ΒΙΒΗ ΜΑΡΚΑΤΟΥ

 ΒΙΒΗ ΜΑΡΚΑΤΟΥ: ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

Έχω την χαρά να φιλοξενώ στην αγαπημένη σας στήλη ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ένα ξεχωριστό κορίτσι , πολυτάλαντο και μαγικό, όπως οι κόσμοι που ζωγραφίζει!

Σήμερα θα γνωρίσουμε τη Βιβή!

Καλώς ήρθες στο Love Book Diary!

Πριν ξεκινήσουμε την συζήτηση μας πες μας λίγα λόγια για εσένα για να σε μάθουν οι αναγνώστες μας;

Καλησπέρα σας, σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση στην υπέροχη γωνία του Love Book Diary. 

Λέγομαι Βιβή Μαρκάτου και είμαι σχεδιάστρια κινουμένων σχεδίων και παιδική εικονογράφος.

Τι είναι η ανάγνωση και το βιβλίο για σένα;

Ίαση της ψυχής θα έλεγα και ένα μικρό παράθυρο που μας βοηθά να δραπετεύσουμε από την πραγματικότητα! Η ανάγνωση είναι επίσης μία προσωπική ενδοσκόπηση, ή μάλλον καλύτερα το εύφορο έδαφος για την δημιουργία αυτής.

 Σου αρέσει να ταξιδεύεις μέσα στην ιστορία του βιβλίου; Ταυτίζεσαι με τους ήρωες ή τους παρακολουθείς αποστασιοποιημένα; Με ποιο βιβλίο έχεις ταυτιστεί και γιατί;

Μου αρέσει πολύ να ταξιδεύω μέσα από τις σελίδες των βιβλίων. Δεν είναι τυχαίο που λένε ότι το βιβλίο είναι το φθηνότερο «ακριβό» δώρο για κάποιον… Είναι το φθηνότερο εισιτήριο που μπορεί να βρει κανείς σήμερα! Πολλές φορές, με βλέπω να ταυτίζομαι με τους ήρωες του βιβλίου. Μπορεί να γνωρίζω ότι είναι φανταστικά τα πρόσωπά του, πολλές φορές, αλλά δεν παύω να παρακολουθώ με αγωνία την πλοκή, καθώς γυρίζω τις σελίδες, σαν να είμαι η ίδια η πρωταγωνίστρια. 

Ένα βιβλίο που είχα αγαπήσει πάρα πολύ είναι «ο Μυστικός Κήπος» της Φράνσις Χότζον Μπαρνέτ, ένα βιβλίο ύμνος για την φύση και δοξασία για την ζωή. Νομίζω ότι είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο μέσα σε αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα που ζούμε. Όπως η Μαίρη Λένοξ έτσι και εμείς σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς πρέπει να βρούμε τον δικό μας κήπο, να τον περιποιηθούμε, να ανοίξουμε τις πόρτες τους, και να αφήσουμε και άλλους να τον μοιραστούν μαζί μας. Ο Μυστικός Κήπος για μένα είναι το σύμβολο της καρδιάς μας, -και της αγάπης- που όσο και αν σκληραίνει από τις συγκυρίες πάντα υπάρχει ένας μικρός σπόρος ελπίδας που ψάχνει λίγη βροχή για να αρχίσει και πάλι να ανθίζει...

 Δεν ξέρω ποια είναι η μεγαλύτερη σου αγάπη, το διάβασμα ή η ζωγραφική; Αλήθεια τι είναι η ζωγραφική για εσένα; Ποιος είναι ο αγαπημένος σου ζωγράφος;

Δύσκολη ερώτηση… Αλλά αγαπώ και τα δύο, εξίσου. Το βιβλίο άργησα να το γνωρίσω και να το αγαπήσω… Η επιτακτικότητα των υποχρεώσεων του σχολείου σαν μικρό παιδί, και η καθημερινή ρουτίνα με είχε απομακρύνει αρκετά από τα βιβλία. Στον ελεύθερο χρόνο μου ζωγράφιζα, γιατί εκεί ένιωθα ευτυχισμένη και ελεύθερη. Αργότερα, προσπάθησα να κάνω την αρχή με μία δανειστική βιβλιοθήκη όπου και διάβασα την τελευταία μαύρη γάτα του Τριβιζά. Αυτό το έργο με ταρακούνησε σαν παιδί· Η θεματική του ήταν αρκετά δυνατή, μιας και έθιγε ζητήματα όπως εκείνα των στερεοτύπων και των προκαταλήψεων, πράγματα που αντιμετώπισα πολύ από την παιδική μου ηλικία και αργότερα.

 

Και η ζωγραφική και τα βιβλία με θωράκισαν σαν προσωπικότητα και μου έδωσαν δύναμη να συνεχίσω να πιστεύω στον εαυτό μου και τις δυνάμεις μου… Τώρα για το ποιος είναι ο αγαπημένος μου ζωγράφος… Μου αρέσουν πολλοί! 

Μου αρέσει το έργο του Ελ Γκρέκο, του Γκόγια μου αρέσει πολύ και ο Βαν Γκονγκ. 

Ελ Γκρέκο

 Γκόγια 

 Βαν Γκονγκ

Από παιδικούς εικονογράφους, μου αρέσει πολύ ο Ρίτσαρντ Σκάρυ και ο Τζάνι Ροντάρι.

 Παρακολουθώ τα βίντεο που ανεβάζεις στο facebook και μου αρέσουν πάρα πολύ! Πως σου ήρθε αυτή η ιδέα και τι ανταπόκριση νιώθεις ότι έχεις; Οι αναγνώστες ενδιαφέρονται ή απευθύνεσαι σε συγκεκριμένο κοινό;

Ξεκίνησα τα livestream λίγο-πολύ με το ξεκίνημα του πρώτου lockdown. Είχα λάβει αρκετά μηνύματα από φίλους, που ένοιωθαν μοναξιά και που δεν είχαν ένα όμορφο περιβάλλον για να περάσουν την καραντίνα. Επειδή έχω περάσει και εγώ από την νόσο της κατάθλιψης, ξέρω πόσο πολύτιμο είναι να μπορεί να επικοινωνεί κανείς σε τέτοιου είδους περιόδους. Σκέφτηκα ότι μία ή μιάμιση ώρα ζωγραφίζοντας στο φέισμπουκ θα μπορούσα να μιλάω ταυτόχρονα σε όλους μου τους φίλους που ένιωθαν εγκλωβισμένοι. Επιπλέον σε πολλά από τα βίντεό μου, υπαγορεύω πώς μπορεί κανείς να ζωγραφίσει και δείχνω πάλι την διαδικασία. Δημιουργείται ένας όμορφος και άμεσος διάλογος που δίνει την ευκαιρία και στους χρήστες-θεατές να αντιδράσουν μεταξύ τους, αλλά και να κάνουν κάτι δημιουργικό και θεραπευτικό. Η Τέχνη είναι ένα ισχυρό μέσο βοήθειας και θεραπείας της ψυχής. Δεν είμαι ψυχολόγος, για να μπω σε πιο βαθιά νερά. Έχω κάνει απλά κάποια σεμινάρια Θεραπείας μέσω της Τέχνης και είμαι απόφοιτη θεατρολογίας, γραφιστικής με M.Sc στο Computer Animation. 

Μέσα από την θεατρολογία, για την διδακτική κατάρτιση, είχαμε σαν επιλογή μας την ψυχολογία αλλά και το θεατρικό παιχνίδι. Θεωρώ ότι αυτοί οι δύο κλάδοι έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξή μου ως καλλιτέχνη, αλλά και στις μεθόδους όπου δείχνω τα βίντεό μου. Το κοινό μου είναι ποικίλο και πολλές φορές και αλλόγλωσσο. Έχω επιλέξει τα ελληνικά μου για γλώσσα, στοχευμένα, γιατί ξεκίνησα να απευθύνομαι σε συγκεκριμένα άτομα που ήξερα ότι είχαν περισσότερο ανάγκη από επικοινωνία. Οι θεατές αυξήθηκαν θεαματικά είχα συχνά και 100 άτομα που παρακολουθούσαν ζωντανά όταν κοινοποιούσα το βίντεο στην σελίδα μου, πέραν του προσωπικού μου προφίλ...Μετά βέβαια και όπου και όταν χρειαζόταν μίλαγα και Αγγλικά. Σε αυτό το lockdown κάνω πιο αραιά, ζωντανές μεταδόσεις. Αυτό γιατί αυτό το διάστημα κάνω σκίτσα για ένα παιδικό μυθιστόρημα, τελειώνω μία νέα εικονογράφηση με πρωταγωνιστή ένα ζωάκι και φτιάχνω μία ταινία κινουμένων σχεδίων βασισμένη σε ένα παιδικό βιβλίο… Κρατάω επαφή όμως και τσεκάρω συχνά τους φίλους μου, ενώ ανταλλάσσω γράμματα με κάποιους γονείς και παιδιά που έβλεπαν τα βίντεό μου. Η απήχηση ήταν τρομερή και τα θετικά μηνύματα που πήρα από αυτή… Αλλά κυρίως από τους μεγάλους και μικρούς εν δυνάμει καλλιτέχνες!

 Θα ήθελα να μιλήσουμε για την εικονογράφηση των βιβλίων! Ασχολείσαι ενεργά με την εικονογράφηση παραμυθιών. Πες μας λίγα λόγια για αυτό και πόσο εύκολο είναι να γίνει στην πραγματικότητα; Διαβάζεις το κείμενο πρώτα ή σου παρουσιάζουν την ιστορία; Για να μάθουν και οι αναγνώστες μας ,πες μας βιβλία που έχεις εικονογραφήσει;

Ασχολούμαι ενεργά με την εικονογράφηση παιδικών βιβλίων! Είναι το πάθος μου! Αυτό και τα κινούμενα σχέδια χαχα… Είναι εύκολο να μπορεί κανείς να ζωγραφίζει, δύσκολο να το κάνει κανείς επάγγελμα βιοπορισμού. Εγώ προσωπικά το έχω κάνει αλλά μπορώ να μοιραστώ μαζί σας, ότι σαν ελεύθερος επαγγελματίας μερικές φορές χρειάζεται να δουλεύει κανείς, παραπάνω από το κλασικό 8ωρο ενός δημόσιου υπαλλήλου… Θέλει αφοσίωση, θέληση και να τήρηση αυστηρά των deadlines που μας δίνονται από τους συνεργάτες μας. 

Αναφορικά με την διαδικασία συνήθως ο εκδότης ή ο συγγραφέας έρχεται σε επαφή μαζί μου. Μου λένε μια μικρή περίληψη του έργου και έπειτα λαμβάνω το κείμενο. Αφού το διαβάσω διεξοδικά και ταιριάζει στο ύφος μου προχωράμε στην εικονογράφηση. Η εικονογράφηση μπορεί να διαρκέσει μισό, έναν ή και περισσότερους μήνες, που καθορίζεται κυρίως από τον αριθμό των εικόνων που χρειάζονται και τον βαθμό της λεπτομέρειας της ζωγραφιάς. 

Έχω εικονογραφήσει πάνω από 30 βιβλία και τα αγαπώ όλα εξίσου! Μπορείτε να βρείτε την δουλειά μου μέσα από την σελίδα αναζήτησης της Google. Κάποιοι δωρεάν τίτλοι επίσης βρίσκονται στην Ανοιχτή βιβλιοθήκη όπου μπορείτε να τους διαβάσετε δωρεάν γράφοντας ‘’Βιβή Μαρκάτου’’ ή ‘’Vivi Markatos’’ όπως συχνά εμφανίζομαι. Συνήθως στις ιστορίες που εικονογραφώ σε συνεργασία με πολύ αξιόλογους συγγραφείς, πάντοτε συμβαίνει κάτι μαγικό, συνήθως είναι η αγάπη, η κατανόηση, η ελπίδα και η πίστη που έρχονται σαν Deus ex Machina να επιφέρουν την λύση στο έργο. Τα βιβλία σκιαγραφίζονται πάντοτε έχοντας μία νότα αισιοδοξίας στην ατμόσφαιρα ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά ή ακόμα και όταν το τέλος μπορεί να είναι αναπάντεχο δεν είναι ανέλπιδο!

 Ποιος είναι το αγαπημένος σου συγγραφέας και θα ήθελα να μας προτείνεις και βιβλία του.

Τον Ρίτσαρντ Μπαχ και τον Ιωνάθαν Λίβινγκστον τον γλάρο! Θεωρώ πως είναι ένα κλασσικό βιβλίο και τους ανθρώπους που τους αρέσει να σκέφτονται outside the box.

 Ποιο βιβλίο διαβάζεις αυτή την στιγμή; Πως σου φαίνεται η υπόθεση του;

Ένα βιβλίο που μου έκανε δώρο, μία αναγνώστρια και φίλη που γνώρισα μέσα από το ίντερνετ! Πρόκειται για το «Κινούμενο Κάστρο του Χόουλ» από την βρεττανή συγγραφέα Νταϊάνα Γουάιν Τζόουνς και είναι το έργο που βασίστηκε η ομώνυμη ταινία του Χαγιάο Μιγιαζάκι! Ο Μιγιαζάκι είναι επηρεασμένος πάρα πολύ από Άγγλους συγγραφείς και αυτό φαίνεται στα δυτικότροπα μοτίβα, που χρησιμοποιεί όπως πχ. μέσα από τις αρχιτεκτονικές των σπιτιών που σχεδιάζει αλλά και τον ρουχισμό των χαρακτήρων του. Η υπόθεση είναι πολύ ενδιαφέρουσα… Το ίδιο και η ταινία που έχω δει άπειρες φορές! Νομίζω ότι το βιβλίο μας δίνει να κατανοήσουμε καλύτερα στοιχεία για τις πράξεις των χαρακτήρων. Η Σόφι είναι μακράν η αγαπημένη μου ηρωίδα, ενώ μου αρέσει παράλληλα και ο Κάλσιφερ ο Δαίμονας που είναι δεμένος με τον Χόουλ στο κινούμενο κάστρο. Ο Χαγιάο Μιγιαζάκι σίγουρα έχει βάλει τις δικές του πινελιές και έχει θέσει δυναμικά πολλά πολιτικά σχόλια, για την σημασία των πολέμων και την ανάγκη επισφράγισης μίας καθολικής ειρήνης… που ξεκινά όμως πρώτα με τον εαυτό μας. Η Σόφι είναι μία κοπέλα που ζει την καθημερινότητά της χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πάθος, όπως της την έχει φέρει η ζωή της. Οι κινήσεις της και η συμπεριφορά της μοιάζουν παλαιολιθικές… όταν η μάγισσα του Waste με ένα ξόρκι την μεταμορφώνει σε αυτό που πραγματικά νιώθει… Τότε όταν αλλάζει η εξωτερική της εμφάνιση, η Σόφι αποφασίζει να φύγει, πάει στο κάστρο του Χόουλ και τίποτα δεν θα είναι όπως ήταν και πρώτα. Η Σόφι κάνει το δικό της ταξίδι, αγάπης εαυτών.

Το έργο που βασίστηκε η ομώνυμη ταινία του Χαγιάο Μιγιαζάκι!

 Τι διαφορά έχει η εικονογράφηση ενός βιβλίου από το κάνω σκίτσα για ένα παιδικό μυθιστόρημα; Πιστεύεις ότι τα παιδιά διαβάζουν στις μέρες μας μόνα τους ή με την βοήθεια του γονέα;

Η εικονογράφηση ενός βιβλίου συνήθως είναι η δημιουργία του καλλιτεχνικού κομματιού που θα διανθίσει ένα βιβλίο, και αποτελείται από ένα πλούσιο χρωματισμένα σχέδιο. Ένα εικονογραφημένο βιβλίο μπορεί να έχει 10-15 εικόνες όταν ένα μεγάλο παιδικό μυθιστόρημα μπορεί να έχει 50, 60 κλπ. Η βασική διαφορά του σκίτσου από την εικονογράφηση είναι ότι τα σκίτσα τα κάνουμε ασπρόμαυρα… Μεγάλο μέρος από την λεπτομέρεια που θα φαινόταν με την χρήση των χρωμάτων σε μια εικονογράφηση πρέπει να αποφευχθεί ή με την σωστή χρήση της δυναμικής του μαύρου και του άσπρου- μερικές φορές και αποχρώσεων του γκρι-, ο καλλιτέχνης προσπαθεί να βρει αποσπάσματα από το βιβλίο του έργου και να τα απεικονίσει. Συνήθως επειδή πρόκειται για πολυσέλιδα βιβλία, τα μυθιστορήματα, λόγω του όγκου τους, τυπώνονται σε φθηνότερο χαρτί και αποφεύγεται η χρήση χρώματος…

Τα παιδιά χρειάζεται να τα ενθαρρύνουμε να διαβάζουν βιβλία. Η επικουρία των γονιών είναι θεμιτή και απαραίτητη έτσι ώστε να δοθεί η φλόγα που θα πυροδοτήσει το ενδιαφέρον τους. Η εικόνα στα βιβλία, είναι επίσης μία καλή αφορμή να πιάσει ένα παιδί, ένα βιβλίο στα χέρια του. Μια ενδιαφέρουσα, μοναδική, διαφορετική, όμορφη, συναρπαστική, ιδιαίτερη … εικόνα μπορεί να αποτελέσει αφορμή το παιδί να πιάσει και να ξεφυλλίσει ένα βιβλίο. Τα παιδιά όπως και οι μεγάλοι οφείλουν να διαβάζουν βιβλία. Πρώτα κυρίως για τον εαυτό μας! Γνωρίζοντας καινούργιους κόσμους, διευρύνονται οι ορίζοντές μας. Κατανοούμε καλύτερα τον περίγυρό μας και αγαπάμε πιο πολύ τον εαυτό μας και τους γύρω μας.

 Ετοιμάζεις μία ταινία κινούμενων σχεδίων και πραγματικά συγχαρητήρια. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να μας μιλήσεις αλλά θα ήθελα να μας πληροφορήσεις για την θεματική του, τον τίτλο της.

H ταινία που δημιουργώ για τους επόμενους 6 μήνες λέγεται «Το ελάφι και ο Ιππότης» το οποίο είναι με χρηματοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού. Η ιστορία είναι βασισμένη πάνω σε ένα παιδικό βιβλίο που είχα γράψει πριν 2μισι χρόνια και που ήθελα πολύ μια μέρα να γίνει ταινία… Όπως λέει και ο τίτλος είναι μια ιστορία που θα έχει σαν κεντρικούς χαρακτήρες έναν ιππότη και κάπου θα παίξει έναν ενδιαφέροντα ρόλο ένα ελάφι. Δυστυχώς δεν μπορώ να αποκαλύψω πολλά παραπάνω, θα περιμένετε να δείτε τα πιο πολλά στην μεγάλη οθόνη, μόλις με το καλό ολοκληρωθεί. Αλλά αυτό είναι το μεγάλο μου πρότζεκτ για το 2021.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σου εικονογράφος και το αγαπημένο σου έργο του; Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ τι είναι για εσένα;

Αγαπημένοι εικονογράφοι είναι ο Ρίτσαρντ Σκάρυ και ο Τζάνι Ροντάρι. Ο Γουόλτ Ντίσνεϊ είναι ένα αιώνιο είδωλο για μένα… Είναι ένας άνθρωπος που έχτισε και ανύψωσε την εικόνα των κινουμένων σχεδίων στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Χωρίς την παρουσία στον Γουολτ ίσως να μην εξελίσσονταν ποτέ τα κινούμενα σχέδια στο σημείο που βρίσκονται σήμερα. Πριν τον Γουολτ, τα κινούμενα σχέδια ήταν απλά ένα μέσο διασκέδασης με έντονα τα στοιχεία slapstick comedy… Με τον Γουόλτ τα κινούμενα σχέδια περνούν στην ψυχαγωγία, στην αφήγηση πολύπλοκων ιστοριών με πολλαπλά πρόσωπα που δρουν με μία αιτιότητα. Τα κινούμενα σχέδια διηγούνται μία ιστορία και βλέπουμε αυτή να εκτυλίσσεται με έντονη δραματικότητα και σασπένς. Είμαι αιώνια ευγνώμων για τον Ντίσνεϊ γιατί χάρη σε αυτόν και την σχολή του, διαμορφώθηκαν οι αρχές και οι κανόνες των κινουμένων σχεδίων.

 Το αγαπημένο σου Χριστουγεννιάτικο βιβλίο ποιο είναι ; Και ποιο βιβλίο σου θυμίζει πολύ τα παιδικά σου χρόνια;

Μμμμ δύσκολη ερώτηση! Αγαπημένο Χριστουγεννιάτικο βιβλίο μμμ… Δεν θυμάμαι! Χαχα. Το θέμα είναι ότι διαβάζω βιβλία όλες τις εποχές, και τα Χριστούγεννα, μπορεί να μου κάνω δώρο ένα βιβλίο αλλά δεν είναι απαραίτητο η θεματική να είναι Χριστουγεννιάτικη. Υπάρχουν πολλά που μου έρχονται στο μυαλό. Θα σας προτείνω όμως να αναζητήσετε κάποιους από τους δικούς μου εικονογραφημένους τίτλους… όπως «Ο λαίμαργος Άγιος Βασίλης» , Μαρία Κλίνη, Ήρα Εκδοτική και «Ο Μελένιος στη Χριστουγεννιάτικη Σοκολατούπολη», Μαρία Στυλιανού, εκδόσεις Αναζητήσεις.

Είχα εικονογραφήσει άλλη μία Χριστουγεννιάτικη ιστορία της Σοφίας Πολίτου Βερβέρη για τις σελίδες του Νάκα. Ένα βιβλίο που μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια, είναι ένα βιβλίο… που δεν μπορώ να βρω τον τίτλο του! Εάν κανείς γνωρίζει ποιο βιβλίο είναι θα χαρώ να μου πει! Το ψάχνω χρόνια… Ήταν ένα βιβλίο με έναν πορτοκαλοκίτρινο γάτο που ψάχνει να βρει το ιδανικό σπίτι για εκείνον. Αλλάζει πολλές οικογένειες… Των τσιγκουνιδων, των λαίμαργων… Μέχρι που στο τέλος βρίσκει την ιδανική οικογένεια για εκείνον, δίπλα σε ένα ζεστό τζάκι με ένα μεγάλο κουβάρι και μια καλοκαρδη γιαγιάκα. Μου άρεσε πολύ αυτό το βιβλίο γιατί ήταν φτιαγμένο έτσι ώστε να μπορούσε κανείς να ανοίξει τα ντουλάπια και να δει τα γλυκά που υπήρχαν, τα βάζα… Αχ… Ήταν πραγματικά ένα από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία όταν ήμουν μικρό παιδάκι!

 Τι νιώθεις όταν ακούς την μουσική από την ταινία Αμελί ( La Valse d'Amélie ) και με ποιο βιβλίο θα μπορούσες να την συνδυάσεις και γιατί;

Ένα βιβλίο που δεν έχω καταπιαστεί ακόμα να φτιάξω… Αλλά την έχω την ιδέα στο μυαλό μου! Είναι μια αγαπημένη κυρία… Μία δασκάλα μου, πολυγραφότατη, γλυκιά. Περνάει ώρες ατέλειωτες στο γραφείο της και τώρα στο σπίτι της, διαβάζοντας, γράφοντας… Έχει σπουδάσει και Γαλλικά… Και μια μέρα της έχω υποσχεθεί το βιβλίο της… Είναι ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Που πιστεύω ένα βιβλίο δεν είναι αρκετό να περιγράψει την προσφορά της στον χώρο του βιβλίου, στην έρευνα και στην ιστορία, αλλά σίγουρα θα είναι ένα μικρό εικονογραφημένο κείμενο που θα την δείχνει... σε αυτήν την πτυχή της ζωής της… Την στιγμή της δημιουργίας! Πόσες φορές άραγε… Καθόμαστε να σκεφτούμε και να φανταστούμε, εκείνον τον άνθρωπο πίσω από ένα βιβλίο; Γιατί νομίζω ότι εμπνέει ομορφιά ψυχής και εργατικότητα, αγάπη και μεράκι για αυτό που αγαπάς… Και ιδιαίτερα για το βιβλίο. Είμαι σίγουρη ότι θα παίζω διαρκώς την μουσική της Αμελί μόλις ξεκινήσω να το σχεδιάζω…

 Σε τι ηλικία θεωρείς ότι μπορούμε να πάμε τα παιδάκια μας ζωγραφική ;Τι τους προσφέρει και πως μέσα από την ζωγραφική αντικατοπτρίζεται ο κόσμος τους;

Η ζωγραφική δεν έχει ηλικία! Ξεκίνησα να ζωγραφίζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου! Νομίζω ότι είναι όμορφο να ενθαρρύνουμε τα παιδιά από μικρή ηλικία να ζωγραφίζουν και να αφήνουν την δημιουργικότητά τους ελεύθερη. Τα παιδιά είναι πολύ δραστήρια, και ιδιαίτερα στις πιο μικρές ηλικίες. Είναι όμορφο και θεμιτό να τα βοηθάμε να εκτονωθούν κάνοντας κάτι ψυχαγωγικό, κάτι δηλαδή που θα τους άγει την ψυχή να γνωρίσουν τον εαυτό τους καλύτερα και τις δεξιότητές τους. Γυμναστική, μουσική, ζωγραφική, θεατρικά εργαστήρια, χορός κλπ. Για το κάθε παιδί ο κόσμος τους αντικατοπτρίζεται διαφορετικά μέσω της ζωγραφικής, βλέπετε, είναι ένας άλλος άνθρωπος! Το κάθε παιδί σκέφτεται διαφορετικά. Όμως συνολικά βλέποντας σχέδιά τους, μπορεί να διακρίνει κανείς τα έντονα μηνύματα αισιοδοξίας, τα ανθρωποκεντρικά στοιχεία… Το σπίτι, την οικογένεια… Την αγάπη για την φύση, τα ζώα και τον κόσμο, όταν ζωγραφίζει τον ουρανό, την θάλασσα, τα λουλούδια και τα ζωάκια… Πολλές φορές τα παιδιά μπορούν να μας διδάξουν πολλά πράγματα και για το ίδιο τους το περιβάλλον που ζουν αλλά και να μας παραδειγματίζουν να μην χάνουμε την φαντασία μας ποτέ, να ονειρευόμαστε και να σκεφτόμαστε πολύχρωμα!

 Αν σου έλεγα να ζωγραφίσεις το ουράνιο τόξο στον ουρανό σου κρατώντας ένα βιβλίο στα χέρια σου, ποιο θα ήταν και γιατί;

Τα άπαντα του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν… Γιατί το ουράνιο τόξο έρχεται μετά από μία βροχή… Η βροχή πολλές φορές στην λογοτεχνία συμβολίζει την μελαγχολία. Την δημιουργική πληρότητα ή έλλειψη που προκαλεί ένα ξέσπασμα απόγνωσης, μία μικρή θλίψη. Ο Άντερσεν φημίζεται για αυτήν την μελαγχολική γραφή του. Ακόμα και το τέλος σε πολλά από τα έργα του πχ Μικρή Γοργόνα, Μολυβένιο Στρατιωτάκι… η λυτρωτική λύση και το τέλος είναι αναπάντεχο, ανατρεπτικό. Το φως της υπόθεσης, έρχεται σε μία διαφορετική μορφή όπως και το ουράνιο τόξο… που είναι μία διαφορετική μορφή φωτός… Μέσα από τον Άντερσεν βλέπουμε αυτά τα πολυποίκιλα χρώματα γραφής, το τέλος που δεν είναι πάντοτε το παρωχημένο χάπι εντ του αναγνώστη… Είναι ίσως το τέλος που προσφέρει κάθαρση στην πορεία του ήρωα, που τον απελευθερώνει και τον αγκαλιάζει στην ολότητά του. Η βροχή και το ουράνιο τόξο για μένα είναι σύμβολα ελευθερίας… Έρχονται όταν έχουμε ανάγκη από ένα διάλειμμα στην ζωή μας, μία μικρή παύση για να αγκαλιάσουμε τους εαυτούς μας και να αποθεώσουμε ( εδώ> δοξάσουμε) το ταξίδι μας.

 Τι θα έλεγες στους αναγνώστες μας για να απολαμβάνουν το αναγνωστικό ταξίδι τους;

Μερικές φορές, το διάβασμα μπορεί να είναι αργό. Για κάποιους ανθρώπους μπορεί να πάρει ακόμα και μήνες να τελειώσουν ένα βιβλίο. Το βιβλίο και η βιβλιοθήκη δεν είναι ένας πίνακας κατορθωμάτων αλλά μία όμορφη πύλη, και ένα παράθυρο διαφυγής, εναγκαλισμού του εαυτού μας και τροφή για σκέψη. Το βιβλίο είναι ένα όμορφο ταξίδι που μερικές φορές δεν ξέρουμε που μπορεί να μας πάει. Να έχετε εμπιστοσύνη όμως στο ταξίδι και στο καλό βιβλίο. Σημασία δεν έχει ο προορισμός.

 Εύχομαι καλά και πολλά αναγνωστικά ταξίδια!

Σε ευχαριστώ από καρδιάς!

Για το Love Book Diary

Παρασκευή Παρίσση