ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΟΥΛΕΛΕ
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΟΥΛΕΛΕ:ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ
Έχω την χαρά να φιλοξενώ στο Love Book Diary την συγγραφέα Χριστίνα Σουλελέ με αφορμή το βιβλίο της ΓΙΑΝΚΕΑ που κυκλοφορεί από Άνεμος Εκδοτική.
Καλώς ήρθατε στο Love Book Diary
ΓΙΑΝΚΕΑ είναι το πρώτο σας μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από Άνεμος Εκδοτική και εύχομαι να είναι καλοτάξιδο. Ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται σε ένα σπάνιο λουλούδι , το οποίο δεν το γνώριζα και θα ήθελα να μας πείτε τι είναι το ΓΙΑΝΚΕΑ για εσάς;
Σας ευχαριστώ πολύ για την ευχή. Πράγματι, ο τίτλος του βιβλίου αναφέρεται σε ένα σπάνιο αγριολούλουδο, που φυτρώνει μόνο στον Όλυμπο, πουθενά αλλού στον κόσμο και αποτελεί φυτικό λείψανο από την εποχή των Παγετώνων. Πρόκειται για ένα μικρό λουλούδι που, αν και μοιάζει εύθραυστο, χαρακτηρίζεται από ανθεκτικότητα αφού μεγαλώνει κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες. Στο βιβλίο μου το προσεγγίζω ως σύμβολο για καθετί σπάνιο, που καταφέρνει να επιβιώσει παρά τις δυσκολίες και τα εμπόδια που εμφανίζονται στον δρόμο του. Σπάνια είναι η φιλία που αντέχει στον χρόνο. Σπάνια είναι και η αγάπη που αφήνει στις καρδιές ένα τρυφερό αποτύπωμα.
Μας ταξιδεύετε στις ομορφιές του Ολύμπου μέσα από ένα συναρπαστικό σπορ για τους λάτρεις της δράσης. Η αναρρίχηση γνωρίζει όλο και μεγαλύτερη άνθηση τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας και βελτιώνει την σωματική μας υγεία σε συνδυασμό με την απόλαυση. Ποια είναι η εμπειρία σας πάνω σε αυτό το σπορ και πως συνδυάζεται με το βιβλίο;
Η αγάπη μου για την ορεινή πεζοπορία-ορειβασία και όχι για την αναρρίχηση, αφού δεν ασχολούμαι με αυτό το σπορ, με οδήγησε κάποτε στον Όλυμπο. Μαγεύτηκα από την ομορφιά του βουνού, μέθυσα από τα αρώματά του και από τους ψιθύρους των μύθων του. Συνόδεψα με τη φαντασία μου τον χορό των Νυμφών στο φαράγγι του Ενιπέα, έντυσα τις σκέψεις μου με τις νότες από τη λύρα του Ορφέα, περπάτησα στα μονοπάτια των ημίθεων και μόλις άγγιξα το Πάνθεον, κρυφάκουσα τις συνομιλίες των θεών. Όσα είδα και αισθάνθηκα τα περιέγραψα και να τα μοιράζομαι με τους αναγνώστες μου. Η ορειβασία, τα τελευταία χρόνια, γνωρίζει μεγάλη άνθιση και αυτό οφείλεται στην ανάγκη του ανθρώπου να επιστρέψει στη φύση, για να αναζητήσει τη γαλήνη και την ομορφιά που του στερεί η διαβίωσή του στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Στο βιβλίο γίνονται πολλές αναφορές στους θεούς του Ολύμπου. Διαβάζετε μυθολογία; Αν ναι, πιστεύετε ότι έχει επιρροές στην σύγχρονη λογοτεχνία;
Όταν μιλάμε για τον Όλυμπο, η πρώτη μας σκέψη ακουμπά στη Μυθολογία. Αν το καλοσκεφτούμε, όλοι έχουμε επισκεφτεί το θεϊκό βουνό, από τη σχολική μας κιόλας ηλικία. Οι ζωές των θεών, οι περιπέτειες, οι ραδιουργίες, οι υπερφυσικές δυνάμεις και τα ανθρώπινα πάθη τους τροφοδότησαν και τροφοδοτούν τη φαντασία του ανθρώπου ως σήμερα. Μέσα από την ανάγνωση λογοτεχνικών έργων παρατηρώ πως, πολλοί συγγραφείς κάνουν συχνά αναφορές σε μυθικά πρόσωπα, όταν θέλουν να προσδώσουν χαρακτηριστικά στους ήρωες τους ή να περιγράψουν καταστάσεις. Προσωπικά, η μυθολογία με γοητεύει και στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα με ενέπνευσε σε μεγάλο βαθμό.
Ο άνθρωπος απολαμβάνει την ζωή του στην αρχή και στο τέλος τους ταξιδιού του πάνω στην γη. Ποια είναι η άποψη σας για αυτό;
Λόγω επαγγέλματος, παρατηρώ και θαυμάζω τον ανέμελο τρόπο που ζουν τα παιδιά την κάθε τους στιγμή. Παίζουν, γελάνε, μιλάνε, σαν να μην υπάρχει αύριο. Ζουν στο «τώρα». Λόγω της ενασχόλησής μου με την ορειβασία, έρχομαι σε επαφή και με ανθρώπους που διανύουν το φθινόπωρο ή το χειμώνα της ζωής τους. Δεν διαφέρουν κι αυτοί από τα παιδιά αφού ζουν την κάθε τους στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Ξέρουν καλά πως το αύριο είναι αβέβαιο και απολαμβάνουν το «τώρα» με όλες τις αισθήσεις. Αν η ζωή είναι ένα ταξίδι, το ενδιάμεσο της διαδρομής μοιάζει κουραστικό, διότι φορτώνει τον άνθρωπο με συναισθηματικές αγωνίες, οικονομικές ανασφάλειες, επαγγελματικές υποχρεώσεις και οικογενειακά άγχη, που του στερούν την ομορφιά της θέαση των τοπίων. Πιστεύω πως, η αρχή και το τέλος αυτού του ταξιδιού κρύβουν όλη την ουσία της ζωής.
Με αφορμή το βιβλίο σας θα ήθελα να σας ρωτήσω τι είναι αγάπη για εσάς και πως μπορεί να αντέξει ένας έρωτας μέσα στον χρόνο. Μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται ή μπορούν να αντέξουν όπως το ΓΙΑΝΚΕΑ;
Η αγάπη είναι ένα πανέμορφο λουλούδι που μοσχοβολά. Έχει χνουδωτά φύλλα όπως το ΓΙΑΝΚΕΑ, που αφήνουν στο χάδι μια τρυφερή αίσθηση. Ο έρωτας μοιάζει κι αυτός με πανέμορφο λουλούδι που έχει όμως πολλά αγκάθια. Αν τρυπήσει κάποιον, η πληγή που του αφήνει εξαρτάται από την ευαισθησία του. Σε άλλον, ο πόνος και τα σημάδια περνούν στο λεπτό και σε άλλον παραμένουν. Στη δεύτερη περίπτωση καταδικάζουν τον άνθρωπο να κουβαλά εμμονικά, για πολλά χρόνια ή σε όλη του τη ζωή, τη θύμηση του πληγωμένου έρωτα.
Το ΓΙΑΝΚΕΑ εκτός από την αγάπη συμβολίζει και την φιλία. Για να αντέξει μία φιλία απαιτείτε επίπεδο καλοσύνης και από τις δυο πλευρές; Ή ο χρόνος θα αποδείξει αν η φιλία είναι αληθινή και πόσο σπάνιο είναι στις ημέρες μας;
Η αποδοχή και ο σεβασμός στην προσωπικότητας του άλλου, θεωρώ πως είναι ο θεμέλιος λίθος για να αναπτυχθεί και να διατηρηθεί μια αληθινή σχέση φιλίας, ενώ η προσποίηση και το ψέμα είναι έννοιες ασύμβατες προς αυτήν. Οι άνθρωποι που δεν χρειάζεται να αλλάξουν για να γίνουν αρεστοί, είναι αυτοί που συμπεριφέρονται με ειλικρίνεια ακόμη και στη φιλική τους σχέση. Αυτό απαιτεί ωριμότητα αλλά και πολλή δουλειά. Οι σχέσεις δεν χτίζονται εύκολα. Σε κάθε περίπτωση, ο χρόνος είναι αυτός που θα αξιολογήσει την ποιότητα της φιλίας και θα δείξει πόσο ανθεκτική είναι στα εμπόδια και τις κακοτοπιές.
Η ιστορία του καθενός είναι ένα φυλακτό, σαν το μενταγιόν. Πώς είναι να κρατάς ερμητικά κλειστά στον κόρφο σου την ζωή σου και να την κοιτάς κατάματα;
Όλοι κρατάμε μέσα μας ερμητικά κλεισμένα κάποια πολύτιμα κομμάτια από το παρελθόν. Άλλοι από φόβο μήπως τα εκθέσουμε, άλλοι από σεβασμό, άλλοι από ντροπή. Η φύλαξή τους είναι εποικοδομητική όταν δεν μετατρέπεται σε στείρα καταχώρηση γεγονότων στο μενταγιόν της ζωής μας. Κάθε τόσο πρέπει να στεκόμαστε απέναντί τους με κριτική διάθεση και να αποφασίζουμε τι θέλουμε να κρατήσουμε και τι να πετάξουμε. Είναι μια διαδικασία επώδυνη, απαραίτητη όμως για να αποβάλλουμε ό,τι μας βαραίνει. Θέλει δύναμη και αποφασιστικότητα αλλά μόνο έτσι δημιουργούμε τις καινούριες συνθήκες για να δομήσουμε το «παρακάτω» της ζωής μας.
Είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό τι αισθάνονται τα άτομα της τρίτης ηλικίας. Στο βιβλίο σας γράφετε ότι υπάρχουν δυο ηλικίες σε κάθε άνθρωπο, η βιολογική και της καρδιάς. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτό;
Η βιολογική ηλικία μετράει τα χρόνια, την ανάπτυξη, τις φθορές μας και μάλιστα με μαθηματική ακρίβεια. Για να είναι αξιόπιστη αφήνει πάνω μας όχι μια αλλά πολλές υπογραφές. Όσο μεγαλώνει γίνεται σκληρή, αδίστακτη, ανελέητη και δεν χαρίζεται σε κανέναν. Απέναντί της, στέκεται η ηλικία της καρδιάς με την τρέλα της εφηβείας. Είναι μια αναρχική επαναστάτρια, που κάνει ό,τι μπορεί για να μην υποταχτεί στους βιολογικούς νόμους. Σηκώνει το κεφάλι ψηλά, στήνει όρθιο το κορμί και τραβάει μπροστά κρατώντας τη σημαία της ανυπακοής. Τυχερός όποιος παρασύρεται από την αγωνιστικότητά της. Υπερπηδάει τα εμπόδια και κρατάει ακμαίο τον νου και το σώμα του. Ακόμη κι όταν, στο τέλος της μάχης, αναπόφευκτα νικιέται από τη βιολογική, αποσύρεται με αξιοπρέπεια και χορτάτη από εμπειρίες.
Το ΓΙΑΝΚΕΑ είναι ένα λουλούδι που πορεύεται μοναχικά στον χρόνο, με αφορμή αυτή την αλήθεια θα ήθελα να μου πείτε τι είναι μοναξιά για εσάς; Πόσο οδυνηρό είναι να μην επιλέγουμε την μοναξιά μας;
Μοναξιά είναι εκείνη η συνθήκη που αναγκάζει τον άνθρωπο σε απομόνωση. Είναι ένα συναίσθημα οδυνηρό αφού ο τρόπος σκέψης του, τον κρατά εγκλωβισμένο μέσα σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο. Αν δεν βρει τρόπο διαφυγής, τη συνηθίζει και αφήνεται να τον καθοδηγεί στερώντας του τη δυνατότητα να αλλάξει ρότα και να ακολουθήσει ένα διαφορετικό μονοπάτι από το μαθημένο.
Είμαι αναγνώστρια και το πρώτο πράγμα που παρατηρώ σε ένα βιβλίο είναι η γραφή του. Στο ΓΙΑΝΚΕΑ μου έκανε εντύπωση η γραφή σας , ήταν μεστή και παραδοσιακή. Θα ήθελα να μου πείτε τι είναι η ανάγνωση αλλά και η γραφή για εσάς;
Ως αναγνώστρια, το πρώτο πράγμα που παρατηρώ κι εγώ σε ένα βιβλίο είναι η γραφή του. Όταν διαβάζω ένα μυθιστόρημα, αποζητώ να χορτάσω όχι μόνο από την ιστορία αλλά κυρίως από τη δύναμη που έχουν οι λέξεις του. Η λογοτεχνία δεν είναι μια απλή καταγραφή γεγονότων αλλά ένας καμβάς πάνω στον οποίο ο συγγραφέας κεντά τις εικόνες με λέξεις. Όσο πιο επιδέξια τις χρησιμοποιεί, τόσο περισσότερες εικόνες δημιουργεί και ανακινεί συναισθήματα που κάνουν το αναγνωστικό ταξίδι, σε εξωτερικά ή εσωτερικά τοπία, μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Σας ευχαριστώ θερμά για την συζήτηση μας!
Σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου, γι’ αυτή την όμορφη συζήτηση. Σας εύχομαι μια καλή και πολύ δημιουργική χρονιά!
Για το Love Book Diary
Παρασκευή Παρίσση
Η Χριστίνα Σουλελέ γεννήθηκε στην Αθήνα.
Σπούδασε παιδαγωγικά, μετεκπαιδεύτηκε στην Ειδική Αγωγή και υπηρετεί ως δασκάλα Ειδικής Αγωγής στη δημόσια εκπαίδευση.
Αγαπά τα ταξίδια, την ορειβασία, το διάβασμα και το θέατρο.
Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί στον ιστότοπο «τοβιβλίο.net» και σε άλλες λογοτεχνικές ιστοσελίδες, ενώ έχουν συμπεριληφθεί και σε συλλογικές εκδόσεις. Το 2019, δημοσιεύτηκε η συλλογή διηγημάτων της «Ο ανάποδος καθρέφτης», με τη μορφή e-book, από τις εκδόσεις «το βιβλίο.». Συμμετοχές με έργα της υπάρχουν σε καλλιτεχνικά ημερολόγια και ανθολόγια ποίησης.
Έχει βραβευτεί με έπαινο παραμυθιού από τον 16ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Εταιρείας Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου για το παραμύθι της «Ο Πλόκο του βυθού».
Το «Γιάνκεα», που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική, είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Λιτόχωρο, 1964
Κάτω από τη σκιά του επιβλητικού Ολύμπου, γεννημένος σε μια οικογένεια στιγματισμένη από τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο, ο εντεκάχρονος Ανδρέας θα ζήσει από κοντά τον πανηγυρικό εορτασμό των πενήντα χρόνων από την κατάκτηση της κορυφής, ανεβαίνοντας κι εκείνος μαζί με την ορειβατική αποστολή. Επιστρέφοντας θα φέρει μαζί του μικρά λάφυρα για τους αγαπημένους του, με πολυτιμότερο δώρο όλων το αγριολούλουδο Γιάνκεα που φυτρώνει στο βουνό των θεών, για να το προσφέρει στην Κατερίνα, τον πρώτο του έρωτα.
Μπορντό Γαλλίας, 2017
Σε ένα τοπίο βγαλμένο σαν από πίνακα, η ζωγράφος Κάρμεν ετοιμάζεται πυρετωδώς για μια έκθεση ζωγραφικής στην Ελλάδα, όπου θα επιστρέψει για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Πολλές και επώδυνες οι μνήμες της από τα χρόνια που έζησε εκεί, αφού η ζωή της δεν δρομολογήθηκε από την ίδια, αλλά από τον αυταρχικό πατέρα της που της στέρησε άδικα όσα επιθυμούσε.
Οι ήρωές μας, πλαισιωμένοι από φίλους σπάνιους και συναισθήματα που καίνε ασίγαστα, καλούνται να χαράξουν εκ νέου την πορεία τους, κάνοντας τις επιλογές που προστάζει η καρδιά τους και διεκδικώντας όση ευτυχία τους αναλογεί.
Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα για τις ανηφοριές, τις επικίνδυνες στροφές και τους γκρεμούς της ζωής, που ελλοχεύουν σε κάθε μας βήμα, αλλά και τις πολύτιμες δεύτερες ευκαιρίες για τη διεκδίκηση της πολυπόθητης ευτυχίας.
https://www.anemosekdotiki.gr/
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου