Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

Το συναίσθημα είναι κάτι που μας ανήκει, που εσείς δεν το καταλαβαίνεται, γιατί σας σκοτίζει, ενώ εμάς μας διαφωτίζει….. Κυρία ντε Μπυρν

ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

Αχ αυτή η καρδιά μας που αγαπά σαν τρελό τρένο, που τρέχει σε λόφους μακρινούς και άπιαστους και δεν έχει προορισμό. Η αγάπη μας κάνει μικρούς θεούς του έρωτα, αλλά μας κάνει και μικρούς εγκληματίες, που κάνουμε μικρούς φόνους και σκοτώνουμε απαλά και συστηματικά. Στον έρωτα πάντα κάποιος αγαπά πιο πολύ και κάποιος υποφέρει. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας ή προσδοκούμε περισσότερα από αυτά που μπορούν να μας δώσουν, με αποτέλεσμα να πονάμε και να μην έχουμε καθόλου εγωισμό? Γιατί να λυγίζουμε , όπως τα λεπτά δεντράκια στον δυνατό αέρα?

Έρως ανίκατε μάχαν !!Ανίκητος σε κάθε μάχη ο Έρωτας, όταν είναι δυνατός και μοναδικός!

Η καρδιά μας είναι ένα βιβλίο που σκιαγραφεί έναν έρωτα περίεργο, που διαδραματίζεται στα τέλη του 19^ου αιώνα , από τον μέγιστο των Γάλλων διηγηματογράφων Maupassant . Σας έχω πει πόσο λατρεύω την πένα του Maupassant, γιατί μπορεί μεν να είναι απλή ,αλλά έχει μία αμεσότητα τρομερή, μία ευγένεια άλλης εποχής, αλλά έχει ταυτόχρονα μία καυστικότητα και ένα χιούμορ στοχευόμενο. Πολλές φορές αισθάνομαι όταν διαβάζω βιβλία του ότι είναι σαν να παρακολουθώ θεατρική παράσταση και ας μου επιτραπεί σας παρακαλώ να πω, ότι το ίδιο νιώθω και με τον Ξενόπουλο.

Ο Maupassant αγαπάει πάρα πολύ τις γυναίκες , τις καταλαβαίνει και τις ηρωίδες του τις περιγράφει εξαιρετικά, σκιαγραφεί τους χαρακτήρες τους με μεγάλη λεπτομέρεια, αναλύει τις σκέψεις τους και μετά εσύ είσαι υπεύθυνος αν τις συμπαθήσεις ή όχι. Εκτός όμως από αυτό δίνει λεπτομερείς περιγραφές , τόσο όσο, για την εποχή της καλής Αστικής  Γαλλικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας που προετοιμάζεται να δεχτεί τον νέο αιώνα, αφού το βιβλίο είναι γραμμένο το 1890, τρία χρόνια πριν τον θάνατο του. Είναι φανερό βέβαια ότι δεν συμπαθεί τη καλή κοινωνία της εποχής και το καταλαβαίνεις μελετώντας το έργο του.

Μέσα από την αιώνια σχέση του αρσενικού και του θηλυκού , παρατηρεί ο αναγνώστης το ερωτικό ταμπεραμέντο μιας όμορφης κυρίας , που αγαπά με ιδιαίτερο τρόπο έναν άντρα, ο οποίος λιώνει από ερώτα για τα μάτια της, τόσο πολύ που θα αρρωστήσει ψυχικά και θα φύγει για να λυτρωθεί. Η κυρία ντε Μπυρν είναι πολύ φιλάρεσκη γυναίκα, ανεξάρτητη, έξυπνη, ευγενική, γοητευτική, ανώτερης κοινωνικής τάξης , τριγυρισμένη από εξέχοντες άντρες και συγχρόνως μία τέλεια οικοδέσποινα. Δεν σας κρύβω ότι μου θύμισε την Πηνελόπη τριγυρισμένη από τους μνηστήρες της. Αυτό που λατρεύει η κυρία ντε Μπυρν είναι το παιχνίδι της αποπλάνησης , δεν ψάχνει αγάπη και έρωτες, αφού είχε ένα δύσκολο γάμο, αλλά της αρκεί να την θαυμάζουν και να πέφτουν οι άντρες σαν τα θηράματα των κυνηγών. Μη σας πω ότι λατρεύει πάρα πολύ τον εαυτό της , που δεν μπορεί να λατρέψει άλλον φυσικά. Αγαπά την μουσική , την λογοτεχνία αλλά η Καρδιά της έχει μόνο μάτια, δεν έχει χέρια για αγκαλιά!

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

 Αυτή η γυναίκα θέλει να την λατρεύουν σαν θεότητα οι πιστοί της! Και όμως αγάπησε έναν άντρα, αλλά ο τρόπος που του τον έδειχνε πιο πολύ τον τρέλανε και τον γέμισε ανασφάλειες, παρά τον γεύτηκε. Αχ αυτός ο καημένος ο Μαριολ, αν και λογικός, συνεσταλμένος, μετρημένος… ερωτεύτηκε τρελά χωρίς την ίδια ανταπόκριση  , που ώρες ώρες τον λυπόμουν πραγματικά! Εξαντλημένος από τον έρωτα του και τις ανεξάντλητες σκέψεις του που τον βασάνιζαν αποφάσισε να φύγει μόνος έστω και λίγο με την πονεμένη του καρδιά… αφού η επαφή μαζί της ήταν σαν δόση μορφίνης σε ασθενή. Αν και ο Μαριόλ λειτουργεί περισσότερο με την κρίση παρά με το ένστικτο , για να μπορέσει να λυτρωθεί και να γιατρέψει την ψυχή του, την αυτοπεποίθηση του..... η λύση θα βρεθεί στον δρόμο του .....στο πρόσωπο μίας άλλη γυναίκα! Ναι…. με το να αγαπάει τρελά μια γυναίκα και να αγαπιέται το ίδιο από μία άλλη, ήταν η θεραπεία του. Έτσι τουλάχιστον πίστευε…

Ο Maupassant στο έργο του έχει δώσει πολύ έντονα τις ψυχικές μεταπτώσεις του ήρωα του και τις συναισθηματικές του αναστατώσεις , όπως γράφει και στον πρόλογο ο Κωστής Γιούργος , που έκανε και την επιμέλεια. Θα προσθέσω  και την αιώνια αντίθεση ανάμεσα στην ελπίδα του έρωτα και στην ψυχρή πραγματικότητα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάνε πολύ και άλλοι λίγο, το μόνο που ξέρω είναι ότι όταν αγαπάς και ερωτεύεσαι είσαι μία οντότητα με τον ερωτά σου, και δεν πρέπει να χάσεις την προσωπικότητα σου, γιατί ο έρωτας κάνει τους παλμούς της καρδιάς να χορεύουν σε έντονους ρυθμούς και πρέπει να προσέχεις τον βηματισμό σου.

Εκτός από ένα μικρό πρόλογο που έχει στην αρχή το βιβλίο , έχει στο τέλος μία αξιόλογη δουλειά για τη ζωή του Maupassant, το έργο του και φωτογραφικό υλικό που έρχεται και δένει με το βιβλίο και θα σας πω ακόμη μία φορά, ότι η έκδοση είναι εξαιρετική! Αν σου αρέσει ο Maupassant ή θέλεις να τον γνωρίσεις ή θέλεις να ταξιδέψεις σε πιο ρομαντικές εποχές ,αυτό το βιβλίο είναι μία πρόταση για να μπεις στον κόσμο του, τον οποίο λατρεύω και να γνωρίσεις την Γαλλική αστική κοινωνία του 19^ου αιώνα!   

Βιβλίο: Η καρδιά μας

Συγγραφλεας : Maupassant

Μεταφραστής: Άννα Ραδίτσα

Εκδόσεις : Printa-ροές

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

MAUPASSANT

Γεννήθηκε στο Château de Miromesnil, κοντά στη Διέππη. Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τον χωρισμό των γονέων του. Έμεινε ως τα δεκατρία του με τη μητέρα του, στην οποία ήταν αφοσιωμένος, και έτρεφε εχθρικά αισθήματα προς τον πατέρα του (που προβάλλονται σε πολλά από τα έργα του) παρά την κάθε είδους βοήθεια που έπαιρνε από αυτόν.

Αποφοίτησε από το λύκειο της Χάβρης, αφού πρώτα φρόντισε να αποβληθεί από ένα ημιθρησκευτικό εκπαιδευτήριο, και το 1869 άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Παρίσι. Πολέμησε ως εθελοντής στον Γαλλο-πρωσικό πόλεμο του 1870 στην πρώτη γραμμή αλλά ο πατέρας του πέτυχε τη μετάθεσή του σε λιγότερο επικίνδυνη μονάδα. Μετά την αποφοίτησή του από τη νομική σχολή, με τη βοήθεια πάντα του πατέρα του, ο Μωπασσάν διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος.

Η μητέρα του ήταν γνώριμη του Φλωμπέρ, ο οποίος ανέλαβε τη λογοτεχνική αγωγή του. Στο σπίτι του Φλωμπέρ ο Μωπασσάν γνώρισε τον Ζολά, τον Τουργκένιεφ, τον Εντμόν ντε Γκονκούρ και τον Χένρυ Τζαίημς. Κάποια διηγήματά του δημοσιεύτηκαν με ψευδώνυμο σε επαρχιακά περιοδικά.

Το 1880 κυκλοφόρησε το βιβλίο Les Soirées de Médan που περιείχε έξι πολεμικές ιστορίες ισάριθμων συγγραφέων μεταξύ των οποίων και ο Ζολά. Την καλύτερη εντύπωση έκανε το Boule de Suif («Μπάλα από λίπος») του Μωπασσάν.

Αμέσως έγινε περιζήτητος από εφημερίδες και περιοδικά, όπου άρχισε να δημοσιεύει άρθρα και τις μάλλον πικάντικες ιστορίες του. Μεταξύ 1880 και 1890 δημοσίευσε 300 διηγήματα, τρία ταξιδιωτικά, μια ποιητική συλλογή και έξι μυθιστορήματα, με γνωστότερο το Bel-Ami (Ο Φιλαράκος). Σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία, ο Μωπασσάν ταύτιζε τον εαυτό του με τον ασυνείδητο και αρριβίστα ήρωα του έργου του — ή τουλάχιστον θα ήθελε να ταυτιστεί.

Είχε πια μεγάλη οικονομική άνεση, άρχισε τα ταξίδια και αγόρασε θαλαμηγό την οποία ονόμασε «Bel-Ami». Οι σχέσεις του με τις γυναίκες έφταναν στα όρια της ερωτομανίας. Τακτικός θαμώνας των οίκων ανοχής (που περιγράφονται στην Μπάλα από λίπος και αλλού), άρχισε μετά την επιτυχία του να συναναστρέφεται τις εταίρες της εποχής, τις λεγόμενες horizontales, και προχώρησε σε κυρίες της υψηλής κοινωνίας.

Αλλά από τα 20 χρόνια του έπασχε από σύφιλη. Ίσως η ασθένεια να οφειλόταν στην σεξουαλική του ασυδοσία. Αλλά, το γεγονός ότι και αδελφός του έπασχε και πέθανε από αυτή, δείχνει ότι μάλλον ήταν κληρονομική. Όσο προχωρούσε η δεκαετία του 1880, τόσο τα συμπτώματα γίνονταν εντονότερα, ιδιαίτερα στον ψυχολογικό τομέα, με χαρακτηριστικότερο τη μανία μετακίνησης από το ένα μέρος της Γαλλίας στο άλλο. Ενδεικτικό της κατάστασης πανικού που τον διακατείχε και προφητικό ήταν το διήγημά του Le Horla. Έντονος άλλωστε ήταν ο πεσιμισμός του και φανερή η επίδραση του Σοπενχάουερ.

Το 1889 ο αδελφός του πέθανε σε άσυλο ψυχοπαθών. Η λύπη του Μωπασσάν και ο τρόμος για την δική του μοίρα επιδείνωσαν την κατάστασή του. Το 1892 αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική όπου και πέθανε στα 43 του χρόνια.Πηγή: Βικιπαιδεία.

Εύχομαι να το απολαύσετε όπως εγώ!

Παρασκευή Παρίσση