Η ΜΑΝΤΟΝΑ ΜΕ ΤΟ ΓΟΥΝΙΝΟ ΠΑΛΤΟ

     Η Μαντόνα με το γούνινο παλτό είναι ένα φοβερό βιβλίο που με κυριάρχησε από τις πρώτες σελίδες του και δεν το πίστευα. 

ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

  Πραγματικά είναι ένα βιβλίο που με ταξίδεψε στην Τουρκία, στην Γερμανία και μου επιβεβαίωσε ακόμη μια φορά ότι ο άνθρωπος ερωτεύεται όπως θέλει και μπορεί. Με συγκίνησε, με έκανε να αγαπήσω τον κεντρικό ήρωα τόσο πολύ, που αν τον συναντούσα θα του έκανα μια ζεστή αγκαλιά και θα του έλεγα προχώρα μπροστά, γιατί η ζωή είναι πικρή, δύσκολη, αλλά αξίζει να εισπνέεις τα αρώματα της όσο είσαι ακόμη ζωντανός και δεν χρειάζεται να σε θάβουν, όταν ο χτύπος της καρδιάς σου δίνει αίμα στις φλέβες σου. Κανείς δεν αξίζει να είναι θαμμένος ζωντανός, να κυκλοφορεί χωρίς νόημα στην ζωή, έτσι και αλλιώς υπάρχουν κάποιες συγκυρίες που ξεπερνάν την ανθρώπινη επέμβαση.

Η ζωή και η ανέχεια διδάσκουν πολλά πράγματα στον άνθρωπο.

       Θα σας ομολογήσω ότι όταν διάβαζα το βιβλίο ήμουν τόσο ικανοποιημένη από το κείμενο, την γραφή και την ιστορία, που στην ερώτηση τι είναι καλό βιβλίο που κάνω συνήθως στους αναγνώστες θα απαντούσα η ίδια… αυτό που διαβάζω τώρα, την Μαντόνα γιατί είναι τόσο ανθρώπινο, τόσο καλογραμμένο που μου καλύπτει όλες τις ανάγκες μου για τροφή που θέλω να πάρω από ένα βιβλίο.

    Ο συγγραφέας έχει καταφέρει μέσα από τον αφηγητή που δεν γνωρίζω το όνομα του να περιγράψει στο έπακρο την ψυχική μοναξιά του κεντρικού ήρωα, σε υπερθετικό βαθμό ακόμη και τις ελπίδες που γεννιούνται μέσα του , χωρίς κάποιος να τις ικανοποιεί για να τις δει να πεθαίνουν πάλι … τόσο απλά μαγικό. Ένιωσα τόσο πολύ την ψυχοσύνθεση του ήρωα, που ήταν σαν να τον γνώριζα χρόνια και αυτός μου ξεγύμνωνε την ψυχή του, μου την παρέδιδε στα πόδια μου και εγώ δεν τολμούσα να μιλήσω για να μην χαλάσω την ροή , που σαν χείμαρρος έρεε το χειμώνα.Όλες οι σκέψεις του και τα εσώψυχα του αναδύονται στην επιφάνεια αναγνώστη για αυτό να το προσέξεις καλά όταν το διαβάσεις το βιβλίο.

     Πάμε λίγο να σας περιγράψω τον ήρωα και να τον γνωρίσετε μέσα από τα δικά μου μάτια. Ο Ράιφ είναι ένας ευαίσθητος, ευγενικός, μετρημένος άνθρωπος με ένα πικρό χαμόγελο στα χείλη και με μελαγχολικά μάτια. Φυσικά η πρώτη σκέψη είναι ότι κάτι έχει περάσει στην ζωή του που τον στιγμάτισε.Διακατέχεται από έναν φόβο να εκφραστεί για αυτό προτιμάει να γράφει, του είναι πιο εύκολο , αφού συμπεριφέρεται σαν αόρατος!Ο Ράιφ έχει γυρίσει την ράχη του στους ανθρώπους , δεν ενδιαφέρετε τι σκέφτονται και είναι εγκλωβισμένος στον εαυτό του.Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι ζει περισσότερο μέσα στο κεφάλι του παρά μέσα στον κόσμο και αυτό, γιατί μία φορά πίστεψε σε έναν άνθρωπο , πληγώθηκε και από εκεί και πέρα δεν μπορούσε να εμπιστευτεί ποτέ κανέναν.

Η ΜΑΝΤΟΝΑ ΜΕ ΤΟ ΓΟΥΝΙΝΟ ΠΑΛΤΟ

    Διαβάζοντας πολλές φορές αναρωτήθηκα αν οι άνθρωποι μπορούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον και αν ναι ως πιο σημείο είναι αυτό εφικτό;Και το πιο σημαντικό… βλέπεις τους ανθρώπους όπως είναι ή αλλιώτικα, δηλαδή όπως θέλεις να είναι ;Το μόνο σίγουρο είναι ότι πολλές φορές για να δούμε κάποιον πρέπει να σκοντάψουμε πάνω του!!!Για σκέψου το λίγο αυτό και απάντησε μου σε παρακαλώ.Και τέλος μπορεί ένας πίνακας να σε επηρεάσει τόσο πολύ , ώστε να ερωτευτείς το πρόσωπο που απεικονίζει ; Ναι μπορεί να γίνει και η ιστορία μας το επιβεβαιώνει . Στην προκειμένη περίπτωση το πορτρέτο απεικονίζει μία γυναίκα διαφορετικής εθνικότητας που ο ήρωας μας θα την αγαπήσει παράφορα και ο έρωτας που θα γεννηθεί μέσα από την σχέση αυτή θα δώσει τη σκυτάλη στην απογοήτευση παρόλο που χαρίζει τον καρπό του.

  Η Μαντόνα είναι μία σύγχρονη γυναίκα του μεσοπολέμου,κυκλοθυμική, ,λίγο άγρια,λίγο υπεροπτική και πολύ έντονη προσωπικότητα. Έχει ένα κενό μέσα της, γιατί δεν μπορεί να ερωτευτεί, αφού η πίστη και η εμπιστοσύνη της έχουν κλονιστεί  πλέον.Υπέφερε γιατί αναζητούσε κάτι που δεν μπορούσε να το βρει και τυχαία το βρήκε στο πρόσωπο του Ράιφ , που την θαύμαζε τόσο πολύ που ούτε να την αγγίξει δεν μπορούσε.

    Αν ζωή χαρακτηρίζεται από τυχαία γεγονότα , τότε κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με αυτά , απλά σε επηρεάζουν και σου κατευθύνουν την ζωή . Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσα χρόνια και να περάσουν η θάλασσα θα τα ξεβράσει μέσα σε γυάλινο μπουκάλι και το μήνυμα που θα έχει μέσα θα σε εκπλήξει!

Αυτό το γεμάτο μελαγχολία βιβλίο εκδόθηκε το 1940 χωρίς να σημειώσει ιδιαίτερη επιτυχία. Εβδομήντα χρόνια μετά, το βιβλίο εξελίσσετε σε best seller και αναγνωρίζετε διεθνώς.Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει άφθονο φωτογραφικό υλικό του συγγραφέα καθώς και Επίμετρο που μαθαίνεις εξαιρετικά πράγματα για την ζωή και το έργο του.Διαβάζοντας το έργο του και την ζωή του δεν είναι δυνατόν να μην προσέξεις πόσα κοινά σημεία έχει ο μυθιστορικός ήρωας του βιβλίου με τον συγγραφέα,τον Sabahattin Ali. Θα σας αναφέρω αυτά που παρατήρησα εγώ τα οποία είναι: Έχουν ζήσει στην Γερμανία και οι δυο, είναι μοναχικοί άνθρωποι,έχουν ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα τους, αγαπούν το διάβασμα και ιδιαίτερα τους Ρώσους συγγραφείς με αποτέλεσμα να θεωρώ ότι το βιβλίο αυτό είναι μια ημιαυτογραφία του ίδιου του συγγραφέα.

   Το βιβλίο το αγάπησα, τον ήρωα τον έχω μέσα στην καρδιά μου και σας προτρέπω να το διαβάσετε , γιατί είναι ένας μικρός θησαυρός!

Επισκεφτείτε την σελίδα του βιβλίου

Βιβλίο: Η Μαντόνα με το γούνινο παλτό

Συγγραφέας: Sabahattin Ali

Μετάφραση - Επίμετρο : Ε.Ι.Σακαλή

Εκδόσεις:  Printa-roes.gr

Έχει πολύ ενδιαφέρον η ζωή του για αυτό θεωρώ ότι πρέπει να σας τον συστήσω για να τον γνωρίσετε και εσείς!

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Sabahattin Ali

Γεννήθηκε το 1907 στο δήμο Eğridere (τώρα Ardino στη νότια Βουλγαρία ) του Sanjak of Gümülcine (τώρα Κομοτηνή στη βόρεια Ελλάδα), στην Οθωμανική Αυτοκρατορία . Ο πατέρας του ήταν οθωμανός αξιωματικός, ο Σελαχατίν Αλί και η μητέρα του Χουσνί. Η οικογένεια του πατέρα του ήταν από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας. Έζησε στην Κωνσταντινούπολη , Τσανάκκαλε και Έντρεμιτ προτού μπείτε στη Σχολή Εκπαιδευτικών στο Μπαλίκερ. Η στοιχειώδης και μέση σχολική του εκπαίδευση διακόπηκε από τον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο και είχε μια πολύ δύσκολη παιδική ηλικία. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε από το Μπαλικκεσίρ στη Σχολή Εκπαίδευσης της Κωνσταντινούπολης, όπου αποφοίτησε το 1926 με πιστοποιητικό δασκάλου. Τα διάφορα ποιήματά του και τα διηγήματά του δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες μαθητών του σχολείου. Αφού υπηρέτησε ως καθηγητής στο Yozgat για ένα έτος, απέκτησε υποτροφία από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και σπούδασε στο Πότσνταμ της Γερμανίας από το 1928 έως το 1930. Όταν επέστρεψε στην Τουρκία, δίδαξε γερμανική γλώσσα στα γυμνάσια Aydın και Konya .

Αργότερα χρόνια

Ενώ υπηρετούσε ως δάσκαλος στην Konya , συνελήφθη για ένα ποίημα που έγραψε επικρίνοντας τις πολιτικές του Atatürk και κατηγορήθηκε για την απόλυση δύο άλλων δημοσιογράφων. Έχοντας εκτίσει την ποινή του για αρκετούς μήνες στην Κόνια και στη συνέχεια στη Φυλακή Φρούριο Σινώπη , απελευθερώθηκε το 1933 σε μια αμνηστία που δόθηκε για την επέτειο της 10ης επετείου από τη διακήρυξη της Δημοκρατίας της Τουρκίας . Στη συνέχεια υπέβαλε αίτηση στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας για άδεια να διδάξει ξανά. Αφού απέδειξε την πίστη του στον Atatürk γράφοντας το ποίημα " Benim Aşkım"(κυριολεκτικά: Η αγάπη μου ή το πάθος μου), ανατέθηκε στο τμήμα εκδόσεων στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας. Ο Σαμπαχτίν Αλί παντρεύτηκε την Αλίγι στις 16 Μαΐου 1935 και είχε μια κόρη, τον Φιλιζ. Έκανε τη στρατιωτική του θητεία το 1936. κλήθηκε πίσω στη στρατιωτική θητεία δύο φορές κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, όπως και οι περισσότεροι Τούρκοι ενήλικες άνδρες εκείνη την εποχή. Φυλακίστηκε ξανά και απελευθερώθηκε το 1944. Είχε επίσης ιδιοκτησία και επιμελήθηκε μια δημοφιλή εβδομαδιαία εφημερίδα με τίτλο " Marko Paşa " (προφέρεται "Marco Pasha"), μαζί με τον Aziz Nesin . 

Θάνατος

Προτομή του Sabahattin Ali στη γενέτειρά του στο Ardino , επαρχία Kardzhali, Βουλγαρία.

Με την απελευθέρωσή του από τη φυλακή, υπέστη οικονομικά προβλήματα. Η αίτησή του για διαβατήριο απορρίφθηκε. Σκοτώθηκε στα βουλγαρικά σύνορα, πιθανώς την 1η ή 2η Απριλίου 1948. Το σώμα του βρέθηκε στις 16 Ιουνίου 1948. Πιστεύεται γενικά ότι σκοτώθηκε από τον Αλί Ερτέκιν, λαθρέμπορο με συνδέσεις με την Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας , ο οποίος είχε πληρώθηκε για να τον βοηθήσει να περάσει τα σύνορα.  Μια άλλη υπόθεση είναι ότι ο Ερτεκίν τον παρέδωσε στις υπηρεσίες ασφαλείας και σκοτώθηκε κατά την ανάκριση. Πιστεύεται ότι τελικά σκοτώθηκε από την τουρκική κυβέρνηση λόγω των πολιτικών του απόψεων. 

Η 100ή επέτειος του Sabahattin Ali γιορτάστηκε στη βουλγαρική πόλη Ardino στις 31 Μαρτίου 2007. Ο Ali είναι γνωστός συγγραφέας σε αυτήν τη χώρα, επειδή τα βιβλία του έχουν διαβαστεί σε σχολεία στη Βουλγαρία από τη δεκαετία του 1950.

Κληρονομιά

Το σύντομο μυθιστόρημά του "Madonna in A Fur Coat" (1943) θεωρείται ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα στην τουρκική λογοτεχνία. Οι μεταφράσεις του έφτασαν πρόσφατα στις λίστες των best seller και πούλησε τον αριθμό των αντιγράφων στη χώρα γέννησής του.  Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στις σελίδες της καθημερινής Hakikat, 1941–42, σε 48 δόσεις. Με αυτό το μυθιστόρημα, ο Sabahattin Ali έγινε ένας από τους δύο Τούρκους μυθιστοριογράφους των οποίων τα έργα έφτασαν στα Penguin Classics  . Άλλοι είναι το "The Time Regulation Institute" του Ahmet Hamdi Tanpinar 

Βιβλιογραφία

Διηγήματα

• " Değirmen " (1935) (Μύλος)
• " Kağnı " (1936) (Oxcart)
• " Ses " (1937) (φωνή)
• " Yeni Dünya " (1943) (Νέος Κόσμος)
• " Sırça Köşk " (1947) (The Glass Palace)

Παίζει

• Esirler (1936) (Κρατούμενοι)

Μυθιστορήματα

• Kuyucaklı Yusuf (1937) (Yusuf του Kuyucak). Kuyucakli Yusuf έγινε σε μια ταινία από την τουρκική κρατική τηλεόραση  .
• İçimizdeki Şeytan (1940) (Devil Inside)
• Kürk Mantolu Madonna (1943). (Madonna με γούνα)

Μετάφραση

• Tarihte Garip Vakalar (Παράξενες υποθέσεις στην ιστορία): Άγκυρα , 1936
• Antigone, Sophokles: Κωνσταντινούπολη , 1941
• Romç Romantik Hikaye (Three Romantic Story): Άγκυρα , 1943
• Fontamara, İgnazio Silone: Άγκυρα , 1943
• Gyges ve Yüzüğü (En. Gyges and Ring, Deutch: Gyges und sein Ring Rings), Christian F. Hebbel : Άγκυρα , 1944 

Το 2016 η Madonna in a Fur Coat μεταφράστηκε από τους Maureen Freely και Alexander Dawe : Penguin, London. 

Ποίηση

• Dağlar ve Rüzgâr (1934 - Δεύτερη Έκδοση 1943). (Βουνά και άνεμος)

Πηγή : WIKIPEDIA

Όταν πιάνω στα χέρια μου καλή Λογοτεχνία.... την αγαπάω ακόμη πιο πολύ!

Παρασκευή Παρίσση