ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ:ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ
Έχω την χαρά να φιλοξενώ στο Love Book Diary τον συγγραφέα Αντώνη Αντωνιάδη με αφορμή το βιβλίο του ΝΕΚΡΟΝΟΜΙΚΟΝ, Το χειρόγραφο των νεκρών που κυκλοφορεί από Εκδόσεις ΟΞΥ.
 |
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ |
Καλώς ήρθες στο Love Book Diary
Νεκρονομικόν: Το χειρόγραφο των νεκρών, κυκλοφορεί το 2018 από εκδόσεις Οξυ και αγκαλιάζεται από το Ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Ποια είναι όμως η ιστορία του Νεκρονομικού για να την μάθουν και οι αναγνώστες που δεν έχουν διαβάσει Λάβκραφτ και πού οφείλεται η τεράστια επιτυχία του;
Κατά αρχάς καλή χρονιά σε όλους, με υγεία και όσο το δυνατόν λιγότερες δυσκολίες. Το Νεκρονομικόν είναι μια συγγραφική έμπνευση του Χ. Φ. Λάβκραφτ, το οποίο έκανε αίσθηση στους υπόλοιπους συγγραφείς τρόμου της εποχής του και το χρησιμοποίησαν κι αυτοί στα έργα τους, ενώ άλλοι εμπνεύστηκαν από αυτό ώστε να γράψουν για παρόμοια φανταστικά βιβλία. Ο Λάβκραφτ δεν έγραψε βιβλίο με τίτλο Νεκρονομικόν, αλλά μέσα στα διηγήματά του αναφέρθηκε στην ύπαρξή του, παρουσιάζοντάς το σαν ένα βιβλίο το οποίο είναι καταραμένο, που όποιος το διαβάζει βρίσκει φρικτό θάνατο, γιατί περιέχει τρομερές γνώσεις και πληροφορίες μαγείας και τελετών επίκλησης θεοτήτων και δαιμόνων.
Πολλοί αναγνώστες και συγγραφείς ενδιαφέρθηκαν να μάθουν περισσότερα για το Νεκρονομικόν και ο Λάβκραφτ έγραψε μια περίληψη της ιστορίας αυτού του φανταστικού βιβλίου, σύμφωνα με την οποία ο κανονικός τίτλος του είναι Αλ Αζίφ και το έγραψε ο τρελός Άραβας ποιητής Αμπντούλ Αλχαζρέντ. Το 950 μ.Χ. βρήκε το Αλ Αζίφ και το μετέφρασε στα ελληνικά ο Θεόδωρος Φιλήτας, ο οποίος το ονόμασε Νεκρονομικόν.
Ωστόσο πολλοί αφελείς Αμερικανοί πίστεψαν ότι πραγματικά υπάρχει ένα τέτοιο βιβλίο και άρχισαν να το ψάχνουν σε βιβλιοθήκες, ενώ άλλοι το ζητούσαν προσφέροντας χρηματικές αμοιβές, οπότε βρέθηκαν οι κλασικοί πονηροί που για να εκμεταλλευτούν την αφέλεια των υπολοίπων άρχισαν να διαδίδουν ότι το κατέχουν, ενώ άλλοι έγραψαν ψεύτικα βιβλία μαγείας τα οποία παρουσίαζαν σαν αληθινά και έβγαζαν λεφτά.
Αυτό το ενδιαφέρον του κόσμου σε συνδυασμό με το ότι το έργο του Λάβκραφτ επηρέασε πολλούς συγγραφείς, οι οποίοι ανέπτυξαν μια καινούργια μυθολογία, γνωστή ως μυθολογία Κθούλου, από το όνομα του πιο διάσημου και τρομερού τέρατος στα έργα του Λάβκραφτ, έκανε το Νεκρονομικόν να περάσει στη σφαίρα του θρύλου και να θεωρείται ένα συγγραφικό εύρημα-σταθμός στην ιστορία της λογοτεχνίας τρόμου-επιστημονικής φαντασίας και μυστηρίου.
Διαβάζοντας την περίληψη της ιστορίας του Νεκρονομικού, μου ήρθε η ιδέα να γράψω για το πώς ο Θεόδωρος Φιλήτας βρήκε το Αλ Αζίφ και να περιγράψω τις περιπέτειές του κατά τη μετάφραση και τη μετονομασία του σε Νεκρονομικόν.
Το βιβλίο Νεκρονομικόν κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 2015 από τις εκδόσεις Hippocampus Press. Εδώ υπάρχει μία ιδιαιτερότητα και δεν γίνεται να μην ρωτήσω, αφού η πληροφορία υπάρχει στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Πώς ένα Ελληνικό βιβλίο κυκλοφόρησε πρώτα στο Εξωτερικό και έπειτα στην Ελλάδα; Έπαιξε ρόλο η χρονική περίοδος που γράφτηκε ή ο αρχικός του σκοπός ήταν να εκδοθεί στο εξωτερικό;
Η έμπνευση για να γράψω το Νεκρονομικόν ήρθε την εποχή της οικονομικής κρίσης όταν έπεσαν κατακόρυφα και οι πωλήσεις και οι εκδόσεις νέων βιβλίων. Αυτό το γεγονός σε συνδυασμό με το περιορισμένο ελληνικό αναγνωστικό κοινό και ταυτόχρονα με τα δυο χαρακτηριστικά πολλών Ελλήνων αναγνωστών α) ότι οι Έλληνες συγγραφείς δεν είναι άξιοι σαν τους ξένους, β) θρησκευτικό κόλλημα με οτιδήποτε στερεοτυπικά θα θεωρηθεί αντιχριστιανικό, π.χ. τίτλος Νεκρονομικόν ίσον «Μπουου, σατανικό βιβλίο, μακριά, δεν το διαβάζω» με ώθησαν να τολμήσω να το εκδώσω στις ΗΠΑ.
Έτσι το έγραψα με σκοπό να εκδοθεί πρώτα στο εξωτερικό. Το έστειλα στον διασημότερο Λαβκραφτικό Αμερικάνο συγγραφέα και βιβλιοκριτικό, τον S. T. Joshi, ο οποίος το λάτρεψε και με βοήθησε να το εκδώσω από τον συγκεκριμένο εκδοτικό οίκο που εξειδικεύεται στα βιβλία του είδους.
Διαβάζοντας το βιβλίο σας μου έκανε τεράστια εντύπωση οι γνώσεις σας για την αρχαία Ελλάδα και για τους φιλοσόφους της. Ο αναγνώστης θα ανοίξει ένα καινούργιο παράθυρο στη Λογοτεχνία που το μυστήριο και οι φιλοσοφικές θεωρίες δένονται αρμονικά μεταξύ τους. Θα ήθελα να μας πείτε πώς συνδέονται όλα αυτά και αν θέλατε να δώσετε μία καινούργια πνοή στο έργο του, η οποία δεν υπήρχε μέχρι σήμερα;
Από τη στιγμή που αποφάσισα να εκδώσω το βιβλίο πρώτα στο εξωτερικό με απασχόλησαν δυο θέματα: Α) για να εκδώσει ένας Αμερικανός το βιβλίο ενός Έλληνα θα πρέπει να είναι πράγματι ξεχωριστό και να μην μοιάζει με οτιδήποτε μπορεί να γράψει ο οποιοσδήποτε αγγλόφωνος. Δηλαδή δεν είχε νόημα να γράψω ένα βιβλίο που θα έμοιαζε με αυτά που γράφουν οι Αμερικανοί, Καναδοί, Άγγλοι κ.λπ. γιατί για πολλούς λόγους ο οποιοσδήποτε Αμερικανός εκδότης θα προτιμούσε τους αγγλόφωνους, αφού δεν πάσχουν από την ξενομανία όσο εδώ στην Ελλάδα. Β) Θα έγραφα ένα βιβλίο του λαβκραφτικού κύκλου, του οποίου η πλοκή θα εκτυλισσόταν την εποχή του Βυζαντίου και θα συμμετείχαν Έλληνες, οπότε έπρεπε να βάλω τα διαχρονικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων και να αναδείξω το Ελληνικό Πνεύμα. Συνδυάζοντας αυτά τα δυο ζητήματα και με τη σκέψη ότι ο σύγχρονος αναγνώστης, που έχει ένα επίπεδο γνώσεων, δεν πείθεται από μαγείες και τελετές Βουντού, στοιχεία που έχουν χρησιμοποιηθεί ασύστολα στα βιβλία του είδους, θεώρησα ότι το να αναφερθώ σε φιλοσοφικές θεωρίες των αρχαίων Ελλήνων θα έδινε μια διαφορετική βαρύτητα και βάθος τόσο στο ίδιο το βιβλίο όσο και στο είδος γενικότερα. Οπότε επέλεξα σε αυτό που εσύ ονόμασες «σκακιστική τακτική» να βάλω αρκετές φιλοσοφικές θεωρίες που σχετίζονταν με τον θάνατο, τα μυστήρια της ζωής και του ανθρώπου. Δεν σου κρύβω ότι φοβήθηκα το επιχείρημα, γιατί υπέθεσα ότι οι αναγνώστες του είδους, λόγω συνήθειας της χρήσης των μαγικών στοιχείων, θα δυσανασχετούσαν, ωστόσο τελικά οι περισσότεροι χάρηκαν και ενθουσιάστηκαν με τις φιλοσοφικές προσθήκες που έκανα.
Θεωρείτε ότι τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ανθρώπινη ιστορία έχουν γίνει στο όνομα της θρησκείας; Οι άνθρωποι πάντα φοβούνται το διαφορετικό ή το αιρετικό, όπως συνηθίζεται να λέγεται;
Τα μεγαλύτερα εγκλήματα έχουν γίνει γενικώς στο όνομα των ιδεολογιών, οι οποίες χρησιμοποιούνται για την επίτευξη προσωπικών φιλοδοξιών, από τις μικρότερες και ταπεινές, μέχρι τις μεγαλύτερες και παντελώς αρρωστημένες. Για παράδειγμα ένας πιστός μιας θρησκείας ή μιας πολιτικής ιδεολογίας είναι ικανός να σκοτώσει τον συνάνθρωπό του απλώς και μόνο για να του πάρει την καλύβα, τη γυναίκα, τα δέκα ζώα, τη θέση στη δουλειά ή στην κοινωνία, αλλά και την εξουσία, με πρόφαση τα πιστεύω του. Ενώ λοιπόν γίνονται καθημερινά εγκλήματα για τους ίδιους λόγους παγκοσμίως και καταδικάζονται από όλους ηθικά και νομικά, όταν αυτά ντύνονται με τον μανδύα της ιδεολογίας γίνονται σε μαζικό βαθμό και «νομιμοποιούνται» ηθικά και νομικά, αφού τα πράττει πια η πλειονότητα. Στην ουσία οι συλλογικές ομάδες, ασχέτως εάν αυτές είναι εθνικές, θρησκευτικές και πολιτικές, προσφέρουν δικαιολογία και συγχώρεση στα εγκλήματα των μελών τους στο όνομα της ιδεολογίας.
Πώς οι δεισιδαιμονίες έχουν επηρεάσει την ανθρώπινη ιστορία; Θεωρείτε ότι υπάρχουν και σήμερα;
Οι δεισιδαιμονίες ακολουθούν τον άνθρωπο από την εμφάνισή του στη Γη. Οφείλονται στην άγνοια, στον φόβο του αγνώστου και στην επίγνωση της αδυναμίας του. Σαφώς και επηρέασαν την παγκόσμια Ιστορία και επηρεάζουν ατομικά και συλλογικά την ανθρωπότητα ακόμα και σήμερα. Βλέπουμε δηλαδή ότι παρά τη μείωση του αναλφαβητισμού παγκοσμίως και ειδικά στον δυτικό κόσμο, που σημαίνει πως οι άνθρωποι έχουν αποκτήσει ένα επίπεδο γνώσεων και μια άλφα κριτική σκέψη, οι δεισιδαιμονίες δεν έχουν χαθεί, αντιθέτως φαίνεται ότι σε αρκετά θέματα έχουν αυξηθεί, χαρακτηριστικό παράδειγμα οι τεχνοφοβικοί, που δαιμονοποιούν την τεχνολογία και την Επιστήμη. Μάλιστα, εξαιτίας της μείωσης των εγκυκλοπαιδικών γνώσεων και της επικέντρωσης στην επαγγελματική εξειδίκευση, οι σύγχρονοι άνθρωποι αδυνατούν να κάνουν επαγωγικούς και συνδυαστικούς συλλογισμούς, με αποτέλεσμα να παρατηρείται και το φαινόμενο άνθρωποι που έχουν σπουδάσει ιατρική ή παραϊατρικά επαγγέλματα να πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες και να αποκηρύσσουν βασικές γνώσεις και αρχές της Επιστήμης τους.
Το άσχημο είναι ότι τόσο σε ατομικό επίπεδο όσο και σε συλλογικό, υπάρχουν πάντα εκείνοι που τις εκμεταλλεύονται για προσωπικό τους όφελος, με αποτέλεσμα και να διατηρούνται διαχρονικά και να προκαλούν συλλογικά κοινωνικά προβλήματα.
Όλες οι φιλοσοφικές συζητήσεις για την ζωή και τον θάνατο έχουν σημαδέψει τον ανθρώπινο πολιτισμό και τον έχουν ποτίσει με την ιδέα ότι ο θάνατος επιφέρει λύτρωση από τον πόνο της ζωής. Ποια είναι η άποψή σας;
Από τη στιγμή που ο άνθρωπος τιθάσευσε τη φωτιά και μπόρεσε να καθίσει ήρεμος για αρκετές ώρες μέσα στην άγρια και επικίνδυνη Φύση, με γεμάτο στομάχι ταυτόχρονα, άρχισε να συλλογίζεται το ζήτημα της ζωής και του θανάτου του. Στη συνέχεια, πολλές χιλιάδες χρόνια αργότερα, όταν κατάφερε να εγκατασταθεί μόνιμα σ’ έναν χώρο, χωρίς να επηρεάζεται από την αλλαγή των εποχών και την έλλειψη τροφής, με τη γεωργική επανάσταση δηλαδή, οι συλλογισμοί του άρχισαν να γίνονται θεωρίες και η φαντασία του για μια καλύτερη ζωή να αποκτά νόημα. Ωστόσο η καλύτερη ζωή, που ως έννοια διαφέρει από άτομο σε άτομο, αλλά και από εποχή σε εποχή, μπορεί να μην επέλθει ποτέ κατά τη διάρκεια της ζωής μας, οπότε οι άνθρωποι βρήκαν τη λύση του προβλήματος σ’ έναν κόσμο που ποτέ κανένας δεν είδε, ούτε γνώρισε, μήτε τον έζησε, αλλά όλοι τον πόθησαν, τον κόσμο μετά τον θάνατό μας. Η ζωή είναι όμορφη, ο χρόνος της είναι λίγος και ταυτόχρονα οι συνθήκες, οι φυσικές, οι κοινωνικές και οι σωματικές, είναι δύσκολες, οπότε δεν είναι δύσκολο, καθόλου μάλιστα, στον οποιονδήποτε άνθρωπο να φανταστεί ότι όταν πεθαίνει εδώ, το πνεύμα του συνεχίζει να επιζεί και η ψυχή του ταξιδεύει σ’ έναν καλύτερο, τον ιδανικό κόσμο που δεν γνώρισε, όπου εκεί ζει και χαίρεται αθάνατος πια όλα όσα δεν μπόρεσε να χαρεί εδώ. Αυτός ο πόθος μάλιστα, της καλύτερης ζωής και της αθανασίας, προκάλεσε την ανάπτυξη της Επιστήμης και της τεχνολογίας που στοχεύουν να τα πραγματοποιήσουν, δίχως να τα ντύνουν με δόγματα και υποσχέσεις, όπως κάνουν οι θρησκείες και οι πολιτικοί, που στην ουσία βασίζουν την ύπαρξή τους στην εκμετάλλευση αυτού του πανανθρώπινου πόθου.
Πάρα πολλά «απαγορευμένα» βιβλία έχουν καταστραφεί, έχουν καεί στην πυρά, στο πέρασμα των αιώνων και φημολογείται ότι υπάρχουν βιβλία φυλαγμένα πολύ καλά στους κόλπους κυρίως της Καθολικής εκκλησίας; Ποια είναι η άποψή σας για αυτό;
Ότι έχουν καταστραφεί πάρα πολλά βιβλία από φανατικούς είναι αλήθεια. Οι άνθρωποι σκέφτονται και λειτουργούν μέσω στερεοτύπων και οτιδήποτε δεν ταιριάζει σ’ αυτά, τρομάζει και θεωρείται επικίνδυνο. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα μαζικής καταστροφής βιβλίων έγινε στην Κίνα του Μαο Τσετούνγκ με την «Πολιτιστική Επανάσταση» των νέων, οι οποίοι παθιασμένοι από τα κηρύγματα του ηγέτη τους κατέστρεψαν χιλιάδες βιβλία, ακόμα και αρχαία. Επίσης, και το σύγχρονο κίνημα της πολιτικής ορθότητας με τους φανατισμένους του οπαδούς πρόσφατα κατάργησε σε σχολεία στις ΗΠΑ την Οδύσσεια του Ομήρου, επειδή περιέχει σεξισμό και βία. Όλα αυτά δείχνουν το πόσο περιορισμένη κρίση έχουν οι φανατισμένοι, τους οποίους ωστόσο μιμούνται και οι υπόλοιποι γιατί επηρεάζονται από την προπαγάνδα τους, αλλά και εξαιτίας του αδύναμου ψυχισμού τους, ο οποίος του ωθεί να συνταχτούν μαζί τους.
Η Καθολική Εκκλησία έχει ολόκληρο Ίντεξ με απαγορευμένα βιβλία, ενώ και πάρα πολλές σέχτες και αιρέσεις απαγορεύουν στους πιστούς τους να διαβάζουν οτιδήποτε θεωρείται από τους ταγούς τους επικίνδυνο για την πνευματική τους υγεία. Γενικώς, όλοι οι άνθρωποι έχουμε την τάση να απαγορεύουμε ακόμα και στον ίδιο μας τον εαυτό συγκεκριμένες ιδέες και γνώσεις, μόνο και μόνο για να μην χαλάσουν το παραμύθι στο οποίο ζούμε. Δηλαδή και ατομικά ο καθένας μας αποφεύγει για δικούς του λόγους να διαβάσει κάτι διαφορετικό, οπότε είναι λογικό και προφανές πως υπάρχουν κάποια «θαμμένα» βιβλία, κρυμμένα σε αποθήκες και υπόγεια, αλλά μην φανταστείς κάποιον τεράστιο αριθμό και οπωσδήποτε δεν περιέχουν αποκαλυπτικά μυστικά, απλώς θεωρήθηκαν για την εποχή τους προοδευτικά, ριζοσπαστικά και επικίνδυνα.
Πώς θα περιγράφατε τους δυο πιο σημαντικούς σας ήρωες στο βιβλίο σας, τον Άραβα Αμπντούλ Αλχαζρέντ και τον Έλληνα Θεόδωρο Φιλήτα, οι οποίοι προέρχονται από δυο χώρες με μεγάλη παράδοση και ιστορία; Κι επίσης, το μήνυμα που πήρα με την ανάγνωση του βιβλίου είναι ότι οποιοδήποτε βιβλίο, οποιοδήποτε όπλο και να πάρει κάποιος στα χέρια του, η αντίδραση και τα αποτελέσματα που θα επιφέρει, εξαρτάται από τις γνώσεις και τον χαρακτήρα του. Ποια είναι η άποψη σας για αυτό;
Ανθρώπους της σκέψης, με ανοιχτούς πνευματικούς ορίζοντες, που θέλουν να γνωρίσουν τη ζωή, να την αναλύσουν, να στοχαστούν πάνω στις εκφάνσεις της, να ανακαλύψουν και να αποκαλύψουν τα μυστικά της, γιατί έχουν τη σοφία να αντιληφθούν ότι οι πληροφορίες και οι γνώσεις δεν είναι επικίνδυνες για τον άνθρωπο, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος, αναλόγως της ηθικής και των φιλοδοξιών του, των τάσεών του γενικώς και των αναγκών του, τις χρησιμοποιεί για να κάνει κακό.
Διαβάζοντας τον τίτλο του βιβλίου και κοιτώντας το εξώφυλλο, η πρώτη εντύπωση που δημιουργείται στον αναγνώστη είναι ότι πρόκειται για ένα βιβλίο τρόμου. Είναι τελικά το Νεκρονομικόν βιβλίο τρόμου ή κάτι πολύ περισσότερο;
Το μυθιστόρημα εξαιτίας του θέματός του κατατάσσεται στα τρόμου-επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο με πρόθεση προσπάθησα να του δώσω βάθος και βαρύτητα ώστε να μην είναι ένα ελαφρύ ανάγνωσμα με τέρατα από το διάστημα, φρικιαστικά γεγονότα και μυστικές ομάδες μάγων, αλλά να καταδύεται στον ψυχισμό του ανθρώπου, τις φιλοσοφικές του αναζητήσεις, την υπαρξιακή του αγωνία, τα αγαθά του ένστικτα, αλλά και το τρομερότερο κτήνος, το σκοτεινό Εγώ, που όλοι κρύβουμε μέσα μας.
Σας ευχαριστώ θερμά!
Βιβλίο: ''Νεκρονομικόν'' Το χειρόγραφο των νεκρών ( ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ )
Συγγραφέας: Αντώνης Αντωνιάδης
Εκδόσεις: Όξυ (https://brainfood.gr )
Love Book Diary : Παρασκευή Παρίσση
Ο Αντώνης Αντωνιάδης γεννήθηκε στην Άλτενα της Γερμανίας. Αποφοίτησε από τη σχολή Φυσικοθεραπείας του Βελιγραδίου. Το διάστημα 2000-2004 ήταν αρχισυντάκτης του περιοδικού «Άβατον», ενώ από το 2004 είναι διευθυντής του περιοδικού «Μυστική Ελλάδα». Το 2003 οργάνωσε την παραγωγή της τηλεοπτικής σειράς «Άγνωστες Πύλες» που προβλήθηκε στην ΕΤ3. Κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε πολλά βιβλία και επίσης έχει επιμεληθεί ανάλογο αριθμό βιβλίων άλλων συγγραφέων. Έχει γράψει τις μελέτες Δελφοί, οι Πολιτικοί Σχεδιασμοί του Ιερατείου και Παράξενες Διηγήσεις Αρχαίων Ελλήνων. Επίσης τα ιστορικά μυθιστορήματα Ο Λύκος της Σπάρτης και το Εκστρατεία στην Έρημο, τα οποία κυκλοφορούν με μεγάλη επιτυχία και στην Ιταλία, όπως και το μυθιστόρημα μυστηρίου Δαιμόνιος Βάκχος.
Το βιβλίο ''Νεκρονομικόν'', Το Χειρόγραφο των Νεκρών, πρωτοκυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 2015 από τις εκδόσεις Hippocampus Press.
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Για το Love Book Diary
Παρασκευή Παρίσση
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου