Ο ΠΟΤΗΣ

 

Πρέπει να πω ότι δεν έπινα από πάντα.

''Ο Πότης'' είναι το καλύτερο βιβλίο που διάβασα αυτό το καλοκαίρι και που περίμενα με υπομονή  να το σχολιάσουμε στην Λέσχη Ανάγνωσης η Βιβλιοπαρέα αλλά με όλες αυτές τις άσχημες συνθήκες που επικρατούν , λόγω πανδημίας και φυσικών φαινομένων δεν τα καταφέραμε. Όμως επειδή το βιβλίο αυτό το λάτρεψα δεν γίνεται να μην σας το παρουσιάσω. 

Ο Hans Fallada είναι δεξιοτέχνης του είδους, και τι εννοώ εγώ με αυτό σαν Παρασκευή: Ξεχωρίζει με τον τρόπος γραφής του, έχει αυτή την διεισδυτικότητα και την αφηγηματική δύναμη που σε κατακλύζει, η αφήγηση του ήταν τόσο άμεση , τόσο λεπτομερείς, τόσο ρεαλιστική, τόσο κινηματογραφική, που δεν σου αφήνει περιθώρια να μην κατανοήσεις την ψυχοσύνθεση του ήρωα και τα χαρακτηριστικά της εποχής εκείνης.

Τι ωραίο πράγμα και αυτή η μέθη! Ν΄αφήνεις να σε παίρνει το ρεύμα της λησμονιάς, να βυθίζεσαι στο λυκόφως , και πιο βαθιά ακόμα, σ΄ένα σκοτεινό βαθύ, χωρίς συναίσθημα – αποτυχίες, τύψεις, όλα ξεμακραίνουν…. Χαιρετώ την Βασίλισσα του οινοπνεύματος , χαιρετώ εσένα, που αναπαύτηκα στα γυμνά σου στήθη κι ανάσανα τη μυρωδιά των μαλλιών και της σάρκας σου!

Μιλώντας με αναγνώστες οι οποίοι έχουν διαβάσει την εργογραφία του, με ενημέρωσαν ότι αν μου άρεσε τόσο πολύ το έργο το συγκεκριμένο , τότε πρέπει να διαβάσω και να ψάξω και τα υπόλοιπα βιβλία του , γιατί έχει πιο εξαιρετικά από αυτό. Ο σκοπός σίγουρα θα επιτευχθεί γιατί είναι από τους συγγραφείς που μου ταίριαξαν γάντι, ταίριαξαν με την ιδιοσυγκρασία μου για αυτό το μόνο που έχω να σου πω είναι ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ. Το δε εξώφυλλο με την φωτογραφία του Πότη να μπαίνει στο τρένο σε συνδυασμό με την  ποιότητα του χαρτιού του βιβλίου από τις εκδόσεις με ικανοποιεί πάρα πολύ και είναι και οικονομικό στην αγορά του για όποιον ενδιαφέρεται. Τι να σας πω ότι δίνω σημασία και στην γραμματοσειρά του κειμένου που είναι αυτή που αγαπώ γιατί μου θυμίζει παλιά, κιτρινισμένα βιβλία που έχω στην βιβλιοθήκη μου….. θα το ξαναπώ απλά ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟ και πες μου την άποψη σου.

Το εντυπωσιακό είναι ότι ο Πότης γράφτηκε μέσα στο σωφρονιστικό ίδρυμα που ήταν ο συγγραφέας λόγω αλκοολισμού. Μέσα από τον προσωπικό του βίωμα έχει δημιουργήσει έναν χαρακτήρα τόσο αληθινό, που ως αναγνώστης δεν γίνεται να μην νιώθεις την αδυναμία του, την αυτοκαταστροφή του, την επιθετικότητα του και τις συνεχείς σκέψεις του που φανερώνουν την αφέλεια του. Είναι δειλός και αφελής σαν μικρό παιδί !!! Γράφει χαρακτηριστικά μέσα στο βιβλίο είμαι ''σαν την αγελάδα που χύνει μόνη της το γάλα της'' πραγματικά μία έκφραση που του ταιριάζει.

Πως γίνεται ένας καθωσπρέπει και συνεπής άνθρωπος στις υποχρεώσεις του να γίνει Πότης ; Σίγουρα θα σε προβληματίσει και εσένα πολύ για να απαντήσεις! Σίγουρα πίνει για να ξεχάσει τις σκοτούρες του, να τονώσει την αυτοπεποίθηση του ή απλά του αρέσει. Η ιδιοσυγκρασία του είναι αυτή που τον οδήγησε σε σκοτεινά μονοπάτια και σε επικίνδυνους παράδρομους. Το ειρωνικό είναι ότι νιώθει ανασφάλεια για το πώς το βλέπουν οι άλλοι , λες και καταλαβαίνουν τι κάνει. Συνήθως οι πιο αδύναμοι χαρακτήρες, οι  δειλοί ή οι πιο αυτοκαταστροφικοί έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εθιστούν σε μία ουσία και να αναζητήσουν μία ψυχή να ενδιαφερθεί για αυτούς. Το τραγικό είναι ότι για ένα μπουκάλι ποτού ξεπουλάς την αξιοπρέπεια σου και στο τέλος τα χάνεις όλα….!!!!

''Ο Πότης'' θα μείνει πάντα ανεξίτηλος μέσα στην μνήμη μου και ποτέ δεν θα ξεχάσω ότι είναι γραμμένο από έναν αλκοολικό .....!

Βιβλίο: Ο Πότης

Συγγραφέας: Hans Fallada

Μετάφραση: Έμη Βαικούση

Εκδόσεις : Κίχλη

Love Book Diary: Παρασκευή Παρίσση

Ο Χανς Φάλαντα (Hans Fallada, πλήρες όνομα: Rudolf Wilhelm Friedrich Ditzen, 21 Ιουλίου 1893 - 5 Φεβρουαρίου 1947) ήταν Γερμανός συγγραφέας του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Μερικά από τα γνωστότερα μυθιστορήματά του περιλαμβάνουν τα Little Man, What Now? (1932) και Every Man Dies Alone (1947). Τα έργα του ανήκουν στο λογοτεχνικό κίνημα του New Objectivity, με συγκεκριμένες λεπτομέρειες και δημοσιογραφική αποτύπωση των γεγονότων. Το ψευδώνυμο του Φάλαντα είναι ένας συνδυασμός χαρακτήρων από τα Παραμύθια των Αδερφών Γκριμμ: ο πρωταγωνιστής του παραμυθιού Hans in Luck και ένα άλογο με το όνομα Φάλαντα στο παραμύθι The Goose Girl.

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Δεκαετία του 30. Ο Έρβιν και η Μάγδα Ζόμερ ζουν μια ήσυχη, ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή. Όλα όμως ανατρέπονται, όταν η επιχείρησή τους παίρνει την κάτω βόλτα, μετά την αποχώρηση της δραστήριας και δυναμικής Μάγδας. Η δυσμενής αυτή εξέλιξη κλονίζει τον γάμο τους συθέμελα και τελικά συνθλίβει τον Έρβιν, ο οποίος γυρίζει την πλάτη στην πραγματικότητα και καταφεύγει στο ποτό. Το αλκοόλ αμβλύνει ένα αίσθημα αδυναμίας που τον κατέτρυχε ανέκαθεν, του προσφέρει διαφυγή από την πεζή, απονεκρωμένη καθημερινότητα, που ασφυκτιά μέσα σ ένα σύστημα άτεγκτων γερμανικών κανόνων, και του αποκαλύπτει την απόλαυση που μπορεί να προσφέρει το ανοιξιάτικο ξύπνημα της φύσης αλλά και της καταπιεσμένης του σεξουαλικότητας. Παρασυρμένος από τη μέθη που του προκαλεί η ανακάλυψη πρωτόγνωρων εμπειριών, παραπαίοντας ανάμεσα στην ενοχή που συνεπάγεται η απώλεια της αστικής αξιοπρέπειας και στην ηδονή που νιώθει τσαλαπατώντας την, αποξενώνεται από το οικογενειακό και κοινωνικό του περιβάλλον· έρμαιο πλέον ενός ανεξέλεγκτου αλκοολισμού, θύμα των ανθρώπων του υποκόσμου που συναναστρέφεται, συλλαμβάνεται λόγω παραβατικής συμπεριφοράς και φυλακίζεται σε άσυλο.
Περιγράφοντας τις ψυχικές μεταπτώσεις του ήρωα, ο συγγραφέας σκηνοθετεί με δεξιοτεχνία τη συνάντηση του τραγικού με το κωμικό, με φόντο το ζοφερό άσυλο, μικρογραφία μιας κοινωνίας που βυθίζεται στη φρίκη του Ναζισμού.

Για το Love Book Diary

Παρασκευή Παρίσση