ΔΟΝΑΤΕΛΛΑ ΚΟΜΙΝΗ

 ΔΟΝΑΤΕΛΛΑ ΚΟΜΙΝΗ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

Έχω μεγάλη χαρά που φιλοξενώ την κυρία Δονατέλλα Κομίνη μία εξαιρετική αναγνώστρια , ραδιοφωνικός Παραγωγός, Εγκληματολόγος και πάρα πολλά άλλα, γιατί όση δεν γνωρίζεται αυτή την γυναίκα, την τόσο δυναμική και δραστήρια χάνετε. Για αυτό σήμερα μου κάνει την τιμή να μιλήσουμε για βιβλία και όχι μόνο!!!!

Κάθε Παρασκευή Ράδιο ΄΄ Βύσσινό και κεράσι'' στις 5:00 ώρα στο Ράδιο Ένωση 97,3 το ραδιόφωνο των εργαζομένων στα Άσπρα Σπίτια.

  Καλώς ήρθες στο Love Book Diary Δονατέλλα Κομίνη.

Τι είναι η ανάγνωση για τη Δονατέλλα Κομίνη;

Το διάβασμα σε ταξιδεύει ,σου παίρνει τις έγνοιες και διαλέγεις όποιον ήρωα θέλεις ,κάτι δηλαδή σαν τον ηθοποιό που παίζει στην σκηνή και γίνετε κάποιος άλλος.

Επίσης όταν γνώρισα τον μπαμπά του γιού μου και ήρθα Ελλάδα άρχισα να διαβάζω γιατί δεν ήξερα ελληνικά και σε μια πρόταση έβαζα περισσότερα γερμανικά ..

Όχι σαν σήμερα που όλοι οι Έλληνες μιλούν αγγλικά στην Ελλάδα και γράφουν αγγλικά ο ένας στον άλλον στις σελίδες τους ,εμείς τότε φάγαμε πολύ μπούλινγκ που μιλούσαμε γερμανικά και τα ξαδέρφια εδώ στην Ελλάδα μας κορόιδευαν ,τώρα λοιπόν βγάζω το άχτι μου και τους επιτίθομαι  εγώ γιατί  μιλούν αγγλικά να δείξουν την βλακεία τους.    

      Πότε ξεκίνησε το αναγνωστικό σας ταξίδι και ποιο βιβλίο ήταν αυτό που σας συγκλόνισε για να αγαπήσετε τη Λογοτεχνία;

Από την ηλικία των 9 ετών μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου ήταν τότε που έφυγε η μητέρα μου.

Κάποιος θείος του πατέρα μου που είχε επιστρέψει από την Μόσχα ( ήταν πρόσφυγας στη Ρωσία λόγω πολιτικών φρονημάτων) μου έκανε δώρο τον #Ολιβερ Τουίστ.

Το πρώτο μου βιβλίο, η πρώτη μου αγάπη το είχα διαβάσει 4 φορές!! 

Στο σπίτι ο πατέρας μου διάβαζε πάντα πολιτικά βιβλία και εφημερίδες ,επίσης άκουγε όλη την ημέρα μουσική κι αν εγώ έμαθα ελληνική μουσική το χρωστάω στον εκβιασμό του πατέρα μου που θέλοντας και μη άκουγα την μουσική που άρεσε σε εκείνον και έχω πάει σε τόσες πολλές συναυλίες του κ. Μίκη Θεοδωράκη , Φαραντούρη, Νταλάρα ,Μητσιά Αλεξίου , Μαρίζα Κωχ ,αλλά και στο μαγαζί μας οι μουσικές βραδιές με Πόλι Κερμανίδη, Χρήστο Κοτσώνη  ,Καφάση, Αγγελόπουλο , κ.π.α. ήταν μαθήματα για μένα.

Εγώ άκουγα ροκ μουσική και πιστέψτε με δεν υπήρχε δίσκος που να μην τον αγοράσω ( δεν έτρωγα για να αγοράζω δίσκους) .

      Έτσι λοιπόν το βιβλίο και ο δίσκος ήταν για μένα τα πιο πολύτιμα αντικείμενα μέσα στο σπίτι.

Το δεύτερο βιβλίου ήταν δώρο από όλη μου την τάξη οι 8 τόμοι Λωρας Ιγκλς ' το μικρό σπίτι στο λιβάδι στα γερμανικά φυσικά.

 Έχετε παραπάνω από μία αξιόλογη βιβλιοθήκη με πάρα πολλά εξαντλημένα βιβλία. Θα ήθελα να μας πείτε τι θα βρει ένας αναγνώστης χαζεύοντας την και ποιο είναι το πιο παλιό βιβλίο που έχετε;

Έχω 2.836 βιβλία  πολιτικά, ιστορικά, κοινωνικά ,ποίηση  φυσικά Αγκάθα Κρίστι , τα κλασικά όλα όπως

 Η καλύβα του μπάρμπα Θωμά,

Μικρές Κυρίες. , 

Χωρίς οικογένεια ...

Όλα του Κρυστάλλη ,του Λουντέμη ,του Χρηστοβασίλη 

Ζορζ Σαρή Έλλη Αλεξίου Κατίνα Παππά ...

Καραγάτσης, Καρκαβίτσας ,Γκάνας

Καιροφύλας 

Φυσικά την αγαπημένη μου Αλκυόνη Παπαδάκη 

Και την αγαπημένη μου Ρόζαμουντ Πιλσερ.

Όμηρο  Επίκουρο

Φυσικά  Στέφαν Τζβαιχ

Χάξλεϋ Ντίκενς... Καμιλλερι

Ε...έχω και ρομαντικά Αρλεκιν ναι ναι Βιπερ..

Έχω, και είμαι  πάμπλουτη πιστέψτε με κυρία Παρασκευή Παρίσση ,113 λευκώματα  ιδίως για την Ήπειρο (Σπύρος Μαντάς γεφύρια) , τα ποτάμια της, τις καμινάδες της ,τα αρχοντικά της ,μέσα από τον φακό του Μπαλάφα ,φίλο και συνεργάτη του παππού μου ( κτηνίατρος με σπουδές στην Ιταλία τότε και φωτογράφο  μια τέχνη που έμαθε στην εξορία της Τασκένδης λόγω πολιτικών φρονημάτων η εξορία)

Λευκώματα της Κέρκυρας και γενικότερα του Ιονίου μιας και η καταγωγή των γονιών μου είναι από Θεσπρωτία και Κέρκυρα.

Αλλά και πολλά λευκώματα για μοναστήρια της Ηπείρου ένα δίτομο έργο.

Σας λέω είμαι πάμπλουτη  .

Έχω λεύκωμα με φωτογραφίες από την ζωή του Πηλίου από τον πρώτο φωτογράφο των χωριών το 1947 .

Επίσης έχω βιβλίο του 1789 τυπωμένο στην Ιταλία 

Έχω και φωτογραφίες της οικογένειας μας από το 1895!

3 όμως που έχω .....Είναι τα πιο συγκλονιστικά βιβλία πιστέψτε με και είναι τα εξής:

ΛΙΛΙΚΑ ΝΑΚΟΥ

Η κόλαση των παιδιών

Ιουλία Περσάκη:

Κατοχή και πείνα

Κατίνα Παππά

Σε ένα γυμνάσιο Θηλέων

Ποιο είναι το αγαπημένο σας είδος Λογοτεχνίας; Προτείνετε μας ένα βιβλίο για να διαβάσουμε

  Χμ..μου αρέσουν τα πολιτικά βιβλία, έχω και την πετριά στο αίμα μου μέσα ,ξέρεις ο παππούς μου έγινε  βουλευτής στην βουλή των Ελλήνων ,πρόεδρος στο χωριό μας παμψηφεί!!! Έφερε το λεωφορείο στο χωριό, το ταξί ,άνοιξε δρόμους στο χωριό κόβοντας πρώτα τα δικά του χωράφια για να δώσει το παράδειγμα στους συγχωριανούς του δεν έλεγε, έπραττε.

Πολιτικά λοιπόν βιβλία με καθηλώνουν ,διάβασα πριν λίγο καιρό το ΧΡΗΜΑ ΤΟΥ Εμίλ Ζολά

Τι να σας λέω τώρα ένα βιβλίο που περιγράφει την σημερινή πολιτικοοικονομική ζωή, ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1860. 

Είμαι των άκρων όμως  λατρεύω την Αλκυόνη μου ,την Πίλτσερ τον Τζβάιχ και τον Χρηστοβασίλη ,την Νάκου και την Έλλη Αλεξίου που κι αυτά έχουν την πολιτική πλοκή τους. Πιο συγκλονιστικά βιβλία .

                                      

Ράδιο Ένωση 97,3 και η εκπομπή σας ''Βύσσινο και Νεράντζι''(  facebook) . Μία εκπληκτική ραδιοφωνική εκπομπή που αγαπάω πάρα πολύ και την απολαμβάνω πάντα, γιατί εκτός από τους συγγραφείς που φιλοξενείτε και τα βιβλία που δίνετε δώρο είστε εξαιρετική συνομιλήτρια… χείμαρρος που δεν χορταίνει ο ακροατής να σας ακούει. Πείτε μας για αυτήν την προσπάθεια που είναι εθελοντική και πότε μπορεί να σας ακούσουν οι ακροατές σας και λίγα λόγια για την πορεία σας στο ραδιόφωνο;

    Πριν από εσάς κάνει εκπομπή ο γιός σας, ο Δονάτος Άδωνις ο πιο μικρός ραδιοφωνικός παραγωγός και  πραγματικά συγχαρητήρια. Θα ήθελα να την μάθουν οι αναγνώστες μας για αυτό πριν μιλήσω μαζί του θα ήθελα να μας την παρουσιάσετε εσείς.  

     Ραδιόφωνο...34 χρόνια από 12 ετών παρακαλώ κάνω ραδιόφωνο ,φυσικά εμένα δεν με έχει βραβεύσει κανείς φορέας ,δεν με έβγαλαν ως παιδί θαύμα ,δεν με φωτογράφισαν και ΔΕΝ ΠΛΟΥΤΙΣΑ.

      Ράδιο Ένωση 97,3 κάθε Παρασκευή στις 17:00

Στο σχολείο μας στη Γερμανία στην όμορφη πόλη μας το Düsseldorf στην περιοχή  Benrath στο παλάτι μας εκεί που γεννήθηκα, γιατί ένα μέρος του  παλατιού  το είχαν κάνει για πολλά χρόνια γυναικολογική κλινική και ερευνητικό κέντρο για το πανεπιστήμιο μας .

Τώρα πλέον είναι μουσείο , εστιατόριο και  κέντρο για δεξιώσεις και συνέδρια.

Εκεί λοιπόν απέναντι από το παλάτι με την λίμνη του, ήταν το σχολείο μου αλλά έκανε την σουλάτσα του και ο Ρήνος μας το καμάρι της πόλης μας.

Σε όλα τα σχολεία  λειτουργεί ραδιόφωνο για να ακούν οι μαθητές το μάθημα του λόγου της έκθεσης, έκφρασης αλλά  και να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους.

Έτσι λοιπόν άρχισα με τα νέα του σχολείου μας, το πρόγραμμα μα,ς τις αλλαγές ,πότε γράφαμε διαγωνίσματα ,τις κάποιες αδικίες, τις εκδηλώσεις μας κλπ.

Αργότερα πήρα κι άλλη εκπομπή και παρουσίαζα κάθε δίσκο που κυκλοφορούσε σε  Αμερική,  Ισπανία, Ιταλία ,Ελλάδα ιδίως όμως έδινα βάση στα Ροκ ,περιέγραφα το εξώφυλλο μεγάλη υπόθεση το εξώφυλλο καθώς και τους τίτλους και την διάρκεια του κάθε τραγουδιού. Διάβαζα ιδίως το περιοδικό Bravo  , και κοιτούσα στο κανάλι ZDF δύο μουσικές εκπομπές που μάλιστα συχνά πυκνά καλεσμένες ήταν η κυρία Μούσχουρη και η κυρία Λέανδρος καθώς και ο Τέλης Σαβάλας αλλά και ο Λειβαδίτης, Κώστας Κορδαλής ο οποίος ήταν νούμερο ένα στην Γερμανία μέχρι πριν 3 χρόνια που πέθανε και μάλιστα έβαλα και στο ράδιο Ένωση 97, 3 αφιέρωμα τότε.

Έτσι λοιπόν δεν έτρωγα και τα λεφτά που έβγαζα στο εστιατόριο μας τα αγόραζα δίσκους ,είχα και να μοιάσω όμως δίσκους αγόραζε πολλούς και ο πατέρας μου ,έπιπλα δεν είχαμε μόνο ράφια για στερεοφωνικά ηχεία, δίσκους και βιβλία στο σπίτι μας και ακόμη έτσι είναι...

Αργότερα πήρα εκπομπή και στο Ελληνικό σπίτι ,έλεγα ειδήσεις από την Ελλάδα με δελτία τύπου και ειδήσεις της περιοχής μας, της πανέμορφης πόλης μας το Düsseldorf μας.

Μετά από 3 χρόνια είχα γίνει γνωστή στην πόλη μου και γυρνούσα με ένα κασετοφωνάκι για να γράφω συνεντεύξεις και ομιλίες κλπ.

Ο γιος μου με ξεπέρασε όμως άρχισε στα 8 και κάτι εκπομπή εδώ στο Ράδιο Ένωση 97, 3 και πραγματικά του βγάζω το καπέλο, γιατί είναι πάντα  στην ώρα του και φάνηκε πως δεν ήταν καπρίτσιο ,έχει το δικό του κοινό ,δίνει δώρα κάνει συνεντεύξεις ..Πολύ τον χαίρομαι αλήθεια σας λέω ,αλλά και τον βλέπω και ως ανταγωνιστή πολλές φορές και κρύβω τον καλεσμένο που θα έχω.

Ξέρετε μου έκλεψε την κυρία Αλκυόνη Παπαδάκη και πλέον παρουσιάζει εκείνος τα βιβλία της ..

Με το ραδιόφωνο βελτίωσαν τους βαθμούς μου ,αλλά και με τις δουλειές που ανακοινώναμε στις εκπομπές μας ,ξέρετε κάθε σαββατοκύριακο εμείς δουλεύαμε ,πηγαίναμε ψώνια σε ηλικιωμένους, καθαρίζαμε τα σπίτια τους, πηγαίναμε στο Γηροκομείο μας και διαβάζαμε στους παππούδες και τις γιαγιάδες, τους κάναμε συντροφιά παίρναμε και χαρτζιλίκι αλλά και την επιστολή την δίναμε κάθε Δευτέρα και λέγαμε σε ποιο μάθημα θέλουμε να μας ανεβάσουν τον βαθμό μας.

Έτσι έμαθα να δουλεύω και να είμαι πάντα στην ώρα μου και φυσικά να γνωρίζω τις δυσκολίες της ζωής.

Εμείς στην Γερμανία δεν περιμέναμε να μας ταιζουν οι γονείς μας ή να μας νοικιάζουν σπίτια για σπουδές και ρεμπελιό δουλεύαμε όλα τα παιδιά.

Εδώ να πω πως και ο γιος μου από 9 ετών δουλεύει σε φυτώριο στο  ωράριο του και κάθε καλοκαίρι παίρνει και χαρτί για το βιογραφικό του.

Η δουλειά σας είναι πάρα πολύ δύσκολη, είστε Εγκληματολόγος , έρχεστε σε επαφή με πολύ κόσμο και με πολύ άσχημες καταστάσεις. 

Τελικά η Λογοτεχνία αντλείτε από την ζωή ή οι δύσκολες καταστάσεις την ξεπερνούν; Αν έπρεπε να μας προτείνετε ένα βιβλίο που στηρίζετε στην δουλειά σας πιο θα ήταν;

Εγκληματολογία. 

Ξέρετε είμαι ένα παιδί που έχει περάσει πολλά ,έχασα τον αδερφό μου σε ατύχημα ενώ ήμουν μέσα στο αυτοκίνητο κι εγώ, ήταν οδηγός στην F1 στους δοκιμαστικούς οδηγούς αλλά έχω χάσει και...αφήστε όμως είναι πολύ σκληρό αυτό για να σας το πω..

Στα 9 μου είδα βιασμό καθώς επέστρεφα από το σχολείο μου ,στην εκκλησία μας την καθολική της γειτονιάς μας στην Adolf Kaltenbach Str,στο  Holthausen .Το κοριτσάκι πιο μικρό από μένα εκείνος ένας κοκκινομάλλης μεθυσμένος εγώ κρύφτηκα στον muhleimer ( σκουπιδοτενεκέ ) και μόλις αυτός τελείωσε έτρεξα σπίτι ούτε 300 μέτρα δεν ήταν και μάλιστα η γειτονιά μας είναι μια ήσυχη υπέροχη και γεμάτη λουλούδια και πάρκα γειτονιά ,και ο πατέρας μου πήγε βρήκε το κοριτσάκι πήραμε τηλ την αστυνομία και περιμέναμε εκεί.

Από τότε λοιπόν είπα αυτό θα κάνω θα πιάσω όλους αυτούς που κάνουν κακό στα παιδιά.

Μετά άρχισα μαθήματα που τα διδάσκουν μέσα στις φυλακές ανηλίκων αλλά και στων ενηλίκων.

Εκεί έμαθα όλα όσα γνωρίζω .

Καλό το διάβασμα, το πανεπιστήμιο, οι καθηγητές αλλά οι φύλακες μου έμαθαν όλα όσα γνωρίζω.

Σήμερα αυτό που βλέπω στην Ελλάδα το έχω δει από μικρή στη Γερμανία την Ολλανδία, το Βέλγιο που πηγαίναμε συχνά στα αδέρφια του μπαμπά μου και φυσικά όλα αυτά τα κράτη που σας λέω είναι δίπλα στην πόλη μας, συνορεύουμε με όλα.

                                                                                                 

        Ποια είναι η άποψη σας για τα Λογοτεχνικά δρώμενα; Τι είναι αυτό που σας αρέσει και τι είναι αυτό που σας χαλάει τη διάθεση; Τα παιδιά μας ξέρουν να διαβάζουν Λογοτεχνικά βιβλία; Το σχολείο τα βοηθάει να ανοίξουν τα φτερά τους και να πετάξουν μέσα σε αναγνωστικά ταξίδια;

                                                                Θα σας απαντήσω ειλικρινά.

Έχω πολλούς φίλους συγγραφείς που με έχουν τιμήσει στις εκπομπές μου και που είναι εξαιρετικοί ,αξιόλογοι και ευγενέστατοι.

Αυτό που με στενοχωρεί όμως είναι το εξής :

Στα σχολεία ( δεν λέω όλα ) αλλά η πλειοψηφία ΔΕΝ καλούν τους συγγραφείς να μιλήσουν στα παιδιά αλλά μένουν στο ηλίθιο αυτό σύστημα που έχουν εδώ, δηλαδή διαβάζω-παπαγαλίζω, γράφω περνάω στο πανεπιστήμιο και ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙΠΟΤΕ, γιατί η παπαγαλία ΔΕΝ μένει δεν είναι γνώση.

Είναι προτιμότερο να γνωρίζουν συγγραφείς ποιητές ,τεχνίτες κλπ τα παιδιά αλλά και γιατρούς να ρωτούν, να μαθαίνουν χρηστικά πράγματα,  φυλακισμένους ,αρρώστους ...

Έτσι λοιπόν δεν έχουν χρόνο από την παπαγαλία να διαβάσουν κάτι άλλο  ιδίως μετά το γυμνάσιο .

Βγαίνουν και πολλά πάρα πολλά βιβλία και το παράπονο των αναγνωστών είναι οι 800 σελίδες που βλέπουν και αφήνουν τα βιβλία και παίζουν με το κινητό μικροί και μεγάλοι, το λέω αυτό γιατί έχω κάνει έρευνα ,φοβάμαι λέει κάποιος κύριος πως μέχρι να το διαβάσω θα το ξεχάσω 800 σελίδες τι να τις κάνω;

Αυτό με στενοχωρεί πάρα πολύ .

Αντιθέτως ο κόσμος αγαπάει και δίνει χρήματα σε λευκώματα αλλά και σε παλαιά βιβλία το βλέπω κάθε χρόνο στα παζάρια.

Πολλά νέα παιδιά ψάχνουν λεπτά βιβλία και παλαιά.

Επίσης γνωρίζω ακροάτρια φιλόλογο που είπε στους μαθητές της δεν θα σας βάζω εργασίες σαββατοκύριακο για να πάρετε βιβλίο από την βιβλιοθήκη, να διαβάσετε και ο γυμνασιάρχης της έκανε παρατήρηση και της έδωσε 3 ήμερη αργία!!

Από τότε η κοπέλα ΔΕΝ ξαναμίλησε για βιβλία στα παιδιά.

Συγνώμη αλλά το σχολείο φταίει κ μην μου πείτε αυτό το ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ,  μόνο ο καθηγητής έχει δύναμη στον μαθητή τέρμα .

Εγώ μόνο τους καθηγητές μου άκουγα  επιτέλους πια με αυτό το ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΑΥΤΟ,  ΤΟ ΑΛΛΟ ,ΤΟ ΠΑΡΑΛΛΟ.

Ποιο βιβλίο  έχετε αγαπήσει πολύ; 

       Αγαπημένο βιβλίο ε;

Η Πιπιλαγκστρουφ

η Μόμο και ο Πούμουλκ

3 βιβλία που τα λατρεύω γιατί μου δώσανε δύναμη και φτερά στα δύσκολα χρόνια που δεν είχα μαμά αδερφό ...

 Είστε μία γυναίκα με άποψη και όποιος σας γνωρίζει το ξέρει καλά. Όταν ένα βιβλίο δεν σας αρέσει τι κάνετε; Το συνεχίζετε ή το παρατάτε για να διαβάσετε το επόμενο; Θα πείτε την άποψη σας για αυτό αν σας ζητηθεί;

       Όταν το βιβλίο φτάσει στις 10 σελίδες και δεν μπορώ να το κρατήσω ανοιχτό το κλείνω τέλος.

Και πιστέψτε με δεν έχω πέσει ποτέ έξω .

Έχω αγοράσει βιβλίο γιατί το είχε μια κοπέλα στα χέρια της ενώ περπατούσε στην βροχή με ομπρέλα εγώ πίσω της δίχως ομπρέλα και την πλησιάζω ,σκύβω το κεφάλι διαβάζω τον τίτλο πήρα το βιβλίο  πολυσέλιδο 1218 σελίδες και το λάτρεψα 

Επίσης αγόρασα βιβλίο βλέποντας τηλεόραση το κρατούσε δηλαδή η πρωταγωνίστρια για να κάνει τον ρόλο, μου άρεσε ο τίτλος του και το πήρα ,ήταν αφήγηση ενός Ες Ες το διάβασα και επιβεβαίωσα τα λόγια που άκουγα από την γιαγιά μου για τον πόλεμο.

  Γνωρίζω ότι έχετε μία ιδιαίτερη σχέση με την Αλκυόνη Παπαδάκη. Σε ένα βιβλίο της έχει γράψει μία πραγματική ιστορία που την γνωρίζετε καλά. Θα ήθελα να μας πείτε δυο λόγια για αυτό. 

         

Την Αλκυόνη μου την γνώρισα από έναν τίτλο που μου άρεσε πολύ.

Δεν είχα χρήματα μαζί μου, μόλις είχα κατέβει Ελλάδα για καλοκαίρι  και σκέφτηκα θα το πάρω άλλη μέρα και κατά τύχη μετά από λίγες μέρες μου το δώρισαν δύο συνάδελφοί μου !

'Είναι το σκισμένο ψαθάκι ' 

Η εγγόνα που περιγράφει η Αλκυόνη μου στην ιστορία είναι ίδια εγώ από ...στόμα και λόγια.

Το έχω διαβάσει 4 φορές το έχω σε 3 αντίτυπα στο πατρικό μου, στης γιαγιούλας μου, στο σπίτι μου...Το λατρεύω έτσι την έψαξα και την γνώρισα από κείνη την ημέρα έχω ένα δέσιμο μαζί της που δεν μπορώ να εξηγήσω το γιατί.

Της αφηγήθηκα λοιπόν την ιστορία ενός παιδιού που μπήκε φυλακή γιατί σκότωσε τον...δεν λέω και την αποφυλάκιση του και τα βιβλία της Αλκυόνης που του έκαναν παρέα. Αυτό το παιδί σπούδασε μέσα στην φυλακή και...αχ διαβάστε το σας παρακαλώ ...

Επίσης στο βιβλίο του δράκου ΜΑς τίμησε βάζοντας το όνομα Δονάτος και Δονατέλλα στους ήρωες του βιβλίου.

Την αγαπάω πολύ, δεν μπορώ να σας πω πόσο πολύ ,πάρα πολύ ,πολύ όμως.

  Υπάρχει ένα μικρό αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα που πραγματικά αγαπάει τη Λογοτεχνία αλλά παραμένει μικρό δυστυχώς. Γιατί πιστεύετε συμβαίνει αυτό; Δεν είναι στην κουλτούρα μας η ανάγνωση;

       

Χμ..θα σας απαντήσω αλλιώς ,είμαστε στο νησί μου στους Κορφούς μας, και επιστρέφουμε από το παλάτι της Sissi  με το αστικό για το κέντρο μεσημεράκι, το αστικό είναι γεμάτο τουρίστες και είναι  μια κοπέλα στις σκάλες του αστικού όρθια φυσικά και έχει το βιβλίο της στο χέρι και διαβάζει ,και γυρνάει ο υιός μου και μου λέει: βλέπεις μαμά; η κοπέλα διαβάζει κι ας είναι σαν σαρδέλα !!.

Έχετε παρατηρήσει τις παραλίες; Εννοείται πως στη θάλασσα έχουμε χρόνο, διαβάζουμε, λύνουμε σταυρόλεξα, περιοδικά κλπ οι Έλληνες παίζουν στο κινητό και μιλούν δυνατά για να πουν τι μάρκα αυτοκίνητο έχουν και σε ποια μπουζούκια πήγαν και τι έχουν στα νύχια τους.

 Υπάρχουν στους 100 / 2 που διαβάζουν.

Φταίει το ΣΧΟΛΕΙΟ επιμένω εδώ έχουν μισήσει τα παιδιά το διάβασμα της παπαγαλίας, δεν  δέχεται ο καθηγητής και το υπουργείο  ούτε συμπέρασμα κειμένου, μόνο παπαγαλία ,αυτό φταίει τέλος μόνο αυτό.

 Τι θα λέγατε στους αναγνώστες μας για να απολαμβάνουν το αναγνωστικό τους ταξίδι;

      Όταν ανοίγουν ένα βιβλίο να κλείνουν όλους τους άλλους έξω και να ζουν αυτό που διαβάζουν, να το ζουν, να μπαίνουν στη θέση των ηρώων.

Και κάτι τελευταίο.

Όταν γράφουν κάποιοι άνθρωποι κριτική για ένα βιβλίο να ΜΗΝ γράφουν πολλά και ακατανόητα για να δώσουν μια δήθεν αίγλη κτλ.

Γράψε βρε παιδί μου το βιβλίο αυτό Ο Γκιούλιβερ ας πούμε ,είναι ένα βιβλίο που θα σου μάθει τον κόσμο δίχως να ταξιδέψεις και να ξοδέψεις ,θα καταπλήξεις τα πλήθη από αυτά που θα μάθεις.

Οι  σάλτσες και τα αλαμπουρνέζικα  όπως έλεγε ο Χριστιανόπουλος ,δεν βοηθούν τον αναγνώστη.

Ο φίλος μου ο Καλαμίτσης μου είπε μια φορά: ξέρεις γιατί δεν διαβάζουν οι Έλληνες; Γιατί θέλουν να κάνουν επιστήμη βλακείας.

Σας ευχαριστώ θερμά για την συζήτηση μας.

Παρασκευή Π.

Κυρία Παρασκευή Παρίσση μου ξυπνήσατε πολλά με αυτές τις ερωτήσεις και σας ευχαριστώ από καρδιάς ,θέλετε να το κάνουμε και στο ραδιόφωνο εσείς να με ρωτήσετε κι εγώ να σας απαντώ;

Πολύ θα μου άρεσε αλήθεια σας λέω

 

Πολύ με ευχαρίστησε αυτό μου δώσατε, φτερά δεν ξέρω γιατί.

Να έχετε την οικογένεια σας  πάντα καλά και να ταξιδεύετε νοερά και κυριολεκτικά.-

Δονατέλλα  Κ

Για το Love Book Diary