ΑΝΝΑ ΖΑΦΕΙΡΑΚΗ
ΑΝΝΑ ΖΑΦΕΙΡΑΚΗ:ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ
Έχω την χαρά να φιλοξενώ ένα κορίτσι με χιούμορ, μία τρελή αναγνώστρια που την γουστάρω πολύ λόγω της αυθεντικότητα της.
Σήμερα θα γνωρίσουμε την Άννα.
 |
ΑΝΝΑ ΖΑΦΕΙΡΑΚΗ |
Καλώς ήρθες στο Love Book Diary!
Πριν ξεκινήσουμε την συζήτηση μας πες μας λίγα λόγια για εσένα για να σε μάθει το αναγνωστικό μας κοινό.
Με λένε Άννα και είμαι καλά! (Πιο γραφική απάντηση και από ηλιοβασίλεμα στο Ημεροβίγλι...)
Είμαι 36 χρονών και εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα (ακούγεται καλύτερα από το ξεβρωμίζω το μετρό ) . Παράλληλα είμαι μέλος της εθελοντικής διασωστικής ομάδας ΕΠ.ΟΜ.Ε.Α Αιγάλεω.
Έχω έναν γιο και όσο μπορώ τον έχω ωθήσει να γίνει ένα εκκολαπτόμενο βιβλιοφαγάκι.
Τι είναι η ανάγνωση και το βιβλίο για την Άννα;
Η ανάγνωση είναι χαλάρωση. Είναι επέκταση του λεξιλογίου. Είναι μια διαφυγή από την καθημερινότητα. Είναι η ώθηση που παίρνεις να μπεις στην διαδικασία να ψάξεις και ένα δύο πράγματα παραπάνω. Μικρή, όταν τύχαινε να έχουμε εργασίες για το σχολείο, είχαμε μόνο την εγκυκλοπαίδεια για να βρίσκουμε πληροφορίες. Ξέρεις, αυτήν την Παπύρους Λαρούς Μπριτάνικα. Το ίντερνετ ήρθε αργότερα. Ακόμα θυμάμαι ότι από αλλού ξεκίναγα και αλλού κατέληγα. Ώρες ατελείωτες!
Το βιβλίο είναι ένα μέσο να μας παραθέσει απόψεις άλλων ανθρώπων, να μας αποκαλύψει τι βρίσκεται στο κεφάλι τους (ασχέτως αν μας ταιριάζει ή όχι, αυτό είναι άλλο κομμάτι). Είναι ένα "παράθυρο" που ανοίγοντας το βλέπουμε διαφορετικούς κόσμους. Ενίοτε και φανταστικούς.
Ποιο είδος Λογοτεχνίας αγαπάς περισσότερο και για ποιο λόγο; Πρότεινε μας ένα βιβλίο για να διαβάσουμε;
Πάντα είχα μια έφεση για την λογοτεχνία τρόμου κυρίως, την αστυνομική λογοτεχνία και την λογοτεχνία του Φανταστικού. Χωρίς όμως να μένω εκεί απαραίτητα. Από τα πρώτα που διάβασα αφήνοντας την παιδική ηλικία και μπαίνοντας πια στην εφηβεία, ήταν της Αγκάθα Κρίστι και του Σαρλς Εσμπράγια (τι γέλιο!) από τις εκδόσεις Λυχνάρι . Και το The stand του King στα αγγλικά γύρω στα 13.
Το μοναδικό βιβλίο που έχω διαβάσει και μου προκάλεσε εφιάλτες ήταν το Desperation. Και το μοναδικό στην ζωή μου που έχω διαβάσει και δεύτερη φορά. Αυτό λοιπόν θα πρότεινα ανεπιφύλακτα.
Αν σου έλεγα να μας πεις τρία βιβλία που σε έχουν επηρεάσει πολύ και για ποιο λόγο το καθένα , ποια θα μας έλεγες;
Κανένα! Δεν με έχει επηρεάσει ως τώρα κάποιο βιβλίο. Ναι, έχω τρομάξει. Ναι, έχω συγκινηθεί και έχω συμπάσχει με ήρωες. Ναι, έχω κλάψει. Ναι, έχω ανατριχιάσει με πραγματικές ιστορίες. Αλλά να με έχει επηρεάσει δεν νομίζω, διότι τα βλέπω καθαρά και μόνο σαν ιστορίες. Αν θα έπρεπε όμως να διαλέξω τρία με έντονο συναισθηματικό αποτύπωμα για τα δικά μου δεδομένα θα ήταν : τα Εννέα μαγικά παραμύθια του Όσκαρ Ουάιλντ, το Μπλέιζ του Στίβεν Κινγκ ως Μπακμαν και το Χαρταετοί πάνω από την πόλη του Καλέντ Χοσεϊνί.
Το πρώτο γιατί μου έδωσε τρόπον τινά τα πρώτα μου "ψυχολογικά" . Δεν ήταν βιβλίο να διαβάσει ένα δεκάχρονο, η μία ιστορία ήταν τραγικότερη (με την έννοια της τραγωδίας) από την άλλη και στους μισούς πρωταγωνιστές ήθελα να δώσω χαστούκια. Ακόμα θυμάμαι την Ινφάντα, τον μυλωνά, τον εραστή και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι!
Το δεύτερο γιατί ο Μπλέιζ ήταν ο μοναδικός "κακός" που πραγματικά στενοχωρήθηκα για την κατάληξή του.
Το τρίτο, γιατί σαν ανάγνωσμα μου άφησε τα εντονότερα συναισθήματα.
Πως επιλέγεις τα βιβλία που θα πάρεις; Διαβάζεις το οπισθόφυλλο ή ξέρεις από πριν ποιο θα αγοράσεις εξαιτίας της πληροφόρησης που δέχεσαι από τα social media;
Κακά τα ψέματα, τα social media επηρεάζουν. Έχει τύχει να επιλέξω βιβλίο που το βλέπω παντού και μου έχει τραβήξει την προσοχή. Έχει τύχει να επιλέξω βιβλίο από το εξώφυλλο και μόνο (σφάλμα μεγάλο! ) Πάντα διαβάζω και το οπισθόφυλλο ωστόσο. Κατά κανόνα όμως πάω στα τυφλά και βάσει ενστίκτου.
Ποια Λογοτεχνική ηρωίδα αγαπάς πολύ και για ποιο λόγο;
Τώρα μου βάζεις δύσκολα! *γέλια*
Σαν παιδί την Μόμο του Μίχαελ Έντε. Το λάτρεψα αυτό το βιβλίο και ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας η μικρή.
Σαν ενήλικη (και τα ξεχωρίζω ηλικιακά γιατί αλλάζουν οι προτιμήσεις μας, η αντίληψή μας, τα βιβλία που διαλέγουμε να διαβάσουμε και η θεματολογία τους), θα έλεγα δύο που έχω ξεχωρίσει. Την Κάθριν Ντανς, από την Κοιμισμένη κούκλα του Τζέφρι Ντίβερ και τον Ρόκκο Σκιαβόνε από την Μαύρη Πίστα του Αντόνιο Μαντσίνι.
Η πρώτη είναι κάτι έξω από τα συνηθισμένα με την ανάλυση χαρακτήρων και πόσο βοηθάει αυτό σε μια έρευνα. Το να είσαι ένας ανθρώπινος ανιχνευτής ψεύδους. Κάτι που για μένα είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί και με εντυπωσίασε.
Τον δεύτερο απλά τον αγαπώ για το καυστικό σαν ακουαφόρτε χιούμορ του. Μου θυμίζει εμένα και τώρα κατάλαβα γιατί με λέει εριστικό *μπιπ* ένας φίλος μου και ότι από την μία θέλει να με βρίσει και από την άλλη να σκάσει στα γέλια. Κωστάκη γειά, για σένα λέω!
Μετά από μία ηλικία η ανάγνωση των βιβλίων είναι διαφορετική λόγω εμπειριών και ωριμότητας; Υπάρχει βιβλίο που το έχεις διαβάσει ξανά μετά από χρόνια και το απόλαυσες περισσότερο;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Όπως ανέφερα πιο πριν, ένα μόνο βιβλίο έχω διαβάσει στην ζωή μου δύο φορές και τις δύο μου άφησε ακριβώς την ίδια γεύση. Υπάρχουν τόσα πολλά βιβλία να διαβάσουμε και τόσος λίγος χρόνος που δεν ξαναδιαβάζω το ίδιο δεύτερη φορά. Κάποια σίγουρα θα αλλάξουν με μια δεύτερη ανάγνωση. Αλλά είναι μια ερώτηση που προς το παρόν αδυνατώ να απαντήσω!
Η ζωή είναι βιβλίο τελικά; Ισχύει ότι ζούμε περισσότερες ζωές εμείς οι αναγνώστες; Ποια είναι η άποψή σου;
Το βιβλίο είναι η ζωή μάλλον. Αφού όλα βασίζονται σε εμπειρίες και ιστορίες βγαλμένες από την ίδια την ζωή. Σαφώς και ζούμε περισσότερες από μία σαν αναγνώστες. Όταν ταυτιζόμαστε με χαρακτήρες και "ζούμε" αυτό που διαβάζουμε μέσα από τα μάτια τους. Όταν δε, έχουμε μια παρόμοια εμπειρία , τότε μπαίνουμε σχεδόν επακριβώς στο πετσί του λογοτεχνικού ήρωα.
Διδάσκετε η αγάπη για το διάβασμα Άννα μου; Εσύ πως ξεκίνησες να διαβάζεις και ποιο βιβλίο ήταν αυτό που σε έκανε να αγαπήσεις τη Λογοτεχνία;
Διδάσκεται. Χμμμ.... Και ναι και όχι. Όταν υπάρχουν ερεθίσματα, όπως και για το κάθε τι στην ζωή άλλωστε, γύρω μας λογικό να δοκιμάσουμε. Αλλά δεν ταιριάζουν όλα σε όλους. Μπορεί να έχεις μεγαλώσει με βιβλία και να μην αγαπάς το διάβασμα. Ή μπορεί να μην έχεις μεγαλώσει και να εξελιχθείς στον μεγαλύτερο βιβλιοφάγο.
Προσωπικά, όταν ήμασταν μικρά με τον αδερφό μου, μας διάβαζε η μάνα μου λίγο πριν κοιμηθούμε. Το πρώτο που θυμάμαι είναι ο Παπαγάλος σταθμάρχης της Γιέλα Λέπμαν. Μετά το ξαναδιάβασα και μόνη μου.
Επίσης στην έκτη δημοτικού είχαμε έναν δάσκαλο , καλή του ώρα, που μας είχε πει να φτιάξουμε κάτι σαν λεύκωμα με εργασίες έξτρα για το Σαββατοκύριακο. Να διαβάσουμε ένα βιβλίο και να γράψουμε την περίληψη, να βρούμε πληροφορίες για κάτι που μας ζητούσε, τέτοια πράγματα. Μαζεύαμε αυτοκόλλητα και στο τέλος αυτός με τα περισσότερα θα είχε ένα βιβλίο δώρο. Μάντεψε ποια ήταν συνεπής κάθε βδομάδα και το περίμενε πως και πως!!!! Τότε διάβασα τον Θησαυρό της Βαγίας, τα Δελφινάκια του Αμβρακικού, το Γιούσουρι στην τσέπη, Γάντι σε ξύλινο χέρι, Επικίνδυνα παιχνίδια.
Στο γυμνάσιο και άλλα που δεν τα θυμάμαι τώρα. Στο τέλος το δώρο που πήρα ήταν το 33 του Μάνου Κοντολέων. Μου έκανε τρομερή εντύπωση πως το είχε επιλέξει για μένα αυτό....
Μου’ πε μάντισσα πως για να σε βρω θα ‘ πρεπε φτερά να έχω…… τραγουδάει η Μαρίνα Σάττι στο ‘’ ΜΑΝΤΙΣΣΑ’’ , θα ήθελα να μας πεις με ποιο βιβλίο θα μπορούσες να το συνδυάσεις και γιατί;
Δεν ξέρω τι σου έχω κάνει Παρασκευή μου, αλλά συγγνώμη! *γέλια*
Το σιχαίνομαι αυτό το κομμάτι και όποτε το ακούω αλλάζω σταθμό. Να διαλέξω κάτι σε heavy metal που είναι το στοιχείο μου?
Επέτρεψε μου να μην σου απαντήσω αυτήν την ερώτηση αλλά να στην αλλάξω λίγο.
 |
Σαν αναγνώστρια διαβάζω παντού. Στα Μ.Μ.Μ στο πηγαινελα στην δουλειά. Σε ατελείωτες ουρές αναμονής. Κάποτε σνόμπαρα τα pdf, αλλά με έχουν σώσει όταν έχω ξεχάσει το βιβλίο που διαβάζω εκείνη την περίοδο ή αν βρεθώ σε αναμονή χωρίς να το έχω υπολογισμένο. Ταυτόχρονα όμως έχω και ένα μεγάλο θέμα. Πάσχω από μισοφωνία. Κοινώς, ήχοι που μπορεί απλά να ενοχλούν τους άλλους εμένα με ενοχλούν στο υπερπολλαπλάσιο. Σε σημείο να θέλω να πάρω μαχαίρι και να τρυπήσω τα τύμπανα μου. Οπότε η λύση που έχει λειτουργήσει για μένα, είναι ακουστικά και μουσική. Συνήθως βάζω ένα κομμάτι στην επανάληψη να μην με αποσυντονίζει, καθότι αγαπώ την μουσική και απομονώνω τους γύρω θορύβους.
Κατά καιρούς έχω συνδυάσει τραγούδια με βιβλία. Δεν γίνεται να ακούσω το Choke από Alice in chains και στο μυαλό μου να μην ακούσω "Λισι, μωράκι" από την Ιστορία της Λίσι του Στίβεν Κινγκ. Ή να μην ακούσω το Circles of hell από Silent Winter και να μην πάει το μυαλό στην Μεφιστόπολη του Έντουαρντ Λι.
Παρομοίως με το Bendy and the ink machine πάω αυτόματα στον Σκοτεινό λαβύρινθο και τον καφέ Τρύπη. Ομοίως με το Beast in Black από Beast in Black πάει το μυαλό στο Ναυάγιο της Καράντρα με το που ακούω τον στίχο Berserker.
Ακόμα ένα παράδειγμα είναι το Kingdome of the prime των Innerwish που το έχω συνυφασμένο με τον Μικρόκοσμο του Κράιτον. Αυτά είναι που μου έρχονται με μια πρόχειρη σκέψη.
Ακολουθούν μερικά τραγούδια στο τέλος της συζήτησης, για να γνωρίσετε τις μουσικές προτιμήσεις της Άννας.
Λογοτεχνία, Θέατρο και κινηματογράφος; Τρεις μεγάλες αγάπες !Είσαι από τους αναγνώστες που πρέπει να διαβάσουν πρώτα το βιβλίο και μετά να το απολαύσουν στην μεγάλη οθόνη ή στο θέατρο; Επηρεάζεσαι από την σκηνοθεσία ή ξεχωρίζεις ότι είναι τελείως διαφορετικά είδη ψυχαγωγίας;
Λόγω της μισοφωνίας αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι τον κινηματογράφο και το θέατρο Προτιμάω να τα βλέπω σπίτι με την ησυχία μου. Ωστόσο έχω δει κάποιες που είναι βασισμένες σε βιβλίο. Προσωπικά με επηρεάζει λίγο. Αλλά σε λεπτομέρειες μόνο και ανεπαίσθητα. Συνήθως τα ξεχωρίζω. Εκτός από την Ομίχλη του Κινγκ. Εκεί με ξενέρωσε όσο δεν πάει το τέλος της ταινίας. Κατά τα άλλα, κανένα θέμα με τις υπόλοιπες!
Τι θα έλεγες στους αναγνώστες μας για να απολαμβάνουν το Λογοτεχνικό τους ταξίδι;
Να διαβάζουν ότι και όσο θέλουν και όσο γρήγορα ή όσο αργά θέλουν. Αν εγώ διαβάζω με ρυθμό οπλοπολυβόλου δεν με κάνει καλύτερο αναγνώστη. Ομοίως και το αν διαβάζω με ρυθμό χελώνας (δεν το λέω καθόλου υποτιμητικά, απλά σαν παράδειγμα. Παρεξηγείται εύκολα ο γραπτός λόγος...) δεν με κάνει "κατώτερο" αναγνώστη.
Να αφήσουν τον ψυχαγκασμό του να τελειώσω με το ζόρι το βιβλίο (για μένα το λέω, να το ακούω!) Να έχουν την άποψη που γουστάρουν. Άσχετα αν όλοι μπορεί να ρίχνουν πεντάστερα, αν για εσένα αξίζει μονάστερο να μην νιώθεις ότι πρέπει να "απολογηθείς". Οι απόψεις είναι υποκειμενικές, ο καθένας μας είναι διαφορετικός και είναι απόλυτα εντάξει αυτό.
Όπως και το τι είδος μας αρέσει να διαβάζουμε. Να είναι πιο ζεν και να απέχουν από χαζοεντάσεις κυρίως στα social media.
Εν κατακλείδι, να εστιάσουν καθαρά και μόνο στην απόλαυση της αναγνωστικής εμπειρίας και του τι θα αποκομίσουν από αυτήν.
Σε ευχαριστώ θερμά!
Εγώ σε ευχαριστώ πολύ πολύ Παρασκευή για τον χρόνο που μου διέθεσες και τον χώρο να αμολήσω την άποψη μου!
Λίγες μουσικές προτιμήσεις της Άννας!!!!!!!!!!!
Άννα μου έχεις δώσει πολύ δουλειά για το σπίτι .... και διάβασμα αλλά και να ακούω μουσική ώστε να γνωρίσω τον κόσμο σου ... εγώ η Παρασκευή του Κλασικού!! χαχαχα βάζω και εγώ γέλια !!!!!
Alice In Chains - Choke (Guitar Center Sessions)
Silent Winter - The Circles of Hell (2019)
Για το Love Book Diary
Παρασκευή Παρίσση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου