ΓΙΟΥΛΑ Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΓΙΟΥΛΑ Γ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ : ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

Έχω την χαρά να φιλοξενώ στο Love  Book Diary την συγγραφέα Γιούλα Γ. Κωνσταντοπούλου με αφορμή το βιβλίο της που κυκλοφορεί από Άνεμος Εκδοτική.

Καλώς ήρθατε στο Love Book Diary κυρία Κωσταντοπούλου.

  Το βιβλίο Αμέλια κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνεμος και σας εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Πώς ήταν αυτό το ταξίδι από την πρώτη λέξη που γράψατε μέχρι να το δείτε τυπωμένο και να πάρετε το αντίτυπο στα χέρια σας; Το συγγραφικό ταξίδι της Αμελίας διήρκεσε πάνω από δυο χρόνια και είμαι σίγουρη ότι η ηρωίδα σας έγινε επιστήθια φίλη σας.

   Η συγγραφή ενός έργου δεν είναι μια εύκολη υπόθεση ειδικά όταν η πλοκή του ανάγεται σε χρόνους παρελθόντες και σε τόπους που δεν έχει ο/η συγγραφέας ζήσει ή γνωρίσει από κοντά. Αυτό από μόνο του προϋποθέτει μελέτη της Ιστορίας, της γεωγραφίας, και γενικά όλων των παραμέτρων κοινωνικών, πολιτικών, οικονομικών που αφορούν στις συγκεκριμένες περιόδους. Η συγγραφή λοιπόν του έργου μου ήταν μια περιπέτεια σημαντική και πολύ ενδιαφέρουσα με αποκορύφωμα την ημέρα που έγραψα την τελευταία φράση. Τα δύο και πλέον χρόνια «έζησα» κυριολεκτικά και μεταφορικά την ζωή της Αμέλιας, αλλά και των υπολοίπων ηρώων.

  Ποια ήταν τα κίνητρα που επέβαλαν την αφήγηση και την γραφή του βιβλίου Αμέλια;

  Κίνητρά μου ήταν το ενδιαφέρον για τις συγκεκριμένες ιστορικές περιόδους και τους γενέθλιους τόπους των ηρώων μου, αλλά και η αναζήτηση των καταγωγικών μου ριζών με οδηγό μου μαρτυρίες και ενθυμήματα ανθρώπων που βίωσαν τα γεγονότα εκείνης της εποχής.

  Η ιστορία της Αμέλιας επηρεάζεται άμεσα από τα ιστορικά γεγονότα και ως ποιο βαθμό;

  Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον. Ζει σε έναν ορισμένο χρόνο και τόπο, είναι ριζωμένος σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, έχει αναπτύξει την δική του βιοθεωρία και κοσμοθεωρία, δεν παύει όμως να αφουγκράζεται όσα συμβαίνουν στην εποχή του, να επηρεάζεται από τα τεκταινόμενα και τις εξελίξεις, ειδικά όταν αυτές αφορούν τις τύχες ενός ολόκληρου έθνους, όπως συνέβη στην περίπτωση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης και της Μικράς Ασίας στον 20ο αιώνα.

  Θα ήθελα να μας πείτε πώς θα χαρακτηρίζατε την μυθιστορική ηρωίδα σας και αν πιστεύετε ότι αν γύριζε ο χρόνος πίσω θα έκανε τις ίδιες επιλογές;

  Η Αμέλια προέρχεται από μια μεσοαστική οικογένεια. Είναι μία γυναίκα που μεγάλωσε με αρχές, με αγάπη για την πατρίδα της, την οικογένεια, το συνάνθρωπο. Κύριο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς της είναι η ανιδιοτέλεια και μια «αθωότητα» για τις προθέσεις των άλλων, στοιχεία που της υποδείκνυαν κάθε φορά να κάνει τις επιλογές της, και να έχει απόλυτα την ευθύνη γι΄αυτές στην ζωή. Θεωρώ πως αν θα γινόταν να γυρίσει ο χρόνος πίσω θα έπαιρνε και πάλι τις ίδιες αποφάσεις. Διαφορετικά, θα ήταν ένας άλλος άνθρωπος, μια άλλη…

  Διαβάζοντας το βιβλίο ένιωσα ότι η Αμέλια δεν αγαπήθηκε ποτέ αληθινά όπως αξίζει σε μια γυναίκα και βίωσε ένα μοναχικό ταξίδι στην ζωή της. Συμφωνείτε με αυτήν την άποψη; Τελικά ο χαρακτήρας της ήταν τόσο ταπεινός που δεν μπόρεσε να προχωρήσει στην προσωπική της ζωή ή δεν ξεπέρασε ποτέ τα γεγονότα που παίχτηκαν για αυτήν, χωρίς αυτήν;

  Η Αμέλια σε επίπεδο ερωτικό, πραγματικά, δεν αγαπήθηκε στο βαθμό που της άξιζε να αγαπηθεί. Η πεποίθησή της πως η αληθινή αγάπη εδράζεται σε στέρεες βάσεις και φυσικά στην αμοιβαιότητα και, αργότερα, η διάψευσή της, την οδήγησε στην επιλογή μιας μοναχικής πορείας στην ζωή, δίχως να αναζητά άλλον σύντροφο ή συντροφιά πέρα από τις αναμνήσεις της. Ωστόσο, ευτύχησε να έχει δίπλα της ανθρώπους που αξιολόγησαν το μεγαλείο της ψυχής της, την αγάπησαν και σεβάστηκαν τη μνήμη της , όταν ήλθε το τέλος της ζωής της.

  Οι αναμνήσεις μπορεί να φυλάγονται σε μικροπράγματα, όπως είναι ένα χτενάκι, μία φωτογραφία ή μία επιστολή;

  Με την πάροδο του χρόνου, οι αναμνήσεις όχι μόνο χάνουν τη ζωντάνια τους, αλλά μπορεί και να φθείρονται, να γίνονται ξεθωριασμένες εικόνες, ώστε να μην έχουν καμία σχέση με τις σχεδόν «ολοζώντανες» μνήμες που έχουμε από το παρόν. Η διατήρησή τους ή μη επαφίεται στον ίδιο τον άνθρωπο, από το πόσο συχνή είναι η βούληση για «διανοητικές επισκέψεις» στο παρελθόν, από την τήρηση και διατήρηση πραγμάτων που τον συνδέουν με αυτό. Αν κανείς «χάσει» αυτά τα κομμάτια του παρελθόντος του, χάνει κομμάτια της ταυτότητάς του.

  Πιστεύεται ότι μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε ή ο άνθρωπός έχει το ελάττωμα να ξανακάνει τα ίδια λάθη;

  Ασφαλώς και ο άνθρωπος οφείλει να μαθαίνει από τα λάθη του. Βασική προϋπόθεση, βέβαια, να τα αναγνωρίζει, να αποδέχεται το βαθμό υπαιτιότητάς του, να έχει την δύναμη να ζητήσει συγγνώμη και αν είναι εφικτό να επιχειρεί να επανορθώσει. Αυτό είναι το ιδανικό, το δέον… Πόσοι άνθρωποι όμως έχουν το σθένος να παραδεχτούν ότι έσφαλαν, ειδικά όταν αυτή τους η παραδοχή έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα;

  Όσο λιγότερα γνωρίζει κάποιος, τόσο πιο ευτυχής είναι, όσο περισσότερα , τόσο χειρότερο είναι για αυτόν. Θα ήθελα να μου πείτε ποια είναι η άποψή σας και αν τελικά είναι καλό να γνωρίζουμε περισσότερα πράγματα;

   Η γνώση γενικά, ποτέ δεν έβλαψε τον άνθρωπο. Σε επίπεδο όμως ανθρωπίνων σχέσεων πολλές φορές αυτή μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για το ίδιο το πλέγμα των σχέσεων. Αυτό, πιστεύω είναι και το «σκεπτικό» του Ουμπέρτο, στο μυθιστόρημα. Ο ίδιος έχει κατασκευάσει ένα πλέγμα σχέσεων που εξυπηρετεί την ζωή και τα σχέδιά του γι΄ αυτήν. Και αυτήν του τη θεωρία επιχειρεί να την μεταδώσει στην Αμέλια για να αποτρέψει οποιαδήποτε ενέργειά της να μάθει την αλήθεια. Προσωπικά, θεωρώ ότι είναι καλό να προσπαθούμε να αναζητούμε και να ανακαλύπτουμε την αλήθεια των πραγμάτων με όποιο τίμημα. 

  Αν και έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για τις χρονικές περιόδους που διαδραματίζεται η Αμέλια παρόλα αυτά είμαστε ένας λαός ιστορικά αναλφάβητος. Θα ήθελα να μας πείτε την άποψη σας για αυτό και αν συμφωνείτε ;

  Θα συμφωνήσω με την άποψή σας. Η ιστορική παιδεία στην χώρα μας είναι ελλιπής, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αξιόλογες εκδόσεις λείπουν, όμως, οι αναγνώσεις. Η μελέτη της Ιστορίας για τους νέους μαθητές και μαθήτριες ταυτίζεται με την απομνημόνευση και τις γραπτές ή προφορικές εξετάσεις κι έτσι χάνεται η ουσία. Σε μεγαλύτερες ηλικίες κι ανάλογα με τις ασχολίες και το ιδεόγραμμα του κάθε ανθρώπου, το ενδιαφέρον για την Ιστορία είτε μέσω εκλαϊκευμένων επιστημονικών έργων είτε μέσω ιστορικών σειρών και ταινιών είτε και μέσω των ιστορικών μυθιστορημάτων, ανακτάται. Ευτυχώς!

ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗ

  Όλα αναιρούνται στο βωμό των συμφερόντων και των χρημάτων τελικά; Αν είσαι ρομαντικός άνθρωπος θα πονέσεις στην ζωή σου;

  Στην εποχή μας, δυστυχώς αυτό τείνει να είναι το σύνηθες. Το χρήμα και τα προσωπικά συμφέροντα καταπατούν τις ανθρώπινες αξίες. Οι ρομαντικοί και ευαίσθητοι άνθρωποι είναι αυτοί που σε κάθε εποχή- πολύ περισσότερο στην δική μας - υποφέρουν. Αν στις μέρες μας κυριαρχεί το χρήμα και οι σχέσεις των ανθρώπων έχουν επί το πλείστον συναλλαγματική αξία, αυτό , κατά την άποψή μου δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ακολουθούμε το ρεύμα. Υπάρχει και η πορεία κόντρα σε αυτό.

  Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο και τι είναι η ανάγνωση για εσάς κυρία Κωνσταντοπούλου;

  Πολλά τα αγαπημένα αναγνώσματα Ελλήνων και ξένων συγγραφέων, παλαιότερων και σύγχρονων. Ένα έργο που με συγκλόνισε από τα χρόνια της εφηβείας ήταν το “Gone with the wind" ( Όσα παίρνει ο άνεμος) της Margaret Mitchel.

Η ανάγνωση ενός βιβλίου για εμένα είναι καταφυγή και ορμητήριο για νέα ταξίδια του νου και της ψυχής.

Σας ευχαριστώ θερμά!

Παρασκευή Παρίσση

Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

Η Γιούλα Γ. Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και υπηρέτησε για χρόνια στη δημόσια Μέση Εκπαίδευση. Είναι κάτοχος MSc του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και PhD της Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας και Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών.

Έχει συγγράψει διηγήματα. Στην επιστημονική της δραστηριότητα συμπεριλαμβάνονται πάνω από πενήντα άρθρα σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά.

Το έργο της «Αμέλια, Ιχνηλατώντας μνήμες των Ρωμιών της Πόλης» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα και βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.

Εργογραφία:

«Κερτεζίτες αγωνιστές στην Επανάσταση του 1821», Αθήνα 1996.

«Homère, L’ ILIADE illustré par la céramique grecque», Δημιουργία, 1998.

«Ο Ι. Ν. της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Κέρτεζη Καλαβρύτων», Αθήνα 1999.

«Η Εκπαίδευση στην επαρχία Καλαβρύτων κατά την οθωνική περίοδο (1833-1862)», έκδοση Νομαρχίας Αχαΐας, 2009.

Επισκεφτείτε την σελίδα του βιβλίου

Άνεμος εκδοτική • Αιγίνης 14, 11362 Αθήνα • Τηλ.: 210 8223 574 • email: anemosekdotiki@yahoo.gr 

www.anemosekdotiki.gr