ΠΕΡΙ ΑΠΙΣΤΙΑΣ

Το βιβλίο Περί απιστίας περιλαμβάνει 13 διηγήματα για τις ανθρώπινες σκέψεις και συμπεριφορές, πάνω σε ένα θέμα που λογοτέχνες μέσα στους αιώνες έχουν αποτυπώσει με την πένα τους στο χαρτί. Η διαφορά όμως του Μωπασσάν είναι, ότι δεν καταπιάνεται  με την ίδια την απιστία ως αποτέλεσμα μιας εξωσυζυγικής σχέσης,  αλλά την χρησιμοποιεί ως το μέσον που θα επιτευχθεί και που δεν είναι άλλο από την εξαπάτηση και την πανουργία.

ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

Τα διηγήματα που περιλαμβάνονται στη συγκεκριμένη συλλογή είναι κείμενα που δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες της εποχής και συγκεκριμένα από το 1882 μέχρι το 1889. Όλα τα κείμενα περιστρέφονται γύρω από τον έρωτα , με απλή , ρεαλιστική, σατιρική γραφή και σε διασκεδάζουν, γιατί θα σου θυμίσουν έργα θεατρικής επιθεώρησης. Οι χαρακτήρες είναι τόσο καλά αναπτυγμένοι στα διηγήματα, που νιώθεις τις ανησυχίες τους έντονα, που θέλεις να δεις τι γίνετε μετά στους ήρωες , πως συνεχίζετε η ζωή τους και αυτό είναι μεγάλη επιτυχία από τον συγγραφέα. Ο Μωπασσάν γράφει πολύ στοχευμένα και εκδηλώνει την συμπάθεια του απέναντι στους ήρωες των έργων του , μπορεί να τους ταλαιπωρεί, αλλά είναι ταυτόχρονα και ήπιος προς αυτούς. Όλα τα κείμενα του είναι ευκολοδιάβαστα για αυτό φτιάξτε ένα φλιτζάνι καφέ, τσάι ή βάλτε ένα ποτήρι Σαρτρέζ και απολαύστε την ανάγνωση του βιβλίου.

Στα διηγήματα θα συναντήσετε περιπτώσεις που ο ενδιαφερόμενος το μαθαίνει μετά τον θάνατο του αγαπημένου του προσώπου και συνειδητοποιεί ότι ζούσε μέσα στο ψέμα και την προδοσία, αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι τώρα. Θα συναντήσετε ήρωες που καταφεύγουν στην απιστία για να ξεφύγουν από την ρουτίνα και την πλήξη τους ή να ξεφύγουν από το δυνάστη σύζυγο τους .Υπάρχουν ήρωες οι οποίοι είναι νηστικοί από έρωτα και έτσι επανέρχονται στην συζυγική εστία τους  για να χορτάσουν … ‘’ όταν είναι κανείς νηστικός, πεινάει, και όταν πεινάει, αποφασίζει να φάει πράγματα που διόλου δεν θα του άρεσαν κάποια άλλη στιγμή. Είμαι το γεύμα ….το άλλοτε παραμελημένο που δεν θα σας πείραζε να βάλετε στο στόμα σας … απόψε’’ λέει η απατημένη σύζυγός.

Περί απιστίας

Συνήθως είναι ο πόθος προς ένα άλλο άτομο που σε κάνει να μην σκέφτεσαι καθαρά, να θέλεις να κατακτήσεις το τρόπαιο σου πάση θυσία και αν έχεις και θράσος τίποτα δεν θα σε σταματήσει μέχρι να επιτευχτεί ο στόχος σου . Θα χρησιμοποιήσεις τεχνάσματα πολλά και θα εξαπατήσεις τον σύζυγο, την σύζυγό ακόμα και τον εραστή σου ή θα προβείς σε ενέργειες για να αποκαλύψεις την απιστία και να τιμωρήσεις το άπιστο έτερο ήμισυ.

Το αγαπημένο μου διήγημα είναι το πάθημα του Αντρέ, είναι ένα άκρως χιουμοριστικό κείμενο που δείχνει την επιμονή του εραστή για την απόκτηση του πόθου του. Το αστείο της ιστορίας είναι ότι η ενδιαφερόμενη είναι μαμά ενός μωρού …. Διαβάστε το και πείτε μου την γνώμη σας!

Αγαπώ πολύ τον Μωπασσάν, γιατί είναι από τους συγγραφείς που υμνούν την γυναίκα και τον έρωτα με απλό, άμεσο και  χαρακτηριστικό τρόπο. Έχει ένα δικό του στιλ  και στα κείμενα του βασανίζει αλλά ταυτόχρονα χαϊδεύει τους ήρωες του. Τα λογοτεχνικά του έργα περιγράφουν την αστική κοινωνία του 19^ου αιώνα. Σας προτείνω να διαβάσετε έργα του, καθώς να ψάξετε και την ζωή του που έχει πολύ ενδιαφέρον , αφού ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Πεσιμιστές, ο οποίος πέθανε πολύ νωρίς σε ηλικία 43 ετών από σύφιλη, έχοντας γράψει 310 διηγήματα και έχοντας πνευματικό πατέρα τον Flaubert. Δικαίως θεωρείται από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους.

Βιβλίο : Περί απιστίας

Συγγραφέας : Γκυ Ντε Μωπασσάν

Μετάφραση : Νάσια Ντινοπούλου

Εκδόσεις : Printa- Ροές

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

ΓΚΥ ΝΤΕ ΜΩΠΑΣΣΑΝ

Γεννήθηκε στο Château de Miromesnil, κοντά στη Διέππη. Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια σημαδεύτηκαν από τον χωρισμό των γονέων του. Έμεινε ως τα δεκατρία του με τη μητέρα του, στην οποία ήταν αφοσιωμένος, και έτρεφε εχθρικά αισθήματα προς τον πατέρα του (που προβάλλονται σε πολλά από τα έργα του) παρά την κάθε είδους βοήθεια που έπαιρνε από αυτόν.

Αποφοίτησε από το λύκειο της Χάβρης, αφού πρώτα φρόντισε να αποβληθεί από ένα ημιθρησκευτικό εκπαιδευτήριο, και το 1869 άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Παρίσι. Πολέμησε ως εθελοντής στον Γαλλο-πρωσικό πόλεμο του 1870 στην πρώτη γραμμή αλλά ο πατέρας του πέτυχε τη μετάθεσή του σε λιγότερο επικίνδυνη μονάδα. Μετά την αποφοίτησή του από τη νομική σχολή, με τη βοήθεια πάντα του πατέρα του, ο Μωπασσάν διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος.

Η μητέρα του ήταν γνώριμη του Φλωμπέρ, ο οποίος ανέλαβε τη λογοτεχνική αγωγή του. Στο σπίτι του Φλωμπέρ ο Μωπασσάν γνώρισε τον Ζολά, τον Τουργκένιεφ, τον Εντμόν ντε Γκονκούρ και τον Χένρυ Τζαίημς. Κάποια διηγήματά του δημοσιεύτηκαν με ψευδώνυμο σε επαρχιακά περιοδικά.

Το 1880 κυκλοφόρησε το βιβλίο Les Soirées de Médan που περιείχε έξι πολεμικές ιστορίες ισάριθμων συγγραφέων μεταξύ των οποίων και ο Ζολά. Την καλύτερη εντύπωση έκανε το Boule de Suif («Μπάλα από λίπος») του Μωπασσάν.

Αμέσως έγινε περιζήτητος από εφημερίδες και περιοδικά, όπου άρχισε να δημοσιεύει άρθρα και τις μάλλον πικάντικες ιστορίες του. Μεταξύ 1880 και 1890 δημοσίευσε 300 διηγήματα, τρία ταξιδιωτικά, μια ποιητική συλλογή και έξι μυθιστορήματα, με γνωστότερο το Bel-Ami (Ο Φιλαράκος). Σύμφωνα με ορισμένα στοιχεία, ο Μωπασσάν ταύτιζε τον εαυτό του με τον ασυνείδητο και αρριβίστα ήρωα του έργου του — ή τουλάχιστον θα ήθελε να ταυτιστεί.

Είχε πια μεγάλη οικονομική άνεση, άρχισε τα ταξίδια και αγόρασε θαλαμηγό την οποία ονόμασε «Bel-Ami». Οι σχέσεις του με τις γυναίκες έφταναν στα όρια της ερωτομανίας. Τακτικός θαμώνας των οίκων ανοχής (που περιγράφονται στην Μπάλα από λίπος και αλλού), άρχισε μετά την επιτυχία του να συναναστρέφεται τις εταίρες της εποχής, τις λεγόμενες horizontales, και προχώρησε σε κυρίες της υψηλής κοινωνίας.

Αλλά από τα 20 χρόνια του έπασχε από σύφιλη. Ίσως η ασθένεια να οφειλόταν στην σεξουαλική του ασυδοσία. Αλλά, το γεγονός ότι και αδελφός του έπασχε και πέθανε από αυτή, δείχνει ότι μάλλον ήταν κληρονομική. Όσο προχωρούσε η δεκαετία του 1880, τόσο τα συμπτώματα γίνονταν εντονότερα, ιδιαίτερα στον ψυχολογικό τομέα, με χαρακτηριστικότερο τη μανία μετακίνησης από το ένα μέρος της Γαλλίας στο άλλο. Ενδεικτικό της κατάστασης πανικού που τον διακατείχε και προφητικό ήταν το διήγημά του Le Horla. Έντονος άλλωστε ήταν ο πεσιμισμός του και φανερή η επίδραση του Σοπενχάουερ.

Το 1889 ο αδελφός του πέθανε σε άσυλο ψυχοπαθών. Η λύπη του Μωπασσάν και ο τρόμος για την δική του μοίρα επιδείνωσαν την κατάστασή του. Το 1892 αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Μεταφέρθηκε σε ψυχιατρική κλινική όπου και πέθανε στα 43 του χρόνια.Πηγή: Βικιπαιδεία.

Εύχομαι να το απολαύσετε όπως εγώ!

Παρασκευή Παρίσση