σκάσει στα μούτρα η ανατροπή. Τα βιβλία του, ναι, μπορεί να αγγίζουν την υπερβολή αλλά όταν μιλάς για τον Φίτζεκ παραβλέπεις τα πάντα .

    Διαβάζεις βιβλία νέων συγγραφέων ; Υπάρχει κάποιο βιβλίο που διάβασες και σε εντυπωσίασε πραγματικά;

    Διαβάζω νέους συγγραφείς και τον τελευταίο καιρό όλο και πιο συχνά και με αποζημίωσαν με το παραπάνω. Τα πρώτα βιβλία ενός συγγραφέα κρύβουν την αγωνία του και την αβεβαιότητα του αν θα είναι αρεστά. Βιβλία λοιπόν που ξεχώρισα ήταν η «Τσιχλόφουσκα», η «Ματωμένη ανάμνηση», η τριλογία των «Μπλε», το «Η σκιά στο σπίτι» και το «Κάθε μυστικό σου».

    Ποιο βιβλίο σου θυμίζει την παιδική σου ηλικία και γιατί;

         Το βιβλίο που μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία ήταν και το πρώτο που μου χάρισε η μητέρα μου «ΤΟΜ ΣΩΓΙΕΡ» του Μαρκ Τουέιν. Ο λόγος, μάλλον γιατί μόνο στα χαρτιά δήλωνα κοριτσάκι. Δεν έπαιζα με κούκλες και όσες είχαν την ατυχία να βρεθούν στα χέρια μου ήταν θύματα πειραμάτων αντοχής. Αντίθετα, λάτρευα το ποδόσφαιρο, τις κόντρες με ποδήλατα  και τις παιδικές περιπέτειες 

          Προτιμάς το κείμενο που διαβάζεις να σου χαϊδεύει το μυαλό ή να σε προβληματίζει ακόμη και αν έχει ζωντανές περιγραφές και σκηνές;

    Επειδή τα περισσότερα βιβλία που διαβάζω είναι τρόμου, αστυνομικά και ψυχολογικά θρίλερ και όχι τόσο τα κοινωνικά, θέλω να υπάρχουν ζωντανές περιγραφές και σκηνές όσο σκληρές κι αν είναι. Θέλω όμως να υπάρχουν και τα πιο χαλαρά σημεία και οι προβληματισμοί χωρίς όμως να γίνεται φλύαρο .

      Θεωρείς ότι ένα βιβλίο πρέπει να το διαβάζουμε το λιγότερο δυο φορές και σε διαφορετική ηλικία; Αν ναι υπάρχει κάποιο βιβλίο που το έχεις ξαναδιαβάσει και αποκόμισες διαφορετικά πράγματα;

     Κάποια βιβλία, ναι, κατά την γνώμη μου θα πρέπει να τα διαβάζουμε σε διαφορετικές ηλικίες αναφέρομαι όμως στην κλασσική λογοτεχνία. Έχω διαβάσει ξανά την «Φόνισσα», την «Καλύβα του μπάρμπα-Θωμά» και κάποια του Λουντέμη.

        Βιβλίων Ορίζοντες μία αγαπημένη βιβλίο – ομάδα και ένα υπέροχο σαιτ. Για πες μας λίγο για αυτή την δραστηριότητα σου; Τι θα δούμε από εσένα σε αυτή την συνεργασία;

       ΒΙΒΛΙΩΝ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ : Η βιβλίο-ομάδα που άνοιξε για μένα ορίζοντες και που ανακάλυψα μια άλλη μου πλευρά που δεν ήξερα ότι υπήρχε. Στην ομάδα μπήκα πριν από δυο χρόνια σαν μέλος. Στον σκληρό δίσκο του μυαλού μου έχω αποθηκευμένους εκατομμύρια στίχους τραγουδιών  και κάπως έτσι ξεκίνησε το παιχνίδι με την Καλλιόπη και την Φαίη. Μετά, τα κορίτσια μου πρότειναν να κάνουμε μια μουσική στήλη «Το τραγούδι της ημέρας». Κάθε τραγούδι όμως έχει και μια ιστορία που είναι ωραίο να γνωρίζουμε. Αυτή η στήλη αγαπήθηκε και αυτό, κακά τα ψέματα, μου δίνει χαρά . Πριν λίγους μήνες τα κορίτσια μου εμπιστεύθηκαν τον συντονισμό της ομάδας και χαίρομαι γι΄ αυτό γιατί ήταν κάτι καινούριο, μα υπήρχε όλη η διάθεση να μου δείξουν. 

        Προς το παρόν έχω άλλες δυο στήλες. Η μία είναι αληθινές ιστορίες που έγιναν είτε ταινίες είτε βιβλία και ονομάζεται «SEE REAL STORIES» και στην άλλη αναζητούμε μέλη και συγγραφείς μέσα από φωτογραφίες τους σε παιδική ηλικία με την οποία γελάμε πολύ και ονομάζεται «ΝΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΝ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ». Υπάρχουν πολλές ιδέες για το μέλλον οπότε μελλοντικά να περιμένετε πολλά, γιατί είμαστε ανήσυχα πνεύματα.                                    

          Πόσο σημαντικό είναι το χιούμορ για εσένα; Υπάρχει κάποιο βιβλίο που διάβασες και γέλασες πολύ;

        

    Το χιούμορ είναι για μένα φιλοσοφία ζωής, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς αυτό αφού το θεωρώ το όπλο μου στις αντιξοότητες. Είναι ο τρόπος να κάνεις κάποιον να γελάσει να περάσει καλά  και να το ευχαριστηθείς και εσύ. Ομολογώ πως έχω λίγο περίεργη αίσθηση του χιούμορ που δεν είναι πάντα κατανοητή  και ξέρω ποιες όταν θα το διαβάσουν αυτό θα «κλάψουν», ατάκα που τώρα τελευταία έγινε πολύ της μόδας. Τώρα, βιβλίο που να με έκανε να γελάσω πολύ δεν υπάρχει γιατί δεν τα προτιμώ όπως ούτε και τις κωμωδίες.  Γέλασα όμως πολύ με μια σκηνή από το «Σκισμένο τούλι» στην οποία ο κακόφωνος τύπος νομίζει ότι έχει φωνητικό ταλέντο κι εγώ αμέσως σκέφτομαι τοXfactorκαι τον Μουρατίδη να του λέει «δεν κάνεις» κι αυτός να νιώθει αδικημένος που κόπηκε, να τραγουδάει «η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει, να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά» και είναι σαν να φτάνει ηχορύπανση στα αυτιά μου και να θέλω να ρίξω ένα σεσουάρ στη μπανιέρα να πάθει ηλεκτροπληξία! Και σαν μην έφτανε ο πόνος που δημιούργησε στα αυτιά των δυο κυριών που τον περίμεναν στο σαλόνι, έσκασε μύτη μπροστά τους ακάλυπτος. Ένα βιβλίο όμως με το οποίο έκανα ένα ευχάριστο διάλλειμα ήταν το «Πώς έγινα βλάκας» του Παζ Μαρτέν.

     ‘’Εν Λευκώ’’ τραγουδάει Η Νατάσσα Μποφίλιου με τους υπέροχους στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου και  Μουσική του Θέμη Καραμουρατίδη. Τίποτα σημαντικό. Ζω μονάχα εν λευκώ... ποια Λογοτεχνική ηρωίδα θα μπορούσε να λέει αυτές τις λέξεις και γιατί;

«        ΕΝ ΛΕΥΚΩ» είναι το τραγούδι μου δεν υπάρχει μέρα που να μη το ακούσω. Το τρίδυμο αυτό κάνει μαγικά, οι στίχοι του τραγουδιού τους είναι ολόκληρο βιβλίο . Το «Εν λευκώ» σημαίνει για μένα ελεύθερα χωρίς περιορισμούς, σαν ένα λευκό βιβλίο στο οποίο κάνεις ότι θέλεις άρα δεν γνωρίζεις από  την αρχή τους ήρωες του. Αν κάποιος διαβάσει τους στίχους θα δώσει πολλές και διαφορετικές ερμηνείες ανάλογα με τις καταστάσεις που βιώνει. Το λευκό μπορεί να συμβολίζει μια ζωή χωρίς νόημα ή μια ζωή ανεξάρτητη, ελεύθερη  ή ακόμα και μια ζωή αγνή χωρίς εμπειρίες και πληγές. «Τίποτα σημαντικό ζω μονάχα εν λευκώ…». Όσο και να θυμάται το όμορφο παρελθόν του όσο και να ονειρεύεται ένα όμορφο αύριο, το άτομο είναι εγκλωβισμένο στο παρόν. Μπορεί να υποφέρει από κατάθλιψη.  Μπορεί να ζει χωρίς περιορισμούς, συμβουλές και καθοδήγηση σε μια ελευθερία που ο ίδιος δεν ζήτησε και ψάχνει κάποιον που θα σπάσει την σιωπή του και θα τον οδηγήσει έξω απ’ το αδιάφορο παρόν. Λευκό, δηλαδή άχρωμο, χωρίς ενδιαφέρον. Επομένως, οι πρωταγωνιστές πολλοί .

              Η ομορφιά ενός καλού βιβλίου που κρύβετε;

    Ένα βιβλίο είναι όμορφο όταν πάψει να είναι ένα άψυχο αντικείμενο και αποκτάει ζωή. Όταν δηλαδή οι λέξεις του γίνουν εικόνες, σκέψεις συναισθήματα και παρασύρουν τον αναγνώστη και γίνεται μέρος της ιστορίας του βιβλίου του ,

     Τι θα έλεγες στους αναγνώστες μας για να απολαμβάνουν το Λογοτεχνικό τους ταξίδι;

    Αυτό που θα έλεγα και για την μουσική, ότι δεν υπάρχει ποιοτικό και μη τραγούδι όπως και βιβλία δεν υπάρχουν καλά και κακά παρά μόνο αυτά που αγγίζουν τον καθένα μας. Διαβάζουμε ό,τι μας ευχαριστεί και ό,τι μας ταιριάζει τη  δεδομένη στιγμή. Βιβλία είναι τα Άρλεκιν, βιβλία είναι τα κλασσικά βιβλία, τα ιστορικά, τα θρίλερ, τα κοινωνικά και όλα τα υπόλοιπα. Αυτή είναι η ονομασία τους, «ΒΙΒΛΙΑ». Δεν διαβάζουμε για να αποδείξουμε κάτι, διαβάζουμε γιατί είναι αυτό που μας ευχαριστεί.

Σε ευχαριστώ θερμά.

 Για το Love Book Diary

Παρασκευή Παρίσση