ΜΑΙΡΗ ΖΑΧΑΡΑΚΗ
ΜΑΙΡΗ ΖΑΧΑΡΑΚΗ:ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ
Έχω την χαρά να φιλοξενώ μία εξαιρετική κυρία, δημοσιογράφο, ραδιοφωνική παραγωγό αλλά πάνω από όλα μία αναγνώστρια με άποψη,
Σήμερα θα γνωρίσουμε τη Μαίρη Ζαχαράκη.
Πριν ξεκινήσουμε την συζήτηση μας πες μας λίγα λόγια για εσένα για να σε μάθει το αναγνωστικό κοινό μας.
Δηλώνω ευθαρσώς και με γνώση των συνεπειών του νόμου, αθεράπευτα ρομαντική ταξιδιώτισσα της ζωής. Γεννήθηκα έναν ηλιόλουστο Οκτώβριο σε μια μικρή πόλη και μεγάλωσα νιώθοντας ασφαλής στα στενά της όρια. Οι αποδράσεις του νου μου ανεξέλεγκτες μέσα από νότες, θρόισμα τυπωμένων σελίδων, αλμυρά γαλάζια φιλιά και παράσιτα ραδιοφώνου. Ο βιοπορισμός μου μυρίζει ζάχαρη, δημιουργία και σκληρή δουλειά. Φτάνουν αυτά για την ώρα; Νομίζω ναι. Τα υπόλοιπα τα εκμαιεύει έντεχνα με τις εύστοχες ερωτήσεις της η Παρασκευή Παρίσση και την ευχαριστώ πολύ για τον κόπο της!
Τι είναι η ανάγνωση για τη Μαίρη και πως θα χαρακτήριζες ένα αναγνωστικό ταξίδι σου;
Χμμμ!Η ανάγνωση σώζει ζωές, είναι η πρώτη σκέψη που κάνω. Υπάρχουν στιγμές που θέλεις να απελευθερώσεις την ανάσα που κρατάς όλη την μέρα μέσα σου και σε πιέζει στο στέρνο, που έχεις ανάγκη να βυθιστείς σε έναν άλλο κόσμο, να αφήσεις την μουσική των σελίδων που γυρίζουν να σε παρασύρει σε περιπέτειες έξω και πέρα από τα γνώριμά σου μονοπάτια, να ονειρευτείς. Σαν σωσίβιο ένα βιβλίο σε κρατά στην επιφάνεια της ταραγμένης θάλασσας στην οποία καλείσαι να κολυμπήσεις θες δεν θες, μπορείς δεν μπορείς.
Ποιο είδος λογοτεχνίας σου αρέσει περισσότερο και για ποιο λόγο; Πρότεινε μας ένα βιβλίο για να διαβάσουμε;
Υπάρχουν στιγμές για το κάθε είδος νομίζω, ανάλογα πόσο πολύπλοκη είναι η καθημερινότητα μου και με τι αντιξοότητες πρέπει να τα βγάλω πέρα. Μια καλογραμμένη συλλογή διηγημάτων θα μου κρατήσει καλή συντροφιά σε μια αίθουσα αναμονής ή γενικά σε μια περίοδο που ο ελεύθερος χρόνος είναι δυσεύρετος. Σας προτείνω το "Ο γιακάς κι άλλες τσαλακωμένες ιστορίες" του Σωτήρη Σαμπάνη.
Κάθε μέρα θα ταξιδέψω στον ποιητικό λόγο έστω για λίγο, με αφυπνίζει. Μου αρέσει η ματιά της Βαρβάρας Χριστιά στο "Ασυμφωνία τύπου ξι".
Σίγουρα τα μυθιστορήματα τα αγαπούμε όλοι και πιο πολύ τα ιστορικά .Διάβασα πρόσφατα το "Η χώρα του χαλκού" του Μιχάλη Σπέγγου που σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Ίσως ένα "τσικ" πιο πολύ αγαπώ την αστυνομική λογοτεχνία που έχει όμως κάποιο φιλοσοφικό υπόβαθρο. Για ποιο λόγο; Έχεις ένα γρίφο να λύσεις μέχρι το τέλος του βιβλίου κι αυτό σε κρατάει σε εγρήγορση, παράλληλα έρχεσαι σε επαφή με τον σκιώδη κόσμο της άλλης πλευράς αλλά και του υποσυνείδητου σου, αμφιταλαντεύεσαι, οι αρχές και τα "πρέπει" σου κονταροχτυπιούνται με το κοινό αίσθημα δικαίου. π.χ. ποτέ δεν θα ξεχάσω αυτό που διάβασα στο βιβλίο "Νύχτες υποταγής" της Ελένης Στασινού: <<Όλοι είμαστε εν δυνάμει δολοφόνοι>>.Να ένα βιβλίο που θα σας πρότεινα, αλλά θα είναι δύσκολο να το βρείτε τώρα πια.
Μου άρεσε το "Ο κλέφτης των σκουπιδιών" του Κώστα Σιμενού όπως και το "Στοίχημα θανάτου" του Θάνου Κονδύλη.
Θεωρείς ότι οι αναγνώστες πρέπει να διαβάσουν κλασική λογοτεχνία ανεξάρτητα από τις προτιμήσεις τους και αν ναι για ποιο λόγο; Όπως και το αντίθετο; Υπάρχει κάποιο βιβλίο κλασικής λογοτεχνίας που θα μας πρότεινες που σου αρέσει πάρα πολύ;
Αυτό το πρέπει δεν ξέρω αν μπορεί να ειπωθεί όταν μιλάμε για αναγνωστικές αποδράσεις, αν και νιώθω πως το λες Παρασκευή μου. Είναι κάτι που μας παρακινεί μέσα μας να επιλέξουμε έναν άνθρωπο για φίλο έτσι δεν είναι; Το ίδιο συμβαίνει και με τα βιβλία. Θα έρθει η στιγμή που θα πέσει στα χέρια μας κάτι κλασικό κι αν νιώθουμε ανοιχτοί θα το αφήσουμε να μας παρασύρει στον κόσμο του.
Η κλασική λογοτεχνία μας προσφέρει μια ματιά σε άλλα ήθη και χρόνους, ίσως και σε άλλους τρόπους έκφρασης και γραφής. Πολλοί τέτοιοι λογοτέχνες υπήρξαν ρηξικέλευθοι, ανατρέποντας τα δεδομένα της εποχής τους κι εμπνέοντας πολλές γενιές άλλων. Όπως ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ ή ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες ή ακόμα κι ο Όσκαρ Ουάιλντ, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές, ο Φραντς Κάφκα, ο Νίκος Καζαντζάκης και πόσοι άλλοι.
Θα σας προτείνω κάποιο που μου πρότεινε κι εμένα ένας φίλος μου συγγραφέας και μου άρεσε, δεν είναι άλλο από το "Ο γέρος κι η θάλασσα" του Έρνεστ Χέμινγουεϊ..
Όλος ο κόσμος ένα μεγάλο ανοιχτό βιβλίο είναι, που με χλευάζει σε μιαν άγνωστη γλώσσα. Σχολίασε μας αυτή την πρόταση που αγαπάς πολύ;
Πρόκειται για ένα σταχυολόγημα του αγαπημένου Πορτογάλου ποιητή Φερνάντο Πεσσόα από το ποιητικό του έργο "Η μάσκα πίσω από τις μάσκες ".Ως μοναχοπαίδι, έχω περάσει ατελείωτες ώρες μοναχικού παιχνιδιού, αλλά και αναγνωστικών διαδρομών κι ίσως αυτό να ήταν που με έκανε εσωστρεφή. Ο λιτός μα τόσο φιλοσοφημένος αυτός στίχος του, με περιγράφει υπό την έννοια ότι λαχταρώ να πάρω στα χέρια μου τον κόσμο σαν ένα μεγάλο τόμο και να τον διαβάσω, όμως εκείνος κάποιες στιγμές μου μοιάζει ακατάληπτος και εχθρικός.
Ποια είναι η αγαπημένη σου συγγραφέας; Τι είναι αυτό που σε αγγίζει στην γραφή της και ποιο είναι το αγαπημένο σου βιβλίο της;
Όχι δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτή σου την ερώτηση. Είναι τόσο δύσκολο να ξεχωρίσω μία μόνο. Αγαπώ την γυναικεία γραφή γιατί μιλά μέσα μου σαν μία φίλη που ξέρει πως αισθάνομαι. Θαυμάζω πολλές συγγραφείς για το σθένος, την ματιά, τον συναισθηματισμό, την ευστροφία και την πολυπλοκότητα της σκέψης τους. Κάθε μια έχει να σου χαρίσει κάτι από την ψυχή και το μυαλό της. Όμως αφού πρέπει να προτείνω ένα βιβλίο κι αυτό είναι κάτι που μου αρέσει πολύ, να μοιράζομαι βιβλιοπροτάσεις δηλαδή, θα σας προτείνω αυτά της Μιράντας Βατικιώτη, γιατί ανήκουν στα παραπάνω της αστυνομικής λογοτεχνίας κι επειδή έχει μπει με την πένα της στο "σώμα" ενός άντρα, σκιαγραφώντας έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα που δεν σταματά να σε εκπλήσσει. Σημειώστε "Οι 4 εποχές του κυρίου Ανανία" και "Το μυστικό του βασιλιά των Γερανιών".
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας αντίστοιχα και για ποιο λόγο; Αγαπημένο σου βιβλίο του;
Εξίσου αδύνατο να απαντηθεί κι αυτό. Όχι γιατί κάποιοι μπορεί να μου θυμώσουν αλλά γιατί πραγματικά έχω περάσει πολύ όμορφα με πολλών αγαπημένων συγγραφέων τα βιβλία κι όλα κάτι μου έχουν δώσει. Νιώθω λίγο στρυμωγμένη στην γωνία. Υπάρχει βέβαια κάποιος που παρακολουθώ τα συγγραφικά του βήματα από το 2000.Είναι ο Μίνως Ευσταθιάδης, στου οποίου την παρουσίαση του πρώτου του βιβλίου βρέθηκα εντελώς τυχαία. Μου έδωσε και την πρώτη του συνέντευξη εκείνο το βράδυ. Μου αρέσει η γραφή του γιατί ακούω θάλασσα και φωνές ζώων μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του, επειδή έχει ένα δικό του αξιακό κώδικα αλλά και γιατί ξεστομίζει πικρές αλήθειες που φράζουν πρώτα το δικό του λαιμό. Τα βιβλία του είναι κάθε φορά ένα "χαίρω πολύ", με ένα κόσμο παράλληλο, τρομακτικό και παρ' όλα αυτά σαγηνευτικό. Υπηρετεί το είδος λογοτεχνίας που αγαπώ λίγο παραπάνω από τα άλλα. Προτείνω την σειρά με ήρωα τον φθηνότερο ντεντέκτιβ του Βερολίνου, Κρις Πάπας:" Δεύτερο μέρος της νύχτας"," Ο δύτης","Κβάντι".
«Η τέχνη της ζωής μοιάζει περισσότερο με την τέχνη της πάλης παρά με την τέχνη του χορού, διότι ο άνθρωπος με αυτή αντιμετωπίζει με ετοιμότητα και θάρρος όσα ανέλπιστα και όχι όσα είναι γνωστά εκ των προτέρων». Mάρκος Αυρήλιος .Θα ήθελες να μου σχολιάσεις αυτό που έγραψε ο Αυρήλιος;
Είναι ένας θαυμάσιος και βαθιά φιλοσοφημένος αφορισμός του Ρωμαίου στωικού, που μας επισημαίνει αρχικά ότι το να ζεις είναι κι αυτό μία τέχνη, όχι από αυτές που εν ειρήνη αναπτύσσονται όπως ο χορός, αλλά πολεμική, όπως η πάλη, ακόμα κι αν αυτός που έχεις απέναντί σου είναι ο ίδιος σου ο εαυτός. Μοιραία θα κάνουμε και κάποιες χαριτωμένες πιρουέτες υπό τους ήχους της μυστικής μελωδίας της ψυχής μας, όμως αυτό που πάντα πρέπει να έχουμε κατά νου είναι ότι πολλές φορές θα βρεθούμε στο κενό, σε καταστάσεις που θα μας πιάσουν εξαπίνης κι οφείλουμε να είμαστε πάντα προετοιμασμένοι να τις διαχειριστούμε.
Τι είναι η ποίηση για εσένα; Έχεις κάποιον ποιητή που αγαπάς πολύ; αν ναι πες μας ένα ποίημα του ή ένα απόφθεγμα;
Δεν θυμάμαι πως ξεκίνησε η αγάπη μου για την ποίηση, ίσως στα σχολικά χρόνια, που το μάθημα των Νέων Ελληνικών ήταν το πιο αγαπημένο μου. Θα θυμάστε την ρήση του Φρόϋντ:«Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί». Η ποίηση δεν περιγράφει απλά τις λεπτομέρειες ενός κόσμου ιδεατού, αλλά κάποιου που εμείς κλεισμένοι ερμητικά στην καθημερινότητα μας, προσπερνάμε, βιαστικοί πάντα. Με συγκινεί το βάθος της ματιάς των ποιητών και τους ευγνωμονώ για το δώρο της ενσυναίσθησης που μας προσφέρουν μέσα από τις λέξεις τους. Δεν τους ξεχωρίζω, αγαπώ νέους και παλιούς κι είναι μια πρόκληση να μπεις στην σκιά της ορμέμφυτης φλόγας τους. Κατά καιρούς έχω δοκιμάσει κι η ίδια να μεταφράσω συναισθήματα σε λέξεις.
Μάλιστα μπορώ να σας αποκαλύψω πρώτους ότι ετοιμάζουμε ένα βιβλίο βασισμένο σε θέματα της εκπομπής μου, με δικές μου λυρικές πινελιές και του αγαπημένου φίλου μου ποιητή-συγγραφέα και αντιπροέδρου της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, Ηλία Παπακωνσταντίνου, τον οποίο θαυμάζω πολύ. Να μοιραστώ μαζί σας ένα απόσπασμα ποιήματος του, του υπο έκδοση βιβλίου μας :
ΒΑΛΙΤΣΑ
Η βαλίτσα που κλάπηκε είχε μεγάλα όνειρα.
Δυο χέρια μπήκαν από το παράθυρο της μήτρας
και βγήκαν από την πόρτα της νιότης ατουφέκιστα.
Μάλιστα έδωσαν και μεγάλη συναυλία
στη μνήμη της.
Μικρούλα ήταν η βαλίτσα στην αρχή, σιγά σιγά και χωρίς να το
καταλαβαίνει, μεγάλωσε απότομα και τα έξι – επτά χρήσιμα πράγματα που κουβαλούσε,
έγιναν αμέτρητα, ακουβάλητο βάρος.
Έβαλε και ρόδες να σέρνεται , αγόρασε κι άλλα χέρια
να την κουβαλούν....
Η συνέχεια προσεχώς!
Ραδιοφωνική παραγωγός στην εταιρεία Radio Aigio 99,2.Η εκπομπή σου Ρεμβάζοντας μέσα στον χρόνο ασχολείται με Λογοτεχνία, προσφέρει βιβλία στους ακροατές, κάνεις συζητήσεις με συγγραφείς, κτλ. Θα ήθελα να μας μιλήσεις για αυτή την ενασχόληση σου για να ενημερωθούν οι αναγνώστες μας.
Το ραδιόφωνο μπήκε αναπάντεχα στην ζωή μου το 1990, χωρίς να έχω τολμήσει να το ονειρευτώ. Συζητούσα με έναν γνωστό μου, που ήδη εργαζόταν στο σταθμό, ότι λείπει μια εκπομπή που να έχει απαγγελίες και τραγούδια μελοποιημένης ποίησης και μου πρότειναν να την αναλάβω εγώ. Έτσι προέκυψε η πρώτη μου εκπομπή με τίτλο "Ονειροπολώντας" στην οποία λαμβάναμε και γράμματα με ποιήματα ακροατών.
Το Ράδιο Αίγιο ήταν μια μεγάλη οικογένεια, μια ζεστή αγκαλιά για κάποια όπως εγώ που δεν ήξερε τα βασικά. Όλο και κάποιος βρισκόταν να με βοηθήσει, όταν έψαχνα ένα δίσκο όταν κολλούσε η βελόνα στο πικάπ ή όταν τα τηλέφωνα χτυπούσαν σαν τρελά όλη την ώρα. Πειραματίστηκα και με αλλού στυλ μουσικές εκπομπές, όμως με "έτρωγε" το σαράκι της φιλαναγνωσίας και πως θα μπορούσα να το μεταφέρω στο ραδιόφωνο. Μου αρέσει όταν διαβάζω ένα βιβλίο να μιλάω για αυτό κι έχω την -μάλλον κακή-συνήθεια να σημειώνω στις κενές πίσω σελίδες, όποια σκέψη μου γεννήθηκε ή ερώτηση που θα ήθελα να κάνω στον συγγραφέα. Τελικά με δύο φίλους, έναν ηθοποιό, τον Ανδρέα Αρβανίτη και μία θεατρολόγο, την Βιβή Θειδωρακοπούλου, ξεκινήσαμε να "ρεμβάζουμε μέσα στο χρόνο" με ένα βιβλίο ανά χείρας. Ζωντανεύαμε αποσπάσματα των βιβλίων με prima vista αναγνώσεις και στο τελευταίο μέρος συνομιλούσαμε με τον συγγραφέα. Αυτό συνεχίστηκε κι αφότου τα παιδιά έφυγαν και με προσφορές αντιτύπων από το προτεινόμενο βιβλίο. Σχεδόν πάντα λυπάμαι όταν φτάνει η στιγμή της κλήρωσης για αυτούς που δεν θα αποκτήσουν το βιβλίο, όμως χαίρομαι που στάθηκε η αφορμή για να συνταξιδέψουμε.
Τι είναι η μουσική για εσένα, ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι και πως θα μπορούσες να το συνδυάσεις με ένα βιβλίο ή με μία λογοτεχνική ηρωίδα;
Η μουσική έχει τρυπώσει στα κύτταρα μου πριν ακόμα μάθω να διαβάζω. Το σπίτι μας δεν ήταν ποτέ βουβό, είτε υπήρχαν πολλά άτομα μέσα είτε μόνο ένα, εμένα. Με βοηθά πάντα να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά, να συλλέξω υλικό για τα όνειρα μου, να χαλαρώσω, να εκφράσω όποιο έντονο συναίσθημα με κατακλύζει κι είναι φορές που νιώθω το παρήγορο χάδι της σε δύσκολες στιγμές μου.Τ ο ραδιόφωνο άνοιξε τους ορίζοντες μου κι όπως και με τα βιβλία, όταν ακούω κάτι που μου αρέσει, σπεύδω να το σημειώσω για να το μοιραστώ με τους ακροατές. Πόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσω ένα μόνο κομμάτι, όταν αγαπώ τόσα. π.χ. Αγαπώ την μουσική της Ευανθίας Ρεμπούτσικα και με συντρόφευε πάντα στις αναγνώσεις αποσπασμάτων στην εκπομπή.
Επίσης αγαπώ την “Απόσχιση” του Απόστολου Αρμάγου κι όταν το ακούω σκέφτομαι ,την Κάλλας, την τυφλή ηρωίδα της Βικτώριας Μακρή του βιβλίου της “Casta Diva”.
Και πρόσφατα την μελωδία του Ματτία Μάνκο “Ad occhi chiusi” που θα με συντρόφευε με τον συναισθηματισμό της αν ξαναδιάβαζα το “Χρώμα του αίματος” του Γιάννη Τσάτσικα.
Είσαι δημοσιογράφος και θα ήθελα να μας πεις που θα διαβάσουμε κείμενα σου και πως τα συνδυάζεις με τη Λογοτεχνία;
Από το 1997,αρθρογραφούσα για την εφημερίδα “Φιλόδημος” μιλώντας για το βιβλίο που διάβασα. Κάποια στιγμή η έντυπη ζωή του διακόπηκε και συνέχισε διαδικτυακά. Συνεργάστηκα και με την εφημερίδα “Ημερήσιος” σε πιο ευρύ φάσμα συνεντεύξεων με συγγραφείς, μουσικούς, στιχουργούς. Τώρα ως συνεργάτης του Bookia μιλώ για παρουσιάσεις που γίνονται στην πόλη μας και κάνω κάποιες συνεντεύξεις με αγαπημένους συγγραφείς.
Εκτός από τη Λογοτεχνία και τη μουσική που ξέρω ότι αγαπάς πολύ, ποια άλλη είναι η μεγαλύτερη αγάπη σου; Η Θάλασσα;
χαχαχα! Ναι! Μια ματιά να ρίξει κανείς στο προφίλ μου στο Fb και το καταλαβαίνει, με τόσες φωτογραφίες κι αναφορές που της κάνω! Δεν μπορώ να ζήσω μακριά της, θέλω να την μυρίζω, να με ταξιδεύει, να μου δίνει έμπνευση, να περπατώ δίπλα ή να βουτώ μέσα της . Τα όνειρα μου, όσο ουτοπικό κι αν ακούγεται, μπορούν να περιέχουν αυτά τα 3 απλά υλικά, ένα βιβλίο, λίγη μουσική και θάλασσα και να νιώσω άφατα ευτυχισμένη. Έχω δημιουργήσει κι ένα μύθο που να εξηγεί κάπως αυτή μου την αγάπη, λέει όταν ο Θεός δημιουργούσε τους ανθρώπους του τελείωσε το δροσερό νερό πηγής και το μυρωδάτο χώμα κι έτσι σε κάποιους χρησιμοποίησε θαλασσινό και άμμο. Ε! Από αυτούς προέρχομαι, είναι στο DNA μου δεν φταίω...
Μαίρη τι θεωρείς καλό βιβλίο ; Τι στοιχεία πρέπει να έχει για να σε ικανοποιήσει;
Πολύ όμορφη ερώτηση κι αυτή! Για μένα το καλό βιβλίο, δεν είναι αποτέλεσμα ταλέντου μόνο αλλά φυλάει στα σωθικά του μια κραυγή ή ένα ψέλισμα του συγγραφέα. Δεν γράφει απλά για να αναμετρηθεί με τους ομότεχνους του και να διεκδικήσει ένα μέρος του αναγνωστικού κοινού, αλλά γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, έχει μια αλήθεια να καταθέσει που πρώτα αυτόν συνεπήρε ή συγκλόνισε. Θυμάμαι πάντα μια φράση που είχα διαβάσει στο βιβλίο κάποιου Φέργκιουσον που διακωμωδούσε ακριβώς αυτό, έλεγε: <<Πολλά έχουν γραφτεί για την ποταπότητα του γελοίου μα σχεδόν τίποτα για την γελοιότητα του ταλέντου>>.Δεν αρκεί να γράφει κάποιος καλά, που είναι πολύ σημαντικό κι αυτό, αλλά πρέπει και να κυοφορεί μια φωτιά, ένα λόγο ύπαρξης του βιβλίου.
Μπορείς να θυμηθείς ποιο βιβλίο σε έκανε να αγαπήσεις τη Λογοτεχνία ή ποιο πρόσωπο σε μύησε σε αυτήν;
Η μητέρα μου ήταν αυτή που πάντα μου αγόραζε βιβλία, τα οποία επέλεγε προσεκτικά ανάλογα με την ηλικία μου. Από τα αγαπημένα των παιδικών μου χρόνων θυμάμαι ήταν η σειρά “Πολυάννα” και η “Μαίρη Πόπινς”,έπειτα “Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν”,”Στο τσιμεντένιο δάσος” κ.α.
Το μαγικό με την μητέρα μου είναι ότι ποτέ δεν μου είπε διάβασε ένα βιβλίο αντί για το αγαπημένο σου κόμικ. Απλά έλεγε σου αγόρασα αυτό κι άφηνε σε εμένα την επιλογή. Είναι βιβλιοφάγος κι η ίδια και χαίρεται να συζητάμε για τα βιβλία που έχουμε διαβάσει κι οι δυο.
Τι θα έλεγες στο κοινό μας για να απολαμβάνει το αναγνωστικό του ταξίδι;
Τα βιβλία είναι η ήρεμη φωνή των πιο πιστών μας φίλων. Περιμένουν υπομονετικά να μας ξεναγήσουν σε ζωές και κόσμους άλλους, να μας βοηθήσουν να εμβαθύνουμε πέρα από τα προφανή, να νιώσουμε πιο κοντά μας άλλους ανθρώπους και πολιτισμούς. Είναι περίτεχνοι καμβάδες εμπλουτισμένοι με τις δικές μας πινελιές, αυτές της φαντασίας μας. Σαν ταξίδι με τρένο ,όπου κάθε σταθμός είναι σημαντικός για τον προορισμό μας, την αυτογνωσία!
Σε ευχαριστώ θερμά και σου εύχομαι να είσαι πάντα δημιουργική!
Παρασκευή μου σε ευχαριστώ πολύ από την καρδιά μου, για τίς όμορφες ερωτήσεις σου που με έκαναν να σκάψω μέσα μου βαθιά για να βρω τις απαντήσεις. Σε ευχαριστούμε όλοι για όσα κάνεις για το βιβλίο και την φιλαναγνωσία!
Ακολουθούν αγαπημένα μουσικά κομμάτια που σαν πέπλο χαδεύουν την ακοή μας και μας ταξιδεύουν σε άλλα μονοπάτια του νου!!!
Ευχαριστούμε το Love Book Diary για την ωραία συνέντευξη. Ευχαριστούμε την κυρία Ζαχαράκη για αυτά που προσφέρει στον χώρο όλα αυτά τα χρόνια. Ευχαριστούμε επίσης που δεν φοβάται να ομολογήσει τις αλήθειες της. Έχουμε ανάγκη από αλήθεια, αμεροληψία και α-φιλοκέρδεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Χαίρομαι που είμαι ανάμεσα στις επιλογές της.
Κυρία Στασινού σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τα καλά σας λόγια, να είστε πάντα καλά!!
Διαγραφή