ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ.

Έχω την χαρά να φιλοξενώ τον συγγραφέα Γιώργο Κατσούλα με αφορμή το βιβλίο του '' ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ ΤΥΠΑΛΔΟΣ''  που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑΣ

Καλώς ήρθατε στο Love Book Diary

     Ο ''Ψυχίατρος ΤΥΠΑΛΔΟΣ'' κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Υδροπλάνο και εύχομαι να είναι καλοτάξιδο . Πως ήταν όλο αυτό το συγγραφικό σας ταξίδι από την σύλληψη της ιδέας μέχρι να δείτε το βιβλίο σας τυπωμένο σε αντίτυπο;

    Πρώτα απ’ όλα σφοδρή πίεση στο νευρικό και ψυχολογικό σύστημα. Υπήρχαν στιγμές που έλεγα πως θα πάθω εγκεφαλικό με αυτά που διάβαζα καθώς ερευνούσα και μετά που τα έγραφα. Και όταν εκδόθηκε ανεπανάληπτο άγχος. Ήταν ένα στοίχημα καθώς όλα τα έξοδα τα ανέλαβε ο εκδοτικός χωρίς να πληρώσω μία. Οπότε όταν κάποιοι σε εμπιστεύονται τόσο πολύ πρέπει να τους ανταμείψεις φτιάχνοντας κάτι που τόσο εμπορικά όσο και καλλιτεχνικά να είναι αντάξιο της εμπιστοσύνης που σου έδειξαν. Επίσης ήξερα ότι είχα να κάνω με έναν νέο εκδοτικό οίκο που είχε 1,5 χρόνο στην αγορά. Άλλο άγχος από κει. Πως θα πείσουμε τον κόσμο ότι έχουμε φτιάξει κάτι καλό σε μια ομάδα που δεν είχε φανέλα; Ο κόσμος διαβάζει εκδοτικούς όχι βιβλία να το ξέρετε. Ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν ανοικτές κεραίες και αν βγει κάτι καλό το μυρίζονται. Οι περισσότεροι πάνε εκ του ασφαλούς. Ευτυχώς έγινε μια τεράστια προσπάθεια από το τμήμα μάρκετινγκ του εκδοτικού την Αναστασία Κορινθίου και την Αγγελική Χατζηρήγα και πλέον μετά από 8 μήνες κυκλοφορίας σε λίγο βαδίζουμε προς την δεύτερη έκδοση. Είναι μια τεράστια νίκη που δεν ανήκει σε μένα αλλά στον εκδοτικό. Οπότε όλο αυτό το άγχος απέδωσε καρπούς.

     Ο κεντρικός σας ήρωας είναι πολύ ιδιαίτερος και χαρισματικός, αλλά ταυτόχρονα πολύ συμπαθητικός θεωρώ στο αναγνωστικό κοινό. Πως θα τον περιγράφατε εσείς και τι είναι αυτό το χαρακτηριστικό στην προσωπικότητα του που τον ξεχωρίζει;

    Είσαι σίγουρη ότι είναι συμπαθητικός; Ναι εντάξει έχει κάποιες καλές στιγμές αλλά μην ξεχνάς ότι είναι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να δεχτεί ότι έχει κατάθλιψη, δεν έχει συμβιβαστεί με τον θάνατο, ειρωνεύεται και κοροϊδεύει τον κόσμο μέσα στα μούτρα του, βρίζει τους πελάτες του, παραμιλάει χωρίς να μπορεί να το ελέγξει, είναι εμμονικός, βρίζει ακατάπαυστα, συμπεριφέρεται λάθος στην σχέση του και είναι αγενής με τους συναδέλφους του. Δεν νομίζω ότι είναι συμπαθητικός. Δεν ξέρω αν θα τον άντεχες. Εξαρτάται βέβαια και από ποια οπτική γωνία το βλέπεις. Αν ήσουν η ηθοποιός που πήγε να κάνει ψυχανάλυση θα ήθελες να του σπάσεις το κεφάλι.

   

  Ποια μπορεί να είναι η ιστορία πίσω από έναν παιδεραστή; Τι είναι αυτό που ωθεί έναν άντρα να κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί; Τελικά γεννιέσαι ή γίνεσαι Παιδεραστής;

    Τις περισσότερες φορές γίνεσαι. Είναι η γοητεία που σου ασκεί η εξουσία. Ξέρεις ότι ένα παιδί δεν μπορεί να σε κρίνει, σε αντίθεση με μια έμπειρη γυναίκα που μπορεί να σε ευνουχίσει με τα λόγια της. Το παιδί μπορείς να το κάνεις ότι θες. Δυστυχώς τίποτε δεν μεθάει τον άνθρωπο τόσο πολύ όσο η εξουσία. Κάποιες σπάνιες περιπτώσεις serial killer που γεννιούνται με κάποια ανωμαλία στο DNA είναι ελάχιστη ποσότητα μπροστά σε κάποιον που τον τραβάει η εξουσία. Επίσης υπάρχουν και οι serial killer που έγιναν δολοφόνοι και βασανιστές επειδή τους βασάνιζαν κι αυτούς όταν ήταν μικροί. Γενικά το 99,9% γίνεσαι.

     Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός Παιδεραστή και ενός παιδόφιλου;

    Ο παιδόφιλος είναι ένας άνθρωπος που δεν προχωράει σε σεξουαλική επαφή με τα παιδιά΄. Απλά κοιτάει παιδική πορνογραφία και φτιάχνεται μόνος του. Είναι η τελευταία άμυνα του οργανισμού πριν περάσεις την κόκκινη γραμμή. Αντιστέκεται η φύση και η λογική πριν μετατραπείς ολοκληρωτικά σε τέρας. Ο παιδεραστής προχωράει σε σεξουαλική επαφή. Έχει ξεφύγει πλέον.

     Η κοινή γνώμη θέλει την ποινική δίωξη ενός τέτοιου ατόμου , ενώ ο κλάδος της Ψυχιατρικής θέλει να εξετάσει και να αναλύσει την προσωπικότητα του για αποφυγή άλλων γεγονότων. Ποια είναι η άποψη σας για αυτό;

    Μισό λεπτό μην γίνουν παρεξηγήσεις. Άλλο πράγμα ο βαριά ψυχασθενής και άλλο πράγμα αυτός που το κάνει επειδή τον έχει μεθύσει η εξουσία. Το βιβλίο εξετάζει έναν βαριά ψυχασθενή. Σε αυτές τις ακραίες περιπτώσεις – γιατί είναι σπάνιες – τον λόγο έχει η επιστήμη. Στις άλλες περιπτώσεις που είναι και πιο συχνές όπου ο άλλος το κάνει για θέματα εξουσίας και μετά σκαρφίζεται ψυχολογικά θέματα για να πέσει στα χαμηλά ,τον λόγο τον έχει πολιτεία , η οποία δυστυχώς έχει μαλακούς νομούς και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει. 

    Η δικιά μου άποψη είναι πως πρέπει να υπάρχουν πολύ βαριές ποινές γι’ αυτούς που νομίζουν ότι είναι κάτι, αλλά για τους βαριά ψυχασθενείς εκεί ας αποφασίσουν οι ειδικοί. Και τώρα θα με ρωτήσεις « Ναι αλλά αν ήταν το δικό σου το παιδί θα έλεγες το ίδιο;» Δεν μπορώ να σου απαντήσω γιατί τώρα είμαι εκ του ασφαλούς. Θέλω να πιστεύω όμως ότι εκείνη την στιγμή θα νικήσει η νόηση και όχι το θυμικό.

     Μέσα στις σελίδες του βιβλίου σας υπάρχει ένα πείραμα που έχει γίνει σε μικρά παιδάκια για να επιβεβαιώσουν τι θα κάνει ένα μικρό παιδί όταν το πλησιάσει ένας ενήλικας. Το αποτέλεσμα είναι οδυνηρό. Τελικά όσο και να μιλάμε στα παιδιά μας θεωρείτε ότι η στιγμή της προσέγγισης από έναν παιδεραστή είτε με σκυλάκι, είτε με καραμέλες θα φέρει το ίδιο αποτέλεσμα, να το πάρει μαζί του;

    Γενικά τα παιδιά όταν μεγαλώνουν σε ένα ισορροπημένο περιβάλλον είναι πολύ πειθαρχημένα και υπάκουα. Αν τους εξηγήσεις και τους μιλάς σωστά θα καταλάβουν. Αν όμως το περιβάλλον που μεγαλώνουν έχει ρωγμές τότε υπάρχουν αρκετές πιθανότητες να υπάρξει πρόβλημα. Γι’ αυτό και παιδιά που ζουν σε τέτοιες συνθήκες είναι πιο εύκολος στόχος.

     Πόσο προσεχτικοί πρέπει να είναι οι γονείς όταν κυκλοφορούν με τα παιδιά τους σε μία παιδική χαρά. ΕΝΑ λεπτό αρκεί για να γίνει το κακό; Ότι είναι παράδεισος για να παιδιά είναι παράδεισος και για τους Παιδεραστές;

    Εντάξει μην φτάσουμε στο άλλο άκρο και να υποπτευόμαστε τους πάντες , αν και έτσι όπως είναι τα πράγματα, πρέπει να υποπτευόμαστε τους πάντες. Αλλά ναι ένα λεπτό αρκεί. Αυτή η ατάκα δεν είναι δικιά μου, είναι από το CSI Μαϊάμι και το επεισόδιο με τον παιδεραστή. Την έκλεψα κανονικότατα.

    Στην έρευνα που κάνατε για το βιβλίο σας, μπορείτε να μας πείτε τι ποσοστό υπάρχει στην χώρα μας σε κακοποιημένα παιδιά και πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να ξεπεράσει ένα παιδί ένα τέτοιο γεγονός;

  

 Άστα. 1/10 παιδιά έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. 2/100 τολμούν να μιλήσουν!!! 2/3 περιπτώσεις είναι από γνωστούς!! Δεν νομίζω ότι μπορεί να ξεπεραστεί κάτι τέτοιο. Μπορεί να ζήσει ένας ενήλικας φυσιολογική ζωή να κάνει οικογένεια κλπ αλλά… μισή ευτυχία. Και που να δεις τι γίνεται Αφρική και Ασία που ούτε καν καταγράφονται κάτι τέτοια. Δεν θέλω να τα θυμάμαι.

     Ο Ψυχίατρος Τυπάλδος έχει διαγνωστεί από Σύνδρομο Άσπεργκερ που είναι μία από τις διαταραχές του φάσματος του αυτισμού. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό και πόσο λειτουργικό είναι ένα άτομο;

    Όσο λειτουργικό είναι στην δουλειά , άλλο τόσο δυσλειτουργικό είναι στην επικοινωνία. Τι λίγα λόγια να σου πω ,εδώ έγραψα ολόκληρο βιβλίο. (χιχχιι)

     Ένα άλλο βασικό θέμα που θίγετε είναι η κατάθλιψη. Συνήθως τα άτομα που βιώνουν κατάθλιψη νιώθουν μελαγχολία και απόγνωση. Πόσο σημαντικό είναι να απευθυνθεί ο ενδιαφερόμενος σε κάποιον Θεράποντα Ιατρό για να αντιμετωπίσει όλο αυτό το αρνητικό συναίσθημα που ζει;

    Πολύ σημαντικό αλλά πρέπει ο ίδιος να το πιστέψει. Αν δεν το πιστέψει ο ασθενής η ψυχοθεραπεία χωρίς χάπια δεν κάνει κάτι. Είναι και ανάλογα με την κλήση του ασθενή. Κάποιοι γιατρεύονται με την θρησκεία, άλλοι με την ψυχοθεραπεία και άλλοι με εναλλακτικές θεραπείες. Αλλά θαύματα ο ψυχολόγος δεν μπορεί να κάνει. Εάν έχεις κατάθλιψη λόγω ανεργίας ο ψυχολόγος θα σε βοηθήσει να δεις την ανεργία θετικά. Της πλάκας ιστορία. Δεν πιστεύω σε αυτά. Δώσε στον άλλο σταθερή δουλειά με αξιοπρεπή μισθό και η κατάθλιψη θα εξαφανιστεί. Είχε κανείς κατάθλιψη το 80 στην Ελλάδα και αρχές 90; Είναι υπερεκτιμημένη η ψυχανάλυση. Αν έχεις φίλους και δουλειά δεν χρειάζεσαι. Είναι του συστήματος παραπλάνηση. Σου λέει θα γεμίσω την κοινωνία με φτώχεια και εξαθλίωση θα δημιουργήσω ψυχολογικά στον κόσμο θα απομονωθεί αλλά από την άλλη θα του έχω ψυχολόγους και όλα καλά. Σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη. Ο Βασίλης Ραφαηλίδης είχε πει την καλύτερη ατάκα για μένα, που αν και ακραία και απολυτή περιέχει αλήθεια.. « Οι ψυχολόγοι είναι άχρηστοι. Προσπαθούν να σε προσαρμόσουν σε μια άρρωστη κοινωνία άρα να σε κάνουν διπλά άρρωστο» .

    Θεωρείτε ότι περισσότερο το βιβλίο σας είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ πάνω στη θεωρεία του Υπεράνθρωπου, ένας στοχασμός πάνω στην ‘’ Υψενική’’ και ‘’ Νιτσεική ‘’ φιλοσοφία;

    Κοίταξε. Αν αφαιρέσεις το περιτύλιγμα, την πλοκή, το σασπένς και αυτά ,στον πυρήνα του το έργο μιλάει για τον αγώνα ενός ανθρώπου να κάνει την υπέρβαση. Σε ολόκληρο του έργου του Ίψεν και του Νίτσε ο ένας έχει δίκιο και όχι οι πολλοί. Το άτομο και όχι η κοινωνία. Και οι δυο πιστεύουν ότι η μεγαλύτερη μόλυνση είναι ο ίδιος ο λαός. Η μάζα. Το πλήθος. Βεβαίως μιλάμε για μια ακραία τοποθέτηση. Δεν θα απαντήσω εγώ αν έχουν δίκιο αλλά η ανθρώπινη ιστορία. Αν ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στην ανθρώπινη ιστορία θα δούμε πως η ανθρωπότητα πήγε μπροστά από την μονάδα.

     Ο Παπανικολάου είχε δίκιο όχι οι συνάδελφοί του. Όταν ο Χιώτης είπε θα βάλω τέταρτη χορδή στο μπουζούκι πέσαν πάνω του όλοι οι παραδοσιακοί ρεμπέτες να τον φάνε. Όταν ο Πιατσόλα έβαλε στο αργεντίνικο τανγκό στοιχεία κλασικής μουσικής πέσαν πάνω του όλοι οι παραδοσιακοί να τον φάνε. Όταν ο Χάιντυν έβαλε και ένα τέταρτο μέρος στην συμφωνία πέσαν πάνω του όλοι οι παραδοσιακοί να τον φάνε. Όταν ο Βάγκνερ είπε πως από δω και πέρα οι όπερες θα παρουσιάζονται με κλειστά φωτά γιατί το κοινό πρέπει να επικεντρώνεται στο έργο και όχι στο τι φοράει ο διπλανός του, του λέγανε ότι είναι τρελός. Όταν ο Μπετόβεν είπε πως από δω και πέρα η μουσική δωμάτιου δεν θα είναι μια υπόκρουση για να συζητάνε οι βασιλιάδες, αλλά θα έχει δυναμισμό και ορμή οι ίδιοι οι μουσικοί του κάναν επίθεση. Όταν οι αδερφοί Ράιτ είπαν ότι ο άνθρωπος μπορεί να πετάξει πέσαν πάνω τους όλοι οι επιστήμονες και τους κορόιδευαν. Και αυτοί δεν ήταν μάχη μεταξύ αγράμματων και επιστημόνων. Αλλά εμφύλιος σπαραγμός. Ο ίδιος ο κλάδος τους τους αμφισβήτησε και τους κορόιδευε. Και τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. 

    Από την άλλη όμως και ο Νίτσε και ο Ίψεν δεν έχουν απάντηση για όλα. Τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις και αλλαγές τις έφερε η μάζα. Δεν μπορούν δέκα άτομα να πλακωθούν με τα ΜΑΤ και τον στρατό. Χρειάζεσαι πλήθος για να αλλάξει ένα κοινωνικό σύστημα, όπως έγινε με την Γαλλική επανάσταση, με την ελληνική με την οκτωβριανή κλπ. Είναι λίγο δίκοπο μαχαίρι.

     Αν ας πούμε πας για ηθοποιός και έχεις μια επιτροπή που αποτελείται από τον Αλ Πατσίνο , τον Κρίστιαν Μπέιλ και τον Ντάνιελ Ντέι Λουΐς και σου πούνε πως δεν κάνεις για ηθοποιός αλλά από την άλλη 50.000 κόσμου λένε πως κάνεις για ηθοποιός ποιος έχει δίκιο; Οι 3 ή οι 50.000 ; Έχουν όλες οι γνώμες την ίδια βαρύτητα; Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τον Τυπάλδο. Στέκεται απέναντι στην κοινωνία και το σύστημα και προσπαθεί να περάσει το δικό του μήνυμα μέσω ιδεολογικού αγώνα. Φυσικά δεν τα καταφέρνει και όπως και ο Γιατρός Στόκμαν από τον εχθρό του λαού του Ίψεν ηττάται.

     Πρέπει λοιπόν ο αναγνώστης να σκεφτεί. Πότε έχει δίκιο ο ένας και πότε οι πολλοί; Πότε είναι το πλήθος κινητήρια δύναμη αλλαγής και προόδου και πότε έχει αρνητικό και καταστρεπτικό ρόλο; Μακάρι να ήταν όλα απόλυτα και να ξέραμε ότι πάντα ο ένας έχει δίκιο και όχι οι πολλοί, αλλά υπάρχουν και οι αντίθετες περιπτώσεις. Ακόμη λοιπόν και η Νιτσεϊκή θεωρία πρέπει να μπει στο μικροσκόπιο . Αυτό εξετάζω κι εγώ στο έργο μου κρατώντας ισορροπίες. Ποιος έχει δίκιο ο Τυπάλδος η ή κοινωνία; Αυτός ή ο Τετρίγκας; Αυτός ή η Μαρία; Αυτά δεν τα απαντάω εγώ. Αυτά πρέπει να μπει ο αναγνώστης στον κόπο και να τα απαντήσει μόνος του.

Σας ευχαριστώ θερμά .

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

    Γεννήθηκε στις 16-2-1981 στην Αθήνα όπου ζει και εργάζεται. Είναι διαγνωσμένος με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας και στη συγγραφή είναι αυτοδίδακτος. Έχει πάρει μέρος σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχει δεκάδες βραβεία, με κυριότερα το Α΄ βραβείο από τον Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» για το θεατρικό του «Παραδώστε τους Αντιστασιακούς» και το Α΄ βραβείο από την «Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το θεατρικό του «Ψυχή από ατσάλι», που αναφέρεται στα βασανιστήρια της Μακρονήσου. Έχει παρακολουθήσει on line masterclass σεναρίου με τον Ντέιβιντ Μάμετ και τον Άαρον Σόρκιν και δουλεύει σαν διαλγογράφος σε σειρές. Επίσης έχει κάνει σεμινάρια υποκριτικής στην κάμερα και είχε έναν μικρό ρόλο στο σίριαλ «Κόκκινο ποτάμι».

   

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

 Μα ήταν ο Τυπάλδος. Πώς θα μπορούσε να κάνει πίσω; Ο διάσημος ψυχίατρος. Ένας Υπεράνθρωπος. Αυτός που πάλευε με τα πάντα. Που πάλευε με την κατάθλιψη, που πάλευε με τον αυτισμό, που πάλευε με το παρελθόν του, που πάλευε να κάνει μιαν απλή σχέση, που πάλευε να τον κατανοήσουν οι άνθρωποι, η ελπίδα των γονιών, η ελπίδα των παιδιών. Αυτός που – σχεδόν πάντα – είχε δίκιο. Αυτός είχε το χάρισμα και την κατάρα. Η ιδιοφυΐα. Λοιπόν; Τι να την έκανε την ιδιοφυΐα του αν δείλιαζε τώρα; Τι είναι η ιδιοφυΐα χωρίς θάρρος; Χωρίς θέληση; Χωρίς να μπορείς να κοιτάξεις στα μάτια το βλέμμα που σε κατατροπώνει και να του πεις «κάνε πιο κει». Πού είναι η ιδιοφυΐα, όταν η ατολμία επελαύνει επάνω σε φτερωτά άλογα και σε καλεί στον ίδιο σου τον όλεθρο; Ποια είναι η ιδιοφυΐα όταν η ατσαλένια πανοπλία της θέλησης κάνει φτερά και σκορπίζεται στον άνεμο; Όλα θα τα αντιμετώπιζε τώρα. Σε μια σκοτεινή αρένα όπου οι σύμμαχοι του σκότους θα γλεντούσαν χωρίς σταματημό. Και θα ήταν εκεί μόνος. Αυτός και όλοι τους. Ένας εναντίον όλων. Αυτός και τα σκοτάδια του…» Περισσότερο ένα φιλοσοφικό θρίλερ, μια πραγματεία πάνω στη θεωρία του υπεράνθρωπου, ένας στοχασμός πάνω στην «Υψενική» και «Νιτσεϊκή» φιλοσοφία, παρά ένα καταιγιστικό αστυνομικό με συνεχείς ανατροπές και υπερβολές, το μυθιστόρημα του Γιώργου Κατσούλα επικεντρώνεται στο χαρακτήρα του Ψυχιάτρου Τυπάλδου, ενός αυτιστικού γιατρού με σύνδρομο Άσπεργκερ και παρακολουθεί βήμα βήμα την πορεία του για τη σύλληψη ενός παιδεραστή.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Για το Love Book Diary

Παρασκευή Παρίσση