ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
Οι Μούσες της
σιωπής είναι ένα βιβλίο που πραγματικά σε προβληματίζει στο αν ο άνθρωπος αλλάζει ή
όχι ….και σίγουρα οι απόψεις θα διίστανται. Αυτό που μπορώ να πω με σιγουριά
είναι ότι υπάρχουν άτομα που εξελίσσονται πληρώνοντας με πόνο και με τίμημα την
αλλαγή. Υπάρχουν άνθρωποι που όταν βιώσουν κάτι πολύ οδυνηρό, το οποίο θα τους
στιγματίσει την ζωή αναθεωρούν γεγονότα και καταστάσεις μιας ζωής, αλλά
υπάρχουν και αυτοί που έχουν γεννηθεί για να σκορπούν δυστυχία χωρίς να
πληρώνουν ποτέ αυτή την αθλιότητα τους ή .... όχι;
Στην ιστορία μας έχουμε τέσσερις γυναίκες, τέσσερις διαφορετικές δυνατές προσωπικότητες που έχουν αγωνιστεί στην ζωή τους για να επιτύχουν. Μέλπω, Θάλεια, Πέπη (Ευτέρπη), Κλειώ ….γυναίκες με ονόματα μουσών, όμορφες ,επιτυχημένες και έξυπνες που τις σέβονται και τις εκτιμούν, έγιναν όλες ηρωίδες τραγωδίας με ένα κοινό παρανομαστή.. τον ίδιο άντρα.
Ένας αδίστακτος άντρας, που επιβίωνε πάντα εις βάρος των άλλων και άπληστος ένωσε στο πέρασμα του αυτές τις γυναίκες και σκόρπισε όλεθρο στην ζωή τους. Ήταν τυχαίο όλο αυτό ή η μοίρα έπαιζε τρελά παιχνίδια και χαμογελούσε καθώς έπλεκε τα νήματα της ζωής τους; Σίγουρα τα έπλεκε με χρυσή κλωστή που λαμποκοπούσε και έφερνε αρχοντιά και ομορφιά ,όμως έκλεισε το μάτι πονηρά και μπέρδεψε τα νήματα μεταξύ τους για να έρθει ο πόνος και να τραντάξει συθέμελα τις ήρεμες ζωές τους. Έτσι δεν γίνεται και στην ζωή; Πάντα εκεί που υπάρχει νηνεμία έρχεται ξαφνικά μία θύελλα και μας ταράζει και πάλι όλα ξεκινούν από την αρχή.
Κατά την
διάρκεια της ανάγνωσης του βιβλίου προβληματίστηκα το πόσο μοιρολάτρες είμαστε
και δεχόμαστε χωρίς αντίδραση οτιδήποτε, πιστεύοντας ότι τα πάντα προέρχονται
από την μοίρα και από την άλλη στιγμή σκεφτόμουν ότι οι επιλογές μας καθορίζουν
την πορεία της ζωής μας, την μοίρα μας και το αποτέλεσμα βεβαίως αποδεικνύει αν
ήταν σωστές ή όχι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους να
προσπαθούν να αλλάξουν τις λάθος επιλογές τους ακόμη και αν αυτό έρχεται μετά
από σημαντικές επιπτώσεις . Ίσως να είναι και το κύριο θέμα που θέλει να μας
απασχολήσει η συγγραφέας, ότι η μοιρολατρία είναι λάθος και πρέπει να κάνουμε
κάτι για αυτή και να μην δεχόμαστε απαθείς ότι συμβαίνει, κλαίγοντας την μοίρα
μας και να εναντιωνόμαστε απέναντι σε αυτήν, αφού και οι πιο καθωσπρέπει
άνθρωποι μπορεί να κάποια στιγμή στην ζωή τους να επιλέξουν ή να εμπιστευτούν
έναν άνθρωπο γιατί οι συγκυρίες θα ευνοούν αυτή την σχέση.
Και τι γίνεται
με την τιμωρία των ανθρώπων που προκάλεσαν δυστυχία; Τι γίνετε με τους
ανθρώπους που θέλουν να κερδίσουν την τιμή τους για τον εαυτό τους ή να
βοηθήσουν έναν αδικημένο; Αρμόζει να τιμωρείται κάποιος ή για να γίνει
καλύτερος πρέπει να ζήσει την τραγωδία
του και να γίνει παράδειγμα αποφυγής για
τους άλλους; Δεν ξέρω ειλικρινά αν η τιμωρία ήρεμη την ψυχή μας ολοκληρωτικά ή
της φέρνει πρόσχαρη χαρά αφού ο τιμωρός έχει υποφέρει αρκετά προηγούμενος.
Νομίζω ότι οι άνθρωποι τιμωρούνται από τις ίδιες τις αμαρτίες του και όπως μας
έχουν μάθει από μικρά παιδιά η θεία δίκη θα έρθει για όλους στο τέλος. Έτσι και
στο βιβλίο μας , οι ηρωίδες μας πόνεσαν πάρα πολύ, πλήρωσαν το τίμημα τους και
παρόλο που προσπάθησαν να εναντιωθούν ενωμένες στο κοινό τους πρόβλημα, η μοίρα
έκλεισε το μάτι ξανά και λειτούργησε για αυτές όπως ήθελαν.
Και μην
ξεχνάτε αγαπημένοι μου αναγνώστες ο ΕΡΩΤΑΣ κλονίζει πάντα !
Βιβλίο: Οι Μούσες της σιωπής ( Οι μούσες της σιωπής)
Συγγραφέας: Νικόλ-Άννα Μανιάτη
Εκδόσεις: Ψυχογιός ( www.psichogios.gr)
Love Book Diary : Παρασκευή Παρίσση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου