Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΧΙΝΟΥ

Ωστόσο το πνεύμα του καλού καταφέρνει πάντα να υπερνικά κάθε αντίξοη περίσταση και τελικά να θριαμβεύει.

ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

Τα καλύτερα ταξίδια είναι αυτά που δεν τα περιμένεις , τα απρογραμμάτιστα για αυτό σου μένουν πάντα στην καρδιά. Έτσι ένιωσα με την ανάγνωση αυτού του βιβλίου που με έκανε να ταξιδέψω στην καρδιά της Πάτρας από τα τέλη του 19^ου αιώνα μέχρι τις αρχές του 21^ου και συγκεκριμένα μέχρι το 2015 , την εποχή που ψυχορραγούσε ακόμη μία φορά η Ελληνική οικονομία και οι πολίτες παρακολουθούσαν το παιχνίδι των δημοσιογράφων.

Το βιβλίο Η μυρωδιά του Αχινού το λάτρεψα γιατί έχει μία εξαιρετική υπόθεση, μία ιστορία  οικογενειών που μπλέκονται οι ζωές τους όπως το μαλλί στην γυναικεία χτένα. Η ιστορία ήταν τόσο έντονη, που έχω τελειώσει το βιβλίο και είμαι ακόμη εκεί, μέσα στις σελίδες του και κάνω παρέα με τους Διακάτους και τους Παπαπάνους, όλων των γενιών. Το αξιοθαύμαστο του βιβλίου είναι ότι η συγγραφέας έχει αποδώσει στον υπερθετικό βαθμό τα στοιχεία των χαρακτήρων, όλων όμως και αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Έχει δουλέψει πάρα πολύ όλους τους ήρωες της, που βιώνεις κάθε τους αντίδραση είτε είναι θετική , είτε είναι αρνητική. Μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά ότι αγαπάς όλους τους χαρακτήρες εκτός από μία εξαίρεση που σου προκαλεί απέχθεια και θα έπρεπε να υπάρχει θανατική ποινή για αυτούς τους ανθρώπους.

Βιώνεις πολύ έντονα μία προσωπικότητα , η οποία αν και είναι πανούργα, αλαζονική, πανέξυπνη , έχει σκορπίσει πόνο, θάνατο, ζει μέσα στην τρέλα της είναι η πιο έντονη προσωπικότητα από όλους και θέλεις απεγνωσμένα να διαβάσεις το τι θα γίνει και πως θα επηρεάσει τις ζωές των άλλων, οι οποίες λειτουργούν σαν ανδρείκελα του. Αν και θεωρείτε ο πιο κακός της υπόθεσης παρόλο αυτά είναι ο μοναδικός που δεν θα ξεχάσεις, έτσι και αλλιώς ποτέ δεν ξεχνιούνται οι έντονες προσωπικότητες και αναφέρομαι στον Φωκίωνα Παπαπάνο. Ο συγκεκριμένος αγάπησε εγωιστικά παθιασμένα μία γυναίκα που δεν του δόθηκε ποτέ και ήταν τόσο έντονος άνθρωπος που έχω αφιερώσει μία παράγραφο για αυτόν!

Όλο το βιβλίο αποτελείται από μικρά κεφάλαια και αυτό  σε βοηθάει πολύ να το διαβάσεις ,γιατί είναι πυκνογραμμένο αλλά με μία μεστή, γνήσια ελληνική γραφή που σου επιβεβαιώνει ότι υπάρχουν συγγραφείς στις μέρες μας που σε κάνουν να αγαπάς την Ελληνική Λογοτεχνία. Η αφήγηση ήταν άκρως ρεαλιστική και μάλιστα σε τέτοιο σημείο που πίστεψα ότι οι ιστορίες των ηρώων ήταν πραγματικές. Βίωσα στο πετσί μου την κάθε εποχή και όλες τις ανεξέλικτες εξελίξεις που σε παράσερναν και έπρεπε να χορέψεις θές δεν θές και να κολυμπήσεις είτε γνωρίζεις κολύμπι , είτε όχι. Πολλές φορές θα σκεφτείς αν η μοίρα παίζει τρελά παιχνίδια και σε κοροϊδεύει ή η ζωή είναι αποτέλεσμα μιας σκακιέρας που την κινεί ο πιο έξυπνος και ο πιο δυνατός. Δεν είναι τυχαίο ότι οι λερωμένες πράξεις φοράνε καθαρά πουκάμισα.

Η συγγραφέας παίζει με τις χρονολογίες πολύ έξυπνα και όλο το βιβλίο είναι ένα φλας μπακ εποχών, ώστε να μπορείς να παρακολουθείς όλες τις εξελίξεις και να ενώνεις τα κομμάτια του πάζλ. Στην αρχή μπορεί να δυσκολευτείς με τα ονόματα μέχρι να τα συνηθίσεις ,αλλά μετά όταν το νερό μπαίνει στο αυλάκι πίσω δεν γυρνά και σε παρασέρνει και εσένα. Μυστικά και λάθη γονέων παιδεύουσι τέκνα λένε και είναι αλήθεια, αφού οι ζωές των οικογενειών ποτέ δεν είναι άσχετες μεταξύ τους και πάντα το περιβάλλον επηρεάζει και πλάθει χαρακτήρες. Πάντα είμαστε συνδεδεμένοι με αυτούς που μας έδωσαν το όνομά μας , είναι το μόνο που δεν μπορούμε να επιλέξουμε δυστυχώς ή ευτυχώς. Επίσης αυτό που είναι επίσης πολύ έντονο στο βιβλίο είναι πως ο ενήλικος κόσμος ποδοπατάει την παιδική ψυχή….. να το θυμάστε αυτό όταν πάρετε να το διαβάσετε το βιβλίο.

Το οφθαλμόν εναντίον οθφαλμού μας κάνει τυφλούς, τυφλούς και μόνους.

Η ΜΥΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΑΧΙΝΟΥ

Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης συνειδητοποιείς πως η ιστορία επαναλαμβάνεται απλώς αλλάζουν οι εποχές και τα πρόσωπα, αλλά πόσο ειρωνικό και τραγικό είναι αυτό; Πάρα πολύ και μόνο η δύναμη του ανθρώπου είναι αυτή που τον κάνει να προχωρά μπροστά. Και όπως είχε πει και ο διάσημο Πικάσο πρέπει να σκοτώσεις κάτι για να γεννηθεί κάτι καινούργιο και είναι η μεγαλύτερη αλήθεια για αυτό το βιβλίο. Επίσης θα νιώσετε το μίσος στην καρδιά κάποιον ηρώων, θα νιώσετε τον απεριόριστο θυμό που κρύβετε μέσα τους και περιμένει την κατάλληλη στιγμή να εκραγεί σαν ατομική βόμβα για να παρασύρει τα πάντα γύρω της. Που μπορεί να οδηγήσει τόσο μίσος ; πουθενά ! το μίσος οδηγεί με μαθητική ακρίβεια στο σκοτάδι και παίρνει ζωές μαζί του. Το μίσος κατασπαράζει πρώτα τα σωθικά σου και την ψυχή σου.

Το εντυπωσιακό είναι πάντως, πως οι ζωές των νέων γενιών επηρεάζονται από τις παλιές και πως μπορούν αυτές να καθορίσουν τις ζωές του. Μέσα από τα μάτια της Άννας της δισέγγονης του γνωστού και τρομερού Φωκίωνα θα δούμε και θα ζήσουμε καταστάσεις και μυστικά , που παίζουν καταλυτικό παράγοντα για να επιταχυνθούν οι εξελίξεις. Είναι σαν να επιστρέφει ένας κόσμος θαμμένος μέσα στο χώμα , που πρέπει να αναστηθεί για να λυτρωθεί και να δώσει εξηγήσεις. Και τι γίνεται με την αγάπη και τον έρωτα; Την αγάπη την προστατεύεις  με την ψυχή σου και τον έρωτα τον ζεις με το σώμα. Πόσο συμφωνώ με την συγγραφέα!!!

Πολύ θα ήθελα να μου πείτε αν σφραγίζονται οι αναμνήσεις; Είναι σίγουρο ότι η καρδιά μας δεν έχει παράθυρα και πόρτες για να τις κλείσουμε και αν νομίζουμε ότι τα έχουμε καταφέρει με την πρώτη καταιγίδα θα αστράψουν. Θα ήθελα να σας πω ότι με προβλημάτισε πολύ ο τίτλος  του βιβλίου Η μυρωδιά του αχινού …..που κολλάει αυτός ο τίτλος; Ο αχινός έχει αγκάθια , αγκάθια έχουν οι άνθρωποι που σε τρυπάν και σε πονάν , άνθρωποι που έχουν μάθει να συμπεριφέρονται έτσι για να επιβιώσουν αλλά τι είναι πραγματικά; Μήπως κρύβουν κάτι μέσα τους ; μήπως κρύβουν πόνο; μήπως περιμένουν κάτι για να λυτρωθούν;

Αν με ρωτήσετε τι έχετε να κερδίσετε από την ανάγνωση του βιβλίου θα σας έλεγα ότι εκτός από ψυχαγωγικούς λόγους, θα κάνετε ένα ταξίδι από το 1867 έως το 2015 στην πανέμορφη Πάτρα , θα πάρετε πολλά μαθήματα ζωής από τις τραγικές καταστάσεις που φέρνει η ζωή, θα νιώσετε την ένταση μέσα σας να μεγαλώνει , θα ζήσετε ολόκληρες περιόδους με ιστορικά στοιχεία και γεγονότα που οι μεγαλύτεροι θα τα θυμηθούν και οι μικρότεροι θα τα μάθουν αλλά το κυριότερο είναι ότι ο χρόνος είναι μάγος , γιατί μαγεύει την ψυχή και το σώμα.

Τελειώνοντας θα ήθελα να σημειώσω ότι μου έλειπε από το βιβλίο ένα γενεαλογικό δέντρο που θα ήταν καλό να υπήρχε στο τέλος του βιβλίου ή να παίξει η συγγραφέας με αυτό  , καθώς και ότι στο εξώφυλλο ο άντρας που είναι στο κάδρο δεν θα ήθελα να ήταν ο Φωκίωνας γιατί τον έχω φανταστεί διαφορετικά!!!

Εξαιρετικό ανάγνωσμα και σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!!!

Βιβλίο: Η Mυρωδιά του αχινού

Συγγραφέας : ΓΙΩΤΑ ΚΟΝΤΟΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Εκδόσεις: ΩΚΕΑΝΙΔΑ

Να το απολαύσετε όπως εγώ!!

Παρασκευή Παρισση