ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Τα σταφύλια της οργής είναι το πιο πολυσυζητημένο βιβλίο του 20 αιώνα, είναι ένας ύμνος στον άνθρωπο και στην ανθρωπιά, στην δύναμη της οικογένειας, στη μάχη για το επιούσιο, στην κάθε καλοσύνη του ανθρώπου. Το βιβλίο πραγματεύεται τον αγώνα επιβίωσης της οικογένειας Τζόουντ από την Οκλαχόμα, κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης του 29, της μεγαλύτερης οικονομικής ύφεσης του αιώνα, η οποία προκλήθηκε από το χρηματιστηριακό κραχ στις 24/10/1929. Ο Τζων Στάινμπεκ έζησε 1 χρόνο με τους μετανάστες, για να μπορέσει να αποδώσει καλύτερα το έργο του , το οποίο είναι βραβευμένο με βραβείο Πούλιτζερ. Η πρώτη του έκδοση  είναι το 1939.

ΓΡΑΦΕΙ Η ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΑΡΙΣΣΗ

Η γραφή του είναι τόσο έντονη, δυνατή, καθαρή και περιγραφική, που έχω ολοκληρώσει το βιβλίο εδώ και δυο μέρες και είμαι ακόμα εκεί… μέσα στις σελίδες του. Ακόμα ταξιδεύω. Ένα εξαιρετικό ψυχογράφημα χαρακτήρων, κοινωνίας και εποχής. Δικαίως αυτό το βιβλίο θεωρείτε από τα πιο πολυδιαβασμένα, σε όλη την εμφύλιο και αν δεν έχει πέσει στα χέρια σου για κάποιον λόγο , είναι αφορμή τώρα να το διαβάσεις. Η αρχή είναι λίγο κουραστική, αλλά όταν μπεις στο ζουμί της υπόθεσης, δεν θα το αφήνεις από τα χέρια σου. Είναι τόσο περιγραφικότατος ο Στάινμπεκ, που βιώνεις στο πετσί σου το περιβάλλον , το χώμα την άμεση επαφή του ανθρώπου με την γη.

Το φινάλε δε του έργου είναι συγκλονιστικό , γιατί από την μία πλευρά δεν το περιμένεις και από την άλλη, η τελευταία πράξη του έργου, μόνο μια γυναίκα, μία μάνα μπορεί να την νιώσει, σε κάθε παλμό της καρδιάς της. Ένα θα σας πω την σκεφτόμουν όλο το βράδυ. Όπου υπάρχει θάνατος, υπάρχει ταυτόχρονα μια καινούργια ζωή. Δεν υπάρχουν λόγια για το τέλος, δεν υπάρχει πιο μεγαλειώδη στιγμή για να ολοκληρωθεί αυτό το παλμικό έργο.

Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να βοηθάει ο ένας τον άλλον. 

Σαν είσαι στεναχωρημένος ή βρεθείς σε ανάγκη ζήτα βοήθεια από φτωχό, γιατί μόνο αυτός βοηθάει.

Ο λαός τραβάει μπροστά ότι και να του τυχαίνουν, όπως το ποτάμι!! Το ποτάμι αγριεύει….. Ο λαός, ο άνθρωπος γίνεται θηρίο , γιατί η αιτία του κακού είναι η ανάγκη. Ολάκερα τσαμπιά ο κόσμος ξεχύνονται στα δυτικά για δουλειά, για ένα καλύτερο αύριο, για να βρουν τροφή για τα παιδιά τους ….πως μπορεί να υπάρχει τόσο θάρρος και πίστη στον άνθρωπο? Πραγματικά απορώ. Να σε ξεριζώνουν, να σε διώχνουν  από τον τόπο σου και από νοικοκύρης να γίνεσαι ζητιάνος ! Πως μπορείς να ζήσεις χωρίς την περασμένη σου ζωή? Πως η ιστορία ξαναπαίζεται σαν cd …..απλά πατάς το play, ξανά και ξανά μέσα στους αιώνες …. Και ναι παίζεται, γιατί ο άνθρωπος είναι το χειρότερο ζώο σε αυτήν την ζούγκλα, που λέγεται Ζωή.

ΤΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ

Φτώχεια, καταραμένη φτώχεια, κανείς δεν νοιάζεται αν έχεις να φας, αν έχεις να ακουμπήσεις κάπου την κεφαλή σου …κανείς!!! Και να σε δουν μπορεί να νιώσουν οίκτο στην αρχή οι καθωσπρέπει πολίτες, αλλά γρήγορα θα μεταμορφωθεί σε θυμό και ο θυμός σε φόβο… γιατί κανείς δεν θέλει πεινασμένους δίπλα του. Και ο άνθρωπος γίνεται θηρίο, μες στην ψυχή του μεστώνει και βαραίνει το σταφύλι της οργής, γιατί πρέπει να επιβιώσει.

Σας ομολογώ ότι έχω συγκλονιστεί πάρα πολύ από αυτό το βιβλίο και δεν με ενδιαφέρει αν θεωρήθηκε φίλο-κομουνιστής ο συγγραφέας , δεν θα σταθώ σε αυτό αλλά στο ότι …..αν έρθει η μέρα που ο Συνειδητός άνθρωπος θα πάψει να αγωνίζεται και να πεθαίνει για μια ιδέα να φοβάσαι , γιατί αυτή και μόνο η ιδιότητα είναι το θεμέλιο του ανθρώπινου συνειδητού, κι αυτή μόνο η ιδιότητα κάνει τον άνθρωπο, ένα ον ξεχωριστό μέσα στο σύμπαν. 

Σας δίνω τροφή για σκέψη φίλοι μου.

Οι καιροί αλλάζουν, όλα θα αλλάξουν.

Όλα γίνονται από την αρχή, από το μηδέν , όπως είναι η γέννηση ένα μωρού!

ΥΓ : Σας ενημερώνω ότι, το βιβλίο μεταφέρθηκε στην μεγάλη οθόνη το 1940 και κέρδισε 2 Όσκαρ, σκηνοθεσίας και Β’ ανδρικού ρόλου ( Ηθοποιός : Χενρι Φόντα για τον ρόλο του Τομ Τζόουντ) προσωπικά θα ψάξω να την δω!

Εύχομαι να το απολαύσετε όπως εγώ!!

Σας φιλώ!

Παρασκευή!